Chapter 14
2053 Words
John Sr.'s POV
Right now Miya's looking for some gown. Ayaw nila kasi masyado raw maaga ngunit pinilit ko kaya um-oo nalang rin sila.
"Uhh dad kami na maghahanap ng priest for our wedding." sabi ni Van.
"Hindi. Wag na. Ako na."
"Uhm kami na po."
"Wag na. Ako na. At saka bakit ayaw mo naman na ako na?"
"Uhh kasi—"
"Look. Ako na. Actually, nakahanap na ko."
Napakurap-kurap si Jan sa sinabi ko.
Lumingon naman siya kay Miya.
Sabay silang tumingin saken na nagtataka.
"AGAD-AGAD?!" Sabay na tanong nila.
"Oo."
"Dad the wedding is on next 5 months pa. Dont be too excited."
"Nah uh uh! The wedding's next month. At saka, ayaw niyo ba yun? Mas maganda yung maaga pa kesa huli na!"
Di naman sila nakapagsalita at nakatitig pa rin saken.
"Hay naku! Wag niyo nga akong titigan ng ganyan! Para kayong timang!"
Di pa rin sila nagsalita at nakatitig pa rin saken.
"Hay... Ewan ko sa inyo! Teka... CR muna ako."
Tumayo na ako at pumasok sa cr.
"Van."
"Yea. Im sorry."
"Ano na gagawin natin?"
"I dont know."
Bumuntong hininga ako bago sinabing, "The wedding's canceled."
Ivan's POV
Napatigil kami sa pagsasalita ni Miya nang lumabas galing sa CR si dad.
"Oh? Anyare sa inyo?"
We didnt answer.
"Hayy naku! Naniwala kayo na meron na? haha! Di pa noh!"
Wait... So—
Sabay kaming napatingin ni Miya kay dad.
"Hey! Dont look at me like that! Ako pa rin maghahanap!"
Napayuko si Miya and i smirked.
"Oh cya! Kayo na! oo!"
"Talaga po?" tanong ni Miya
"Oo! Sige na! Its getting late i need to go home already. Sige! Ingatan mo yan! Kundi susuntukin kita!"
"Yes dad." i answered
"Sige na! Bye!" Sabi niya at lumabas na ng kwarto. Nagmamadali yata.
"Van!" tawag ni miya saken.
"Ok. I know."
"So? Ano na?"
"Excited?" sabi ko sabay lingon sa kanya.
"Di naman." Sabi niya na lang at umiwas ng tingin.
~a week later~
Yes! Nakahanap din!
Nang lumabas kami ng simbahan ay nakita namin si—
Teka..
ANO GINAGAWA NIYA DITO?
"Dad? What are you doing here?" Tanong ko
"Eh ano pa ba? Edi magsisimba!"
Thats unusual. Dad goes to church, yes. But hindi naman sya nagsisimba sa iba. Lagi syang nagsisimba dun sa malapit lang samen. Oh well. Maybe he just want change or somethin.
"Oh. Ok sige. We're going now. Di pa kasi kami kumain." I just said
"Naku! Oh! Alis na kayo para naman makakain na kayo."
"Yea. Sige po!" sagot naman ni Miya na ngayon ay hawak-hawak ang kamay ko. Para naman di mahalata.
Pagpasok ko pa lang ng sasakyan ay kinalabit na agad ako ni Miya.
"Wh—"
"Medyo weird ang lolo mo."
"Yea. Pero pabayaan mo na yun. San mo gusto kumain?"
"Hmm... MCDO!"
Jhon Sr. POV
I cancelled the first one and let them get a new priest, not because i agreed to their fake marriage, kundi para hindi nila isipin na gagawin kong totoo ang kanilang kasal.
Why am i doing this?
Well its for them too. I know they love each other, ok if not now, but i know they will.
Di ko hahayaang ganito nalang.
Ivan's POV
I woke up because i heard the alarm clock rang.
Wait...
WHERE'S MY FIAN— Where's Miya?!
I looked around the room but i didnt see any Miya I looked on the top of the side table and saw a letter there. I opened and read it.
"Sorry. Lam ko nag-aalala ka ngayon." Yes you made me damn worried!
"Pero wag ka na mag-alala, wala ako kasi maaga ako umalis." At bakit naman?!
"Sorry kung di ko nasabi sayo to ahh? Nakalimutan ko kasi. Kaya sana wag ka magalit." Ano ba kasi yun?!
"Tumawag kasi yung kaibigan ko noon at may in-offer siyang trabaho para saken at since ok na ako at medyo boring din namang umupo, manood ng tv, matulog, kumain,maglinis at maglibot-libot sa mansyon, ay tinanggap ko na lang ang trabahong in-offer niya. Sorry talaga kung di ko nasabi.
P.S. Nilutuan na kita ng breakfast... Kain ka na ah?
~Miya."
