An Unhappy Marriage

“My wife... She's the best! I love her so much!" “Trevor, you're drunk," mahina kong sabi sa kaniya habang inaalalayan siya. Pilit ko siyang inaawat sa pag-inom niya pero tila wala siyang pakialam sa akin at hindi nagpatinag sa pagtaas ko sa kaniya ng boses. Mas lalo niyang dinadamihan ang pag-inom. “I want more, please baby,” "Give me your drink. That's enough. Trevor stop drinking.” Pilit kong kinukuha sa kaniya ang alak. Hindi siya makatayo ng tuwid. Kung tutuusin, hindi siya makakalakad mag-isa dahil sa kalagayan niya. "No. I'm not drunk. I promise,” nakangiting bulong niya rin sa akin. Amoy na amoy ko sa hininga niya ang alak na iniinom namin. Sigurado akong lasing siya. Marami siyang nainom simula pa kanina pagkarating namin dito sa Party. "Sabi ni Dad huwag ka raw magpakalasing. Sinong magda-drive pauwi?" Dahilan ko na lang para tumigil siya sa pag-inom ng alak. "I will drive us home. You don’t have to worry, okay, hm, babe?" "You can't drive like that.” “Like what?” he asks. “You know you can’t drive with your situation. Lasing na lasing ka, Trevor." He hissed. “Baby I can drive you home even with my eyes close. Nothing to worry about," sumungit ang boses niya at kumunot ang noo. Ininom niya ang alak sa baso at nagsalin pa ng panibago. "You can't drive. I can't drive. If I call Mom and Dad, surely we're dead." Patuloy ang pag-aalala ko. Siguradong hindi rin kami maipagdadrive ng friends namin dahil for sure lasing lahat ng lalaki. Sa babae naman, si Sue lang ang may license, nakakahiya naman kung sa kaniya pa kami magpahatid nitong si Trevor, e siya ang may birthday. "Babe, stop worrying. They don't need to know. We're adults. Stop depending on your parents. I'm your husband. I know what's best for us. You know what's best for you. We have a decision by ourselves. We don't need anyone's consent. Okay, babe? We're not a kid anymore," "Trevor, Danica, we're having a party, don't tell me dito pa kayong dalawa mag-argument sa harap naming lahat?" "Mabuti pa Danica magpahinga muna kayo ng asawa mo sa guest room, here's the key," iniabot sa akin ni Sue ang susi ng kwarto. "Don't worry, it's clean. You can use it for tonight. Mukhang 'di kaya mag-drive ni Trevor pauwi." "Thank you, Sue, pasensya ka na," "No worries, I think your husband has a problem. Hindi naman siya ganiyan. And ito ang unang pagkakataong uminom siya,” bulong niya sa akin. Halata sa kaniya ang pag-aalala. "Yeah. Mabilis malasing kasi hindi talaga 'yan umiinom. Ilang baso pa lang ata ang naiinom niyang si Trevor pero tingnan mo, taob na agad! Lasing na lasing!" sabat ni Krissa. "Trevor Vendalle. The good man of Vendalle Family. That's new. I'm sure malaki ang problema ng asawa mo,” ani Evange. “Hindi naman siguro, Evange, maybe he just want to enjoy the party tonight because it’s Sue’s birthday.” Pagtanggol ko sa asawa ko. Si Brad at Philip ang umalalay kay Trevor noong dalhin namin siya sa guest room nina Sue. Nagpasalamat ako sa kanila sa pagtulong na ginawa nila sa amin. Kung hindi dahil sa kanila siguradong hindi ko kayang dalhin si Trevor papunta dito sa kwarto. Inalis ko muna ang damit ni Trevor saka siya pinunasan. Nilinisan ko ang buong katawan niya at pinalitan ng damit. Humiram ako ng damit kay Sue, magkasukat naman ng katawan ang katawan ng asawa ko at ng sa kuya niya. “Danica,” ungol ni Trevor sa name ko. Hanggang sa pagtulog ako pa rin ang nasa isip niya. Napakasuwerte ko dahil ako ang minahal niya at siya ang naging asawa ko. Masuwerte pa rin ako dahil maayos na lalaki ang napili nila mommy and daddy para sa akin. Minsan nga napapatanong ako kung deserve ko ba ang pagmamahal ni Trevor. Parati niya sa akin pinaparamdam na mahal niya ako walang araw na hindi niya iyon pinapadama sa akin. Pero kahit anong gawin niya, hindi pa rin nagbabago ang pagtingin ko sa kaniya. Hanggang doon pa rin sa kung saan ko siya tingnan simula noon. Sinusubukan ko naman ang lahat para mahalin siya pero hindi pa siguro ngayon ang tamang oras para doon. Tiwasay at mahimbing ang tulog ni Trevor. Pinagmamasdan ko ang kaniyang mukha. Bagsak na bagsak ang katawan niya dahil sa dami ng kaniyang nainom na alak. “Thank you. Thank you for understanding and respecting me for two years as your wife. I’m so lucky because you are my husband,” pagkausap ko sa kaniya, alam kong hindi niya ako naririnig sa ngayon pero ito ang gusto kong sabihin at ipaalam sa kaniya hindi ko lang masabi ng harapan dahil ayaw kong bigyan siya ng false hopes. “I’M sorry, I passed out, I drink a lot and things get out of control yesterday I’m sorry baby,” Hindi matapos ang paghingi sa akin ng tawad ng asawa ko habang nasa biyahe kami pauwi. “For me it’s fine, but to our parents, I don’t think so. They are so furious luckily I convinced them not to worry about us since we’re just a block away from our home.” “I’m sorry, It won’t happen again baby I promise. I will talk to your parents later after I clean myself. I’m sorry,” “It’s okay, Trevor, let’s go home. You have a work to do and I have mine. I’ll try to talk to them later.” “This is hard. I’m sorry baby but why are your parents like that? You’re now a married woman. They shouldn’t be treated you like that. It’s been two years. I can protect you. Why are they making me feel like I can’t? Why?” Hindi agad ako nakasagot sa mga tanong niya dahil kahit ako ay hindi alam kung bakit kinokontrol pa rin hanggang ngayon ng magulang ko kahit pa may asawa na ako. Hinawakan niya ang binti ko habang ang isang kamay ay nasa manibela ng sasakyan. “Thank you for understanding me baby, I’m so lucky to have you as my wife.” Binalik ko ang ngiting ibinibigay niya sa akin. Kung alam niya lang, ako ang masuwerte sa kaniya. He’s the best man for all girls. Sigurado akong gugustuhin siya ng iba dahil nasa kaniya na ang lahat. From looks to expensive cars and clothes. Everything. He has it all. That’s why I’m the one whos lucky to have him as my husband. I just can’t love him the way he loves me. I think nasa akin na ang mali, I focused on how to make my parents proud, hindi ko binigyan ng chance ang sarili kong buksan ang puso para sa ibang tao, para sa ibang lalaki, para sa kaniya, I don’t know how to love quick and easy or even in a long time. I let myself stuck in the thought of making my parents proud and it’s hard to get out of this mentality right now.