Undercover Bride (ON HOLD)

CHAPTER NINE

"Brielle, you have to accept the Board's decision. The bullet that killed Lee was from your gun—" I cut Damira off.

"For the nth time, I am innocent, Dame," I said. "Of all people, you are the one who knows me best, and no matter what, I won't resort to lying if I really did something."

Patuloy kong dinedepensahan ang sarili ko tungkol sa naging desisyon ng Board of Directors ng El Carter. Hindi makatarungan ang naging desisyon ng mga ito para sa nangyari sa Maldives. Maybe, it was really my gun, but I wasn't the one who fired the shot. Getting me suspended for something that I didn't do, hindi naman iyon tama.

"Dame, please. A three month work suspension is too much!" I stated.

"I'm sorry, Brielle. The President and I couldn't do anything to counterfeit the Board's decision."

Iniwan ako ni Damira sa office nito. Wala akong ibang nagawa kundi ang matulala dahil sa bilis ng mga pangyayari. It's as if yesterday, I was in Maldives, enjoying the view and our mission and now, I am back in Washington in a hot seat at mawawalan ng trabaho sa loob ng tatlong buwan.

Buong buhay ko ay umikot sa El Carter at sa mga misyon na ibinibigay nila sa akin at kay Hudson. Those things were the ones that are keeping me sane, taking me away sa mga masalimuot na naaalala ko kapag wala akong ginagawa. Now that they're taking that away from me, I don't know what to do anymore. It's as if nanakawan na naman ako ng isang importanteng bagay sa buhay ko and my hands were too tied to get it back.

"Hey," I heard Hudson's voice ngunit hindi ako nag-abalang lingunin ito. Naramdaman ko naman ang pag-upo nito malapit sa tabi ko. "Priscilla will take your place for the meantime. As much as I like working with her during our missions last year, nobody can replace you, Brielle. Don't worry, while you're not here, I'll do my best to prove your innocence—"

Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita.

"Don't bother yourself about it, Hudson. Maybe this is God's way of saying that I needed a break, too," sabi ko at saka muling bumuntong-hininga. Hindi ko na rin alam kung ano ba ang dapat kong sabihin kaya 'yon na ang lumabas sa bibig ko. "Now that El Carter's letting me off for three months, I can now proceed to my plan—my personal plan," dagdag ko.

Alam na alam ni Hudson ang mga plano kong nakalatag para sa Presidente. Alam na alam niya rin kung paano ko gagawin ang bawat plano na mayroon ako sa listahan ko.

"He is not an ordinary person, Brielle, you know that," he reminded me. "You will be entering the monster's dungeon this time. You will be near to the people who took your family away from you. I hope you'll take extra careful of yourself once you're in his life."

Hindi na ako sumagot at binigyan ko na lang ito ng isang ngiti. Alam ko ang risk na papasukin ko. After all, hindi ko pa rin ito dapat maliitin dahil anak pa rin siya ng isa sa pinakamaimpluwensyang tao sa bansa. Isang maling galaw ko, paniguradong malalagay ako sa alanganing pwesto.

Hunter—the name of the person who is a part of my personal plan. He's the President's son, and this is one of the steps of getting close to my real enemy. I was one of their chesspieces when they were in-charge of the game, this time, let me turn everything around. Ako naman ang magmamando ng magiging takbo ng laro. Sila naman ang paiikutin ko sa palad ko. He may be the "hunter" but I will be the one to hunt him down.

Hindi na ako nagtagal pa sa office ni Damira at nagpaalam na kay Hudson na aalis na ako. He sended me off with a "take care" message ngunit hindi ko na iyon sinagot pa. I took one last glance of the headquarters bago tuluyang umalis doon.

Gladly, hindi naman labag sa patakaran ng El Carter ang gagawin ko. Labas ang organisasyon sa mga personal na problema ko sa buhay and as much as I am not compromising El Carter ay wala akong magiging problema.

There were a lot of things running in my mind at lahat ng iyon ay nakafocus sa magiging takbo ng plano ko para mapalapit sa nag-iisang anak ng presidente ng bansang ito. I will be using a man's greatest weakness para mas maging madali ang lahat para sa akin. Once I got the attention of Hunter, everything will be as smooth as hell from there. As of the moment ay wala akong pakialam sa masasayang na dignidad ko dahil kulang pa ang lahat ng mayroon kami para pagbayaran ang kasalanan nila sa akin, and I'll make sure na anuman ang ibubuhos ko kay Hunter, his father will pay the price—doubled the amount.

I went to a salon to pamper myself. I haven't done this for months dahil hindi naman kaya ng oras ko dahil sa sunod-sunod na misyon namin sa organisasyon. Nang matapos ako sa salon ay roon na rin ako sa mall kumain ng tanghalian. Umalis na rin ako agad sa lugar matapos kong kumain at agad na pumasok ng kotse ko. I drove back to my apartment at doon ay agad kong ibinagsak ang katawan ko sa kama. Pakiramdam ko ay nanghihina pa rin ako sa mga nangyayari ngunit gayunpaman, wala akong oras para magdamdam. There is a bigger picture in front of me and I have to make that as my priority. Kung tutuusin, sa tagal ng panahon na hindi ako naningil sa mga kasalanan nila, malaki na ang interest ng utang ng Presidente sa akin. Interest na hindi matatapatan ng mg milyones o bilyones nila. I want their life as a payment for what they did. Their blood for my parents' blood, their life for my parents' life.