-------
***Yashir’s POV***
-
“Azalea, please—” sambit ko, halos pabulong. Nagsusumamo ang mga mata ko habang tinititigan ko siya. Maging ang boses ko’y hindi na kayang itago ang panginginig—ang lungkot at takot na sabay-sabay kong pinipigilan.
Hinawakan ko ang kamay niya, pero mabilis niya iyong hinila palayo. Parang may pader sa pagitan naming dalawa na kahit anong lakas ko, hindi ko mabasag.
“Gusto mong makilala si Asher, ’di ba?” malamig niyang sabi, tuwid ang tingin. “’Di ba gusto mong makausap si Yzari? Pumasok ka na. Hinihintay ka na nila sa loob.”
Wala na akong nasabi pa. Tumango lang ako nang marahan, at lumakad papasok sa sala. Tahimik ang bawat hakbang ko, pero maingay ang t***k ng puso ko. Parang pasabog na hindi ko alam kung kailan sasabog.
Pagdating ko sa loob, agad kon
