I've Got You

Chapter 14

CHAPTER FOURTEEN

Bigla naman akong hinila ni Felicity at hinatak papunta sa stage.

"Anong ginagawa mo?!" Sigaw ko sakaniya at pilit hinihila ang kamay ko na nakahawak.

Lahat ng tao dito ay nakatingin sa gagawin namin. s**t. Kasalanan mo to Felicity! Bakit mo ginagawa sakin to?

Nang nasa hagdan na kami ay tinulak ako ni Felicity kaya napatingin ako sakaniya na nawala na? Baka dahil natatabunan na iyon sa mga tao. Aalis na sana ako ng hinila ako ni—

"Renz?!" Gulat na tanong ko. Kumakalabog ulit ang puso ko dahil kinabahan ako at nandito siya sa tabi ko.

Tiningnan niya lang ako ng nakangiti at yinakap bigla.

Napapikit nalang ako ng marinig ko ang bulong niya sa tenga ko"I miss you."

Narinig ko naman ang sigaw sa mga audience na 'ayieeeeh' kaya di ko maiwasan na mahiya.

Kumalas naman siya sa yakap at hinawakan niya ang kamay ko. Nakatungo nalang ako dahil sa hiyaw at dahil sa maraming lights na nakakasakit sa mata.

"Ito yung sinasabi kong babaeng nagpapatibok sa puso ko. And I want you to all know na this is the girl I love the most. And sorry dahil sinaktan kita" sabi niya at tumingin sakin kaya napa angat ang ulo ko at tinignan siya ng di makapaniwala.

"Please listen to this song," bulong niya sakin.

Now playing: I love you by Aprince.

"I remember how I felt when I first saw you

Everything turned white and I could only see you in front of me"

Ang galing niya palang kumanta. Tinignan ko siya ngayon, madaming nagbago sakanya. Sa pananamit, sa mukha, sa lahat.

"I couldn't say anything and froze up like a fool

I have nothing more to ask for because you're in front of me right now"

Hinawakan niya ang pisngi ko at ngumiti kaya napangiti rin ako sakanya. At narinig ko naman ang mga tao na tumili.

"I love you, you're my princess

I know it won't change even after time passes

I love you, you're my princess

I want to be by your side forever"

Princess and Prince. I remembered it at ‘di ko maiwasan na masaktan ulit.

"Baby I love you, girl don't worry

To me, it's only you

Baby I love you, girl, I'm always thankful

For being next to me like this"

Mahal mo parin ba ako?

"I still remember when I first saw you

Your eyes back then, in your eyes that are now looking at me

Our love will continue like this without any problems

I'll pick the stars out of the blue sky for you, so please come into my arms

Keep looking at my eyes, I'm your prince, my girl"

Lumapit ito saakin at hinalikan ang noo ko at tinignan ang mata ko.

"You hold my hand as you look at me and softly smile

I have nothing more to ask for because you're in front of me right now"

Hinawakan niya ang kamay ko at inilagay sa pisngi niya. Ramdam ko naman ang kuryente na dumaloy sa katawan ko.

"I love you, you're my princess

I know it won't change even after time passes

I love you, you're my princess

I want to be by your side forever"

"Baby I love you, girl don't worry

To me, it's only you

Baby I love you, girl, I'm always thankful

For being next to me like this"

"Even if the cold wind blows, it's okay, I'll protect you

I won't let go of your hand that tightly holds my hand

Hello, let's make a melodrama and be happier

I'll be by your side till the end of this world"

"I won't forget how I felt when I first saw you"

Yeah, our first meet. Napangiti nalang ako bigla. Ngumiti rin siya saakin at napatingin sa mga tao. Kaya napatingin din ako sakaniyang tinignan at nanlaki ang mata ko sa nakita. Si Bianca! Napatingin ulit ako kay Renz at nagtitigan sila.

Napahawak ako sa dibdib ko na sumakit at naramdaman ko naman ang luha ko na any moment na tutulo to.

Dahil hindi ko na kinaya ang sakit, tumalikod na ako at tumakbo paalis. Narinig ko na tinatawag ako ni Felicity at ni Renz doon. Pero ‘di ko pinansin. Bahala sila diyan! Pinagkakaisahan nila ako! Nagmumukha lang akong tanga sa harap ng madaming tao.

Nang palabas na ako ay hindi ko na alam saan ako pupunta, kaya dumeritso ako sa isang ilong likod sa mall, wala nang tao dito dahil gabi na.

Napapikit ako ng mariin, para saan ba yung pinapakita niya sakin? Ipamukha talaga sakin na nagmamahalan sila ng Pinsan ko?

