Chapter 18
1043 Words
Ivan's POV
I'm on my way to Miya's.
It just rained that's why the road is kinda bit slippery.
But i don't care. I just want na makarating na ako agad dun.
But dahil sa bilis ay di ko namalayang may tatawid pala na matanda kaya agad akong napaliko para di ko siya mabangga kaso sa kasamaang palad.
"SH*T!"
Miya's POV
Nakaupo ako sa may bintana ng aking kwarto at pinapanood ang pagbuhos ng ulan habang iniisip kung pano ko sasabihin sa kanya to.
~~~~~~~Riiinngg~~~~~~~
Nang tingnan ko ang cellphone ko ay panaglan ni Ivan ang nakalagay.
"Hello?" sabi nung babae sa kabilang linya
Teka..
Bakit babae?
TALAGANG! NAH!!
"Uhh hello sino to?"
"uhm Im Nurse Areglo nga po pala. Uhm, ito po ba si Ms. Miya Romero?"
NURSE?!
Kelan pa nagka-interesado si Van sa nurse?!
At ano naman sasabihin nito?
Na layuan ko na si Van?!
Nilayuan ko na nga muna diba?!
"Uhm oo bakit?"
"Uhh mam si Sir Van po kasi."
"Oh bakit?"
"Andito ho siya sa ospital ngayon."
Ho? eh ano tingin niya saken? Matanda?
At saka ano ngayon?!
Papuntahin nya ko dun?!
Eh kung siya nalang kaya magbantay jan sakanya sa—
WAIT...
OSPITAL?!?!
"Huh? Bakit? Ano nangyari?"
"Nabangga ho sya."
"ANO?!" Sigaw ko
"Uhh mam wag niyo po ako sigawan."
"Psh. Di mo naman kasi sinabi agad! Saang hospital?" Kung makapag-usap ako nitong nurse na to parang close kami noh? May atraso pa to saken kaya dapat lang na sigawan ko sya.
~ff~
Pagkarating ko ng ospital ay agad kong tinanong kung asan si Van at agad na pumunta roon.
Pagdating ko naman doon ay nagulat ako sa nakita ko.
Nakatabon ng puting kumot ang taong nakahiga sa kama.
D-DI NAMAN TO SIYA D-DIBA?!
"Sorry mam." Nakayukong sabi nung nurse at lumabas.
D-DI NAMAN TALAGA TO SIYA D-DIBA?!
NAGKAMALI LANG AKO NG KWARTONG PINASUKAN DIBA?!
DI PWEDE TO!
DI TALAGA PWEDE TO!
Maya-maya lang ay di ko na namalayang umiiyak na pala ako. Ayokong umiyak pero di ko talaga mapigilan eh.
Dahan-dahan akong lumapit at tiningnan kung siya ba talaga yun dahil baka nagkamali lang ako ng kwartong napasukan pero nang makita ko... Di nga talaga ako nagkamali. Mas lalo akong napaiyak
-
-
-
-
-
-
-
Ivan's POV
"B-bakit?" Humahagulhol niyang sabi habang sinusuntok suntok ako.
"B-bakit mo naman ginawa saken to Van!" Sinusuntok suntok pa rin niya ako. Ang sakit na ah!
And i really wanna laugh at her.
Pfft.
"Van oo na! Payag na ako! Wag ka lang mawala." Sabi niya sabay baba ng ulo niya.
Di ko na talaga napigilan ang sarili ko at sinabing.
"Talaga? Payag ka na?"
Agad siyang tumingin saken na gulat na gulat ang mukha.
"V-van?" Gulat niyang tanong at ngumiti naman ako.
Nagulat nalang ako sa susunod niyang ginawa.
Sinasapak niya ako. Aysh! Ang sakit na ng katawan ko sa kakasuntok sasapakin niya pa ako?
"Bwesit ka! Na! Ano bang nakain mo't ginawa mo yun ha?!" Umiiyak niyang sabi habang di parin tinitigilan ang pagsasapak sakin habang ako naman ay tinatawanan lang sya.
