A Wonderful Sight

Chapter 3

Hindi na ako nagulat pa na may lumabas na video sa nangyari kahapon. Well, it's not my fault. 'Yung feeling teacher na 'yun kasi. Issue na naman. Mabuti na lang at sa office lang ako ngayon at least mas kaunti ang taong ang titingin ng masama sa akin. Feeling strong lang tayo plus lagyan na din ng kapal ng mukha para harapin ang araw na 'to. Palagi kaming sabay mag-breakfast ng mga kuya ko kaya for sure ay magtatanong at magtatanong yung mga yun sa akin.

"Another issue ha! Kakasimula mo pa lang sa internship a, iba ang kamandag mo sis. Puro Aceres!" pagbati ni kuya Maru sa aking tuwang-tuwa pa.

Inirapan ko siya, "It's not my fault that he used me to shoo that girl. Napanood mo ba 'yung video kuya? I told the girl the truth. You both didn't raise me to be a liar kaya." 

"Arte. Kumain ka na para may energy ka na harapin 'yang mga judgmental!" si kuya Marvin

Ang unbothered ng mga kuya ko. Sanay na sanay na sila sa mga issues ko sa mga lalaki. I grew up having so many issues with boys kasi mostly lalaki ang mga kaibigan ko. Ikaw ba naman ang lumaki na puro lalaki ang kasama sa bahay, syempre mostly lalaki din kaibigan ng mga nyan. Pero kinakabahan akong pumasok ngayon kasi he saved my ass yesterday from my ex but I didn't even thank him. Ang walang-hiya ko talaga minsan, ay madalas pala na walang-hiya ako. Tsaka 'yung halik, ang sarap. Kunwari hindi ako apektado kahapon pero muntik nang malaglag 'yung panty ko kahit smack lang naman 'yun. 

"Nakita ka daw ni dad." Panimula ni kuya Marvin

Nasira ang imagination ko dahil sa sinabi ng kuya ko.

"Ah oo." Tipid kong sagot

"Can you at least talk to him in a nice way? Ama pa rin naman natin siya kahit anong nangyari."

"I'll try next time kung may next time pa. Alis na ako kuyas."

I don't know, hindi pa ako ready na kausapin ni daddy like nothing happened. Ako ang sobrang affected sa nangyari kay mommy. I am only nine years old then. How would I know how to live without seeing my mom? How would I know how to survive living knowing my dad cheated on my mom? It pained me so much that I can't seem to find a way to bring back my relationship with my dad. I used to be so close to him, honestly. I am dreaming of a guy like him back then too.

"Good morning kuya!" Masayang bati ko sa guard.

"Good morning, ma'am!" sagot ne'to mukhang nagulat pa.

Pagpasok ko sa loob ng building nakarinig na agad ako ng bulung-bulungan ng mga tao sa paligid. Sadyang makapal lang talaga ang mukha ko kaya hinayaan ko na sila. Pagkapasok ko ng elevator 'yun pa rin ang naririnig pero di ko na pinansin pa. Wala naman kasi akong kasalanan, pwede ba? Pagpasok na pagpasok ko sa Marketing Department, nakita ko ang gulat sa mga kasama ko doon. Pinag-uusapan siguro ang nangyari kahapon.

"Hello! Ako lang po 'to! Si Hyacinth."

Tumawa pa ako at nagpatuloy sa table na binigay sa akin sa office. Tsaka ko tinanong kung anong gagawin ko sa araw nay un. Binigay sa akin ang isang task na magdesign ng flyer para sa isang brand. Nasa kalagitnaan ako ng pagdedesign nung flyer ng biglang nag-email ang feeling teacher kong boss na pinapapunta ako sa opisina niya.

"Good morning, Sir. Bakit po?"

"I am sorry about the news. It will be out from the internet in a few." He said apologetically.

"No problem po. Salamat pala for saving my ass yesterday sa baliw kong ex."

"It is okay. He seems to still like you, huh!"

"Hatdog!"

Ang barumbado ko talagang sumagot. Alam ko at wala kayong pakialam dun. Hindi ko alam pero hinihintay kong pagalitan ako or komprontahin ako sa mga pinagsasagot ko or pinaggagawa ko pero ngumiti lang siya sa akin at pinaalis na ako sa office niya. Baka ibagsak ako ne'to sa evaluation ko sa internship.

