His Bad Ways

Chapter 2

LEI

I was about to turn my back and run away when he instantly hold my grip.

"Trevor!" Gulat ko pang sigaw sa pangalan nito ng hilahin ako nito paakyat at kulang na lang ay humiwalay iyong tsinelas sa paa ko ng makarating kami sa loob ng kwarto. Pabalagbag niya ring isinarado ang pinto bago ako mariin na isinandal dito habang mahigpit ang kamay nitong nakahawak sa mag kabila kong balikat.

Mabilis ang pag t***k ng puso ko sa sobrang takot lalo na at kita ko ulit sa mga mata nito iyong namumuo niyang galit.

"T-Tre--"

"Are you happy with this f*****g life?"

Nalunok ko ang dila ko at hindi malaman ang isasagot sa kaniya parang gusto kong mamaluktot at takpan iyong tainga ko at ipikit ang mata ko. Hindi ko kayang tumingin sa kaniya, napupuno ako ng takot kahit pa alam ko kung hanggang saan ang kaniyang gawin.

"SUMAGOT KA!"

"H-huwag p-please--" Napapikit na lang akong napa-iling sa kaniya habang dama ko iyong panginginig ng laman ko na maski iyong labi ko ay hindi ko na mapigilan.

"No, you want this.. you plan this f*****g life. You trapped me in this stupid life and you deserve to feel the same hell!"

Damang dama ko iyong mainit nitong hininga at diin sa bawat salitang binibitawan nito na lalong nag pasikip ng dibdib ko.

"Say something, Lei! Tell me you're enjoying this life! Tell me!" Galit na galit nitong sigaw habang mas humigpit ang hawak nito sa balikat ko at marahas na niyugyog iyon.

"S-so-sorry.."

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko o kung anong tamang gawin maliban sa pag hingi ng tawad sa kaniya ng pa ulit ulit sa tuwing na gagalit ito sa akin.

"S-so-sorry.. S-sorry.."

"HINDI NA MABABAGO NG SORRY MO ANG LAHAT, HINDI NA NUN MAIBABALIK ANG MGA NAWALA SA AKIN! NAINTINDIHAN MO BA! KASALANAN MO ANG LAHAT NG 'TO, LEI! KASALANAN MO!"

I can't stop my tears from falling and my heart from breaking, alam at tanggap ko na kasalanan ko lahat kaya nga hinahayaan ko lang siyang ibuhos sa akin lahat ng galit niya at sisihin ako ng pa ulit ulit. Handa akong saluhin lahat ng iyon hanggang sa mapatawad niya ako, mapatawad nila ako sa mga nagawa kong kasalanan.

Napapitlag ako sa gulat ng marinig kong suntukin nito ang pinto na malapit sa mukha ko, matalim ang mata nitong nakatingin sa akin at halos bumaon na rin ang kuko nito sa laman ko pero hindi ko iyon ininda at mas nangibabaw iyong sakit na gumuguhit sa puso ko habang nakatingin sa mga mata nito, bakas pa rin iyong katotohanan na hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ako napapatawad.

"I-I'm s-so--" Napangiwi ako ng walang pasabi ako nitong ibinalibag sa may kama at kahit masakit ang buo kong katawan ay pinilit akong gumapang palayo pero mabilis lang nitong na hila ang paa ko.

Gusto kong sumigaw, gusto kong humingi ng tulong pero parang nakalimutan ko na kung paano mag salita at ang tanging alam ko lang ay umiling na puno ng pakikiusap na itigil na niya ang kung ano mang binabalak.

"Araw araw ko ipaparamdam sa'yo lahat ng galit ko hanggang sa ikaw na mismo ang umalis sa bahay nito! Pag sisihan mong nakilala mo 'ko, Lei."

Nag ngangalit nitong bulong sa tainga ko at hindi ko na namalayan na nka ibabaw na pala ito sa likuran ko.

Kusang gumalaw ang mga paa ko para mag pumiglas pero higit itong mas malakas sa akin kaya malaya at mabilis lang nitong na alis ang suot kong salawal.

Walang kahit na anong sabi sabi ay kinuha nito ang mag kabila kong kamay at itinaas iyon sa ulunan ko.

"T-ta--t-tama n-na.. p-p-paki-pakiusap."

