The Meister

CHAPTER 27: THEY KISSED AGAIN AND THERE’S MORE

CHANDRA RICAFORT



“Sigurado ka bang pupuntahan mo siya?”

Marahan akong tumango bilang sagot sa tanong ni Kiara na ngayon ay kasalukuyang nakaupo sa kama ko. Pinagmamasdan niya ako habang namimili ng damit na isusuot. Gusto ko sana ang kulay puti kaso mas mahahalata lang ako kapag lalabas kaya naman naisipan kong itim na shirt nalang at itim na leggings ang suotin ko. Itim na rubber shoes na rin ang isinuot ko para pare-pareho ang kulay ng suot ko.

“Sinasabi ko na nga ba, magugustuhan mo rin siya sooner or later. And it happened. I can’t help but to be happy for you. The bad news is, hindi ka puwedeng magmahal ng mortal. You know that.”

Tumango ako sa sinabi niya.

“We all know that,” segunda ko sa kaniyang sinabi. Gaya nang sinabi ko noon, sa lahat ng bampira, ako ang pinaka-nakakaalam niyon dahil sa akin lang naman na-a apply ang ganoong patakaran.

Tumayo siya saka bumuntong-hininga.

“Exactly. You knew it even before, pero hindi ka pa rin lumayo. You can let go of him. Why don’t you just let him go. Pasasaan ba, aalis din naman siya rito sa Adisson. It might take long, but you’ll move on eventually, Chandra.”

Bumaling ako sa kaniya at saka tipid na ngumiti. This is the saddest part of all. When you’re strong, they thought you don’t get sad. Akala nila, kapag matapang at malakas ka, wala kang karapatang masaktan at maging mahina. It also happens in love. Kapag bawal kang magmahal, akala nila kaya mong pigilan ang sarili mong magmahal. But it’s not it. Hindi ganoon kadali iyon. Hindi naman napipilit at lalong hindi napipigilan ang pagmamahal. Dumarating lang ito ng kusa. At kapag naranasan mo na, ang hirap nang bumitaw.

I’ve been watching Andrei Castriel for years. And from the past years, I tried my very best not to get too much interested in him. I thought I did it. But now it’s different. Nahihirapan akong kontrolin ang emosyon ko kapag kasama siya, samantalang hindi naman ako ganito noon pa man.

“Cha, you know how much we care for you. Gusto ko lang ipaalala sa’yo na maraming matang nakasunod sa bawat kilos mo. What if they caught you? What if the Bernardinos of Wesley and the Milans of Oslo knew about this? You’ve gotten lucky dahil naging tahimik ang mga kapatid mo sa nangyari. Kung nalaman lang ng mga magulang niyo ang tungkol kay Mr. Castriel, sigurado ako, gumawa na sila ng paraan para mailayo kayo sa isa’t-isa.”

I heaved a huge sigh and held Kiara’s left hand.

“Alam kong nag-aalala ka para sa akin. At gusto kong magpasalamat sa concern mo, sa pagtulong mo sa mga kapatid ko para mapagaling kami kaagad ni Eren. I know all you want was the best for me. But also, you know how hard it is to resist the feeling of loving someone. I’m hoping you’ll understand me because you’ve been here in my current situation. Pero hindi kita pinipilit na intindihin ako.”

Kiara nodded.

“I know. Gusto ko lang malaman na nandito lang ako para sa’yo. Kahit talikuran ka man ng lahat.”

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Kiara. Bumaba ang aking tingin sa kamay namang magkahawak. Biglang kumabog ang aking dibdib.

“I’m seeing your future. It’s a chaotic life waiting for you. But good news, Eren and I will never leave your side. And I think, it’s all the matters now.”

Humugot ako ng malalim na hininga bago lumabas ng mansiyon. Alam ng lahat na aalis ako at bibisitahin si Andrei sa camp. Someone told me that they will be staying here for another two weeks. Kinailangan kasing i-readjust ang mga gawain sa camp dahil sa nangyari. Gustuhin man ng camp council na itigil at i-reschedule nalang ang event, hindi naman pumayag ang mga participants.

Bago ako nakalabas, ilang beses din akong pinayuhan ni Alas, Eren, at Kiara na kailangan kong mag-ingat.

Instead of riding a car, napag-isip isip kong sa kagubatan nalang dumaan para walang makakita sa akin na kahit na sino. Sa likod na bahagi rin ako dumaan.

Pagpasok ko sa camp, agad kong inilibot ang aking paningin sa paligid. Madilim na pero marami-rami pang mga tao ang nasa labas. Mayroong nagbo-bonfire, mayroong nagkakantahan, at mayroon ding nagsasayawan. Hindi ko alam kung night event ito. Pero wala akong pakialam dahil hindi naman ito ang habol ko.

