Liwanag Sa Dilim

Chapter 3

Chapter 3

"K-kuya Ruben?"

"Kamusta ka?" Tanong ko rito.

Napaurong naman si Bryce. Mababanaag mo sa mukha nito ang takot. "Huwag kang mag-alala, hindi kita sasaktan." Paniniguro ko rito.

"K-kuya, patawarin mo ako. Hindi na ako manggugulo sa'yo. 'Wag mo lang akong gantihan. Promise. Gusto ko lang na mabuhay ng tahimik. Wala akong intensyong sirain ang pamilya mo. K-kuya, please." Pagmamakaawa nito.

Napatawa ako dahil sa reaksyon ni Bryce. "Ano ka ba? Sabi ngang hindi kita sasaktan. Ngayon pa na nakita ko kung gaano ka kabait na bata. Pero balak ko sanang gawan ka ng masama. Kaso, ano bang makukuha ko kung gagawin ko iyon sa'yo? Mababalik ba ang nanay ko? Hindi." Sabi ko rito.

"Kuya, alam kong malaki ang kasalanan namin ng nanay ko sa pamilya mo. Pero mas pinili ni Nanay na huwag nang lumapit pa sa inyo dahil alam naman niyang bunga lang ako ng pagkakamali. Kaya Kuya, hayaan mo na akong makapamuhay ng tahimik." Dagdag pa nito na may pangingilid na ng luha.

"Iyon na nga, e. Binabagabag ako ng konsensya ko. At alam kong ganun rin si Tatay. Baka gugustuhin niyang magkita ang dalawa niyang anak at tulungan ang isa't isa."

Muling kumunot ang noo nito. "Ano pong ibig niyong sabihin?"

Sa totoo lang ay wala akong maisip na dahilan para sabihin rito kay Bryce. Lahat ng ito ay biglaan lang. Ang pakay ko lang ay magantihan ito sa nagawa niya kay Nanay. Pero mapaglaro ang tadhana. Pinakita nito sa akin ang isang side ni Bryce na dapat kong makita upang huwag siyang gawan ng masama.

At sa totoo lang rin, hindi ko gusto ang ideyang madudungisan ang kamay ko dahil lang sa paghihiganti at pansarili kong poot.

"Alam kong mag-isa ka nalang sa buhay. Wala kang katuwang sa pag-aaral mo. Kung papayag ka, gusto kong doon ka na sa akin tumira. Alam kong magugustuhan rin iyon ni Tatay. Para makabawi na rin siya sa ilang taong hindi ka niya naaruga." Sagot ko sa kanya.

"Totoo ba iyan, Kuya? Pero ano namang kapalit."

"Uhm, sabihin nalang natin na tumulong ka sa akin sa palengke para na rin doon mo kukunin ang pambayad mo sa matrikula mo. Mukha namang mahilig kang mag-aral. Ikaw nalang ang magpatuloy ng pangarap ko noon." Sagot ko.

Unti unti ay nagliliwanag ang mata ni Bryce. Ang kanina'y takot na namumutawi sa kanyang mukha ay napalitan na ng tuwa at galak.

Ewan ko ba. Pero parang gumagaan rin ang puso ko. Dagliang nawala ang bigat na nararamdaman ko sa kanya. Siguro'y dahil pinili ko ang magpatawad at huwag gumanti.

Umakbay ako rito at ginulo gulo ang kanyang buhok. "Sorry pala sa nagawa ko sa'yo noong lamay ni Nanay. Dala lang ng galit kaya ko nagawa iyon. Syempre, hindi ko naman alam na may kapatid pala ako."

Ngumiti naman sa akin si Bryce. "Ayos lang 'yun, Kuya. Ako nga ang dapat na humingi ng tawad sa iyo. Wrong timing ako sa pagsasabi ng totoo. At patawad din kung ako ang dahilan ng pagkawala ng nanay mo." Sabi naman nito at muling lumungkot ang kanyang mukha.

"Ano ka ba? Okay na iyon. Pinatawad na kita. Wala na rin naman akong magagawa pa. Siguro'y iyon ang dahilan ng Diyos para pagtagpuin tayong dalawa."

Ang kaninang galit na galit kong awra sa kanya ay napalitan na ngayon ng galak. Ganito pala ang pakiramdam na magkaroon ng kapatid at may tumatawag sa iyong Kuya. Napakasarap.

Sa isang iglap ay nawala ang galit ko sa kanya dahil sa lukso ng dugong naramdaman ko. Kung ang iba siguro'y baka kung ano na ang nagawa sa kanya. Pero ako, mas okay na rin na may kasama ako ngayon sa buhay. Atleast, hindi ko mararanasan ang mag-isa.

