Make You Mine 2

CHAPTER 4

Chapter 4: Another baby

“THERE you are, son.” Napatingin ako kay mommy nang magsalita siya. Katatapos ko lang maligo at didiretso na sana ako sa dining room. Kakain na rin sana ako ng agahan.

“May kailangan po ba kayo, Mom?” I asked her. She nodded at matamis na ngumiti pa.

She approached me and I looked at the box she was holding. “Puwede mo ba itong ibigay sa mommy ninang mo, Khai? Sinabi ko kasi kahapon na gagawa ako ng brownies, tapos nanghihingi siya. Marami akong ginawa at hindi naman natin ito mauubos agad. Hindi mahilig sa ganito ang daddy mo. Masyado raw matamis,” she reasoned out. Napatitig pa ako sa mga mata niya. Na parang may kakaiba roon.

Hindi naman ito ang unang beses na inuutusan niya ako. Minsan nga ay ako pa ang kusang nagboboluntaryo para magdala ng niluluto niya, para ibigay iyon sa kabilang bahay. Maski si Francine ay inuutusan ng mommy niya na pumunta rito.

Si mommy ay may kung ano na naman yata ang iniisip niya.

“Sure, Mom,” I answered. Kinuha ko na ang box na hawak niya. Mas lumapad pa ang ngiti niya. Nang lumabas ako ay sumilip pa siya sa pinto. Napailing na lamang ako.

Never naman akong nagreklamo sa tuwing inuutusan ako, and she’s my mother after all. Noong kami lang dalawa dati ay kahit alam kong malaki na ako ay sumama pa rin ako sa kaniya na lumipat sa condo niya. I don’t want to leave my mom. Marami akong natutuhan na puro aral ng aking ina. She took care of me. So, I promised myself na ganoon din ang gagawin ko.

Anyways, I kind of enjoyed it because I’d get to see Francine, even if it was just for a second. She was always the first one to greet me. I couldn’t help but smile as I remembered that scene.

“Oh, Khai! ’Yan na ba ang brownies na gawa ng mommy mo, hijo?” Tinanguan ko si Mommy Ninang. Sa front door pa lang ay sinalubong na niya ako.

To be honest, hindi ko na siya dapat tawagin pa na ganoon. Kasi kung tutuusin ay parang wala na kaming relasyon ng anak niya, na wala na kami ni Francine. Tanging mga anak na lamang namin ang nagkokonekta sa amin. Co-parenting, ayaw ko niyon. I want a complete family.

Pero katulad nga nang sinabi ko ay hindi ko agad susukuan ang babaeng mahal ko. No way in fúcking hell, na ipapaubaya ko agad siya. Simula nang maangkin ko siya at naging ina ng anak kong si Zaidyx ay akin na siya. Akin lang dapat siya.

“Opo, Mommy Ninang,” sagot ko.

“Come here. Sumabay ka na sa amin mag-breakfast,” pag-aaya niya. Ni hindi niya ako tinanong kung tapos na ba akong nag-agahan. Ngunit sumama pa rin naman ako, kasi nandito pa ang asawa kuno ng anak ni mommy ninang.

Nauna siyang naglakad. Nakasunod lamang ako, hanggang sa makita ko na kompleto na sila roon sa mahabang mesa ng dining nila.

Magkatabing nakaupo ang lalaking iyon at si Francine. Iyong anak ko ay nasa gitna siya ni Daddy Storm at Cody, nandoon din si Pressy. Ang batang si Florence naman ay nakakandong sa lalaki.

The sight of them together ignited a burning rage inside me. My heart pounded, and my fists clenched. I had this overwhelming urge to grab my child and take her away from the man Florence calls her father. The truth echoes in my mind— I am Francine’s daughter’s biological father. Kahit hindi niya sabihin ay alam ko iyon. Alam na alam ko.

Kinuha na sa akin ni ninang ang dala ko. Inilapag niya iyon sa dining table nila.

“Oh, baby!” Napangisi ako nang marinig ko ang itinawag nito sa akin. Papalitan ko rin iyan, next time ay daddy na ang tawag niya sa ’kin.

“Daddy!” Ngumiti ako sa anak ko. Nang ilipat ko ang tingin sa mommy niya ay nakasimangot na naman. Ayaw na ayaw niya talaga sa presensiya ko. Ramdam ko ang masamang tingin niya, hindi ko na siya pinansin pa.

Nang yayain na akong umupo ng daddy niya ay lumipat sa tabi niya si Cody. Tumabi na ako kay Zaidyx na ang lapad-lapad ng ngiti nito.

