When I Met Him

Chapter 32

M A D I S O N

NAPAHAWAK ako sa lapida ng kakambal ko, my tears as I touch his tombstone.

"Hi twin. Been a long time, I never knew I have you." Naiiyak kong sabi. "That's why I feel I lost my half me, yun pala, I lost my twin brother."

Inakbayan ako ni mommy. "His in good place now."

Tumango ako. "If your we're here, I think I won't be like this. Sana hindi nangyari yung araw na yun, I know how painful it was to be in our parents situation, masakit yung ginawa nilang desisyon, as if they choose who to kill. I can't imagine the pain they are bearing in dahil hindi pa ako naging ina."

Lumingon ako kila mommy. "Sorry for putting you in that situation."

"Kaya para hindi masayang ang pagkawala ng kapatid mo, you should marry him."

Tumango ako kay daddy. "I'll do everything para makuha ko lang ulit siya. Utang na loob niya ang anak niya sa atin, buhay ang nawala kaya buhay din ang kapalit" sabi ko habang hawak ko ang lapida ng kapatid ko.

S C A R L E T T

NANONOOD lang kami ng movie sa tv ni Toby, rest day kasi namin ngayon.

Kaya parang ang sarap lang mag relax ngayon, kaya nakakandong lang ako kay Toby habang nakahiga.

Narinig ko may bumukas na pinto, feeling ko si Leo yun. Pareho kasi kaming tatlo naka restday.

Tapos naman din kami nag handa ng makakain kaya, nasa amin nalang kung kakain kami o hinde.

"Diego your here." I heard Leo said, kaya hindi ko napigilan lumingon, hindi lang ako pati na rin si Toby.

Nagtama ang mga namin ni Diego nagulat siyang makita ako, napansin kong may binulong siya kay Leo.

What is he doing here?

"Manliligaw mo umaakyat bahay na para ligawan ka." Bulong ni Toby sa akin.

Napailing ako, nag iwas nalang ako ng tingin at muli ako nanood ng tv.

I don't know why pero naiinis ako sa presensya ni Diego, parang may pagkamayabanv siya. Urgh. I don't know, I just don't like him that much.

L E O N A R D

Bumangon na ako nung mag text sa akin si Diego na nasa labas na siya ng pintuan.

Paglabas ko ng kwarto ko naabutan ko sila Scarlett at Toby na nanonood ng movie.

Kaya nag tungo na ako sa pintuan para buksan si Diego.

"Diego your here." Sambit ko, I act innocent as if I am not expecting him here.

Pumasok na siya sa loob ng bahay, bigla tumingin siya sa direksyon kung saan sila Scarlett mukhang nagulat pa siya makita si Scarlett doon.

Nag ang mga mata nilang dalawa. "Dude, did you call her here?" Bulong ni Diego sa akin.

Umiling ako, hindi maalis ang titig niya kay Scarlett, kaya si Scarlett na ang nag iwas ng tingin.

Hinila ko siya papasok sa kwarto ko.

"I live here. She also live here."

Kumunot noo niya. "No way." Hindi makapaniwala niyang sabi sa akin.

"Yes, isang buwan nung lumipat siya dito."

"Dude, dito na din ako titira. Why didn't you tell me?"

Napailing ako. "Because you gonna say that, huwag mo nga ilagay ang sitwasyon ni Scarlett para maging hindi siya komportable sayo. Stop doing things that making her hate you."

He tap my shoulder, "I really like her dude. Help me, make her mine."

"Ikaw ang dapat gumalaw, you don't need my help dahil kahit anong tulong ko nasasayo parin yan kung sasagutin ka o hinde. And hindi na tayo mga bata."

Lumabas na kami ng kwarto, lumapit kami kila Scarlett.

"Can we join?" Tanong ko.

Lumingon sila sa amin at tumango sila pareho, tatabihan ko pa sana si Scarlett ng maalala ko kung bakit andito si Diego ay para tulungan ko siya kay Scarlett, kaya si Diego nalang ang pinaupo ko sa tabi ni Scarlett.

"Anyway I bought a pizza and also a drinks, I left it in my car." Sabi ni Diego, tiningnan niya ako kaya na gets ko kaagad siya.

