CHAPTER 08
I run as fast as I could pagkatapos kong sampalin si Zaydel. Wala na akong pake kung saan ako patungo at kung sino ang mga mababangga ko sa hallway. All I cared is the pain I’m feeling inside right now. Ang sakit, pakiramdam ko ay ilang beses akong sinaksak sa mga sinabi niya. Pilit ko na ngang kinalimutan ang bagay na ’yon pero bakit kailangan niyang ungkatin!
How dare he! How dare he mention my parents in front of me like that! Hindi niya ako kilala, he don’t know my parents as well. Wala siyang karapatan na sabihan sila ng ganun! How could he judge my parents as if he knew everything, ha!
Sumakay ako ng taxi not minding if I look stupid or wasted because of my crying face. Hindi ko na napigilang humagulhol nang iyak. When kuya driver asked me where am I heading, isa lang
