When I Met Him

Chapter 38

L E O N A R D

PAG UWI ko, nagtataka ako kung bakit nakatingin ang mga tao sa akin.

Napansin ko nalang si Angela tumatakbo papunta sa direksyon ko.

"Pinapaabot pala ni Scarlett." Sabi niya. "Doon nalang tayo mag usap sa loob ng bahay."

Kaya pumasok na kami sa bahay.

Ikinwento ni Angela sa akin ang nangyari kanina habang wala ako.

Tumayo ako at tiningnan ko ang kwarto ni Scarlett, tama nga sinasabi ni Angela. Kinuha na ng magulang ni Scarlett si Scarlett.

Napasuntok ako cabinet dahil sa galit hindi lang sinabi ni Deigo hindi sana mapupunta kami sa ganitong sitwasyon.

"Address yan ni Scarlett ang nasa papel."

Pagkasabi ni Angela ang katagang yun, napatingin agad ako sa papel totoo nga address nga ito.

"What's going in here?" Gulat na tanong ni Toby sa amin nung makita niya kami.

Lumapit ako kay Toby. "Mapagkakatiwalaan naman kita diba? Iiwan ko muna sa pangangalaga mo ang restaurant ko, mukhang kailangan ko na munang umuwi sa amin."

"Si Scarlett?"

"Kinuha na siya ng magulang niya."

"Huh?! Paano nilang naman na andito si Scarlett."

"Someone told them" sagot ko.

S C A R L E T T

PAG BABA ko ng kwarto ko naabutan ko dad na nag uusap kasama ang magulang ni Tristan.

"Your in time ." Sabi ni dad. "Pinag uusapan namin ang darating niyong kasal."

Unti unti kong kinamuhian si dad dahil sa ginawa niya. "I don't want to marry him. Dad siya ang nanlolo sa akin hindi ako pero bakit parang-"

"Walang kasal na magaganap." Sigaw ni mommy, kakababa lang ni mommy.

"Do you think you can decide it on your own?" Nairita ako sa tanonb niya kay mommy.

Lumingon si mommy kay dad. "Kapag pilit momg pinakasal ang anak mo, ako mismo ang lalayo sa anak mo dito pati alo hindi mo makitkita." Sabi ni mom kay dad.

Pinauwi na muna ni dad ang mga magulang ni Tristan, pinaakyat na muna ako ni mommy dahil mag uusap sila ni daddy.

Aakyat na sana ako nang may matanggap akong text galing kay Leo.

Buti nalang nakabihis na ako, hindi na ako kailangan umakyat pa para mapalitan.

Sumakay na ako sa kotse ko at drinive yun, hindi na ako nag paalam pa kila mommy dahil alam kong hindi nila ako papayagan umalis.

Nung nakarating na ako sa lugar na sinabi ni Leo, wala pa rin siya. Nauna pa akong dumating sa kanya, kaya hinantay ko nalang siya.

KALAHATING ORAS NA nung simulang mag antay ako sa kanya pero wala parin siya kinabahan na ako.

Nung mag ring ang phone ko, sumaya ako nung makita ko ang name ni Leo yung tumatawag.

"Is this Scarlett Anderson?"

"Yes? Why?"

"Are close with this owner of the cellphone?"

"I am his girlfriend."

"Then you should go here in the hospital maam, your boyfriend is in critical stage. He got an accident, can you also tell to his family?"

"I don't have their contact." Sagot ko, pagkasabi palang nila kung saang hospital agad ko na binaba ang call at muling sumakay sa kotse.

Binili ko ang pag drive nv kotse hanggang sa marating ko ang hospital.

Nagulat ako nung makita ko si Madison at may mga kasama siya feeling ko mga magulang nito ito.

"I called his parents, after you told me na wala kang contact sa family niya. "

Pumasok ako dahan-dahan sa kwarto ni Leo, lahat sila nakatingin sa akin.

Pero sinubukan kong kapalan ang mukha ko, para makalapit lang kay Leo.

Natuwa ako nung makita ko siyang gising. "Leo, "masaya kong sbit.

Pero napakunot noo si Leo habang nakatingin sa akin. "Who is she mom?" Nagulat ako bakit hindi ako kilala ni Leo.

"Ako nang bahala sa kanya tito."

Hinawakan ako sa wrist ni Madison at hinila niya akong palabas sa kwarto ni Leo.

"Stay away from him"

"Bakit hindi ako nakikilala ni Leo?" Naiiyak kong tanong.

"Naaksidente siya at nag kalimutan niya kung sino siya o kame, pero dahil kame ang unang niyang nakilala at nakilala niya ako bilang fiance niya."

Umiling ako. "That's not true."

"Hindi mo ba nakitang sugatan si Leo, gusto mo ba pa guluhin ang isip niya?"

Tinalikuran ko si Madison, iniwan ko na siya doon

Kahit umuulan lumabas parin ako sa labas ng hospital at nag paulan.

Hindi na ako sumakay pa sa kotse ko, naglakad nalang ako habang umuulan, hindi ko napigilan ang mga luha ko na pumatak.

Napahagulgol ako habang naalala ko na nawala na ang memories namin ni Leo dahil sa naaksidente siya.

Napahawak ako sa dibdib ko nasasaktan na naman ako. Bakit tuloy-tuloy yung sakit na nararamdaman ko?

Bakit sa dami pwedeng kalimutan ni Leo bakit nasali pa ako doon. Am I not exception?