"Help me, Toby-"

"Ako na ang tutulong sayo, Leo." Singit ni Scarlett.

"Si Toby nalang, mabibigat yun."

Tiningnan ko si Toby at pinandilatan ko siya. "Oo nga bakla. Ako na ang sasama kay Leo."

Kaya walang magawa si Scarlett nung lumapit na si Toby sa akin, napansin kong parang nainis siya.

Pag labas namin ni Toby, pinalo ako ni Toby sa braso. "Aw." Sabay lingon sa kanya.

"What are you doing?" Tanong ni Toby sa akin.

"About what?"

"Ikaw ang tumawag sa kapatid mo para pumunta dito, tinutulungan mo siya para makalapit kay Scarlett diba?"

Umiling agad ako, "Hindi uh, nagulat nga ako na andito siya." Pag sisinungaling ko.

"Then paano mo nalaman nasa tapat na siya ng bahay natin,?"

"He text me. Nagulat nga ako kaya taranta ako pumunta sa pinto para pagbuksan ko siya." Totoo naman na tinext niya ako uh.

"Leonard, no one knows where you live dahil ayaw mong malaman ng magulang mo o ng ex mo."

He caught me. "I -"

"She's uncomfortable when Diego is around. Means she don't want seeing Diego's face. Kaya kahit anong gawin niyo walang pag asa si Diego kay Scarlett. Don't make her hate him more, Leo. I am telling you."

Pagkatapos niyang sabihin yun, nag lakad na siya papuntang kotse ni Diego.

Napabuntong hininga ako sa sinabi ni Toby, he's right anyway. Ramdam ko din sa awra ni Scarlett na ayaw niya ang presenya ni Diego.

Pero what can I do? I'm stuck between my brother and my love one.

Do you think na ginusto ko ito? Iniisip ko palang na nililigawan ni Diego si Scarlett, masakit na para sa akin. I can't even think na ang kapatid ko pa ang magiging kaagaw ko.

Yan ang pinakaayaw kong mangyari dahil me and Diego we're so close kaya yan ang ayoko na maging kaagaw ko siya sa babae dahil masisira ang relasyon namin ng kapatid ko.

That's why I am giving him, his way. I am not ready yet, kaya ayoko na ligawan si Scarlett ng alam kong hindi pa ako handa.

Sumunod na ako kay Toby para kumuha ang biniling pagkain ni Diego.

S C A R L E T T

"Do you hate me that much?"

Napakagat ako ng labi ko sa tanong niya, am I that obvious? Parang nakakaawa naman kung susungitan ko si Diego, wala naman siyang ginawa sa akin masama, yes his a playboy pero ako yung nilaruan niya? Hindi diba?

I sigh lumingon ako sa kanya. "I don't hate. But I don't like you too." Napakagat ako ng labi dahil masyado siguro matalas yung dila ko. "I'm sorry I'm too frank."

"No." Nakangiti niyang sabi. "Mas gusto ko yung ganun, kesa mapag panggap." Sabi niya sa akin. "You know I had my first love when I was in college, damn I fell for her so deep, and I thought we shared the same feelings pero yun pala pera lang ang habol niya. Kaya doon ang simula akong pag laruin ang mga puso ng babae." Kita ko sa mga mata niya yung pagiging totoo niya, ramdam mo na hindi niya lang ginagawa ang story na yun.

"I'm sorry."

"Its okay, nangyari na eh. But I am sorry too na sa nga babae na walang kasalanan nadamay lang, because I was heart broken, hirap gamutin ang pusong sawi eh. She was my first love pero ganun lang ginawa sa akin."

I smiled on him "Maybe god do that because for us to learn para kung nasa tamang tai na tayo, alam na natin ano ang dapat gawin at handa na tayo."

"You're right."

"So Diego. I can't gave what you want, only friends yun lang maibigay ko sayo."

"So you are accepting me para maging kaibigan mo?"

Tumango ako. "Ofcourse. Basta no stupid things that can make me uncomfortable, okay?"

"Okay." Masaya niyang sabi..

Yung ihip ng hangin biglang nag iba, masaya na ako dahil atleast tanggap niya na kaibigan lang kami.

Ayoko din sungitan siya forever dahil wala siyang ginawa sa akin, and he don't deserve it. Actually his a good guy.

