Wicked

Wicked 1

Havana Mckinley Jack Olivarez. Hindi niya makapaniwalang sambit ulit sa buong pangalan niya. Isa na siyang ganap na Olivarez. Masaya na siyang may apilyedo na siya sa wakas, na may mahaba na siyang pangalan.

Kung noon ay iisang salita lamang ang tawag sa kanya, ngayon ay may Havana Mckinley na itong kasama. Ang bagong pamilya niya ang dulot ng tila walang hanggang kasiyahang kanyang nadarama ngayon.

Parang kailan lang nung inampon pa siya ng pamilyang Olivarez. Sariwa pa sa kanya ang unang araw niya sa bahay na ito, ang unang pagpasok niya sa kwartong ngayon ay sa kanya na.

Seven lang siya noon at ngayon ay isa na siyang ganap na dalaga. She is on her legal age. Hindi na siya yung batang paslit na iyakin.

Mula sa bintana ng kanyang silid sa ikalawang palapag ng mansyon ay natatanaw niya ang mayayamang pangalan na kilala sa publiko. May iilan lang siyang kilala rito kung kaya't napagsiyahan niya munang mapag-isa na lang muna sa silid niya.

Halos lahat ata ay kakilala lang ng kanyang tinuturing na mommy at daddy ang dumalo sa pagsasalo para sa kanyang kaarawan.

Halos malukot na ang kanyang mukha habang pinagmamasdan sila. Iisa lang ang napagtanto niya sa mga maraming panahon na nagdaan... At yun ay ang hindi pala madali ang maging isang Olivarez.

Her father and mother sculptured her with perfection. She was breed and raised wherein mistakes doesn't exists on her dictionary.

"Dapat ganito, dapat ganun, at dapat ganyan" lang ang madalas niyang naririnig mula sa bibig ng mga ito. Wala siyang natatandaang binigo niya rin ang mag-asawang kumupkop sa kanya. 

Wala pa.

Bumuga siya ng hangin mula sa kanyang mga iniisip. Minsan ay mahirap rin ang magmukhang perpekto sa harap ng maraming tao at lalo na sa harap ng kinikilalang magulang niya.

"They are treating me like I am really a princess. They always sees me as the living embodiment of perfection... But it can't change the fact that it is because they thought that I am, pero hindi! Ang lahat ng iyon ay isang pagpapanggap lamang." nagmistula siyang baliw sa pakikipag-usap niya sa sarili.

Good damned! Bakit ba siya nagsasalita mag-isa?! She wanted to slapped her self in frustration.

Naglakad siya patungo sa harapan ng salamin na nasa kwarto niya. Maiging pinagmasdan ang repleksyon. She look at herself with sympathy. You can't really have everything in the same time.

Minsan nga ay natatanong niya sa sarili kung kaya ba siyang mahalin at ituring pa rin na isang prinsesa kung magkakamali man siya. Kikilalanin ba siya bilang Olivarez kung malalaman nila na maari akong magkamali, na hindi lahat ng gusto nila ay nasusunod, hindi dahil sa hindi niya gusto pero dahil hindi niya kaya.

Tao lang rin ako, alam kong darating ang panahon na may mga bagay na di ko na kaya pang akuhin pa. 

"Oh Sweetie, why are you here? Come on!  You should celebrate your greatest day dear! You should hang out with them. If you want, may mga kumare akong may mga anak na ka-edad mo lang, baka gusto mong makilala sila." she sweetly smiled towards her mom.

Chin up. Breast out. Stand straight. Don't Slouch. And act like a woman with class. Iyon ang palaging turo sa kanya na halos memoryado niya na.

Her mom make a little space between them. Nakingiting pinagmasdan at hinahaplos ang mukha niya. "You are a beautifully grown up as a woman now my dear." matutuwa na sana siya sa narinig nito subalit agad ring napawi ang ngiti sa labi nung may idinagdag pa ito. "You are a perfect one. We both know na hindi mo kami bibiguin ng daddy mo right?" yan naman palagi ang naririnig niya sa tuwing binibigyan siya ng magandang komplimento. Mahirap ang pumasan ng isang mabigat na korona pero mas mahirap panghawakan ang mga salita.

"Wake up mom, hindi ako perpekto. Huwag niyong ipilit ang isang bagay na di ko kaya. Akala niyo ba na lahat ng gusto niyong ipagawa sa akin, kakayanin ko? Mom, sinusunod ko kayo dahil kaya ko pa but maari niyo rin bang buksan ang isip niyo na posible rin akong magkamali?" iyon ang gusto niya sanang sabihin subalit ngiti ulit ang muli niyang itinugon rito.  Nakakapressure maging isang Olivarez! Nakakapressure maging si Havana Mckinley Jack Olivarez!

Natutuwa siyang isipin na maraming tumitingala sa kanyang pagkatao. Hinahangaan siya dahil akala nila ay nasa kanya na lahat. Pero sa makatuwid ay nandun rin ang pressure at kaba dahil sa mga expectations at standards na sobrang hirap talaga kung tutuusin niya.

"I just want my self to be alone but don't worry mom, I'll make time later." paghingi niya ng paumanhin sa ginang sa pagtanggi niya na sabay na silang lumabas at kausapin isa-isa ang bisita.

"Okay, just be sure you'll catch up later." sa huling pagkakataon ay sumilay sa babae ang ngiti nito bago sinirado ang pinto.

