Take me, ELECTRA

Chapter 10

Electra POV



“May kailangan ka pa ba? Alis na ako?” tanong ko kay Marga na nakahiga sa kama niya. Nanghihina pa siya at masakit ang lalamunan.

Pinauwi din kami matapos gawin ang mga ilang test sa kanya kanina. Katatapos ko lang siyang pakainin at handa nang pumasok ngayong gabi.

“Kailangan ko malaman kung sino sa kanila naglagay ng tinapay na iyon dito sa kwarto na ‘tin at paano sila nakapasok.” Aniyang nakatitig sa kisame.

Huminga ako ng malalim. “Pareho tayong tulog nang time na iyon. Wala naman ‘yon bago tayo natulog, ‘di ba?”

“Hmm. . .Halatang sinadya. Sinong mag-aakala na may mani ang eggpie. Ano iyon bagong recipe?”

“Kung sino man ‘yon, alam na allergy ka sa mani. Dapat na ‘tin tingnan mga pagkain dito baka may hinalo sila.”

Bigla ako kinabahan, paano kung hindi lang pala mani nilagay nila? O, baka—

“Nagawa ko na ‘yan kanina bago natulog. Sa tingin ko, wala naman. Pa-refill na lang tayo ng tubig. Sa mga stock naman, wala na maliban sa mga noodles at in-canned. Hindi naman nila mabubuksan iyon.”

Tumango ako. Lalong sumasakit ang ulo ko dahil sa walang tulog. Pahapon na nang makauwi kami dito. Dalawang oras lang ang naitulog ko at ito— gising na naman para pumasok.

“Okay ka lang bang maiwan dito?” tanong ko. Tumango siya pero ako ang ayaw pumasok, gusto ko pa mahiga at ituloy ang pagtulog.

Ayaw kaming payagan ni Polaris na sabay mawala ngayon gabi. Wala daw pampabuhay ng bar kung wala isa sa amin. Sa dinami-dami ng babae ng bar, sa dami ng mga costumers nila araw-araw, napaka-impossible.

Katabi ko si Natasya, nakaupo siya dito at tinitignan ako habang inaayusan ni Bebang. Nagkukuyakoy siya sa upuan. Hindi ko alam kung bakit sa mura niyang edad, mulat na siya sa ganitong klaseng mundo. Normal na sa kanya makakita ng mga naghuhubad at halos magtalik sa isang sulok.

Minorde-edad pa lang siya at nasa high school pa. Noong una, nakaupo lang siya dito sa dressing room nag-aasikaso at nanunuod. Minsan nasa kusina siya tumutulong sa mga gawain doon. Binabayaran siya pero nang malaman kong nasa VIP room siya at nagse-serve, kinabahan ako para sa kanya. Ako nang time na iyon, nag-uumpisa pa lang, kumabaga, pinapahinog na nila ng pilit para mapakinabangan.

Ngunit siya, hinahayaang mahinog ng kusa sa puno.

Kung ano ang ibig kong sabihin, nanay niya si Polaris. At hinahayaan lang siya dito gabi-gabi sa ganitong klaseng lugar. Huwag ko daw siya ismolin, dahil kung ilan beses na siyang naisalang sa dance floor at lahat ng iyon, successful. Hinahanap-hanap siya.

Iyon pa lang naman ang nagagawa niya. Hindi siya lumalabas at hindi pa pwedeng lumabas kasama ang costumer. Siguro naman, hindi hahayaang mangyari iyon ni Polaris.

Anak niya, ‘di ba?

Pero— ano bang pinagkaiba niya sa amin ni Marga at ng ilang mga babae dito? Pare-pareho lang kaming biktima ng kasamaan. . . na gawa ng mga mahal namin sa buhay.

Minsan ko na siyang nakasabay sa dancefloor. Oo, magaling siya, sanay na sanay at para sa tamang salita— pro na siya. Sa kilos, sa pagpikit, sa paghampas ng balakang at kung kailan titingin sa gustong biktimahin.

Sa VIP room naman, hanggang hipo lang sa kanya ang mga ito. Ang pakilala sa kanya, isang waitress o sexy waitress lang.

