Salvatore's Reign

Chapter 3: BLACK SHEEP!

AFTER the loveless wedding, nakita ni Euridice ang sarili na katabi ang lalaking hindi niya inaasahang magpapakulo ng kanyang dugo. Kasama niya si Alexander, at kaharap nilang dalawa ang sinabi nitong maghihintay sa kanilang pagdating. Si Don Vitto.

Hindi nalalayo ang mukha nito kay Alexander bagay na ikinangiti rito ni, Euridice. Binati rin niya ito. Tsansa niya ay nasa mid of 50’s na ito. Subalit, bakas sa awra ang katapangan.

Hindi niya rin maiwasang matitigan ang magandang desinyo ng buong bahay, mula sa crystal chandeliers na nakasabit sa kisame. Napaka-ganda rin ng mga furnitures na napili. Organizado ito at talaga namang nakaka-attract tingnan.

Nakasunod lang siya kay, Alexander habang tinahak nila ang grand dining room ng mansion ni, Don Vitto.

“Welcome to our home. Please, have a seat,” Don Vitto welcomed them.

She nervously smiled, “Thank you, Don Vitto. Ang ganda po ng bahay ninyo,” hindi nakaligtas naisambit niya.

Napangiti ang matanda, at kabakasan nang tuwa ang mga mata nito.

“Magaling ka kumilatis, hija. Gusto ko ’yan. Para kang crystal, na dapat ingatan nitong si, Alexander.”

“Tch! I shouldn't come here, I think, you don't want my presence here, Don Vitto,” Alexander sarcastically said.

Napangiwi siya, “Ano kaya nakain ng isang ’to. Ampalaya masyado!” aniya sa isipan.

Don Vitto just glaring at Alexander. At

naaamoy niya ang hindi pagkakaunawaan ng dalawa. Sa tingin niya, para silang pinagbiyak na bunga. At baka mag-ama silang dalawa.

Dinner proceeds in silence, at pakiramdam ni Euridice ay tila isa siyang hangin. Hindi man lang siya, inaya at magawang tingnan ng asawa niya.

She watches Alexander and Don Vitto, and a tension simmering beneath the surface.

Ramdam niya ang malamig na pakikitungo ni, Alexander sa kaharap. Subalit, tahimik lamang din silang kumakain sa mahabang hapagkainan.

After the meal, inabisuhan siya ni Alexander na maghintay sa sala dahil aalis din sila pagkatapos nilang mag-usap ni Don Vitto.

ILANG minuto din ang itinagal ni Alexander bagay para mabagot na rin siya. Nakaramdam siya ng uhaw bagay para tumungo siya patungong kusina. Nang sa ganun ay makainom siya ng tubig. Subalit, kaagad din siyang napatigil mula sa paghakbang nang maulinigan niya ang pamilyar na boses ni Alexander.

“I won't be a pawn in your games, Don Vitto. I'll live life on my own terms!”

She gulp, “Nagtatalo ba sila?”

Alam niyang masama ang mag-eavesdropping pero, hindi niya mapigilan gawin.

She heard Don Vitto slams his hand on the table. Bagay para, takpan niya ang bibig dahil, sa gulat. Naroon ang dalawa sa kusina.

“You always were the black sheep of the family, weren't you? Rebellious, disrespectful, child. You'll learn your place, Alexander, one way or another!”

“You're a part of this family, whether you like it or not. One day, you'll understand the weight of our legacy.”

Bago pa makabalik si Alexander, ay kaagad na siyang umalis at bumalik mula sa kinauupuan kanina. Hindi niya maiwasang mag-isip. Na kung bakit, Don Vitto ang tawag ni Alexander sa kaniyang ama, kung ama niya naman ito.

—-

MEANWHILE, pansin niya ang hindi maipintang mukha ni, Alexander at bahagya siyang nagulat nang magsalita ito.

Alexander's confrontational tone pierces the car, at na-reliaze niyang nalaman ng binata na nakinig siya kanina sa usapan nila ni Don Vitto.

“Euridice, have you been eavesdropping on us?”

She caught off guard, nautal siyang bigla.

“I…I didn't mean to. Napadaan lang ako. Pero, promise. . .wala akong narinig. Pasensya na, nag-alala lang ako sayo.”

Alexander smirks. Muli nitong kinuha sa kaha ng sigarilyo, at saka nito sinindihan ang isang stick ng sigarilyo. But this time, nakabukas ang bintana ng sasakyan nito.