"Buti walang nangyari sa baby natin dahil sa pag-aalala ko! Bwesit ka!"
Napatigil ako dahil sa sinabi niya.
"H-ha?"
"Oo na! Buntis ako!" Sabi niya sabay iwas ng tingin.
"Wait. H-how? I cant remember na may nangyari satin?"
"Di mo naman talaga maaalala! Eh lasing ka!"
"Wait. Can you explain it?"
"Baliw ka ba?! Ha?"
"Bakit? Ano ba problema dun?"
She rolled her eyes.
~flashback~
Miya's POV
Its been a day mula nung kasal namin ni Van.
Bumaba ako para uminom sana ng tubig nang makita ko si Van sa dining table. May maraming mga walang lamang bote ng beer doon.
ANO BANG PINAGGAGAGAWA NG LALAKING TO?!
Dinala ko siya sa kwarto.
Ang bigat niya!
Nang maihiga ko na siya ay akmang lalabas na sana ako kaso hinawakan niya kamay ko at hinila kaya napahiga ako sa kanya.
"Dito ka lang. Please." Umiiyak niyang sabi.
"V-van."
Tinitigan niya ako at nagulat nalang ako ng hinalikan niya ako.
Pinipigilan kong magrespond pero ito talagang traydor kong labi!
~end of flashback~
Ivan's POV
"Oh! Yun na!" Sabi niya sabay iwas ng tingin.
"Ikaw talaga hon! Nambibitin ka eh." Sabi ko sabay upo.
"Eh ano pa ba ang gusto mong sabihin ko?!"
"Yung ano." I said and let out a naughty smile.
Binatukan niya ako.
"Aray ah! Nakakarami ka na sakin, hon ah? Halikan kita jan eh!"
"Sige! Try mo!"Sabi niya sabay pakita ng kamao niya.
"Ok sige. Hindi na! Sorry na!" Sabi ko at niyakap siya.
"Wag mo kong mayakap yakap! May atraso ka pa saken lalaki ka!"
"Ok sorry na kasi. Pero hon, may good news pala ako sayo."
"Oh? Ano yun?"
"Galit ka pa eh. Kalma ka muna." Paglalambing ko sa asawa ko.
"Ewan ko sayo Kung ayaw mong sabihin edi wag."
"Oh sige na! Akala ko yung mga meron lang ang maiinit ang ulo eh. Pati din pala mga buntis."
Binatukan nanaman niya ako.
"Baka gusto mong i-t*****e kita?!"
"Wag naman!"
"Gagawin ko talaga pag di ka magseseryoso jan!"
"Ok sige ito na!" Niyakap ko siya ulit at pinatong ang ulo ko sa balikat nia. "Our wedding's not fake, hon."I said with a sweet voice.
"H-ha?"
"Dad changed it." I still have my sweet voice with me.
"Talaga?!" Nakangiti niyang sabi sabay lingon saken.
"yea." i said sabay titig sakanya at hinalikan siya.
"Nangnanakaw ka ng halik eh noh?" galit niyang sabi. I just chuckled and smiled at her sweetly.
"Lets go home hon?"
"Pwede ka na umuwi?" Tanong niya.
"Yea. Nagkasugat lang naman ako sa ulo kasi nga nabunggo ako sa steering wheel nung huminto ako kasi muntik na akong mabangga sa poste."
"Ahh ganun? Bat di mo nalang kaya hininto yung sasakyan para mawala ka na?" nakangiwi niyang sabi.
"Eh alam ko kasing mag-aalala ka kaya di ko na tinuloy."
"Psh. Basta wag mo na tong uulitin! Kundi ako mismo papatay sayo!"
"Opo! Hindi na po! Sorry po!" Paglalambing ko nanaman sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.
"Namiss kita." I said sweetly habang yakap yakap siya.
"Lika na. Uwi na tayo." Pag-iiba niya.
"Grabe wala man lang 'Namiss din kita'?"
"Lika na. Kung di ka pa tatayo jan, iiwan na talaga kita!"
"Oo na! Ito na! Tatayo na! Kaw talaga!"
- Writer