“Sigurado ako ate, mga kampon ni Ate Tricia may gawa noon.”

“Bahala na si Polaris kumastigo sa kanila. Kamusta pala siya?”

“May sakit pa rin, ate.” Yumuko siya. Hinaplos ko ang balikat niya at ngumiti. Bilang pagdamay sa nararamdaman niya.

Hindi ko alam ang istorya ng buhay niya, pero isa lang alam ko— mapagmahal ang batang ito, gagawin ang lahat para sa ina. Na siya na lang ang kaagapay niya sa buhay.

May pait akong naramdaman doon. Pareho lang kami kung tutuusin. Ang akin lang, iniwan ako at pinahirapan. Siya ang nagbaon sa akin sa hirap at pagdudusang dinadanas ko ngayon.

“How are you, my baby?”

Hindi pa man ako nakakasagot, iniyakap na niya ang mga braso sa baywang ko. Hinalikan ako sa labi. Napaawang ang labi ko doon na pabor sa kanya. Dumiin ang halik niya, pinasok ang mapaglarong dila. Pinaikot-ikot ito doon sa paraang may hinahanap.

“Hmm . . .” ungol ko. Tinulak siyang bahagya. “I’m a little tired and. . .” Inisip ko kung ano sa English iyon. “. . . asleepy.”

Kumunot ang noo niya sandali bago tumawa. “Sleepy?” Binigyan ako ng isang malutong na halik sa labi bago binalingan ang kasamang bodyguard.

“OO. Sleepy nga!” Sagot ko, inalis ang kamay niya sa baywang ko. “Bakit ka nga pala wala kahapon?” tanong ko, sinipat ang suot niya. Napalingon ako sa lalaking lumapit sa amin.

“I see. May ginawa lang. Did you miss me?” tanong niya. Kinuha ang inabot ng lalaki. Tiningnan ko iyon. Isang kulay pulang paper bag.

Inalis ko ang kulay green na mask, katerno ng suot ko ngayon. “May nangyari kahapon, sobrang nakakapagod.” Saad ko, inignora ang tanong niya.

“Hmm. . . did you. . . did you slept with—” mapag-akusang tanong niya. Bago pa man niya matapos ang sasabihin. Inirapan ko na siya at lumayo.

“Paano ko magagawa ‘yon? Bantay sarado ka d’yan. Alam ko, pinagbawalan mo na ako kila Polaris. That I am exclusively yours.”

“Buti naman alam mo. Dahil kung. . . kung lolokohin mo ako, hindi mo magugustuhan gagawin ko sa ‘yo.” Lumapit siya sa akin. Binulong ito sa tenga ko bago kinagat ang earlobe ko.

Dumaloy ang takot at kilabot sa buong katawan ko. Alam kong hindi siya nagbibiro at kaya niya iyong gawin sa akin. Mas worst pa sa iniisip ko.

“And to a little kindness from me— I have you something. Pambawi ko kahapon, na-missed kita.” Inabot niya sa akin ang sinasabi sabay halik sa labi ko.

Kinuha ko iyon at sinipat. Pagtingin sa kanya. Nakangiti na siya at naghihintay sa magiging reaksyon ko. Kumurap-kurap ako. Ayaw lumabas ng Electra smile and sweet na gustong-gusto niya sa ‘kin.

“Sa ‘yo ba galing kahapon ‘yung bulaklak, chocolate, pizza, and cake?” masungit na baling ko.

“The flowers. Yes.” Kinunutan niya ako ng noo.

“Nandito ka. Nakita kita.”

“Sa tingin mo ba bibigyan kita ng mumurahing chocolate, pizza and— cake?”

Kahit hindi ko pa nasasabi ang mga brand nito, mumurahin na daw. Tsk!

“Oo nga naman.” Sarkastiko kong saad.

“Anong problema? Don’t used that tone to me, Electra.”

Tumayo ako ng tuwid. Lumunok. “Ahm, sorry. I-I maybe— puyat at pagod kaya. . . sorry na,” paglalambing ko sa banta niya.