“Worrying about me won't change anything. This is my life, and I need you to stop interfering. It's for your own safety as well. The less you know, the better.”

Ramdam ni Euridice ang lamig ng bawat sinabi ng asawa. Inaasahan niya naman na; cold persinality, ang isang Alexander Quin Salvatore.

Hindi na rin siya nagulat pa dahil, sa naging sagot nito bagay para matahimik siya at hindi na sumubok pa na sumagot pa.

She wonder how she can protect herself while being kept in the dark about the danger's Alexander mean.

Ano ba talaga ang tunay na pagkatao nito. Alexander Salvatore is a wealthy man, strong and independent.

She sighed.

AFTER of couple minutes, iginala niya ang paningin mula sa paligid. Dinala siya ni Alexander sa isang bahay. Gaya ng bahay na pinuntahan nila kanina, ay mas hamak na malaki ito at maganda.

Naroon ang mga maids at may kaniya-kanyang trabaho.

“Good evening, Mister Salvatore,” magalang na pagbati ng mga katulong ng binata.

Alexander stopped, and he turns his back on her. Bigla siyang kinabahan, at hindi niya maintindihan pero, nakaramdam siya nang takot.

“Don't expect me to be kind, and type of material husband. Pinasok mo ang buhay ko kaya maging handa ka sa kung ano ang magiging kapalit.”

She was stunned to react. Napalunok siya at bigla na lang nanlumo. Her dad wants her to be Seraphina's substitute. At alam ba kaya nito na mas masahol kay, Isolde itong si, Alexander.

“God! Para bang walang katapusang parusa na yata ang magiging papel ko sa buhay!” naibulalas niya sa kaniyang isipan.

Napakislot siya nang muli itong magsalita at tumitig sa kaniya nang seryoso.

“Naiintindihan mo ba ako?”

“Oo, susundin ko.”

Hindi na siya muling kinausap ni Alexander. Subalit, hindi siya nito nilubayan nang tingin.

Maliban lang sa suot niyang manipis na damit na pinatungan ng trouser ni, Alexander ay wala na siyang dalang gamit niya. Hindi niya rin magawang ihakbang ang kanyang mga paa para sumunod kay, Alexander.

Baka kapag kasi, sumunod siya. Baka hindi na siya mabubuhay pa.

Subalit, ganoon na lang ang gulat niya at pagkurap nang muli itong magsalita at utusan siya.

“Don't just stand there. Go to the room and change your clothes.”

Ramdam ni Euridice ang paghawak s kanyang braso ng isa sa mga katulong ni Alexander.

“Sasamahan ko po kayo, ma'am,” nakayukong sabi ng babaeng nasa mid 30's ang edad.

Tipid siyang ngumiti, at kaagad na sumunod sa babae. Ayaw niyang suwayin ang utos ni, Alexander. Nang gayun ay makakaiwas siya sa galit nito.

Nagpakilala bilang Lucia, ang babae. At mula na pagkabata ay nanilbihan na siya sa pamilyang Salvatore. Isa rin kasing katulong ang inay nito, at hardinero naman ang kaniyang ama.

Mabait ito at napakamasayahin din.

“Nasa loob na po ang mga damit, nariyan lang at kayo na po ang bahalang pumili ng susuotin ninyo.”

“Ka-kanino ang mga damit na nandito?” kuryosidad niyang naitanong bagay para matahimik ang babae at bahagyang ngumiti.

“Pasensya na po. Bawal po kasi sabihin. Sige po, magpapaalam na po ako,” magalang nitong paalam s kaniya at hindi nito sinagot ang tanong niya.

Hindi niya maiwasang mapaisip nang kung anu-ano. At baka, liban sa kaniya ay may ibinahay ng ibang babae si, Alexander. Dahil sa nangyari ay nagulo ang isipan niya. At bigla ay bumigat ang kanyang pakiramdam. Buong buhay niya, hindi ganito ang gusto niyang maging. Ang makapag-asawa ng lalaking hindi makita ang halaga niya.

“Ma, sana nandito ka. Ikaw ang kailangan ko. Sayang, ma. Hindi mo ako nakitang ikinasal.”

Agad na napatulo ang luha niya at tahimik na humikbi. Dahil sa mga palaisipan na iyon, hindi niya magawang makatulog nang mahimbing. At wala si, Alexander nang ipagtanong niya kalaunan. Tanging sinabi ni Lucia. Umalis ito.

ITUTULOY!!!