Halos mapatid ang hangin sa buo kong katawan para lang makiusap kay Trevor pero tila wala itong narinig at hindi ito natinag sa pag h***d sa suot kong panty bago niya marahas na ipinulupot sa kamao niya ang buhok ko at idiin ang mukha ko sa may kama.

"Mag babayad ka Lei."

"H-huwag-- p-please-- t-tama na-" Napapikit ako ng walang ingat nitong pinag hiwalay ang mga binti ko at hindi ko napigilan ang mapangiwi sa sakit ng marahas at walang pag aalinlangan nitong ipinasok ang p*********i niya sa pwetan ko.

Walang humpay sa pag patak ang luha ko habang dama ko iyong sakit sa bawat pag indayog nito sa likuran ko, mabilis pero marahas ang naging bawat galaw niya, damang dama ko na gusto niya lang iparamdam sa akin iyong sakit na nararamdaman niya na kahit katawan ko mismo ay nanlalambot at gustong bumigay sa ginagawa nitong pag bayo.

"aah--t-ta-tama n-na--"

"f**k you, Lei! I'm gonna f**k your a*s, f*****g hard, so hard until the pleasure become painful. f**k you!"

Katumbas ng bawat ungol nito ay hapdi sa katawan ko at panibagong sugat na dumudurog sa puso ko. Nandidiri ako sa sarili ko sa ginagawa niya, naawa ako para sa sarili ko pero masyado akong mahina para ipagtanggol ang sarili ko.

Wala akong naging laban sa kaniya at katawan ko na ang kusang sumuko at hinayaan na ito sa kabubuyang ginagawa niya. Dinig ko pa iyong mahina nitong pag ungol kasabay nun ay naramdaman ko mismo ang mainit na katas nito.

Naghalo na lang ang sipon at luha ko ng marahas ako nitong binitawan at kahit nanlalabo na ang paningin ko ng dahil sa mga luha ay na kita ko pa itong nakatayo sa gilid ng kama habang isinusuot iyong nakababa niyang pantalon.

Napapikit ako para kalmahin ang sarili ko pero habang mas tumatagal, hindi ko alam kung paano pa ako babangon para harapin ang lahat.

"Mama! Dada! Are you ok? I heard something strange."

Sabay pa kaming natigilan ni Trevor ng marinig namin ang boses ni Evo mula sa labas ng kwarto kasabay ang maliit nitong pag katok sa pinto.

Mabilis na nag tama ang mata namin at kahit hindi siya mag salita ay dali dali akong napabangon. Kahit masakit ang ulo ko mula sa pagkakasabunot nito at nanginginig ang laman ko sa ginawa niya sa akin ay nagawa kong ayusin ang sarili ko, napansin ko pa iyong dugo sa sapin ng kama ng dahil sa ginawa niya.

Kahit sino siguro ay dudugo ang pwetan sa ginawa ni Trevor. Nakakahiya mang aminin at tanggapin pero sa tuwing gagamitin niya ako, sa pwetan niya lang ako pinapaki-alaman at masakit sa akin iyon dahil pakiramdam ko binababoy lang ako ni Trevor.

"Mama, Dad--"

"Evo." Pilit akong ngumiti ng buksan ko ang pinto at bahagya pa akong umupo para pantayan ito.

Napahawak pa ako sa mukha ni Evo at hindi ko napigilan ang haplusin iyon.

"Mama, umiiyak ka ba?" Natigilan ako sa naging tanong nito at doon ako napahawak sa pisngi ko na namamasa pala ng dahil sa mga luha.

"H-huh? H-hindi, hindi ako umiiyak, ano lang kakahilamos ko lang kasi. Ikaw bakit ba hindi kapa natutulog? Maaga ka pa bukas."

Pag iiba ko ng usapan at binuhat ko na ito, bahagya pa akong napangiwi ng maramdaman ko ang sakit sa pwetan ko na kulang na lang ay para na akong natatae sa sakit o parang lalaglag lahat ng bituka ko o mas maganda atang sabihin na nakaluwa iyong manipis na balat sa pwet ko.

Pag na iisip ko iyon, gusto kong isuka ang sarili ko.

"Go to your room, Evo. Gabi na matulog kana."

Hindi na ako nagulat ng makalapit sa direksyon namin si Trevor at pilit na kinukuha sa akin ang anak namin. Sinamaan pa ako nito ng tingin kaya wala akong nagawa kung hindi ang bitawan ito.