Bigla nalang ako nawalan ng malay.

Leo...

Leo..

Leo...

Leo...

Why did you leave me? Kakasimula palang natin iniwan mo na ako kaagad.

Nagising ako hinahabol ang hininga ko. "Leo!" Sigaw ko.

"Geez. What happen to you?" Sabi ni Rosie. "Buti pala doon ako dumaan at nakita kita na nahimay."

Niyakap ko si Rosie. "Hindi na ako nakikilala ni Leo, Ros. Bakit? Kailangan mangyari sa amin ito? Nag mahal naman ka.i ng totoo bakita Kailagan bakit pa yungag suufer?"

L E O N A R D

INALIS kona kagaad ang mga nakasabit sa kin, its all pretend . Dahil kung hindi ko gagawin yun mapapahamak si Scarlett, mahal ko si Scarlett kaya hindi ko kayang mangyari yun sa kanya.

"Happy now?" Galit kong tanong sa kanila. "I told you I will never marry your daughter." Sigaw ko sa magulang ni Madison.

Sinaktan ko na naman ang babaeng mahal ko, paano pa ako haharap nito kung kaligtasan niya ang mapapahamak kaya dapat hindi na muna ako mag papakita kay Scarlett, kailangan ko munang sundin ang mga utos nila dahil kung hindi sasaktan nila si Scarlett at ayokong mangyari yun.

Umalis na ako sa hospital na yun, hinabol ako ni Madison sa labas ng hospital. "What?!" Sigaw ko sa kanya. "Don't forget you should pretend to my husband right?"

"Kahit anong gawin mo hindi magiging totoo ang mga pinapangarap mo sa akon." Pagkatapos iniwan ko na siya doon.

Sumakay ako ng taxi kaagad at umwui na ako ng bahay, mukhang ayoko nalang lumabas, mas gugustuhin ko pang ikulong ang sarili ko.

S C A R L E T T

HINDI ko magawang kalimutan ang pag mamahal ko kay Leo, hindi ko alam kung bakit.

Kahit nalaman kong ikinasal na sila ni Madison, ayoko din umeksena sa bubay nila dahil lalabas na kabit ako.

Pero ako nalang humahawak sa alala namin ni Leo, dahil nakalimutan na ni Leo ang lahat ng sa amin.

Masakit man pero dapat kong tanggapin, hindi ko makalimutan ang mga araw na kasama ko siya lalo na yung araw na unang halik namin sa isa't-isa.

Akalain mo yun, ako nalang nakakaalala nun. Tapos siya masaya na siya kasama ang asawa niya kung alam niya lang totoo na ako yung babaeng mahal niya

"Ano ba Tristan!" Galit kong sigaw, "hindi mo ba ako tatantanan?"

"Siya parin ba? May god! Kasal na yung tao, Scarlett. Sya parin iniisip mo!"

"Kinasal sila dahil may amnesia si leo, pero kung wala ako yung pakasalan niya."

"Stop dreaming, impossible mangyari ang gusto mo"

"Stay away from my life , Tristan kahit kelan hindi na babalil ang nararamdaman ko sayo."

Pagkatapos nun sumakay na ako sa kotse ko, at pinaharurot ko na ito.

Hindi ko mapigilan umiyak, habang naaalala ko si Leo. Masakit parin hanggang ngayon, paano ko ba siya dapat kalimutan si Leo lang naman ang nag turo sa akin kung paano kalimutan ang tao g mahal ko para hindi na masakit.

Dumating ako sa restaurant, si Toby na ang humahawak ng restaurant ni Leo at si Angela naman ang pumalit sa pwesto ko

Eto lagi ginagawa ko, kapag namimiss ko si Leo.

Lumapit silang dalawa sa akin "Miss him again?" Tanong ni Toby. Ss akin. "Paano mo makalimutan kung lagi mo siyang iniisip?"

"Toby is right, kailangan mo na siyang kalimutan dahil kasal na yung tao."

I sigh. "Sana nga ganun kadila kalimutan pero ang hirap eh"

Natigilan kaming tatlong nung makita namin ang isnag customer namin ay si Leo, siya lang mag isa.

"Pwede ako ang kumuha ng order niya?"

Tumango sila sa akin. Kaya lumapit agad ako kay Leo.

He smiled at me.

Sinabi niya ang mga oder sa akin. "I wish my friend was right, he recommended me about this restaurant, I wash his rigt."

"Masarap ang pagkain namin dito sir, baka nga balik balikan niyo." Biro ko.

Yet too close but too far to hold too.

He laughed. "I like you" biglang tumibok ang puso ko nung sabihin niya yun.

Hinila kaaagd ako nila Toby papunta sa office. "Carly, what are you doing?"

"I can't help it okay. I still love him, mahirap siyang kalimutan ng ganun ganun lang. Kung nagkamalii lang sana siya tulad ni Tristan edi sanan madali ko siyang makalimutan."

"You stay here. Baka ano pa masabi mo bakla kay Leo eh."

I sigh.

"Fine. Itali niyo nalang kaya ako."

L E O N A R D

KUNG alam lang ni Carly gaano ko siya na miss , parang gusto ko na siya yakapin kanina eh.

Pero pinigilan ko lang ang sarili ko dahil ayoko mahalataan ni Carly, masaya na ako makita siya.

Buo na ang araw ko basta makita lang siya.