"Ah! Ang sakit na!" Sigaw ko at umiyak.

Nagpakatanga ako doon sa stage!

"Y-yuri"

Bigla akong nanigas sa narinig ko. Kilala ko yung boses na yun!

"Yuri, I-im sorry sa lahat ng kasalanan ko," basag ang boses niya at alam kong umiiyak din ito.

Napalingon naman ako sa tabi ko at nakita ko si Bianca na nakaupo sa tabi at nakatanaw sa ilog habang umiiyak. Bakit sila nandito? Sinundan nila ako?

Tumingin ito saakin. "Sorry, dahil nagiging b***h ako sayo."

Ito na ba yun? Aaminin niya na nagmamahalan na sila ni Renz? Parang ang sakit. Masakit na ang mata ko ngayon pero ‘di parin matigil ang luha ko sa kakaiyak.

Ngumiti naman ako sakanya ng mapait. "O-okay lang"

Nanlaki ang mata ko ng bigla niyang hinawakan ang kamay ko.

"No! Sorry talaga sa pinanggagawa ko sayo noon. Palagi kitang inaaway kasi naiinsecure ako sayo. Dahil nasayo na ang lahat. Yung Fame, Beauty and Brain, at higit sa lahat ang pagmamahal ni Renz," sabi niya sakin at tinitigan ako sa mata.

Nabigla naman ako. Si Renz? Napatawa naman ako. "Eh diba kayo na ni Renz hanggang ngayon?" Tanong ko sakaniya at halatang may pagkabitter sa boses ko.

Nanlaki naman ang mata ko ng humahalakhak siya. "Si Renz? Kami?! Hanggang ngayon?!" At tumawa ulit siya.

Sige tawa lang, ipamukha mo talaga sakin na masaya ka.

Nakita niya yata nag-iba na ang aura ko kaya tumigil na siya.

"Hindi naman naging kami no," sabi niya sakin at nagbuntong hininga.

Kaya napatitig ako sakanya.

"Sorry talaga. Nung birthday ni Renz ‘nun. Binlackmail ko siya na iwan ka niya. Kasi mahal ko talaga si Renz eh. Pero nung nawala ka," bigla siyang nagbuntong hininga at tumingin ulit sa malayo.

"He's cold to me. Palagi niya ako sinasaktan, palagi siyang lasing gabi-gabi at minsan nagwawala siya. He's like a rebel back when. And it's all my fault." Sabi niya at umiyak ulit.

Bigla ko siyang yinakap. Ramdam ko yung sakit.

Yinakap niya din ako pabalik. "At alam mo nun. Nung di siya pumapasok sa klase niya. Sinabihan ko siya na Renz huwag kang ganyan, kapag makita ka ni Yuri ng ganyan ‘di ka niya babalikan. Sige ka! pangit kana. Gusto pa naman ni Yuri na yung lalaking artista at magaling kumanta,'" sabi niya. Napatawa naman kami.

Aminin ko gusto ko talaga yung mga ganon. Artista at singer, mahilig kasi ako sa music kaya madali ko lang magugustuhan ang mga singer o artista Kumalas naman siya sa yakap.

"Alam mo anong sagot niya?" Parang batang tanong niya.

Napangiti nalang ako. May ganitong side pala siya. "Ano?"

"Sabi niya 'Patay ka talaga sakin kapag naging artista ako at ‘di niya ako babalikan' nakaktuwa talaga siya nun. Pursigido talaga siyang maging artista. At nagpapractice pa nga siyang kumanta ‘non," mahabang sabi niya.

Kumalabog naman ang puso ko at parang may kung ano ulit sa tyan ko. Butterflies.

"Mahal ka talaga ni Renz, Yuri. You can trust him"

Trust. Iyon din ang sinabi sakin ni Felicity. Yumakap ulit ako sakanya. "Salamat talaga," sabi ko sakaniya.

"Your welcome— Couz."

Maya-maya naramdaman ko naman na may gumalaw sa tyan ko kaya napakalas kami ng yakap at tinignan ko ang tyan niya. Malaki na talaga.

"Oops. Sumipa si Baby," natatawang sabi niya kaya napatawa ako.

"Sinong ama niyan?" Nahihiyang tanong ko akala ko kasi si Renz.

"Nako! Si Lyndon, yung Hunk na Nerd sa Highschool? Siya! Siya yung asawa ko," natatawang sabi niya kaya lumaki ang mata ko.

"Yung stalker mo!" Sigaw ko.

"Tss I'm not a stalker. Admirer kaya," nagulat naman ako ng may narinig na boses. Kaya napalingon kami doon.

Bigla akong napatayo ng nakita ko si Lyndon at may kasamang bata.