Im In Love with a Complete Stranger

Chapter 16

-+*-+*-+*

Ivan's POV

"So ano? Parang di mo rin talaga ako minahal? Ganun ba ibig mo sabihin, Ivan?" Nagsimula nang umiyak si Jas sa harap ko at napayuko na lamang ako sa narinig.

"Sya? Sya ba dahilan kung bat di mo na 'ko mahal?" dagdag nya sabay turo niya ke Miya gamit ang b***l na hawak-hawak.

"Yes." tipid na sagot ko. "Ilang buwan lang naman naging tayo—"

"Ilang buwan lang rin naging kayo pero ano? Kasal na kayo! Bakit? Ano ba mali saken, Ivan?"

"W-wala"

"Oh wala naman pala bat ba di nalang kasi ako—!"

"Kasi i slowly found myself when I met her!" sabi ko sabay lingon ke Miya. Ilang sandali lang ay nilingon ko si Jas bago sinabing, "Please. Stop."

Jas looked at Miya before siya pumikit. She smirked and said, "You should've just find yourself when you're with me. Para naman hindi sya mamatay ng ganito ka aga." then she pulled the trigger pointing to Miya.

"N-no"

-+*-+*-+*

"Hoy kuya!" I came back to my senses.

"Kanina ka pa ata tulala jan? Okay ka lang ba?" I stared at her as she asked me.

"Wag ka nalang muna kaya pumasok? I guess you're not feeling well."

"N-no hon. It's okay. I—i'm okay." I said and just continued eating.

"Sigurado ka ba kuya? I mean, you could stay here nalang sa bahay."

"Okay lang ako. No need to worry." I said and stood up. I turned my gaze to Miya,"Pagkatapos mo kumain, sumunod kana saken sa sasakyan. Ihahatid na kita. Baka mapano ka pa."

"Sabi ko naman sa'yo, sanay na 'ko mag commute."

"And so?"

"Wag mo nalang ako ihatid—"

"No."

"But you'll be late kung ihahatid mo pa' ko"

"I don't care. I'm the boss of the company so they don't care as well. It's either you come with me or you come with me. Oh no, It's still the same because you are coming with me." I said as I feel my anger starting to rise. I don't know why but there's just this gut feel of mine that something bad might happen to her.

Umalis na 'ko sa hapag-kainan at tumungo na lamang sa sasakyan. Pumasok ako doon at hinantay na lang na dumating si Miya.

I was waiting for exactly 5min bago siya dumating.

"Sorry to keep you waiting." She said nung nakapasok na siya sa sasakyan.

"Put unto your seatbelt." I said at sumunod naman ito saka kami umalis.

"May problema ka ba, Van?" She asked habang papunta kami sa trabaho niya.

"Wala." tipid ko lang na sagot. Di na rin siya nag salita matapos nun at nag cellphone na lang habang ako ay patuloy na langna nagmaneho.

"Call me when you need something. A help or kung ano man." Sabi ko nang inalalayan ko syang bumaba ng sasakyan.

"Ito naman kala mo naman kung nasan ako." She chuckled.

"Kahit na. Tell me if there's something wrong na nangyari."

She just nodded at patuloy nang pumasok sa building.

~ff~

I still can't stop thinking about it. Knowing how wild Jas can be, it may be possible that she will shoot Miya with a g*n.

I'm just worried that maybe it will happen. That maybe mapunta pa sa delikadong sitwasyon si Miya just because of me.

Tinext ko si Miya,"Susunduin kita after sa work mo. Wait me there." sabi ko at hinarap na lamang ang mga papeles na nasa harap ko.

Binasa ko naman iyon at pinirmahan ang iba.

"Carlton Inc? Why is this familiar?" I said to myself nang biglang may kumatok sa pinto.

"Come in." At pumasok naman si Sweet.

"Is Chris not here yet?" Tanong ko

"Hindi pa po e. Nagtext nga po pala siya saken na ako nalang daw po muna mag sub sa kanya. May emergency daw po syang pinuntahan." She explained.

"He texted you but not me? I thought I was the boss here?"

