Chapter 8
1202 Words
Note: all of my feelings, our conversation and some events are non-fictitious and based on my true story.
KEMBA'S POV
Ilan araw na kaming hindi nakakausap, hindi nagkikitaan at kahit text at chat lang.
Dala ang aking pag-aalala, pangamba at lungkot dahil parating hindi buo ang araw ko dahil sa kanya.
Hindi ko na alam ang gagawin ko, out of the coverage area siya tapos hindi online at hindi rin siya nagpapakita. Kada dadalaw ako sa kanya ay wala siya at maging sa Club ay hindi siya umaattend.
Anxiety at depresyon ang aking dala sa tuwing wala siya kada araw. Hindi ko na alam kung ano gagawin ko ngayon.
------
*one day*
"Hello Mamon, nandiyan ba ate mo?"
"Ahhh Kuya eh nasa work kasi eh, pasensya kana ah."
"Ahhh si-sige! Salamat!"
-----
*next day at 12:00 PH Time*
"Ahhh Mamon, ate mo?"
"Na-nauna eh, pasensya kana dahil nagmamadali kasi."
"Ahhh si-sige! Ingat ka ah at godbless."
------
*next-next day at 9:00 in the morning*
"Mamon, ate mo?"
"Ahhhh so-sorry kasi nauna dahil nagmamadali na naman."
"Ahhh O-okay, pakisabi ay dinner kami mamaya ah."
"Sige Kuya!"
Pero hindi siya dumating noong gabi na iyon, nagsabi naman si Vanna sa kanya pero naantok at gusto matulog.
-----
*a week, 5:00 in the morning*
"Ahhh Mamon-"
"Si Ate po ba? Wala po eh dahil nagmamadali kasi dahil may kailangan siyang tapusin."
"Ano oras ba siya uuwi?"
"Sabi niya eh eight ng gabi na siya uuwi this day."
"Ahhh... Pakisabi sa kanya na sa amin na siya diretso ah."
"Sige Kuya, sasabihin ko."
Pero hindi rin siya dumating sa araw na iyon.
------
Hindi ko na talaga alam kung ano na itsura niya, sobrang nag-aalala na ako eh baka mawalan siya ng hemoglobin niya sa pinaggagawa niya.
Ganito pala ang feeling ng isang araw na wala siya eh parang isang taong binagyo.
Dahil sa kung ano ang nararamdaman ko kapag wala siya ay hindi ko na malaman na baka may napano na sa kanya.
-----
Kinabukasan habang naglilinis ng bahay ay may tunog sa phone ko na nakalapag sa ibabaw ng lamesa.
*TININING-TININING!* Tunog ng selpon ko na ibig sabihin ay mayroong tawag
Nang matignan ko kung sino iyon ay dito ko aakalain na si Katana pala ang tumatawag sa akin ngayon.
Kaagad na sinagot ko ang tawag habang balot ang aking ngiti.
"Hello, Babe?"
"Goodmorning babe, kumain ka na po ba?"
"Aba! Oo naman. Eh i-"
"Babe, may sasabihin lang ako sa iyo. Huwag ka sana magalit."
"Ano naman iyon?"
"Babe, hindi ka ba napapagod sa akin?"
"Aba! Hindi ako mapapagod sa taong minamahal."
"Babe, pwedeng hanggang friends lang muna tayo?"
Dahil sa sinabi niya ay nagulat nalang akonat hindi ako makapagsalita pa.
"Pwedeng cool-off muna tayo dahil narealize ko kasi na hindi ako handa sa relasyon na ito."
"Babe, a-anong ibig mong sabihin?"
"Baka kasi na hindi ikaw pala ang tinadhana ko."
"Babe, tayo ang tinadhana. Wala na akong paki kung-"
"Ahhh pwedeng bigyan mo muna ako ng espasyo muna?"
"Anong espasyo? H-hindi naman kita pinipilit sa kung ano ah, anong nangyari sa iyo?"
"Babe, kung itutuloy ito eh baka hindi ko na marating ang gusto ko at kung ano ang goal ko sa buhay."
"Babe, hindi mo ba kaya iyon na may kasama kang lalaking nagmamahal sa iyo?"
"Narealize kong may mas priority pa akong kailangan gawin."
"Pero kasi-"
"May mas better pa naman sa akin naman. May mga iba pang babae diyan at-"
"So wala kang tiwala sa sarili mo? W-wala ka bang confident sa sarili mo? Wala ka bang-"
"I'm Immature."