I dont know why am i talking to a paper but Miya. I know you did not forgot to tell me, you just didnt tell me because you're thinking that i will stop you from doing it.
In despite of being upset kasi di ko siya makakasama sa opisina— Wait what?! No no no! I mean— In despite of being upset kasi di siya nagsabi ng totoo. Yea. That's it. So balik tayo.
In despite of being upset kasi di siya nagsabi ng totoo. I still smiled. A sweet smile na minsan lang nakikita ng mga tao sa paligid ko.
Why am i smiling like this? Well i dont know either. Maybe i should ask that to myself.
Tinawagan ko siya and she answered.
"Hello?" Her voice is like a music to my ears.
UGH! WHY AM I LIKE THIS?!
"Uhh hello?" Tanong nya ulit.
"Uhm oh yea sorry." sabi ko sa kabilang linya
"Uhm. Ano kailangan mo? Dalian mo! Bawal kasi mag cp! Hanggang 5 min lang dapat."
"Uhh i just wanna ask kung saan ka nagtatrabaho?"
"Bat mo naman natanong?"
"Uhm para malaman ko."
"Alam mo minsan, wala kang kwentang kausap."
"sige na sabihin mo na!"
"Ok fi—"
"Oh bakit?"
"Uhm itetext ko nalang sayo address ah? Nandito kasi boss ko. Sige bye."
At inend call na niya.
Pagkatapos nun ay tiniklop ko na ang sulat tsaka pinasok iyon sa drawer at bumaba na ng kwarto. Tumungo na 'ko sa kusina and just like as expected there's food on the dining table with only one plate.
And what's BEST? Is that it's sushi! My favorite!
I really ate a lot! Sarap eh! At dahil marami rami ang ginawa niyang sushi ay nagbaon ako para mamaya.
Grabe! Ang busog ko! Bumuntong Hininga muna ako bago tumayo at lumapit sa refregirator at binuksan iyon.
Pagbukas ko ay isang malaking lunch box na may sulat sa ibabaw nito ang bumungad saken.
"Mamigay ka sakanila! Or else!"
Nakakatakot naman tong fiance ko.
Wait... Why am i proud?
Binalik ko muna dun sa ref ang lunchbox kasi maliligo pa ako.
Pagkatapos ko maligo ay kinuha ko ulit sa ref ang lunchbox at dinala ko na.
Pagdating ko sa opisina ay binigay ko na sakanila yung nasa ref at yung sobra ko kanina nalang yung saken.
Its unfortunate na sa mga employees ko lang ang ginawan nya ng lunch. Buti nag baon ako ng akin. Hays.
Miya's POV
Pauwi nako galing sa trabaho.
"Buti't pumayag ka beshie!" Sabi ni Jay. Yung kaibigan kong bakla.
"Oo nga eh! Akala ko talaga di ka papayag!" Sabi naman ni Ria. Yung kaibigan ko din noon. Siya yung nag-offer saken nung trabaho.
"Oh my shemay!!" Tili ni Jay kaya napalingon kami sa kanya. Nakatingin lamang siya sa unahan at tinulak tulak ako. Katabi ko kasi siya. At sa kabila ko naman si Ria. Bale nasa gitna nila ako.
"Beshie! Ampogi nun oh! Yiiiee! Nakatingin siya banda rito! Waaahh!" Tili niya ulit.
"Kahit kailan talaga Jay, ang landi mo. Lam mo yun?" Sabi pa ni Ria.
"OA mo! Inggit ka lang kasi nakatingin yung si mr. pogi saken! Tas yayayain niya ako lumabas. Tas dadalhin niya ako sa bahay nila. Tas m—"
Bago pa siya makapagsalita ay pinigilan na namin siya.
"JAY!" Sabay naming sabi ke Jay.
"Tong baklang to talaga! Nag-iisip kananaman ng ganyan!" Sabi pa ni Ria.
"Oo na! Sorry na! Pero tingnan niyo siya. Ampogi niya talaga! Pramis! Pero wag na wag kayong maiinlove sa kanya! Akin lang siya!"
I rolled my eyes.
Ang feeling talaga kahit kailan tong baklang to!
Nauna nang tumingin si Ria sa tinutukoy ni Jay na lalaki at sumunod naman ako.
O_O
BAT SIYA NANDITO?!
"Sabi sainyo eh! Ang gwapo diba? Tulala kayo noh? Lalo ka na Mi—"
Di ko na tinapos ang sasabihin niya at agad nang tumakbo sa kinaroroonan nung lalaki. Narinig kong tinawag ako nung dalawa ngunit nagpatuloy parin ako sa pagtakbo palapit sa kanya. Tsaka sinundan namab ako nung dalawa.
"Bat ka nandito?!" Sabi ko agad sa kanya nang makalapit ako.
"Wala man lang hi or hello?" Pabiro niyang sabi.
"Ok. Hi! Oh... Sagutin mo na tanong ko!"