"Pero sa ngayon, pumasok ka na muna. Mamaya'y susunduin kita sa school niyo. Itext mo nalang ako kung uwian niyo na. Eto ang number ko. Tapos ay kunin natin ang mga gamit mo dito sa lumang bahay mo." Sabi ko pa.

"Sige po, Kuya. Salamat po sa pagtanggap niyo sa akin. Alam kong hindi madali, pero pinili niyong magpatawad." Dagdag pa nito at bigla akong niyakap ng mahigpit.

Ilang segundo rin akong hindi nakakilos dahil sa pagyakap nito. Pero kalauna'y ginantihan ko ang kanyang pagyakap sa akin.

"Sige na, tama na ang drama. Mahuhuli ka na. At ako'y babalik na sa palengke."

"Sige po, Kuya." Paalam nito sa akin bago tuluyang naglakad papuntang sakayan.

Hindi ko napigilan ang pagbuhos ng luha sa aking mga mata. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Gusto kong magalit sa sarili ko dahil sa dali kong magpatawad. Pero hindi ko rin masisi si Bryce kung bakit kailangan kong maramdaman ang mga ganitong emosyon.

Kinuha ko ang kutsilyong dala ko sa aking bulsa. Matagal ko iyong tinitigan bago tinapon.

Hindi ko kayang dungisan ang mga kamay ko. Ayokong kagalitan ako ng Diyos at ng magulang ko dahil lang sa pansarili kong galit.

~~~

"Kuya, salamat ulit dahil nagawa mo akong patawarin. Hindi ko na rin kasi alam kung saan ako kukuha ng pambayad ko sa tuition fee ko. Hindi parin kasi ako pinapasahod ng kompanyang pinapasukan ko." Muling pasasalamat nito.

Tinapik tapik ko naman ito sa balikat. "Ayos lang 'yon, Bryce. Ako nang bahala sa tuition mo." Kinuha ko sa tokador ang wallet ko na pinaglalagyan ko ng benta sa palengke. "Magkano ba ang matrikula mo?" Tanong ko rito.

"Ay, Kuya. Huwag na po. Pagtatrabahuhan ko nalang sa palengke ang tuition ko. 'Wag na po kayong mag-abala."

Diretso akong tumingin rito. "Isipin mo nalang na ito ang sahod mo sa unang araw mo sa palengke." Sagot ko rito at ngumiti. Inabot ko naman sa kanya ang limang libo.

"K-kuya, nakakahiya naman. Ang laki nito." Dagdag pa niya habang nakatingin sa inabot kong pera.

Napangiti ako habang pinagmamasdan si Bryce. Malayong malayo talaga kami. Noong kaedaran ko siya, hirap na hirap akong tanggapin ang maliliit na bagay. Parang naging gahaman ako sa pera.

Siguro'y dahil sa laki ng kinikita ni Tatay sa pagbabarko. Iyong mga pera na binibigay nila sa akin ay hindi ko ginagamit sa pag-aaral ko. Kaya heto, wala akong narating. Ngayon ko lang nalaman ang kahalagahan ng pera nang mamatay si Tatay at maghirap kami.

"Wala iyon. Sige na, ayusin mo na ang mga gamit mo. Itong kwarto nalang ni Nanay ang gamitin mong kwarto." Sabi ko pa at iniwan na ito.

Paglabas ko'y naabutan ko si Buknoy na dala ang mga beer at pulutan na inutos ko sa kanya. Mula kasi nang mamatay si Nanay ay sa alak ko nilalagay ang lungkot na nadarama ko kapag naaalala ko ito.

"Insan, sigurado ka ba talagang kukupkupin mo 'yang bastardo mong kapatid?" Tanong ni Buknoy nang makaupo ito.

"May magagawa pa ba ako? Nandito na siya. Tsaka, naaawa rin ako sa sitwasyon ng bata. Siya nalang ang mag-isa sa buhay." Sagot ko at lumagok ng alak.

"E, paano kung niloloko ka lang niya?"

Napangisi ako. "Lolokohin? Ano namang mapapala niya roon? Takot lang niya sa akin kapag niloko niya ako. At saka, 'yung tungkol sa buhay niya'y detalyadong detalyado."

Alam ko sa sarili ko na hindi ako niloloko ni Bryce. Kitang kita ko sa mga mata niya noong una naming pagkikita na sinsero ito sa mga sinasabi niya.

Pero kung hindi man totoo ang mga sinabi niya sa akin, paano niya akong nakilala? At paano niyang nalaman ang tungkol sa buhay namin? Bakit kilala niya si nanay? At bakit siya ang dahilan ng pagkamatay ni nanay? Ibig sabihin, alam din ni nanay ang tungkol kay Bryce at sa nangyari sa tatay ko at sa nanay niya.

"Pero alam mo, ngayon ko lang rin napansin na may pagkakahawig kayo. Medyo gwapo nga lang at lamang ng isang paligo sa iyo si Bryce." Pabirong dagdag ni Buknoy.

"Siraulo!" Natatawa kong sagot rito at binato siya ng isang pirasong mani.

Ilang oras ring nagtagal ang inuman naming magpinsan bago ko naisipang magpahinga na. Medyo marami rami na rin ang nainom ko. At saka, maaga pa ako bukas sa pier para umangkat ng mga ipapanindang isda.

Susuray suray akong umakyat sa itaas upang magtungo sa aking kwarto. Pagbukas ko ng pinto ay pabagsak akong nahiga sa kama. Ilang segundo lang ay agad akong dinapuan ng antok.

Mga alas dos ng madaling araw nang maalimpungatan ako dahil parang may kung ano akong nararamdaman sa p*********i ko.

Pupungas pungas ako habang pilit na ibinubuka ang aking mata. Pero dahil madilim sa aking kwarto, hindi ko maaninag kung ano o sino ang gumagawa niyon sa aking kargada. At medyo may tama parin ako ng alak kaya wala akong lakas na tumayo.

Muli kong binagsak ang ulo ko sa unan.

Ramdam na ramdam ko ang katigasan ng b***t ko na pumapasok sa isang mainit at masikip na bagay. Hindi ko mapigilan ang mapaungol dahil sa sarap na nararamdaman ko.

"Aaaaaaaggghhhh..." mahinang ungol ko.

Mas lalong bumilis ang pag-ulos ng kung ano mang bagay na pinapasok sa aking b***t. Ramdam ko ang pagkabasa nito. Tila mga ilang minuto pa'y lalabasan na ako.

"Tanginaaaaa... ang sarap!" Daing ko. Napakapit ako ng mahigpit sa sapin ng kama dahil hindi ko na mapigilan ang sarap at libog na nadarama ko.

Kahit na lasing pa ako, rinig na rinig ko ang tunog ng pagchupa sa aking b***t. Para bang musika ito sa aking tenga na mas lalong nagpaigting sa aking libog.

"s**t! Isagad mo paaaaahhh... aaaaaaagggghhhh..." hindi ko na napigilan pa ang mapahiyaw ng malakas.

Tila ba nawawalan ako ng lakas dahil sa husay ng pagchupa sa akin ng kung sino mang gumagawa niyon.

Ilang segundo pa'y hindi ko na napigilan ang pagtagas ng t***d ko sa aking b***t. Mas lalong lumalim ang inabot ng aking b***t at mukhang sinimot nito ang buo kong lakas.

Hingal na hingal at pawis na pawis ako. Pagkatapos niyon ay muli akong nakatulog.