"Sabi niya po Sir sinubukan niya raw po kayong tawagan kaso di raw po kayo sumasagot kaya tinext niya nalang po ako."

I sighed and just asked, "Do I have any meetings for today?"

She checked my schedule for today and said, "Yes sir. May meeting po kayo ngayong 6 to 8 with the CEO of Carlton Inc."

I heard that company name again. What's with that? Why is that so familiar?

"Wala na bang ibang sched for today?"

"Wala na po sir."

"Ok. You may go out now."

At lumabas naman siya.

Since I can't focus on my work ay tumayo na lamang ako at lumabas.

Nakakamiss din pala na kapag andito si Miya ay lagi niyang ka kuwentuhan ang mga employees tsaka minsan pa ay dinadamay niya ako sa kulitan nila.

Now, the company's back to what it is back then. Nung wala pa si Miya na pumupunta dito. All of the employees are focused in their work.

Lumabas na muna ako ng building at sumakay ng sasakyan.

Where exactly should I go?

Ah bahala na kung saan ako mapunta basta babalik nalang ako mamaya kapag tatawagan ako ni Sweet.

Naglibot-libot ako sa downtown. Kung saan-saan nalang ako napadpad buong araw.

May nadaanan akong jewelry shop kaya napag-isipan kong tumingin-tingin doon.

"Hi Sir! Welcome to our shop! May I help you with something po? A gift po ba for a woman? I recommend this limited necklace of ours sir. Its made of gold. The pendant of this necklace is made of diamond po talaga."

Lumapit ako doon sa saleslady at tinignan ang kanyang ni recommend na necklace.

It's a cute necklace. Gold ang kulay niya at yung pendant nun ay heart na diamond na pinalibutan ng gold. Ti-nest iyon ng saleslady para mapakita saken kung totoo ba talagang gold at diamond iyon and it really is.

Agad ko iyong binili. Ibibigay ko na lang ke Miya as a gift.

Why? Wala lang. Bored ako e.

By the way, wag niyo nalang tanungin kung magkano. Baka maiyak kayo.

Pabalik na 'ko sa office. Buti nalang that I came on a right time dahil kakarating lang rin ng CEO na ka meeting ko ngayon.

~ff~

It's already 7 and sht! I forgot na 6:30 pala ang out ni Miya. What's worse? Umuulan pa! NG MALAKAS.

fvck kelan pa ba 'to matatapos ang meeting? tangina naman.

"Mr. Anastacio? Are you listening?"

"Kelan pa matatapos to? Kailangan ko na kasing umalis."

"B-but—"

"Let's save this meeting for next time. And don't forget, may utang ka pa saken." I said to the CEO of Carlton Inc.

The reason why that company is familiar because it's one of my friends' company. Mr. Carlton Perill. Bakit ko ba kinalimutan yun? Siya lang naman yung businessman kuno kong kaibigan na laging fail. Ngayon naman medyo success na sana kaso nagkaproblema naman. Ewan ko ba dito.

"Ivan naman. Wala namang ganyanan! Kahit ano nalang. As of now I can't pay you with money, our company is having problems, kaya nga nakikipag coordinate ako sayo diba?"

"Don't worry. I won't ask for monetary. I'll think of something na pwede mong ibigay saken."

"Chix ba? Marami ako mabigay sayo!"

"Shut up. I don't need btches. And please stop appointing me to a blind date from now on or I will add that up sa mga utang mo."

"Ito naman nag jojoke lang e!"

"Sige alis na 'ko."

"Why in a hurry anyways? Ulan lang naman yan, di naman bagyo."

"I need to go somewhere. Now if you may excuse me." sabi ko at umalis na.

Dumating ako sa pinagtrabahuan ni Miya. Tinignan ko sa may waiting area o bus stop area pero wala siya doon. Sinubukan ko siyang tawagan kaso naka-off naman yung cellphone niya.

Lalabas na sana ako nang napagtanto kong di ko pala nadala ang aking payong.

Kung minamalas naman oh!

I don't have no other choice but to go out. I don't care if mabasa pa 'ko. Kasalanan ko naman kung magiging totoo man ang panaginip ko ngayon.

