Chapter 8
1026 Words
Jan's POV
"Doc how's Miya?" i asked when the doctor came in
"Ok naman siya. Pero she still needs to rest. She still needs to stay here for a week. She may be stressed out kaya siya nagcollapse or should i say Heart attack. Probably baka nga may nangyaring di kinabubuti sakanya. Kasi as far as i know its been past 2 years nung huli syang na ospital dito with the same reason. May problema ba sa bahay nila?"
I know what's in your minds now...
Yes.
May sakit sa puso si Miya. Matagal na. She was 16 when she discovered na may sakit sya sa puso. That was 9 years ago. Magkasama kami nun at nag ba bonding. Di namin kasama si Cha nun kasi busy sya kaya kami nalang ni Miya nagkasama. We we're riding a roller coaster at that time. It was her first time. Kaya nung una akala ko nag collapse lang sya dahil sa takot. Pero nung pinakinggan ko ang heartbeat nya ay di na normal yun. Kaya agad ko syang dinala sa ospital.
"Di ko po alam if ano nangyari doc ehh. All i know is that she cried a lot."
"Ok. Basta Jan, bantayan mo ng mabuti si Miya. Especially pag may pupuntahan siya. Protektahan mo siya sa lahat ng bagay na nakakapagstress sa kanya. You know you're the only one who knew about this. Mas mabuting dito nalang muna sya for at least a month. Ayusin muna sana yung problema sa bahay bago sya makauwi para di sya sasalubungin ng negativities. Alam mo na yun. Sige. I'll go ahead." Sabi ni Doc Troy. He was the doctor of Ate May since pa nangyari yung incident nga. He is a family of mine. A cousin of my lolo specifically.
"Yes doc. Thank you." sagot ko lang and yes, Im the only one who knew about this.
Her family does not know about this situation of hers since she doesn't want them to be worried about her. Ayaw niyang maging pabigat sa kanila.
Tiningnan ko si Miya.
I know na di pa alam ni kuya to since lumayo siya.
She may love kuya so much kaya niya tinago to. Like her family. Pero sana man lang sinabi nalang nya para malaman ni kuya. Pano kung wala ako dun? Hays.
Napabuntong hininga nalamang ako.
Nakita kong gumalaw na yung kamay ni Miya.
"Miya!/Ma'am!" Sabay ulit naming sabi nung kasambahay na si Yen. Tinanong ko siya kanina.
Dahan-dahang inimulat ni Miya ang kanyang mata at kitang kita ko sa kanyang mukha ang pagtataka.
"Nasan ako? J-jan?"
Lumapit ako kay Miya.
"Nasa ospital tayo."
"Bakit?"
"Na heart attack ka Miya. Ano ba ang nangyari?"
"Seryoso kana naman!"
"Hayy... You just got a heart attack... Alang namang tumatawa ako noh?"
"Haha na heart attack ka. Alang naman na ganun?" Sarcastic kong sabi.
"Ok! Sorna!"
"Te May ano ba kasing nangyari? Nag-away ba kayo ni kuya?"
"Siguro? Yes? Hays. Medyo misunderstanding lang."
"Pero nag-away pa din?"
Tumango lang siya.
Napabuntong hininga ako bago sinabing...
"Ano pinag-awayan niyo? Dont tell me yung nakita natin kahapon ang pinag-awayan niyo?"
"Parang ganun na nga." Nakayuko niyang sabi
"Wait... Dont tell me... Dahil nagselos ka kaya kayo nag-away?!"
Napatingin agad siya saken at napakurap-kurap pa.
"Ha?"
Miya's POV
"Ha?"
Nakita kong ngumisi siya at nagtaas pa ng isang kilay.
Uhh... Pano nato!!!
Tumango nalang ako.
"Yan kasi ehh! Kahit bawal ma-istress iniistress yung sarili. Diba i told you na wag mong galitin si kuya? Tsaka sinabi ko naman na kahapon na wag mo nalang isipin na magkasama sila e! Kaya nga tayo nag eenjoy kahapon diba? Hayy naku!" pagmamaktol niya pa.
"Oh cya sige na! Kasalanan ko na!"
Psshh! Di ko kaya kasalanan kung bakit kami nag-away! Pukpokin ko ng martilyo yang ulo niya para matauhan ehh! Siya na nga tong tinulungan siya pa tong galit!
"Pwede na tayong umuwi? Tara na!" sabi ko nalamang
"Di pa pwede." tipid nyang sagot.
"Teka... Bakit?"
"Wag kanang magtanong!"
At tumahimik naman ako.
"Bakit ba hindi mo sinabi kay kuya yung tungkol dito?"
Uhh.... Ahm..... Kasi di naman na niya kailangang malaman?
"Kasi—"
"Kasi ayaw mo din siyang mag-alala? Same reason?"
Uhh... Yes? Maybe? NO!
Tumango nalang ako.
Tumango tango siya bago sinabing.
"Hayy pag-ibig! Parang love!"
"Wala kang balak na sabihin to sakanya?" Dagdag niya pa.
Sabi ko nga...
Di niya na kailangang malaman! Ano namang paki niya saken?!
"Wala."
Tumango tango ulit siya.
"Kaya't sana'y hindi mo to sabihin sa kanya." dagdag ko.
"Hayy... Fine."
Tumayo na siya at tiningnan ang oras sa cp niya.
"Its already 7 am. Kuya must be awake by now."
Ye—
Wait...
7am?! Diba 12 pa nun?!
"Alis na ako te May. Yen, bantayan mo siya habang wala ako ok? Yung pinag-usapan natin."
"Opo sir." sagot ng kasambahay na nakatayo naman sa gilid.
"Sige. See you te May. Susubukan kong bisitahin ka dito. Wag ka mag alala." Sabi niya at umalis na.
Ivan's POV
Pag gising ko ay sumakit ang katawan ko. Argh!
Ako lang ang nasa kwarto. Nasan kaya si Miya?
Tumayo na ako at lumabas sa kwarto. Hinanap ko siya sa buong mansion pero ni anino niya ay di ko nakita.
Tinanong ko yung mga kasambahay pero di daw nila nakita. Napansin ko ding mukhang kulang sila kaya tinanong ko na din kung nakita ba nila yung isa pang kasambahay pero wala din daw.
Nang papunta na ako sa sala ay nakita kong kakapasok lang ni Jan galing sa labas.
"Where have you been?" Tanong ko agad sa kanya
"Ahm... Kila Miya, kuya."
"Oh... Speaking of Miya. Have you seen her?"
"Uhm oo kuya. Actually ako na naghatid sa kanya sa kanila since magbabakasyon daw sila sa probinsya ng isang buwan. At tsaka sinama niya rin pala si Yen. Yung isa pang kasambahay."
"Ahh.. Ganun ba? Bakit di man lang siya nagpaalam saken?"
"Ehh kasi... Biglaan kasi! Tsaka tulog ka pa daw kaya di niya na sinabi sayo."
"Ahh... Ok."
"Uhh sir your breakfast is ready na po." Sabi nung isang kasambahay.
"Ok. Thanks." Sabi ko nalang at pumunta na ng dining area at sabay na kaming lahat na kumain.
- Writer