Isa sa dahilan kung bakit kahit gusto ko ng umalis ay nanatili ako sa bahay na ito ay dahil sa anak ko. Hindi ko magawang itakas si Evo at nung minsang sinubukan ko iyon, pinag bantaan lang ni Trevor ang buhay ko.

Kaya hindi ko na sinubukan pang itakas ulit ito o mag sumbong sa batas. He is no other than Trevor Del Valle and he came from one of the most influential and powerful family.

At kung gagawin ko iyong pag sumbong sa otoridad, siguradong babaliktad lang ang sitwasyon at tuluyan lang akong mawalay sa anak ko.

Kaya handa ako magtiis. Kakayanin ko lahat hanggang sa lumaki na si Evo at maintindihan niya na ang lahat.

"No, I want to stay here."

"Evo." Ma-otoridad na banggit ni Trevor sa pangalan ng anak namin, tanda na dapat ay sumunod na muna ito sa kaniya.

Napatingin ito sa akin at alam kong nanghihingi ito ng tulong kaya mabilis ko lang din na binawi sa kaniya ang anak namin pero nag matigas ito at mas humigpit ang hawak kay Evo.

"Trevor, hayaan mo ng ako na mag patulog kay Evo."

Kalmado kong pakiusap sa kaniya pero hindi ko magawang titigan ito ng matagal. Sa tuwing nakatingin ako sa mga mata niya, naalala ko lang lahat ng mga ginagawa niya sa akin kasama lahat ng masasakit na salitang sinasampal niya sa pagmumukha ko.

"Pag sinabi kong matutulog ka na sa kwarto mo, matutulog kana. Naiintindihan mo ba ako?"

"Trev--"

"Now, go to your room and sleep."

"Pero Tre--"

"It's ok mama. I can sleep as long as I know your safe. Good night po."

Pilit itong ngumiti at siya na mismo ang nag pababa kay Trevor, humalik pa nga ito sa pisngi ko bago bumalik sa kwarto niya.

"Nagagalit ka sa mga magulang mo pero wala kang pinag kaiba sa kanila."

Inis kong singhal sa kaniya ng hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Inis na inis ako sa kung paano niya diktahan si Evo, gusto niya lahat ng gusto niya lang ang susundin ng anak namin.

At mas naiinis ako sa sarili ko dahil wala akong magawa para kontrahin iyon.

"Huwag mo kong ikumpara sa kanila! Iba ako sa inyo at ginagawa ko iyon para sa ikabubuti ni Evo at para hindi siya magsisisi sa huli."

Gigil nitong singhal sa akin ng hilahin niya ang braso ko pero hindi ako natatakot sa kaniya kapag ang usapan ay tungkol sa anak ko.

"Talaga ba? Kung sumusunod sa'yo si Evo ng dahil sa takot ay tamang pagpapalaki ng anak, sige susuportahan kita pero huwag kang mag taka kung darating ang araw na kamumuhian ka rin niya sa paraan kung paano mo itakwil ang mga magulang mo."

Marahas kong hinila ang braso ko mula sa kaniya pero nanatiling matigas ang kamay nito sa pagkakahawak sa akin. Halos huminto ang pag daloy ng dugo ko sa higpit ng pagkakahawak niya pero hindi ako nag patalo sa pakikipagtitigan rito at isinantabi iyong sakit.

"Bawiin mo ang sinabi mo."

"Ayoko. Gawin mo na lahat ng gusto mong gawin sa akin, sabihin mo na lahat ng gusto mong sabihin pero hindi mo ko mapipigilan na itama ka pag si Evo na ang usapan. Hindi lang ikaw ang magulang niya, hindi lang ikaw ang nakakaalam sa kung anong makakabuti para sa kaniya. Ako mismo, gusto kong ibigay kung anong mas mabuti para sa anak ko kaya nga tinitiis ko lahat ng ginagawa mo sa akin para sa kaniya."

Taimtim akong nakipag sukatan ng tingin kay Trevor at ganun din ito na halatang ayaw niya mag patalo. Halos mabali na rin ang buto ko sa braso sa klase ng pagkahahawak niya pero hindi ako nag patinag sa kaniya.

"f**k you!"

Inis ako nitong binitawan na halos ikasubsob ko sa sahig bago ako nito tuluyang iwan.