Bumalik sila Leo at Toby habang nagtatawanan kami ni Diego.

"Wow, what's going on here?" Gulat na tanong ni Toby sa amin.

"We're friends now." Masayang sabi ni Diego.

"Only friends?" Takang tanong ni Leo.

"Yes dude. Kesa na iwasan niya ako forever, kaya masaya na ako dahil kaibigan ko siya."

Tumabi na sa amin sila Toby pagkatapos nila ilapag ang pagkain sa table na nasa harap namin.

Comedy movie ang pinanood namin para hindi boring, habang nanonood kami, hindi ko maiwasan na lumingon kay Leo. Pero minsan naaabutan ko siyang nakatitig sa akin.

Diego is between us, kaya mahirap kausapin si Leo.

Hindi ko alam pero gusto ko kausapin si Leo.

4pm na nung maisipan nang umuwi ni Diego, kaya pareho namin hinatid sa labas si Diego.

"See you next time, Scar."

Nginitian ko lang siya, sumakay na siya ng kotse pagkatapos nun. "Guys, balik lang ako. May kikitaan lang akong kaibigan." Paalam ni Toby sa amin.

Tumango lang ako, una nang tumalikod si Leo para bumalik sa bahay.

Nasa likod ako ni Leo habang nag lalakad siya pabalik ng bahay, bago pa siya makapasok bigla akong nag salita.

"Did you intentionally invite him here para tulungan siya sa akin?"

Kaya napahinto si Leo sa paghakbang, dahan-dahan siyang lumapit sa akin.

"Yes." Tipid niyang sagot.

Parang biglang kumirot ang puso ko sa simpleng sagot niya.

Masakit pala yung gusto mo nirereto ka sa iba, I thought he likes me too dahil sa mga action niya. Action speak louder nga diba than words.

Kaya ramdam ko na gusto niya rin ako, kung hindi ko pa ito ilalabas ang nararamdaman ko baka ikakabaliw ko lang.

"Why?"

"Because I want to help my brother." Nakakunot noo niyang sagot.

"Diba nga ikaw na ang nag sabi na manloloko ang kapatid mo? You want me to stay away from him para hindi ako masaktan ulit. Pero ano ito?"

"Why asking? Kung okay naman ang lahat, diba? Naging kaibigan mo pa nga ang kapatid ko."

"BECAUSE I LIKE YOU!" Sigaw ko sa kanya

Natigilan si Leo, halatang nagulat siya kaya pumasok siya sa loob kaya hinabol ko siya.

"Kalalaking mong tao tatakbuhan mo ako? Ng ganun-ganun lang!"

Humarap siya sa akin nung nasa loob na kami ng bahay. "What do you expect? Gusto mo ba marinig na sabihin ko na gusto din kita? Then I don't. I don't like you, Scars."

Malakas na sampal ang binigay ko sa kanya. "Next time, huwag kang pa fall. Don't care for me, don't kiss me, don't sleep with me. Para hindi ako mahulog sayo kung hindi mo naman ako gusto!" Pagkasabi ko nun, tumakbo ako palabas ng bahay.

Dala na din sa hiya kaya ako tumakbo palabas, I was hoping he likes me too pero hindi pala. Mukhang siya ang playboy at hinde si Diego.

Huminto ako nung mapansin ko na malayo na ako sa bahay namin, napahawak ako sa dibdib ko.

Nasasaktan ako, nasaktan na naman ako ulit. Pigilan king umiyak, baka nga hindi talaga para sa akin ang pag ibig, dahil lagi akong sawi.

Bakit siya nag pakita ng motibo kung hindi naman niya ako gusto? Buti nalang hindi ko sinuko ang p********e ko sa kanya, kung ganito lang naman.

Akala ko ba ayaw niyang makita nasasaktan at umiiyak ako, pero bakit siya ang rason kung bakit ako nasasaktan at umiiyak ngayon!

I hate him!

L E O N A R D

Na suntok ko yung wall sa sobrang galit ko sa sarili ko.

Andyan na yung sagot na gusto ko, pero bakit bigla akong natakot!