“Sure, galing sa mga walang kwenta mong manliligaw ‘yon.”

“Hmm. . . ikaw naman. Alam mo naman sa ‘yo lang ako.”

“Dapat lang.” Hinatak niya ako sa pulupulsuhan ko. Pasimple na lang akong umirap sa likod niya. “I will punish you tonight.”

“Really, Daddy?” Pinasigla ko ang boses ko. Pero ang dating noon sa akin isang sarkastikong sinusumpa siya. Gustong-gusto niyang tinatawag ko siyang daddy.

Baka— wala siyang anak?

Ang rinig ko, ganoon din siya tawagin ni Tricia. Baka codename niya sa kama. Naaakit kasi siya kapag ganoon at agad na tatablan. Gaganahan.

“Sinabi mo na bang ilalabas mo ako?” tanong ko nang malapit na kami sa exit.

Hindi niya ako sinagot, nagtuloy-tuloy siya sa paglalakad, hila-hila ako. May dalawang lalaking nauuna sa amin at isa sa likod ko. Palinga-linga sila at alerto.

Tahimik ang naging biyahe namin patungo sa bahay na lagi niyang pinagdadalhan sa akin. Malalaki ang mga gate na sumalubong sa amin pagkapasok sa isang exclusive subdivision na ito. Sa ilang beses ko nang nakapunta dito, mas lalo ‘kong nararamdaman ang pagka-unfair ng mundo.

Mayayaman sila. . . may mahirap at may mas hihirap pa. Kasama ako doon. Sila ang tipo na malalaki ang kita, sagana sa lahat, pero hindi makuntento sa kung anong meron sila. Naghahanap ng mapagtatapunan ng pera.

Natawa na lang ako sa mga iniisip ko.

Siya ang tipong, walang problema kung hindi paano itatapon ang mga perang hindi naman pinaghirapan. Tinatapon sa kagaya ko, sa gaya namin ni Tricia.

Hindi kaya nalalaman ng mga asawa o anak nila?

O, bulag-bulagan na rin kasi may pera?

“Freshen up! I just need to answer this damn call.” Utos niya. Hawak ang telepono niya. Hindi pa man ako nakakasagot nang sagutin niya ang tawag. Agad kong tinikom ang bibig ko. “Yes, Hon? I’m busy. Why are you calling me at this hour? I’m at the middle of my meeting.” aniya sa kausap. Tinatanggal ang tie niya.

Tinapon niya ito sa sofa. “Anong aasahan mo? Magkaiba tayo ng oras. Damn! Bukas pa ang lipad ko pabalik ng Pilipinas. Just wait me, okay. Okay. Do whatever you want.”

Tumaaas ang kilay ko. Inumpisahan hubarin ang suot kong boots. So— alam ng family niya nasa abroad siya? Natawa ako. Kinagat ko ang ibabang labi ko para hindi niya mahalatang tumatawa ako.

Hindi pa niya sinabing nasa heaven siya kasama ako.

Pumunta ako sa ilalim ng shower. Hindi ko prinoblema ang makeup na huhulas sa mukha ko. Nilakasan ko ang mainit-init na shower. Pumikit at hinaplos ang mukha ko patalikod sa buhok ko at leeg ko. Pagtingin ko sa baba, kasabay ng tubig na lumalagasgas ang makeup ko na nalusaw.

“Have you eat dinner?” aniya sa hamba ng pintuan. Nakapamulsang nakatingin sa akin.

“Hmm, hindi pa.”

“Okay, I let them cook for us.” Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at kinalikot iyon.

“U-umaga na, gising pa sila?”

“Magpapa-deliver lang ako. Hindi pa rin ako kumain. Ayaw ko naman, mahimatay tayong dalawa after we fucked.”

Hindi ako umimik. Makakatipid din ako kung sakali.

“Ohh. . . please, ahh. . .” hawak niya ang dalawang kamay ko sa aking likuran habang binabayo ako patalikod. Nakaluhod ako sa kama. Nasa likod ko siyang malalakas na naglalabas masak sa akin.

