--------
***Elara’s POV***
-
Months later…..
Araw na lang ang hihintayin ko at manganganak na ako. Nakaupo ako sa isang stool sa labas ng unit ko, hapon na, presko na ang hangin, at hindi na rin mainit ang panahon. Kaya mas pinili kong magtambay muna rito sa labas para makalanghap ng sariwang hangin. Hinahaplos ko ang malaki kong tiyan habang marahan kong hinihimas ito, iniisip ko na ilang araw na lang ay makikita ko na rin sa wakas ang mga anak ko.
Aminado ako, kahit sabik na sabik akong masilayan at mayakap sila, hindi ko rin maitatanggi ang takot na nararamdaman ko. Natatakot ako na baka magkamali ako—na baka hindi ko magawa nang tama ang lahat bilang ina. Pero paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko, kaya ko ‘to. Kakayanin ko ‘to, dahil mahal na mahal ko ang mga anak ko.
Muntikan