---

"Mang Ben, nasaan na po ba kayo?"

Tanong ko kay mang Ben mula sa kabilang linya habang inaayos ko iyong baon ni Evo. Tinanghali ako ng gising kaya hindi agad ako nakapag gayak.

"Mama, late na tayo. Baka hinahanap ka na ni teacher."

"Wait lang sweetheart, kausap ko na si mang Ben."

Biglaan din kasi iyong text ng teacher sa akin ni Evo na gusto raw ako nitong makausap kaya ngayon ay nag mamadali kami, sakto din na wala pa hanggang ngayon iyong driver namin.

"Mam, pasensya na po. Manganganak po kasi ang asawa ko kaya hindi ho ako makakapasok ngayon."

"Ho? Eh paano na po-- ay sige na nga po. Mamasahe na lang kami."

Napakamot na lang ako sa batok ko sa naging sagot sa akin ni mang Ben. Marunong naman ako mag maneho pero hindi ganoon ka-galing, kasama ko pa nga si mang Ben pag susunduin ko si Evo dahil nung minsan ay nabunggo ko iyong bisikleta buti na lang ay hindi ako inireklamo noon dahil wala pa rin akong lisensya.

"Mama, mag e-eight na. Mababawasan ang golden star ko sa attendance."

Ay nako naman oh! Ano ba kasi iyong inimbento ng teacher nitong si Evo at ayaw ma-late sa klase. May pa-star pang nalalaman.

Hila na ng hila nito ang damit ko kaya nag mamadali na akong sumunod dito. Wala kaming choice kung hindi mag commute pero bago pa kami makalabas ng gate ay bumungad na sa akin iyong itim na sasakyan at kahit hindi ko nakikita kung sino ang driver ay alam ko na kung sino ang na sa loob nito.

"Dada!" Masiglang sigaw ni Evo ng bumaba iyong bintana ng kotse at bumungad sa amin iyong mukha ni Trevor. Hindi siya umuwi kagabi pagkatapos naming mag talo.

At kahit gusto kong alamin kung saan ito nag punta o kung saan siya natulog o kung sino ang kasama niya, siguradong hindi niya rin iyon sasabihin.

"Dada, hatid mo naman kami ni mama sa school."

Nakangiting sabi ni Evo na kinatingin sa akin ni Trevor na puno ng pagtatanong.

"May emergency daw kasi si mang Ben kaya ayun. Hindi siya makakapasok."

Sagot ko agad rito sabay iwas agad ng tingin, alam ko na agad ang patutunguhan nito. Malamang isasakay niya si Evo pero ako? Hinding hindi ako makakasakay sa paborito niyang kotse.

Iyong kotse na may special plate pa na binayaran niya ng daang libo.

"Sakay na Evo. Ihahatid na kita."

Diretsong sagot nito kay Evo at binuksan iyong pinto kaya dali dali kong binuhat ito para isakay sa passenger seat at lagyan ng seatbelt.

"Oh mag ingat ka. I love you."

Nakangiti ako humalik sa pisngi niya at nagtataka itong napatingin sa akin.

"Hindi na po ba kayo sasama?"

"Anak kas--"

"Ako na mag hahatid sa'yo. Marami pang gagawin ang mama mo. Tama ba ako, sweetheart?"

"A-ah o-oo. Si Dada mo na ang kakausap kay teacher mo ah. Daddy, ikaw ng bahala."

Pilit akong ngumiti kay Trevor at sinadya ko pang idiin iyong salita na siya na ang makikipag usap sa teacher ni Evo ng malaman niya na gusto ako makausap nito.

Mahirap na baka hindi namin malaman iyong dahilan kung bakit ako pinapatawag nito. Sana lang talaga ay walang ginawang kalokohan si Evo.

"Ok."

Isasara ko na sana iyong pinto ng kotse ng pigilan ako ni Evo at nakakaloko itong ngumiti sa akin.

"Mama, walang take care kiss si Dada?"

Napatingin ako kay Trevor na walang ganang nakatingin sa akin. I forced a smile and was about to make an excuse when I felt a soft lips touches my cheeks.

"Take care, sweetheart."

Nakangiting sabi ni Trevor ng humiwalay ang labi nito sa pisngi ko, isang pekeng ngiti para sa isang palabas. Hindi na ako dapat magulat sa ginawa nito pero hindi ko mapigilang mapatulala.

