MY SECRET

Chapter Six

Chapter Six

5 years and 2 months after~~~~~~~~~~

Princess pov

Dugdug....dugdug...dugdug...

Dugdug....dugdug...dugdug...

I cant explain what i'm feeling right now.. My heart is beating fast.. Really fast.. Na para bang gusto nitong lumabas sa dibdib ko.. There someone looking at me.. I can feel it.. Because its giving me goosebumps on my arms.. Hindi ako natatakot.. But.. I know this feeling.. Dahil naramdaman ko na ito noon.. Tama.. Ganitong ganito ang naramdaman ko ng una kong makita si kahlil..  Tama.. Ganitong ganito.. Napahawak ako sa dibdib ko at huminga ako ng maraming beses para kalmahin ang sarili ko.. Pero kahit anong gawin ko.. Ganoon pa rin.. Why? Sino sa kanila? Bakit ganito? Mabilis kong iniikot ang buong paningin ko sa restaurant.. Sa la dolce vita.. Nandito ako dahil dito daw kami mag memeeting nila xavier.. Dahil dumating na yung bagong kliyente namin .. Napaaga ang dating nito dito para pumirma ng kontrata.. 

Halos mahilo na ako sa kakalingon at kakatingin sa mga tao sa loob.. Until my eyes meet that.. Very familiar eyes.. That gray eyes that haunts me in my dreams every night.. That deep gray eyes na kagaya ng mga mata ng mga anak ko.. It cant be.. There is only one man.. Na nakapagparamdam sa akin ng ganito.. This same intensity kapag nagkakatigan kami.. And that guy .. That man.. Is dead.. At ang lalaking nakatingin sa akin ngayon ay hindi siya.. Malabong maging siya.. He's a good looking man.. Probably a few feet tall to me.. Parang height nila kuya nate.. Mestizo.. Those pointed nose.. Makakapal na kilay and those sexy lips.. Wait... Did i just said that.. Sexy lips.. Kailan pa ako natutong mag describe ng mukha ng lalaki.. At saka isa pa marami na akong na meet na lalaki na mas gwapo pa sa kanya.. Mabilis kong binawi ang tingin ko sa kanya.. At alam kong namumula ang magkabila kong pisngi.. What is happening with me.. 5 years.. Sa loob ng maraming taon.. Ngayon lang ulit ako nakaramdam ng ganito.. 

Nakalimutan ko kung bakit ako nandito.. Iyon ay dahil may meeting ako.. Teka nasaan na ba si xavier? I was very aware na nakatingin pa rin sa akin yung lalaki kanina.. Pero pilit kong iniwasan na mapagawi sa lamesang inookupa niya until... " lyka.." mabilis akong napalingon sa pinanggalingan ng tinig na iyon.. Its xavier  he was smiling at me habang dahan dahan akong ipinaloob sa mga bisig niya.. Sanay na sanay na ako sa boss ko na ito.. Malambing lang talaga ito na parang si gab minsan .. Masyado silang showy.. I admit matagal na itong nanliligaw sa akin.. Pero matagal ko ng sinabi sa kanya na hindi na kami lalagpas sa pagkakaibigan na lalong naging dahilan ng pangungulit niya.. My children love him.. Spoiled kasi kanya ang mga anak ko.. Lagi na lang may pasalubong kapag dumadalaw sa bahay.. 

" kanina pa kita hinihintay sa labas.. Teka, bakit hindi kita napansing pumasok? Ehh bawat dumaan sa entrance tinitingnan ko ahh.. " kakamot kamot pa ito ng ulo habang nakatingin sa akin.. Napangiti na lang ako..

" baka kasi iba ang tinitingnan mo.. Kaya hindi mo ako napapansin.." umiling lang ito at mabilis akong inalalayan papunta sa isang table kung saan.. Syemay na malagkit.. Kung saan nakaupo yung lalaking nagmamay ari ng mga matang iyon.. Halos tumigil ang paghinga ko ng mapansin kong doon talaga kami patungo.. Kung saan mataman nakatingin ito.. Lalong lalo na sa mga braso ko kung saan nakaagapay si xavier.. Napalunok ako ng maraming beses dahil sa tensyon na hindi ko naman maintindihan kung bakit.. At kung ano..

Dugdug...dugdug...dugdug..

Dugdug...dugdug...dugdug..

" lyka.. I want you to meet mr. Raphael dela serna siya ang magiging boss mo sa susunod na linggo.. Nakapirma na siya ng kontrata he just want to meet you personally para makilala niya ang hahawak ng mga designs ng hotel na ipagagawa niya.. Raphael.. This is princess lyka montefalco ang sikat at indemand na interior designer ng kompanya namin. " halos wala akong maintindihan sa mga sinasabi ni xavier dahil nakatutok ang mga mata ko sa kanya.. He was checking me out for christ sake.. Mula ulo hanggang paa.. Mabuti na lamang at ayos at presentable ang suot ko.. Naka black skinny jeans ako na low waist habang naka tuck in ang fitted white polo shirt ko at syempre ang isang pares ng white chucks.. This is my usual get up.. Unless formal ang okasyon na dadaluhan ko.. Pakiramdam ko bawat daanan ng tingin niya.. Kinakabisa niya.. This man.. It really reminds me of him.. Lalong lalo na ang mga mata niya.. At ang kakaibang pull na nararamdaman ko na humihila sa aming dalawa.. 

Nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang pagdadaop palad namin.. May parang munting kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko dahil sa simpleng pagdidikit ng mga balat namin.. Napatingin ako sa kanya at kitang kita ko na ganun din ang reakyon niya.. s**t!!! It cant be... Bakit  hindi ko man lang naramdaman ang pag abot at paghawak niya sa kamay ko .. Pati pagtayo niya at paglapit niya sa akin... What is happening to me.. ? Im 27 years old with two kids.. Pero pakiramdam ko isa kong teenager na ngayon lang nakita ang crush niya.. And.... " i'm glad i finally met you.. Lyka..."

Lyka....

Lyka...

Lyka...

That voice.. That voice.... No imposible.. Imposibleng...

My eyes began to watered.. The way he said my name.. That tone of his voice.. They're the same.. Really the same.. It makes me miss him more.. It reminds me of him.. This man.. Who is he?.. Paano? Am just imagining things.. O talagang may tao lang talagang sadyang magkakapareho.. Naramdaman ko na lang ang pagbagsak ng mga luha ko sa mga mata.. I saw him stiffened.. I can see in his eyes.. Na parang nag aalala siya.. Pain.. Fear.. Mabilis ko sanang papahirin ang mga luha ko ng maramdaman kong pinunasan na niya iyon gamit ang kanang kamay niya.. I felt it again.. That.. Little electricity.. Sa simpleng pagdidikit ng balat namin.. Mas lalo akong naguluhan.. Umatras ako ng bahagya sa hawak niya.. Kaya napadikit ang buong likod ko sa dibdib ni xavier.. He gently put his arms on my waist.. I felt secure and comfort at the same time.. Pero pakiramdam ko.. Nagkakasala ako ng hindi ko maintindihan.. Dahil sa tingin na ibinibigay ng lalaking kaharap ko ngayon... Bago pa ako tuluyang maiharap ni xavier at makita nito ang mga luha ko.. Mabilis akong lumayo sa kanya para mabitawan niya ang bewang ko.. " excuse me.. I need a minute.. " bago pa sila makatutol.. Nakalayo na ako at tinahak ko ang daan papunta sa powder room.. Tuloy tuloy akong pumasok doon at nanghihinang napaupo sa likod ng pintuan padausdos.. All the pains.. All the agony that i felt when i lose him.. Bumalik silang lahat.. Ng dahil lang sa boses na yun... Sa mga matang yun.. Hanggang ngayon.. Hindi pa rin ako nakakalimot.. Napatingin ako sa singsing na suot ko.. The ring that symbolize that i am his wife.. His promised that he will come back for me.. Pero alam kong malabo ng mangyari.. Kailan ako makakalaya sa mga alaala niya..? Kailan ako titigil na mahalin siya..? 5 years.. 5 f*****g years.. But still he holds heart...

" khal... "  mahinang usal ko sa pangalan niya... Habang walang tigil sa pagpatak ang aking mga luha..

=============================

Dugdug...dugdug..dugdug..

Dugdug...dugdug..dugdug..

The day has finally arrived.. Kung saan makikita ko na siya ulit ng malapitan.. I was very excited to met her again.. For the past 5 years walang laman ang utak ko kundi siya at ang mga anak ko.. Halos hindi ako nakatulog buong gabi dahil sa sobrang excitement na nararamdaman ko.. I wonder kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nagkita kami.. Makikilala kaya niya ako kahit ibang iba na ang itsura ko?... Makilala niya kaya ako sa boses at kulay ng mga mata ko? I was hoping yes.. I was hoping she will recognized me... Her heart will recognized me.. Pero alam kong masasaktan siya kapag nagkataon.. And i dont want that.. Masyado ng marami ang kasalanan ko sa kanya.. Marami na siyang niluha sa akin.. Dahil sa pag aakalang patay na ako...

Hindi ko alam kung saan ko ipapaling ang tingin ko the moment i saw her entered the restaurant.. Halos pakiramdam ko nag slow motion ang tao sa paligid.. Wala na ring tigil sa pagtibok ang puso ko ng mabilis.. She take my breath away literally.. She's beautiful.. Mas pinaganda siya ng panahong lumipas.. She look matured but.. Sexy as hell.. Hindi ko mapigilang pagmasdan ang buong kabuaan niya.. Those sexy lips of her that i dream every night.. Na hinahalikan.. Those soft and silky hair that i used to kissed and smelled.. Ganoon pa rin kaya hanggang ngayon.. Parang wala siyang anak.. Hindi ko kayang idescribe ang kagandahang nakikita ko ngayon.. And god.. Ilang beses kong muntikan na takbuhin at yakapin siya ng mahigpit sa kinatatayuan niya.. Pero hindi pwede.. Gusto ko siyang halikan and bury my head on her long , sexy neck that i used to put my mark.. I am missing her terribly.. Lalo na at abot kamay ko na siya.. 