"Wala kong paki kung Immature ka o hindi dahil tinatanggap ko kung sino ka talaga. Mas mabuti pang ikaw kaysa sa lahat ng babaeng nakilala ko dahil takot na takot akong mabugbog ng damdamin ko."
"Kung nasaktan man kita eh sorry pero sorry talaga na kailangan muna natin itigil ito dahil baka may goal ako na mawala sa akin."
"Kung kaibigan lang ang turin mo sa akin, GF parin ang maituturing ko sa iyo."
"Stop muna natin ito dahil ayokong masaktan ka pa."
"Hindi! Girlfriend parin kita."
"Please..."
"Hindi! Girlfriend parin kita."
"Please friend lang muna-"
"Hindi! Girlfriend parin kita."
"Sorry pero kailangan ko na umalis."
"Hindi! Girlfriend pari-"
Dito na binaba ang niya anh tawag bilang pagtapos ng aming relasyon.
Napaupo nalang ako sa upuan at dito ko nagsimulang umiyak. Masakit kasi pero kailangan ko lang tanggapin.
Pero hindi ako hihinto hangga't hindi pa ako patay, may pag-asa pa dahil buhay na buhay pa ako.
------
Kinabukasan after iyon, dumating naman ako sa bahay nila.
Pero noon dumating ako roon ay si Vanna ang nakasalubong ko kaya kaagad na nagtanong ako sa kanya kung nasaan na ang kanyang nakakatandang kapatid.
"Ahhh Vanna?"
"Si Ate po ba? Busy kasi sa Work kasi pero may sasabihin din ako sa iyo." Vanna said.
"A-ano naman iyon?" Pagtataka kong tanong sa kanya.
"Ahhh Pwedeng lubayan mo muna ang ate mo?"
Dahil sa tanong niya, lalong nanghihina ako. Hindi ko kasi alam kung kasama ba ito sa buhay ito.
"Sabi kasi ni ate na hindi pa siya handa sa relasyon at sana maintindihan mo rin iyon, kuya." Ani Vanna.
"Pero...", yumuko ang akin ulo at sabi kong "Once na pinikit niya ang mga mata niya, sana marealize niya na ganoon ang magiging mundo ko kapag wala na ako."
"A-ano?!"
"Handa na ako sa part na...", tumingin ako sa langit at pakumbabang tono kong sabing "Mawawala na ako rito sa mundo."
"Kuya, ang babaw naman ng dahilan mo." Sabi pa ni Vanna sa akin. "Mabubuhay ka pa kung kayo parin ni Ate?"
Tumahimik nalang akong yumuko ang aking ulo.
"Kuya, magi-guilty si Ate pag namatay kana." Karagadagang sabi pa ni Vanna. "Hindi mo ha naisip na hindi si Ate at maging ako ang iiwan mo? Mga magulang mo rin at maging kapatid mo at saka mga relatives at friends mo pa."
"Hinangad ko pang mawala sa mundo noon pa.", tumingin ako kay Vanna at sabing "Mas okie na mamatay kaysa mabuhay at magmove-on pa."
"Kaya mo lang iyan sinabi dahil mahal mo parin siya." Vanna.
"So pag nagmove-on ako eh hindi ko na siya mahal?"
"I mean..."
"Sabi niya Cool-off? Sige! Hihitayin ko siya at Ipapangako kong siya lang ang babaeng nasa isip at puso ko." Ani ko pa. "Mamatay lang ako kapag sumuko na ako hindi lang sa kanya pati na rin sa lahat, sabay na sabay yun susuko pag nagkataon at handa na ako sa part na mawawala na ako dahil baka malay mo eh ako na pala ang anak niya pag na-reincarnate ako."
"Pero-"
"Basta ayoko pang sumuko." Saad ko bigla sa kanya. "I will move forward to her at kung hindi pa siya handa eh atras-atras muna siya dahil ako ang lalaking hindi at hindi susurrender whatever it takes."
"Kuya..."
"I will waiting her but sana marealize niya ang lahat." Dito na ako umalis palayo sa kanilang bahay para makauwi.
Dala ko parin ang sakit na iyon pero hindi ko ilalaba iyon kahit mag-inom pa ako ng alak. Gusto ko lang naman maging masaya ang life ko until I die pero mas okie na masakit ang life ko para mas madali ako mawala.
Pero ilan hakbang mula roon ay...
*EHHHHHNNNN... BANG-BANG!*
- Writer