Umayos ka, Lei. Palabas lang iyon para hindi makahalata si Evo at ang ibang tao. Walang ibang ibig sabihin iyon.

Naiwilig ko na lang ang ulo ko sa kung ano-anong tumatakbo sa isip ko. Huwag ka ng umaasa na mag babago pa ang pakikitungo sa'yo ni Trevor. Limang taon na si Evo pero wala pa ring alam na gawin si Trevor kung hindi ang sisihin ka.

"Ma'am, para kanino po ba itong niluluto natin? May bisita po ba kayo na darating?"

"H-huh?" Gulat kong tanong kay manang na napakamot pa sa batok niya.

"Ang dami po kasi nito ma'am. May bisita po ba kayo?"

Napailing ako sa tanong ni manang na mukhang na guguluhan sa dami ng niluto namin.

Nag luto ako ng adobong paa ng manok, sinigang na hipon at buttered chicken na paborito ni Trevor. Kahit hindi niya sabihin alam ko iyong mga gusto niyang pagkain.

Naisipan ko lang mag luto kasi-- kasi ano.. bilang pasasalamat na inihatid niya si Evo. Tama! Tama! Pasalamat ko lang kasi hindi mababawasan iyong golden star ni Evo.

Iyon lang talaga iyon, wala ng iba. Hindi naman siguro iyon masama diba? Wala naman sigurong masama kung ipagluto ko si Trev ng mga paborito niyang ulam.

"Saktong sakto yata ang dating ko at may naamoy akong mabango."

Natigilan ako sa paghahain ng marinig ko ang makulit na boses na iyon at hindi nga ako nag kamali ng makita ko si Kiko na cool na cool pang nakasuksok sa mag kabilang bulsa ang mga kamay niya.

"Kiks?"

"Yes, it's me! No other than but the most enigmatic Kiko Del Valle."

Hinalikan nito ang pisngi ko ng makalapit siya sa akin at hindi ko napigilan ang mapangiti ng makita ko talaga siya. Pinsan siya ni Trevor at sa Paris na ito nakatira kaya hindi ako makapaniwala na makikita ko siya ngayon.

"Kailan kapa umuwi?"

"Actually, ngayon lang. Dito lang ako dumiretso para bisitahin si Evo."

Makulit nitong sabi sabay kuha dun sa paa ng manok. Sinenyasan ko naman si manang na kumuha ng tubig bago ko tuluyang inaya umupo itong si Kiks.

"Sayang, eight kasi pasok niya ngayon. Mamaya pa ang uwi ni Evo."

"My bad but it's ok, tatambay muna ako rito at na miss ko ang mga luto mo. Haha."

"Sus, wala lang kasing ganiyan sa Paris."

"Sinabi mo pa pero maraming pwedeng paahin dun. If you know what I mean."

Natawa ako sa kaharutan nito ng malandi pa siyang kumindat sa akin. Wala pa rin siya pag babago simula noon at hanggang ngayon puro pa rin ito kalokohan at kalandian sa katawan.

He used to be one of my friends noong mapadpad ako rito sa Manila. Masasabi ko na mabait talaga itong si Kiko kaya kahit noong nag bubuntis ako kay Evo, isa siya sa laging naka alalay sa akin.

Masyado kasing sensitive iyong pag bubuntis ko noon kay Evo na kaunting stress lang o pagod ay dinudugo agad ako. Akala ko nga, makukunan ako noon dahil ilang beses akong dinugo buti na lang talaga at kumpleto ko pa ring na ilabas si Evo.

"So, ano talagang inuwi mo rito?"

Nasa Paris na ang buhay niya. Doon na niya naituloy ang pangarap niyang itayo ang isang malaking studio. Lalaki siya pero ang passion niya ay na sa fashion. He loves photography and arts.

Kaya kahit ayaw ng parents niya na mag multimedia and arts siya noong college ay mag pumilit ito.

Nakangisi pang sumenyas si Kiko sa akin kaya inilapit ko ang tainga ko sa kaniya na halos dumukit na iyong labi niya rito.

"Mayroon kas--"

"Kiko."

"Oh Trev!" Mabilis na napatayo si Kiks ng marinig namin ang boses ni Trev. Taimtim itong nakatingin sa amin before Kiko come Close to him and give each other a manly hug as a greetings. Trevor instantly jump into my side and snake his arms around my waist.

