“Mukhang ang ganda ng ngiti ng mokong na ‘to, ha!” asar ni Cassian pagkadating namin sa main cabin para kumain ng hapunan.
Halos mapailing na lang ako habang napapailing din si Luther sa asar sa kanya ng kaibigan. Ayaw niya talagang sumama rito at gusto niyang magpa-room service na lang kami habang nandoon sa loob ng cabin. Wala naman kaming ginagawa, nag-uusap lang at nakahiga sa kama. Pero ako na rin ang nagpumilit, ayokong isipin nilang umiiwas kami. Besides, gusto ko rin silang makilala. Nahihiya man ako, may part pa rin sa akin na gustong makisalamuha sa mga taong mahalaga kay Luther.
Napawi agad ang ngisi ni Luther at pabirong sinuntok si Cassian sa dibdib. Parang bata lang na na-buking. Ngumiti ako. Ang dami nilang kaibigan, at sa dami ng mga bagong mukha, hindi ko na alam kung si