Alam kong ramdam niya na may nakatingin sa kanya dahil hinanap ng mga mata niya kung sino iyon.. And then.. I saw her stiffened when he saw me.. Hindi ako nagbaba ng tingin ng magtagpo ang mga mata namin.. No.. I did not do that.. Dahil natatakot akong bigla na lang siyang mawala at maglaho sa harapan ko.. I know what she's thinking... Ako... Ako... Ang kulay ng mga mata ko.. Can he recognize me kahit ibang iba na ang itsura ko.. Yung boses ko.. Makikilala kaya niya... I hope yes... Pero alam kong mas gugulo ang sitwasyon.. Masasaktan ko siya ng wala sa oras.. I need to get closer to her.. Kaya kailangan kong magtiis.. For now.. Una siyang nagbawi ng tingin at kitang kita ko pa ang pamumula ng pisngi niya.. Pinigilan ko ang ngumiti.. Ganoon pa rin pala ang epekto ko sa kanya..

Gusto ko siyang hatakin mula sa pagkakayakap ng lalaking iyon.. Nagpipigil lang ako dahil magkakaroon ng gulo.. Hanggang kailan ko kayang pigilan ang galit at selos ko.. Kung ganito ang araw araw kong makikita sa pagitan nilang dalawa.. Ganito na ba sila ka close at nakikita ko na palagay ang loob ng asawa ko sa xavier na ito.. What more pa kung  makikita ko kung paano siya tanggapin ng mga anak ko... Baka.. Sumabog na ako.. She's mine.. They are mine.. Walang karapatan ang ibang tao .. Particular na ang lalaking ito na mahawakan sila.. Dahil ako ang asawa ni lyka at ako ang ama ng mga anak niya.. Hanggang saan ko kakayanin ang pagtitiis ko.. Kung ngayon pa lang mukhang bibigay na ako.. Huminga ako ng maraming beses para kalmahin ang sarili ko.. 

" lyka.. I want you to meet mr. Raphael dela serna siya ang magiging boss mo sa susunod na linggo.. Nakapirma na siya ng kontrata he just want to meet you personally para makilala niya ang hahawak ng mga designs ng hotel na ipagagawa niya.. Raphael.. This is princess lyka montefalco ang sikat at indemand na interior designer ng kompanya namin. " para akong namalikmata ng makita ko siya ng malapitan.. Ang ganda ganda niya..  Hindi nabigyan ng justice ng mga picture na ibinibigay sa akin nila jigs at brad ang nakikita ko ngayon.. Hindi ko napigilang ilahad ang kamay ko sa kanya.. Pero parang natulala siya sa akin kaya marahan kong inabot ang kanang kamay niya ng hindi niya namamalayan.. I felt the sudden electricity  na umakyat sa braso ko  at kumalat sa buong katawan ko..  That spark... That connection we have together.. Alam kong naramdaman niya iyon.. Dahil sabay pa kaming nagkatinginan.. And god.. I am drown to her lovely eyes.. I saw confusion written all over her face lalo na ng magsalita ako..

" i'm glad i finally met you.. Lyka..."

.......................................    Gusto kong saktan ang sarili ko ng makita ko ang unti unting pagpatak ng luha niya... She was crying because of me.. Pakiramdam ko may dumukot sa puso ko at piniga iyon ng paulit ulit.. Nasasaktan ako.. Dahil nakikita ko kung gaano siya nasasaktan sa pagkawala ko sa buhay niya.. Nagagalit ako sa sarili ko dahil ako ang dahilan ng pagluha niya.. I need to comfort her.. Kaya kahit alam kong mabibigla siya.. Marahan kong pinunasan ang mga luha niya.. Kung ako lang ang masusunod.. Yayakapin ko siya ng mahigpit and i will kissed all her tears away...  Kung pwede ko lang gawin iyon ngayon.. Ginawa ko na.. Kaso............

I saw red.. f*****g bloody red.. Ng walang pakundangang hapitin ng xavier na ito ang bewang ng asawa ko para magkadikit sila.. Tama si jigs.. Hindi ko kayang kontrolin ang selos at galit ko kapag nakita kong may ibang gumagawa ng dati kong ginagawa sa asawa ko.. Makakapatay ako ng wala sa oras.. At ngayon konti na lang ang pagpipigil ko.. Natatakot akong maagaw siya ng tuluyan sa akin ng iba.. She's mine... Akin siya... No one will take her away from me...  I tried to calm myself.. Counting many times inside my head.. When i heard her voice... Her shaking voice to be exact... Her voice that full of pain and longing... 

 " excuse me.. I need a minute.. " 

I knew the moment she said that words..

Alam kong iiyak siya..

Alam kong naalala niya ako..

Alam kong tatawagin niya ang pangalan ko.. 

Pero wala akong magawa... 

Wala... 

" sorry mine....." paulit ulit na sambit ko sa isip ko...