~~~

Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang pagtilaok ng manok sa labas.

Pagmulat ko ng aking mata'y maliwanag na. Pagtingin ko sa oras ay lagpas na sa na dapat oras ng paggising ko.

Natampal ko ang noo ko dahil sa inis.

Pagtayo ko sa kama ay biglang nahulog ang suot kong pantalon. Napakunot ang noo ko dahil doon.

Doon ko lang naalala ang mga nangyari kaninang madaling araw. Akala ko'y isang panaginip lang iyon.

Pinagmasdan ko ang paligid ng kwarto ko.

Nandito naman ako sa loob ng aking kwarto. Wala rin akong katabi na kahit sino rito. Tanging ang hubad lang na pantalon ko ang kakaiba. Maliban roon ay wala na.

Pinagkibit balikat ko nalang iyon at muli itong sinuot.

Pagbaba ko'y naabutan ko si Bryce na naghahanda ng agahan. Nakasuot na rin ito ng uniporme niyang pang eskwela.

"Good morning po, Kuya." Nakangiting bati nito sa akin.

"Good morning din." Bati ko rin dito.

"Kape po muna kayo. Mukhang naparami kayo ng inom kagabi ni Kuya Buknoy at tinanghali kayo ng gising." Sabi nito at nilapag sa harap ko ang tasang may lamang kape.

"Oo nga, e." Panimula ko habang hawak ang sentido ko. "Hindi ko nga alam kung bakit tulog na tulog ako. Samantalang kaya ko namang magising ng alas tres kahit pa nakainom ako." Dagdag ko bago humigop ng kape.

"Baka po napasarap lang ang tulog niyo." Sagot nito at naupo sa harap ko.

Nagkibit balikat ako. "Baka nga."