Nakahinga na siya ng maluwag. Grabeng chin up ang kanyang ginawa. Nakakasakit sa leeg. But of course that was an exaggeration.

Maya-maya pa ay binuksan niya ang pinto at tiningnan kung wala na talaga ang mommy niya.

Kinuha niya ang basong pinagsidlan ng juice at sa last time ay nilagok ang natirang laman. She reminded her self that she can drink liquor now.

Naisipan niyang pumunta sa kusina at susukang uminom kahit alam niyang labis pa rin iyong ipinagbabawal ng magulang niya.

Minsan lang naman at busy naman ang lahat sa labas sa pag-aasikaso sa handaan kaya pwede siyang uminom mag-isa sa kitchen ng patago.

Habang binabaybay niya ang daan patungo sa hagdan ay hindi nakaligtas sa kanyang tenga ang isang ungol. Wala pa siyang experience sa kung ano man ang iniisip niya ngayon subalit hindi rin siya inosente para di malaman na ang ungol na yun ay mula sa isang babaeng  nasasaktan. Mas iisipin niya pang ungol iyon ng tila nasasarapan.

Papalakas ang ingay habang nilalapitan ang isang kwartong alam niya kung kanino. Silid iyon ni Trevor Havier, ang nag-iisang tunay na anak ng mag-asawa.

If she is the angel in disguise, he's the epitome of Wickedness. Hindi sila close, hindi sila nag-uusap, hindi sila nagba-bonding tulad ng ibang magkapatid. Well, di naman kasi talaga sila magkapatid kaya yata ganun.

Kinamumuhian na siya nito noon pa man.

Hindi niya maiwasang mas lalong macurious kung ano ang nasa loob. Nakabukas ito ng bahagya kaya kunting tulak lang ay makakasilip na talaga siya.

She loudly gasped pero dahil mas malakas ang tinig ng babae ay hindi siya narinig ng dalawa.

They are fvcking hard! Gusto niyang umiwas ng tingin pero nakaglue na ata yung mata niya sa live show ngayon.

Tama nga talaga ang sabi nila... Trevor is indeed a beast, magaling sa kama. Halos gusto na naman niyang sabunutan ang sarili dahil sa hindi magandang iniisip.

The fvck!  Ano pa ba ang ginagawa niya rito?! She should go now! Mas lalo lang nadudumihan ang isip niya.

She was about to step out when their eyes suddenly meet. Sa di malaman na gagawin ay nabitawan niya ang hawak na goblet. Maging ang babaeng katalik nito ay napatingin sa gawi niya.

Natatakot siyang sabihan na namboboso. Pero yun naman talaga ang totoo. Hindi!  Hindi yun totoo!  Hindi ko lang sinasadyang ma-curiuos! sigaw niya sa isipan.

"I'm sorry." yumuko siya at pinulot ang basag na mga piraso ng baso. Napahiyaw pa siya ng kaunti nung nadaplisan ang kanyang kamay sa pagmamadali.

Nang hindi tumitingin sa direksyon ng dalawa ay dali-dali siyang umalis.

Napahilamos sa kanyang mukha gamit ang kamay nung natapos na niyang gamutin ang sugat dahil sa nangyari kanina.

Dapat lang talaga na uminom na lang siya ng alak para kahit papaano ay mawala man lanh saglit ang katangahan niyang yun. Hindi naman kasi siya namboboso, naku-curious lang talaga siya.

Sa unang pagkakataon ay ang pangit ng lasa. Ayaw ng sikmura niya pero tinungga pa rin ang bote ng alak.

Akala niya ay ganun lang kadali para mawala sa isip niya iyon. Nakailang paglagok pa siya bago pinroblema ang sakit sa ulo na nararanasan na niya.

Gusto na niyang i-head bang ang ulo sa hilo na dinadamdam pero tila bumalik siya sa kanyang ulirat nung napansing papalapit ang pigura ni Trevor.

Akalain niyang iyon lang pala ang makakapagwala sa kanyang pagkahilo.  Mas dumoble nga lang problema niya.

Kaharap na niya ang lalaking sinilipan niya. Hindi nga ako nanilip sabi!

Nagkunwari siyang di apektado sa nangyari kanina. Patuloy lang siya sa pag-inom ng alak.

"So what's the feeling of watching a live show?" feeling niya ay para siyang nabilaukan sa sinabi ng binata.

"What are you talking about?" patay malisya niyang tanong dito. Alam niya naman ang ibigsabihin ng lalaki.

"Sumilip ka kanina--" wala na siyang plano pa na marinig ang sasabihin ni Trevor kaya pinutol niya na ito.

"Hindi ako sumilip! It is not my forte!  I was just cu- curious!" pag-e-explain pa niya. Para siyang kriminal na naghahanap ng alibi.

"Curious." tila nag-iisip na remark ng lalaki.

"Hindi ba matalino ka? A genius wouldn't just observe, she must experiment it itself. Mas masasagot ang tanong ng tama kapag ikaw mismo ang sumubok Miss Perfect." Diniin ng binata ang salitang yun na halata namang isang sarcasm lang.

Miss Perfect -- they didn't know that behind this mask of perfection is a shadow of mistake.

Note: Brown out tas low bat pa ako :( Please be reminded that it is UNEDITED.