“f**k!” Tinulak niya ako padama sa malambot na kama. Nilubog ko ang mukha ko sa unan.

Gigil niyang hinawakan ang balakang ko. Mas dumiin, mas mabilis siyang gumalaw.

“I’ll f**k you until you’re breathless.”

“Sige pa.. daddy. Ahhh. Daddy. .” Hindi malaman ng kamay ko kung saan hahawak. Sa unan ba na kagat-kagat ko na o sa headboard ba ng kama niya.

“Moan louder!” aniya. Pinalo ang pang-upo ko. Naramdaman ko ang stinging pain noon na mas ikinaligaya niya. Ginawa ko ang utos n’ya, iginiling paikot ang balakang ko. Muli siyang napamura.

Hinihingal ko siyang nilingon, hinugot niya ang kanya. Taas baba ang dibdib niyang nahiga sa kama. Kitang-kita sa mga mata niya ang matinding pagnanasa.

“Ride me. f**k me.” Garalgal na boses niyang inuuwang ang kamay. Hinawakan ako at iginaya sa kanya. Itinapat . . ko’t tinignan siya sa mga mata.

“You’re so huge, Daddy. . .”

“Yeah,” ungol niya. Dinahan-dahan ko. Kagat labing pinisil niya ang isang dibdib ko.

“Ohhh” mahabang ungol ko nang malakas niyang sinalubong ang kanya. Dahilan para umikot ang mga mata ko sa naabot niyang sensitibong parte ko.

Mahaba. Matigas at halos ikagulat ko ang ginawa niyang biglaang pagpasok.

“Ang sarap mo, Electra. My favorite toy. . .”

Umikot siya, itinaas ang dalawang kamay sa likod ng kanyang ulo. “Harder, s**t! Ohhh—”

Giniling ko ang balakang, tinitigan siya. Paikot, atras-abante. Alam kung ito ang gusto niya. Ini-angat ko nang kaunti at iginiling hanggang sa ulo niya bago mabilis na ipinasok muli ang kabahaan niya sa akin. Inulit-ulit ko iyon.

Napahiyaw ako nang bumangon siya. Kasama ako. Pinagpalit n’ya ang pwesto namin nang hindi hinuhugot ito.

Itinaas niya ang dalawang paa ko sa kanyang balikat. Dumagan sa akin. Napangiwi ako sa posisyon namin ngayon. Ang bigat niya’t hindi ako kumportable.

Napipitpit ang magkabilang dibdib ko. Ang balakang kong naka-angat sa kama at tanging likod lang ang naka-flat sa kama. Binabayo niya ako habang minumura ako sa aking leeg. Kakagatin niya ito at sisipsipin.

Malalakas akong umuungol. Tinatanggap ang mga ginagawa niya.

Huminto siya sa pagbayo. Lumuhod at inayos ang posisyon namin na ikinaginhawa ng katawan ko.

“You still want more?”

“Yes. Daddy . . . let me c*m, Daddy. . .”

“Uh-uh. . . not yet.. .” Binayo niya akong muli. Mas mabibilis. Mas madidiin.

Hindi ko na mabilang kung nakailang beses kong naabot ang akin. Gaya ng dati, walang hugutan. Nakakailang rounds siya sa buong magdamag.

Ang lakas ng stamina niya.

That’s why, inaalagaan kami ni Polaris. Vitamins, checkup, and work out para sa ganitong mga exercise. May trainer kami at madalas naman ginagawa iyon tatlong beses sa isang linggo para makasabay sa ganitong laban.

“Ohhh—” mahabang ungol ko nang muli akong labasan sa hindi ko na mabilang na ulit.

“Ohh, f**k!” sabay niya.

Nanginig ang buong katawan ko sa intense ng ginawa namin. Sinaid niya ang kahuli-hulihan niyang katas sa loob ko.

“As always, you never disappoint me. . .”

Nagpadala ako sa antok at pagod. . . naramdaman kong tumayo siya’t inabot ang kumot sa sahig. Inilagay niya ito sa katawan namin at niyakap ako.