Hihigop pa sana ako ng kape nang bigla kong maalala ang kakaibang nangyari sa akin kaninang madaling araw. "May tanong ako." Inangat naman ni Bryce ang ulo niya at tumingin sa akin habang ngumunguya. "May narinig ka bang pumasok sa kwarto ko?" Tanong ko rito.

Matagal na sumagot si Bryce. Para bang nag-iisip ito. "Hmmm... kaninang madaling araw po, parang nakita ko si Kuya Buknoy na pumasok dito sa bahay. Mga bandang alas tres siguro. Maaga po kasi akong nagising kanina dahil tinapos ko pa 'yung assignment ko." Sagot nito.

Napakunot ang noo ko sa sagot ni Bryce.

Si Buknoy? Chuchupain ba ako ni Buknoy, e hindi naman iyon bakla. At saka, kapag nauuna iyong magising sa akin ay hinahayaan ko lang siyang pumasok sa kwarto ko para kunin ang pambili ng mga paninda namin. At kung magkataon man na pumasok ito sa kwarto ko, gigisingin rin ako niyon agad.

"Ah, sige po Kuya. Mauuna na ako." Natigil ako sa pag-iisip nang magsalita si Bryce. Tumayo na ito at sinukbit ang bag sa balikat.

"Ah, ganun ba? Teka, may baon ka na ba?" Tanong ko pa rito.

Ngumiti naman ito sa akin. "Hindi na po. Sobra sobra na iyong binigay niyo sa akin. Mauuna na po ako. Pag-uwi ko po'y didiretso nalang ako sa palengke para tumulong." Sabi pa nito.

"Ah, sige. Mag-iingat ka." Paalala ko pa at tuluyan na itong umalis.

Inubos ko muna ang kape ko bago ako nag-ayos ng sarili.

Habang naliligo ako ay hindi mawala sa isip ko ang tagpong nangyari kaninang madaling araw.

Palaisipan parin sa akin kung sino o ano ang masarap na bagay na sumusubo sa aking b***t. Napakahusay nitong sumubo. Animo'y hustler na pagdating sa ganung larangan.

Hindi ko tuloy naiwasang tigasan. Hinawakan ko ang b***t ko at dahan dahan itong itinataas baba. Napapapikit pa ako habang ginagawa iyon at habang iniisip ang nangyari kanina.

"Hhhhmmmmm..." mahinang ungol ko.

Hanggang sa napabilis ang pagjajakol ko sa aking b***t. Ilang sandali pa'y mabilis akong nilabasan.

Matapos kong maligo at mag-ayos ng sarili ay pumunta na ako sa palengke.

Pagdating ko'y naabutan ko si Buknoy na busy sa paglilinis ng isda.

"Kamusta ang benta, insan?" Tanong ko rito nang makalapit ako.

"Andyan ka na pala. Ayos lang naman. Marami rami na rin ang bumabalik na customer natin."

"Ayos." Sagot ko pa at nagsuot na rin ng apron at tinulungan si Buknoy.

"Teka nga, insan. Bakit nga pala tulog na tulog ka kanina? Ni hindi man lang kita magising. Samantalang dati, isang tapik ko lang sa'yo, e gising ka na." Pag-iiba ni Buknoy.

Napalingon ako rito. "Hindi ko nga rin alam, insan. Para bang lasing na lasing ako. Samantalang kahit maka-ilang alak pa tayo, nagigising naman ako sa tamang oras." Sagot ko rito.

"Iyon na nga, e. Hindi naman ganun karami ang nainom natin, pero tulog na tulog ka kanina. Kaya kinuha ko nalang ang perang pambili ng mga paninda. Baka kasi wala na tayong maabutan kapag hinintay pa kitang magising."

Tinapik tapik ko naman ito sa balikat. "Ayos lang iyon, insan. Salamat at hindi mo ako iniwan kahit na mag-isa nalang ako."

Binunggo naman nito ang balikat ko. "Ano ka ba? Ang drama mo. Bakit naman kita iiwan? E, kayo na nga lang ni Tiya ang nagtiwala sa akin. Kaya sino ako para iwan ka sa ganitong sitwasyon? Ano ba 'yan, maiiyak pa tuloy ako sa'yo." Sabi pa nito at nagtawanan naman kami.

Mabuti na lang talaga at nandito si Buknoy. Kung wala siguro akong kasama, baka hindi ko na kayanin pa. Dalawang mahal ko sa buhay ang nawala sa akin. Ano pang saysay ng buhay ko? Wala rin naman akong asawa. Wala ng ibang pamilya kundi si Buknoy.

Siguro nga'y si Bryce ang dahilan upang hindi ko sayangin ang buhay ko. Siya ang nagbigay ng dahilan sa akin para makatayong muli.

~~~~