The camp went back in its original look. Aakalain mong walang nangyaring sakuna sa lugar na ito. Puno ng liwanag ang paligid dahil sa mga bukas na ilaw. Binilisan ko ang aking paglalakad hanggang sa makarating sa Menos Grande. Nahirapan lang ako magtungo sa labas ng kuwarto ni Andrei dahil maraming mga tao na naglalakad papalabas. Natatakot ako na mayroong makakita sa akin kaya hinintay ko pang makaalis ang lahat.

Sa totoo lang, hindi ko naman talaga alam kung nasaan si Andrei, ito lang ang unang pinuntahan ko. Nagbabakasakaling narito siya. Pagtapat ko sa labas ng kaniyang kuwarto, kumatok ako roon. I waited for several minutes. Nang walang sumagot, sumubok ako muling kumatok. Ilang sandali lang ay bumukas ito.

Dahan-dahan akong nag-angat nang tingin sa kaniya. Nakakakunot pa nga ang kaniyang noo. Mukhang hindi niya inasahang may darating ngayon para guluhin siya.

“Chandra?”

Isang marahang tango lang ang isinagot ko.

“Can I come in?”

Agad niyang niluwangan ang pagkakabukas ng kaniyang pinto.

“Come inside.”

His expression remained neutral. Hindi ko alam kung galit siya o masaya. Walang emosyon ang kaniyang mukha. Halata ring hindi siya nag-shave dahil kitang-kita ko na ang mga stubbles niya sa mukha. I have a lot of questions. Namiss ba niya ako? Galit ba siya sa akin? Is he confused? Is he afraid of me? Sobrang daming tanong.

Nanatili akong nakatayo. Siya naman ay pabagsak na umupo sa dulo ng kaniyang kama.

“Bakit ka nandito?”

Nakagat ko ang aking ibabang labi. Bakit ako nandito? Hindi pa ba obvious iyon? Miss na miss ko siya. Kaya ako nandito ay dahil gusto ko siyang makita. May iba pang dahilan?

He heaved a sigh,

“Nandito ka ba para alamin kung hanggang saan sa mga nangyari ang naalala ko pa?”

Kumunot ang noo ko sa kaniyang tanong. Hindi ko siya naiintindihan. He looked at me intently. Nang makita niya ang reaksiyon ko sa kaniyang sinabi ay napangisi siya at marahang umiling.

“Oh, come on. Hindi mo na kailangang magsinungaling pa. I remember everything. Leo is a vampire too, right?”

I was too stunned to speak. Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

“Y-you remembered?”

Oh gosh! Sa buong buhay ko, hindi ko pa naranasang mautal kapag nagsasalita. Ngayon lang.

Nasapo ko ang aking noo at tumalikod. I shut my eyes and think of any sentence or reason that I could say to him.

“Kaya ko lang naman ginawa iyon dahil ayokong madamay ka sa gulo na mayroon ang lahi namin. Ayokong malaman mo na nagugustuhan na rin kita kagaya ng pagkakagusto mo sa akin.”

Tumayo siya at humakbang palapit sa akin. I can see that he’s not afraid to me. His eyes’ full of curiosity. Kung marami akong tanong, sigurado akong mas marami siya.

Tumayo siya nang tuwid sa harapan ko at humugot ng malalim na hininga bago niya ako hinawakan sa magkabilang balikat.

“You know, Chandra. I should be the one who’s afraid right now. Knowing you’re a vampire and you can suck my blood anytime, dapat ako ang takot. Pero hindi ko alam kung bakit imbes na takot ang nararamdaman ko, pag-aalala ang pumupuno sa pagkatao ko. Sa loob ng ilang araw, hindi ako mapakali. Gusto kitang makita, pero hindi pinapayagan ng mga guwardiya na lumabas ang participant. Hindi ko alam kung ayos ka ba, buhay ka ba, o lumala ba yung lagay mo.”

Kagat ang kaniyang ibabang labi ay yumuko siya. Mabibigat na paghinga ang sunod-sunod niyang pinakawalan.

“Dapat galit ako sa’yo. Pero hindi iyon ang nangyayari ngayon. Ngayong nasa harapan na kita, wala akong ibang gustong gawin kundi halikan ka.”

Napalunok ako nang marinig ang sinabi niya.

“Then kiss me,” sambit ko.

Naging mariin ang paghawak niya sa aking balikat. Marahan niya akong tinulak hanggang sa maramdaman ko ang pinto sa likuran ko. He removed his hand on my shoulder. Gumapang ito pababa ng aking beywang. Mayamaya pa ay in-extend niya ito na tila mayroong inaabot sa likuran ko. Hanggang sa narinig ko ang paglagatik ng lock ng pinto ng kaniyang silid.