Napatingin pa nga roon si Kiks na may halong nakakalokong ngiti sa akin pero kung alam niya lang, hindi totoo ang pinapakita ni Trevor. Ayaw lang nito na makarating sa lola at lolo nila ang mga ginagawa niyang kalokohan dahil siguradong mababawasan ang mamanahin niya sa pamilya nila.

"Bigla ka yatang na padalaw."

Hinila pa ni Trevor ang upuan para sa akin at kita ko kung paano sundan ng tingin ni Kiko iyon.

Gusto ko siyang irapan para malaman niya na walang totoo sa nakikita niya pero ayokong makahalata ito. Sigurado kasi na hindi siya matutuwa pag nalaman niya kung paano ako tratuhin ng pinsan niya, ayoko rin umabot sa punto na magkakasira silang dalawa.

Ayoko ng dagdagan pa iyong nasira kong relasyon.

"Honestly, gusto ko sanang kuhanin si Lei bilang Director dun sa ilalabas naming album."

"Director? Ako?"

Biglang nag ningning ang mata ko sa sinabi ni Kiko, isa iyon sa mga pangarap ko at dahilan kung bakit ako lumuwas ng manila noon.

"Yes, you have a tal--"

"Hindi."

Naputol ang sasabihin ni Kiko sa seryosong sagot ni Trevor. Biglang naglaho iyong tuwa sa puso ko ng makita ko sa mata nito na hindi talaga siya papayag sa inaalok sa akin ni Kiko.

Bakit pa nga ba ako umaasa na mabubuksan at maipagpapatuloy ko ang pangarap ko? Gayong alam ko naman na gagawin ni Trevor ang lahat para sirain iyon at hindi ako maging masaya bilang kabayaran sa pag sira ko sa mga pangarap nila.

"Oh dude, come on. Don't you remember? Si Lei ang director natin dun sa nag viral nating--"

"Pag sinabing kong hindi, hindi. Masyado na siyang busy dito sa bahay, mahirap ng mawalan siya ng time para sa pamilya namin. Hindi ba, sweetheart?"

Napatingin ito sa akin pero bago pa iyon naramdaman ko na iyong mariing pag pisil nito sa hita ko bilang senyales na sang ayunan ko siya sa mga sinasabi niya.

Gustong gusto ko ipagpatuloy iyong pangarap ko pero.. tama siya, baka mawalan lang ako ng oras sa PAMILYA NAMIN kahit ang totoo, halos nandito lang ako araw araw, kung minsan naman tinutulungan ko lang siya sa mga unsettled deals niya with his clients. Nakakahiya ang hectic schedule ko at baka hindi ko pa nalilibot iyong bawat sulok ng bahay namin.

"A-ah, oo. Pasensya kana Kiks." Pilit akong ngumiti at doon ko lang din naramdaman na binitawan nito ang pagkakahawak sa binti ko kaya pasimple ko pang nakagat ang ibabang labi ko.

"Oh my bad but-- yeah.. Family first and I understand your side. Sayang lang talaga cause this album will be presented in this coming reunion."

"Reunion?"

Gulat kong tanong kay Kiko na kinatango niya sa akin.

"Yes, everyone from our batch will be there and as a wife of one of the campus king, you should be there."

Napatingin ako kay Trevor na mukhang hindi na gulat sa sinabi ni Kiko. Alam niya ang tungkol sa reunion nila at hindi man lang niya iyon sinabi sa akin?

"Teka, hindi mo ba sinasabi sa kaniya?"

Napatingin na rin si Kiko kay Trevor ng mapansin nito na wala akong alam tungkol sa mangyayaring reunion sa batch nila. Taimtim kong tinignan si Trevor at nag hihintay at umaasa ako na bibigyan niya ako ng paliwanag sa bagay na iyon pero ano pa nga bang aasahan ko?

Huwag kang tanga, Lei. Malamang hindi niya iyon sasabihin sa'yo, sino ka ba at anong karapatan mong malaman ang ganoong bagay lalo na kung iyon ay panibagong pagkakataon para balikan niya ang nakaraan na sinira ng isang gabi na puno ng pagkakamali.

_____

SNS Account:

FB Account: Ash Sandejas

Twitter: CreepyPervy

Wattpad: CreepyPervy