Iniwan ko lang ang cp ko at ang relo. I have to find her by feet. Baka andito pa sya.

Nag lakad-lakad ako sa paligid. Ang basa ko na sobra. My shoes are soaked in rain water. Everything I wear are soaked in water. Hays. Saan ka na ba kasi Miya?!

Naglalakad parin ako sa paligid nang may nakita akong pamilyar na mukha.

She's just in a cafe?? WITH A GUY?! Seriously?

I rushed inside the cafe and I don't care if the guards are stopping me kasi mababasa raw yung sahig nila. As if I care.

Nang makalapit ako ay agad kong hinila si Miya palabas ng cafe na yun.

"Mia naiwan mo payong mo!" The 'guy' shouted.

Agad naman kumawala si Miya at bumalik sa lamesa para kunin ang payong saka nagpaalam.

Patuloy ko siyang hinila palabas dun nang nagsalita siya.

"Ano ba kasi problema mo, Ivan? Kanina ka pa ganyan ah?"

"Wala."

"Ayan ka nanaman sa wala kahit halata namang may problema ka. Ano ba kasi yun?"

I just ignored what she said at hinila parin sya palabas ng cafe na yun.

"T-teka!" Pinilit siyang kumawala sa pagkakahawak ko but she failed.

"T-teka nababasa na 'ko hoy!"

Oh sht.

Agad akong humarap sakanya, "Sorry."

"Sorry saan?" She looked at me.

Pareho na kaming basang-basa sa ulan kaya agad kong kinuha at binuksan ang payong na dala-dala niya tsaka binigay iyon sakanya.

Patuloy ko syang hinila matapos niyang tanggapin ang payong.

"Wait mababasa ka rin. Magkasakit ka nyan lalo!" she said. Matapos nun ay humawak siya sa braso ko and shared the umbrella with me.

"Baka kasi magkasakit ka. Wala pa naman ako sa bahay kasi may trabaho ako." she said then smiled at me. Siya naman ngayon ang humila saken papunta ng sasakyan.

As I drive back home, "Who's that guy you're talking to? Katrabaho mo ba?" i asked

"Oo."

"Both of you seems close."

"We work in the same department kaya ganun."

"Why didn't you answer my phone?"

"Na lowbat kasi ako."

"Nagtext ka nalang muna sana saken para naman malaman ko."

"Eh ikaw lang naman matagal dumating ah." I just then sighed at patuloy nalang na nag drive.

~next day~

Well.

I have a fever.

I was laying in my bed nung pumasok si Miya sa kwarto.

"Why are you still here? Pumasok ka na. Late na late ka na oh."

"Okay lang. Sinabi ko narin naman ke Mr. Perill na ma lelate ako because of personal matters. Di ko alam pero okay lang naman siya dun basta sabi niya I need to be there by 10 kasi may presentation pa 'ko"

"Mr. Perill?" I asked confusingly.

"Yes. Our CEO. Bakit?"

Their CEO? Tangina si Carlton yung boss niya??

"Anyways, ayan. Inumin mo na gamot mo tsaka magpahinga ka nalang muna. Tawagin mo nalang ang mga kasambahay if you need help." sabi niya sabay abot ng gamot at tubig.

Matapos kong inumin yun ay saka naman nag ring ang cellphone niya.

-Greg-

Nag excuse sya sandali saken at tumayo tsaka sinagot ang tawag. Minutes later ay bumalik sya sa higaan ko at kinuha ang bag niyang nasa tabi ko.

I held her wrist bago pa sya nakaalis.

"Walang goodbye pagaling ka? And also, sino ba yung tumawag at nagmamadali ka?"

"Hays. Katrabaho ko yun. Yung kahapon sa cafe. He offered me a ride at um-oo narin ako kasi nauna naman na si Jan na umalis kaya di ako nakasama. Tsaka di ko na kailangang sabihin na magpagaling ka dahil alam ko namang gagaling ka. Sige na. Alis na 'ko." sabi niya saka umalis.

"Fvck that guy." I whispered to myself

Humiga muna ako saglit at sinubukang magpahinga but I can't. Thinking she's with some other guy.