Muling bumalik ang kaniyang kamay sa aking beywang. Lumapit siya sa akin at hinalikan niya ako sa noo. Marahan lang iyon pababa sa tungki ng aking ilong. Naglakbay ang kaniyang halik sa aking pisngi hanggang marating nito ang gilid ng aking labi. He was teasing me. And I can’t take what he’s doing anymore. Hinawakan ko ang kaniyang magkabilang pisngi at ipinosisyon ang kaniyang labi paharap sa akin.

“I said kiss me, not tease me.”

I heard him laugh. Nagkatitigan kaming dalawa hanggang sa unti-unting lumapit ang kaniyang labi sa akin. Kasabay ng paglapat ng labi niya sa labi ko ay ang paglalakbay ng kaniyang kamay sa beywang at likod ko.

Niyakap niya pa ako at mas hinila palapit sa kaniya. Ngayon, damang-dama ko na ang kaniyang katawan. My hands were on his back, caressing and tracing his back muscles outside his shirt.

Napasinghap ako ng maramdaman ang kiliti nang ipasok niya ang kaniyang kamay sa aking suot na shirt. Dinala niya ang kamay sa likuran ko kung saan naroon ang hook ng aking suot na bra. Mabilis niya iyong tinanggal. Damang-dama ko ang paglaya ng aking dalawang dibdib. Bahagya pa akong nakiliti nang dumaan ang piraso ng tela ng aking bra sa korono nito.

Lumipat ang kaniyang kamay sa ibabaw ng aking tiyan. Ang kaniyang dalawang palad ay mabilis na sinakop ang aking parehong dibdib na ikinaungol ko.

Hindi pa siya nasiyahan sa kaniyang ginagawa, hinubad pa niya ang suot kong shirt kaya ngayon, kitang-kita niya na ang malulusog at tayung-tayo kong dibdib at ang naninigas nitong korona.

“Am I making you horny?” he asked while his fingers are tracing both of my n*****s. Napakagat-labi nalang ako at tipid na umuungol sa tuwing kakalabitin niya ang naninigas itong tuktok.

He lowered his head. Hanggang sa tumapat ito sa aking kaliwang dibdib. Napasinghap ako nang sakupin ng kaniyang bibig ang kabuuan nito habang ang isa niyang kamay ay naglulumikot at patuloy na nilalamas ang aking kaliwang dibdib.

I can’t help but to moan whenever his tongue plays with my n*****s. The circling motion that his tongue doing makes me whimper.

“Sarap ba?” Oh. It feels so good. Hindi niya alam kung paano niya ako napaliligaya sa kaniyang ginagawa sa akin.

Para siyang isang sanggol na gutom na gutom sa gatas ng ina sa paraan niya nang pagdila at pagsubo sa dibdib ko.

Nang magsawa siya sa kabilang dibdib ko ay lumipat siya sa kabila. Hindi ko alam kung saan ako babaling.

Napatili ako nang tumayo siya at binuhat ako patungong kama. Sa pagkakataong ito, hinayaan ko na siya sa mga bagay na gusto niyang gawin sa akin.

Pagkalapat ng likuran ko sa kama, agad siyang pumatong sa akin. Hinalikan niya ako sa aking noo, tungki ng ilong, labi, at sa aking leeg hanggang sa muli itong gumapang pababa ng aking tiyan hanggang marating nito ang puson ko.

Hindi ko mapigilan ang aking sariling kabahan. What’s he going to do to me?

Hinawakan niya ang magkabilang gilid ng suot kong leggings at mabilis na hinila iyon pababa. Tanging panty nalang ang naiwan kong saplot. Balewala ang lamig ng paligid. I feel hot all of the sudden. Lalo na nang pasadahan niya ng kaniyang daliri ang ibabaw ng aking p********e.

I can feel that I am getting wet down there. Napapikit ako nang marahan niyang haplusin ang ibabaw nito. Tila sinubukan niyang hagilapin ang kuntil na kapag nasasagi ay nagdudulot ng sarap sa aking pakiramdam.

Sa bandang huli, naisipan niyang hubarin na nang tuluyan ang huling saplot sa katawan ko, leaving me bare naked. He can see every part of my body. The way he looked into it makes me tremble with excitement of what’s he gonna do next.

Naghubad na rin siya ng damit. Wala rin siyang itinira. Pumatong siyang muli sa itaas ko. In a matter of seconds, I can feel him teasing my wetness. Wala akong experience sa mga ganitong bagay. Kaya natatakot ako sa kung anong maaari kong maramdaman kapag ipinasok niya na ang kaniyang kahabaan.

“Chandra, I’m asking for consent for the last time. Do you want us to continue doing this?”

Isang marahang tango ang isinagot ko sa kaniya.

“Give me a proper answer. Do you want this?”

Seryoso akong tumitig sa kaniya.

“Yes, I want this.”