Naging busy ang buong Marketing Department sa mga sumunod na araw. Ikalawang linggo ko na sa internship. So far, so good. Ngayong araw ang presentation ng mga ads sa kliyente namin kaya kabado ang lahat sa office. Pati ako ay kinakabahan dahil na-consider ang design ng flyer na gawa ko. Kapag ako pumalpak dito sure ako na babagsak na ako dahil sa kagagohan ko sa boss ko.

Nasa conference room na kami a nagsiset up na ang mga kasama ko. Nagsimula na ang meeting, nagging maganda naman ang comment sa ad na gawa ng team. Nang i-present na ang aking flyer sobrang kinaban na ako dahil baka soplahin ng kliyente ang gawa. Halos hindi ako makahinga kasi naalala ko ang 'prove yourself' ng feeling teacher kong boss.

"I love the design of the flyer but can you make it more colorful? Our target consumers are teens. The color seems lonely. The radiance of the model contradicts the color of the design. But overall it is beautiful. You can just revise it." Sabi nung kliyente.

Everyone looks at me. I know I am lonely. No need to rub it on my face, dumbass. Oo na, malungkot na ako. 

"I will revise it, ma'am. Thank you for loving my design and for the feedback."

It is a success. Nakahinga kaming lahat ng maluwag. They congratulated me on my work. I am happy though I felt like they pity me because of the client's comment.

"Let's celebrate. The lunch of the whole Marketing Department is on me. C'mon Hyacinth, let's grab our food in the restaurant near the building." Sabi ni Tanner na mukhang proud pang nakatingin sa akin.

"Okay po."

Lumabas na kami ng office at dumiretso sa elevator kasama siya.

"Congrats" sabi neto, I just smiled.

"You seem silent ever since the client commented something on your—"

"It's okay. I'm fine po."

Hindi na siya nagsalita pa. We silently went to the restaurant. Nag-order siya ng maraming pagkain. Ang saya-sayo ko kasi mga gusto yung mga kakainin. Bawing-bawi na 'yun para sa nangyari kanina. Natatakam na ako. Napansin kong ang tagal na ni Tanner sa counter at hindi mapakali kaya lumapit na ako sa kanya. Nasa likod niya ako nang nakita kong five hundred lang ang cash sa wallet niya e higit three thousand ang babayaran niya.

"May problema ba?"

Nahihiya pa siyang tumingin sa akin. Naghihintay na 'yung cashier mukhang nagagalit na.

"Ano sir? May pambayad po ba kayo? Ang dami na pong nakapila oh." Masungit na sabi ne'to.

Aba 'tong babaeng 'to. Hindi niya ba kilala ang nasa harapan niya? Kayng-kayang bilhin netong lalaking 'to ang restaurant na 'to.

"Here, use my card. And girl, aren't you trained to have a pleasant attitude towards your customers? I want to talk to your manager." Masungit na sinabi ko sa babae. Mukhang nagulat si Tanner sa ginawa ko at namula naman 'yung cashier. Halos hindi na niya alam ang gagawin niya. Mali-mali pa na napipindot niya.

"I am sorry po ma'am. Tatawagin ko lang po-"

"It's a prank!" sigaw ko na tumatawa.

Nahiya na yata 'tong kasama ko sa ginawa ko kaya pagkakuha niya 'nung order namin ay hinila na niya ako palabas ng restaurant.

"What the hell did you do?"

"Binayaran ang in-order mo na hindi mo kayang bayaran."

"I can for that; I can even buy that restaurant if you want to."

"I can pay for that. Paano? Ako nga ang nagbayad. Ikaw lang mayaman na walang pera. Paano na lang kapag wala ako dun, Sir? Mapapahiya ka ng sobra." Sunod-sunod na sabi ko

"I just forgot my cards sa other wallet ko. Anyway, thank you. But why did you do that to the cashier?"

"I just scared her so that she will be nicer to her customers next time. Tsaka wala naman akong balak talagang kausapin ang manager niya. I know her. She's from my block last semester. Scholar siya and is the breadwinner of her family. I can't afford to see someone lost her job because of me. Maybe she has just too much on her plate kaya nasabi niya 'yun sayo." I explained.

"You are kind than I expected." He smiled at me genuinely.