I then stared at my phone bago kinuha iyon. Alam ko na.

I dialed his number and many rings passed ay sumagot naman ito.

"Why did you call, Ivan? May kailangan ka ba? Do you agree with me being business partner na?"

"Sure. In one condition."

"Ano nanaman yan. Just tell me it's not money."

"No."

"Thank God. What is it then?"

I slept right after the call ended. Now I could rest well.

~at night~

I was in the kitchen and eating cup noodles when Miya rushed to me.

"Ikaw ba nag patanggal ke Greg sa trabaho?" She said when she faced me.

I just shrugged my shoulders and continue eating. Buti naman sakanya.

"Ivan answer me."

Patuloy lang ako sa pagkain at pinabayaan siyang mag-ingay.

"Ah ayaw mo sumagot ah." Kinuha niya agad ang cup noodles ko at inubos ang laman nun ng isang kainan lang.

"Buti naman inubos mo, Di ko maubos e." Sabi ko saka uminom at tubig at tumayo. Naglakad na 'ko papuntang kwarto at hanggang ngayon ay tinatanong parin ako ni Miya tungkol dun sa nangyari sa lalaki.

Nakapasok na' ko ng kwarto at agad na tumungo sa banyo. Naiihi ako.

"Get out."

"No. I won't go out unless sabihin mo saken kung ikaw ba nag patanggal ke Greg sa trabaho."

"Ok." tipid kong sagot at binaba ang short ko. I was peeing when I looked at her. Natulala siya at namula. "You liked looking at it?" dagdag ko pa.

"Tangina naman Ivan e!" sabi niya at tumalikod.

"Sabi sayong go out pero ayaw mo." Matapos nun ay sinuot ko na ulit ang shorts ko at nag flush tsaka lalabas ng banyo.

Hinawakan niya ang braso ko, "Sagutin mo muna. Ikaw ba nagpatanggal sakanya?"

Hinawakan ko dalawa niya pisnge at sinabing, "There. I dont need to wash my hands" at lumabas ng banyo na nakangiti.

"Ivaaaaan!" Rinig kong sigaw niya galing sa banyo. Humiga muna ako sa kama at nanuod ng tv.

"Ivan kasi! Sagutin mo lang tanong ko. Yes or No, ikaw ba nagpatanggal sakanya?"

"Yes"

"Bakit?"

"No."

"Ivan!"

"Sabi mo yes or no?" nakangisi kong sabi.

"Hayyyyssssshhhht!" nanggigil na siya. Bakit? Yes or No lang naman kasi talaga sabi niyang sagutin ko e.

"Sige pag di ka sasagot ng maayos, sisipain ko talaga to!" pagbabanta niya. She ment the middle of mine. Alam niyo na basta yun!

Agad akong umupo at sinabing,"You need to stay away from him."

"Dahil?"

"The people might think na baka naghanap ka ng iba! It's not good for both our reputation!"

"Pero di mo naman kailangan tanggalin siya sa trabaho ah! Kahit imove mo nalang sana ng department."

"Kahit i-move ko pa ng department, magkasama parin kayo!"

"Trabaho lang naman yan ah."

"Kahit na. Bat ba kasi di ka nalang dun saken nag trabaho?"

"Alam mo namang magagalit ibang employees niyan thinking na 'fiance' mo 'ko kaya okay lang na mataas agad posisyon ko." I just sighed. "Oh sige. Iiwasan ko na sya. Pero dapat pabalikin mo siya sa trabaho." dagdag niya pa.

"What? No way!"

"Anong no way no way? Sige pag hindi mo siya pabalikin, makikipagkita ako sakanya kahit walang trabaho."

Agad kong kinuha ang cp ko at tinawagan ulit si Perill.

"Bring that guy back." I said looking at her. "Transfer him in a different department." dagdag ko.

"Ayan!" sabi ko when I ended up the call.

"Good." tipid niya lang sabi saka lumapit sa closet at kumuha ng damit saka pumunta sa banyo at nagbihis.

"Tangina namang sitwasyong 'to!" I said to myself