When I Met Him

Chapter 27

S C A R L E T T

Andito ako ngayon sa isang restaurant, inaantay ko si Rosie. Nakakamiss din kasi yun kasama, gusto ko lang din siyang kamustahin.

Buti nalang nga rest day ko ngayon kaya mas maganda mag lakad ngayon dahil wala akong iisipin na trabaho.

I still use clothes na nakasanayan ko noon, dahil sa pananamit ko mukhang yun ang hindi ko kayang alisin sa akin kahit mag hirap na ako.

"Hey, Carly."

Lumingon ako nung marinig ko ang boses ni Rosie, napangiti ako sa paglapit niya.

Niyakap ko siya kaagad. "I miss you."

"My gosssh. Akala ko tag hirap ka pero mukhang wala nag bago sayo." Masaya niyang sabi sa akin.

Umupo na kami. "Crazy, I work in a restaurant, I am a crew there."

Lumaki mga mata ni Rosie sa sinabi mo. "For real? Isang Anderson?"

Pinalo ko kamay niya dahil malakas ang pagkasambit niya kaya napatingin sa amin ang mga tao sa loob ng restaurant.

"Totoo. You should visit me there if you have time."

"Ofcourse, I will."

Dumating na ang order namin. " I already take a order, and I ordered your favorite food."

She smiled widely. "I am lucky having a friend like you, akala ko kaibigan mo lang ako kapag nasa loob lang tayo ng kompanya niyo."

"Ofcourse not." Sagot ko. "Hindi lang kita Executive Assistant, you're also my friend."

Nag simula na kami kumain. "Anyway, how are you, Carly?"

"I met a friend Toby-"

"Friend lang ba? Baka ka-ibigan."

Umiling ako habang natatawa. "He's a gay."

"Aaw. I thought- pero hindi ka naman nahihirapan?"

"At first nahirapan ako yung tipong gusto ko nalang sumuko dahil sa isnag guy na kasama namin sa iisang bahay."

"Wait. What do you mean?"

"Nag boboard ako, at silang dalawa ang kasama ko."

"Really? Buti- I mean mag isa ka lang babae tapos-" hindi ko na muna pinatapos si Rosie.

"Mabait naman sila. Pero nung una ang sungit ni Leo sa akin pero naging-"

"Wait. Who's that, Leo?" Nakangising tanong ni Rosie sa akin.

Napailing ako. "You Ramirez Company?"

"Wait, your family rival?"

"Yes." Tumango ako. "His one of the Ramirez son."

"Omygosh, did he know?" Curious na tanong ni Rosie. "Ang tungkol dyan?"

Tumango ako, pagkatapos uminom ako ng tubig. "But he doesn't care."

She smiled at me as if she's thinking crazy about it. "You like him?"

"No. One month palang nung nag hiwalay kami ni Tristan, that can happen."

"It can. Lalo na if he's your meant to be."

Napailing ako habang nakangiti. "That impossible."

"Scarlett?"

Sabay kami lumingon ni Rosie nung marinig namin pareho yung may nag banggit sa pangalan ko.

Pareho kami napatayo dahil sa gulat ni Rosie nung makita namin sino yung nag banggit ng pangalan ko.

The least person that I want to see. "T-Tristan.."

Lumingon siya sa direksyon kung saan si Rosie. "So you know? Alam ba ng boss mo na alam mo kung nasaan si Scarlett?"

"Actually she doesn't, I contact her first.-"

"Oh stop protecting her, Scar"

Nakaramdam ako ng inis, imbes na takot. "What do you care anyway? Matagal na tayong wala, remember? Nakipag hiwalay ako sayo bago ako umalis." Hinawakan niya ang kamay ko, pero iniwas ko kaagad ang kamay ko para hindi niya mahawakan. "Mauna kana, Rosie."

"Pero-"

"Just go." At agad na umalis si Rosie.

Kinuha ko ang bag ko. "You can't runaway forever, Scar. Dahil kahit saan ka pupunta, hahanap-hanapin kita saang bansa man yan o impyerno."

"Why? Pwede naman kayo ng best friend mo, ginawa niyo nga diba? Ginusto niyo pa, why looking for me when you and her can be together."

Umiling si Tristan. "I love you and not her."

"Sana inisip mo yan bago ka nag cheat, right?" Inis kong tanong sa kanya. "I'm I don't love you anymore, I don't want to see. So please leave me alone."

Tatalikuran ko na sana siya pero agad niyang nahawakan ang kamay ko. "Don't-"

Kukunin na niya sana ang phone niya, nakaramdam ako ng takot baka si dad ang tatawagan niya.

"Mr. Lopez andyan na po yung ka-appoinment niyo."

Kaya nakakuha ako ng pag kakataon na alisin ang paghawak ni Tristan sa kamay ko, at agad ako naglakad palabas ng restaurant.

Huli na nung namalayan kong umuulan pala, basa na ako.

"Scarlett, please. I love you."

Dahan-dahan akong humarap kay Tristan, andoon lang siya nakatayo sa may entrance ng restaurant para hinde mabasa.

Ang alam ko sa movie o teleserye ang mga ganitong eksena hinahabol ng guy ang babae kahit umulan man o bumagyo, wala siyang pakealam kung mababasa siya o hinde.

Pero si Tristan? Masyado siyang perfectionist na tao, he wants perfect, everything is perfect.

Umiling ako, alam kong hindi mahahalataan ni Tristan na umiiyak ako dahil sa ulan.

"You know if you really love hindi ko yun gagawin sa akin, dapat takot kang mawala ako. Kung takot kang mawala ako, you and your best friend won't do that." Sabi ko, napayuko ako mga ilang segundo umangat ang ulo ko at tiningnan ko siya. "You don't love me, Tristan. Iniisip mo lang na mahal mo ako, dahil yun yung gusto ng magulang mo diba? I don't want you to feel offended but minahal mo lang ako dahil sa dad ko."

"Matagal na tayo, Carly. How could you think that way."

"Bakit nangaliwa ka pa? You had me, Tristan. But still you choose cheating me."

Tinalikuran ko na siya nung mapansin kong may taxi na huminto sa harap ko.

Sumakay agad ako.

"Basa ka na ma'am.-"

"Its okay, babayaran kita ng malaki just drive. Gusto ko lumayo sa lugar na ito."

Nung nag simula na siya mag drive doon ko sinabi kung saan niya ako ibababa.

Why I still the pain? Pero hindi ko na ramdam yung pagmamahal ko sa kanya.

Napahagulgol ako.

Naalala ko bigla yung noon, kasama ko si Tristan. We're both happy, until bumalik yung best friend.

Sabi niya sa akin matagal na silang best friend nung mga bata palang sila, I trust him and her kaya hinayaan ko na may third wheel sa relationship namin.

Dahil simula nung bumalik ang best friend niya biglang nag bago ang lahat, imbes na kami lang dalawa lagi magkasama, pero dahil andyan ang best friend niya, lagi nalang siya sumisingit sa mga lakad namin kapag wala silang lakad ng fiancee niya.

Lalo akong naging panatag nung nalaman kong ikakasal na pala yung best friend niya pero hindi ko inisip na sobrang tiwala ko sa kanilang dalawa, ang best friend niya pa pala ang magiging rason kung bakit nasira ang relasyon na binuo namin ni Tristan.

Baka itong sakit na nararamdaman ko baka ito yung mga alala na hindi ko inisip na masasayang lang pala.