Bakit natakot akong aminin sa kanya ang totoong nararamdaman ko? Baka isa sa rason doon si Diego, I couldn't betrayed him. Sana maaga palang sinabi ko na sa kanya na may gusto ako kay Scarlett edi sana hindi ako mahihirapan ng ganito.

Pero dahil sa kaduwagan ko, natakot ako nung aminin ni Scarlett sa akin na gusto niya ako.

Scarlett is different from Madison kaya hindi dapat ako na takot, dapat inisip ko na hindi lahat ng babae na tulad ni Madison.

Scarlett also a victim, bakit ako nakaramdam ng takot? Sinayang ko yung pagkakataon na itapat din kay Scarlett ang nararamdaman ko.

Stupid, Leo!

R O S I E

KINABAHAN ako nung sabihin nung Chief Secretary na pinapapunta ako ng Chairman sa opisina niya.

Kumuha muna ako ng lakas na loob bago pumasok, nung huminga na ako ng malalim that's the time na pumasok na ako sa loob.

Pinaupo niya ako, kaya dahan-dahan ako nag lakad palapit sa mesa niya at pagkatapos nun umupo na ako.

Mag sasalita pa sana siya ng biglang bumukas ang pinto, at iniluwal doon ang mommy ni Scarlett.

"Hon, what are you doing here?"

"I was bored." Kinindatan ako ng mommy ni Scarlett, buti nalang hindi napansin ng daddy ni Scarlett ang ginawa ni Tita.

"What is she doing here?"

Tiningnan ako ng Chairman nung tanungin yun ni Tita. "She's a friend of our daughter."

"Really? Diba secretary ka ng anak ko?" Tumango ako.

"She knows were your daughter is."

Umiling ako. "I don't know where is your daughter, Chairman. Pero nagkita kami nung isang araw pero sa isang restaurant lang yun, nakita pa nga kami ni Sir Tristan." Pag explain, inunahan ko siya para sabihin na hindi ako nag tatago ng kung ano sa kanya.

Napansin kong palihim na ngumiti si Tita. "Are you sure, maybe your lying?" Tanong ni Tita sa akin.

"I'm telling the truth, at paiba iba ang number ni Scarlett kaya siya lang ang tumatawag sa akin kapag gusto niya ako makita."

"Go back to your work."

Tumayo ako at nag paalam ako ng maayos sa kanilang dalawa.

Buti nalang matalino ako, kung hindi mabubuking kami ni Scarlett wala sa oras.

Hindi ko hahayaan na mahanap nila si Scarlett ng dahil sa akin, kahit anong mangyari hindi ako mag sasalita.

Nakasalubong ko si Tristan, iiwasan ko na sana siya ng hawakan niya ang kamay ko.

"Where did you hide my fiancee?" Gigil niyang tanong sa akin.

"Ex-fiance." Pag kokorekta ko sa kanya. "I am not hiding her, but she's hiding you. You think babalikan ka pa ni Scarlett, pagkatapos ng ginawa mo sa kanya."

Napapikit ako ng mga mata nung makita ko tumaas ang kamay niya. "TRISTAN!" rinig ko boses ni Tita

"What are you doing? Sasaktan mo ba siya?!!" Galit na tanong ni Tita.

Kaya napamulat na ako, dahan-dahan binaba ni Tristan ang isa niyang kamay, at pwersa kong inalis ang pagkahawak niya sa kamay ko.

"She knows where Scarlett is."

"Really? Pero nakausap na siya ng asawa ko, pero wala siyang alam. Are you making story? Para may masisi ka? Remember, ikaw ang may kasalanan kung bakit lumayas ang anak ko, bring her back, Tristan!" Galit na sigaw ni Tita kay Tristan.

Pinag titinginan na kami ng ibang employee doon. "Tita, I love your daughter kaya gagawin ko ang lahat para bumalik lang siya ulit sa atin."

Umiling si Tita. "Gagawin mo ang lahat para bumalik ang anak ko pero hinding-hindi ko hahayaan na papakasalan mo ang anak ko!"

Pagkatapos sabihin ni Tita yun, iniwan niya kame doon. Kaya umalis na din ako para bumalik sa office ko.

Masaya ko tinuloy ang trabaho ko, buti nalang nakasagip ako sa nakakatakot na ama ni Scarlett.