"Nandito ako para sunduin ka." Nakangiti niyang sabi. Sheyt! Ampogi niya!
AYY TEKA!
ANO PINAGSASASABI MO MIALIE ROMERO?! UMAYOS KA!
"Diba may trabaho ka pa? Di ka na sana nag-abala pang sunduin ako!"
"Nah. Ok lang. Di naman masyado busy dun. And i preferred na sunduin ka. Baka ano pa mangyari sayo. Kaya no no's honey." Nakangiti niya paring sabi.
"Sanay nakong mag commute no! OA naman neto."
"And? Ano naman kung sanay kana? Pag sanay ba, di na makikidnap? Besides, I can't stand being worried lalo na't gabi na."
"Hays. Kanina ka pa dito?"
"Hm. Yea. I've been here for like 2hrs i think."
"Bat di mo man lang ako tinawagan? Aynako naman!"
"Teka... Beshie kilala mo siya?" Tanong ni Ria.
"Oh... Who are they, honey?" Tanong naman ni Van.
"Di ko alam may Honey pala sa pangalan mo daii!" ani Jay
I rolled my eyes at him.
"Uhh... These are my friends. Si Ria. Yung nag-offer saken nang trabaho."
"Oh.. Hi.. Nice to meet you." Nakangiti namang inilahad ni Van ang kamay niya at tinanggap naman niya yun.
"At ito naman si Jay." Hinawakan agad ni Jay ang kamay ni Van.
"Hi! Im Jay Marco! Nice to meet you bab—"
Bago pa niya matapos ang sasabihin niya ay inilayo ni Ria si Jay kay Van.
"Huy! Ang landi mo talaga!" Sabi niya pa.
"Hehe ok lang." Nakangiti pa ring sabi ni Van.
Anyare at parang good mood 'to ngayon?
Lumingon saken si Van.
"Uhm. Di mo ba ako ipapakilala sa kanila?" Nakangiti pa rin siya. Di ako sanay talaga. I met him as a cold guy hindi ganto. Anyare sakanya? May sakit ba sya?
"Oh yea. Uhh guys siya naman si Ivan Anastacio—" di na niya ako pinatapos dahil nagsalita siya agad.
"Her fiance." Nakangiti parin niyang sabi.
Nang lingunin ko yung dalawa.
Yung mukha nila? Gulat na gulat gurl.
"Di nga bes?" Di makapaniwalang tanong ni Ria.
"Uh yea." Sabi ko nun ay pilit akong ngumiti. Para naman.. yea.
"BAT DI MO SINABI?!" Sabay na sigaw nung dalawa.
"Huy! Wag nga kayo sumigaw ng ganyan! Nakatingin na sila satin oh!" Saway ko sa dalawa. Ang baliw talaga nitong dalawang to!
"Hehe peace." Ani Jay at nagpeace sign.
"Pero dai! Ang landi mo! Seryoso bang ang isang Ivan Anastacio ay fiance mo? Like Ivan Anastacio as in yung mayaman tas marami negosyo?" Gulat na di makapaniwalang tanong ni Ria.
"Oo nga! Bakit ba? Ano ba mali dun?"
"Wala naman. Youre just lucky." Sagot ni Ria.
"Uhm you're going home already right? Hatid na namin kayo." Sabi ni Van sa dalawa.
"Naku! Wag na! Baka maka-abala pa kami sa inyo!" Pagtanggi ni Ria.
"Nukaba Ria! Pag ako ay ikaw papayag ako! Kaya kung ayaw mo edi wag." sabi ni Jay
Sinamaan lang siya ng tingin ni Ria at napatawa naman si Van.
"So ano na?" tanong ni Van
"Ok fine. Sama na ako." sabi nalang ni Ria
"So tara na? Sakit na ng paa ko kakatayo eh!"
"Oh.. Sorry hon!" Paghihingi ng tawad ni Van at agad na binuksan ang pinto ng sasakyan na nasa likod niya.
Uupo na sana ako nang makita kong may boquet of flowers sa upuan.
"Oh? Bakit?"
"Uhm may—"
"Oh sorry. That's for you anyways." Nakangiti niya paring sabi.
"Uhm para san?" Tanong ko at lumingon sa kanya.
"Congratulating you 'cause you have a job already. And thank you for making me the sushi for breakfast. That was yummy." Nakangiti parin siya. "Next time cook unch for me as well." he said while pouting.
Ang kyot. Di ako sanay pero ankyot parin.
Napangiti ako at sinagot siya ng "ahh.." at kinuha ko muna ang boquet bago umupo.
Ayoko naman kasing upuan yun ano? At nang makaupo na ako ay sinara na ni Van ang pinto. Binaba ko ang window.
"Uh pumasok na kayo." Nakangiti na sabi parin ni Van at pinagbuksan niya ang mga ito.
"Uhm thank you." Kinikilig na sabi ni Jay at pumasok na.
- Writer