Hinawakan ko siya sa ibabaw ng ulo niya. Humilig ako sa kaniya para halikan siya sa noo. Nasa tapat ko si Francine, dahil umupo naman ang mommy niya sa tabi ni Cody.

I get the feeling my mom’s up to something with her best friend again. I can tell just by the way my mother’s acting. Now, Francine’s mom’s in on it too—something’s fishy.

“Sige lang, Khai. Kumain ka, ha?” I just smiled at Mommy Ninang.

“Share po tayo, Daddy!” masayang saad ni Zaidyx. Itinuro pa niya ang plato niya.

“No, Zai. Kumain ka na lang diyan,” suway ng maganda niyang mommy. I licked my lower lip. Kapag ganyan siya ay parang strict mother na siya. But I like her like that. Kaya niyang disiplinahin ang aming anak.

Naglagay ako ng egg scramble at hotdog sa plato niya. Napapalakpak siya. “I can’t believe na kasama na po kita ngayon sa breakfast, Dad! Huwag ka na pong umalis, ha?”

I feel this tender warmth in my heart, but when I remember what I did— leaving him with his mom when he was just a baby, my heart aches.

“Don’t worry. Daddy won’t leave you anymore, son,” I said to him, then looked at his mother.

Nakaramdam naman ako ng selos dahil hindi naman siya nakatingin sa amin. Inaasikaso na niya si Florence. Nawala nga lang ang pagkasimangot ko nang binalingan ko ang batang babae. Ang tamis pa nang pagkakangiti niya. Nahahawa ako, lalo na nang makita ko ang isang ebedensya na nagpapatunay na akin siya.

Oh, dàmn ito. Paulit-ulit akong nahuhulog sa kaparehong mukha niya—her mom.

“Enjoy your breakfast, Khairra,” I said to her. Napatakip siya sa munting bibig niya at bumingisngis pa.

Francine’s gaze also shifted to me. Her beautiful face was expressionless. I wanted to smile at her, but my eyes drifted to her left shoulder, where her husband’s hand rested. My blood boiled again. My resentment toward him deepened. f**k him.

I feel like cutting off this man’s arm too.

Just relax, Alkhairro. Kaya mo pang magtiis. Ngayon lang ito. Hindi ka agad magpadala sa selos. Chill, okay?

FRANCINE’s POV

I tried not to look at him. Kahit nararamdaman ko ang dalawang pares ng mga mata niyang nakatingin sa akin. Nag-focus na lang ako sa paglalagay ng foods sa plate ni Florence, ang Daddy Calizar niya kasi ang nagpapakain sa kaniya. Paminsan-minsan naman ay sinusulyapan ko si Zaidyx. Titingnan ko kung kumakain ba siya nang maayos.

“By the way, Calizar. Kailan niyo balak magkaanak ulit ni Francine?” Napahinto ako sa pagnguya ko nang kinakain ko, nang biglang nagtanong si mommy ng tungkol doon. Never niya kaya itong nabanggit. Bakit ngayon pa? What’s with my mom?

Maski ang asawa ko ay napahinto rin. “What do you mean by that, Mom?” I asked her. Si dad ay tahimik lang, pero alam kong nakikinig siya sa pinag-uusapan namin. Kasi pasulyap-sulyap siya. Nagtatagal lang iyon kay mommy. Bahagya pang tumataas ang isa niyang kilay.

“Hon, malaki na ang apo namin. Three years old na siya, baka naman puwede niyo na siyang sundan? Tapos babae ulit,” she suggested.

“Mommy Z, my wife and I are planning to have another child when Florence turns five years old. For now ay siya na muna po ang bunso namin. Busy rin po si Francine,” magalang na sagot ni Calizar. Na muntik ko na rin siyang palakpakan dahil hindi siya nautal sa pagsagot sa aking ina.

“Baka po ay magbago ang isip namin, Mom. Na magkaroon na ulit kami ng baby—” I didn’t finish my words nang makarinig kami nang sunod-sunod na pag-ubo. Awtomatikong napatingin ako sa kaharap ko. Doon kasi iyon nanggagaling.

Nakahawak na siya sa dibdib niya, pulang-pula ang mukha. Hindi niya yata nalunok ang kinakain niya. Bumaba pa ang tingin ko sa kamao niya. Mahigpit na nakakuyom iyon. Lumalabas ang ugat sa kaniyang kamay.

“Are you alright, Khai?” my father asked him, worriedly.

Si mommy naman ay tumayo pa siya para lapitan ito. Hinagod niya ang likod ni Khai. Ako naman ay salubong lang ang kilay. Papansin siya.

Naramdaman ko naman ang paghawak ni Calizar sa kamay ko. His lips rose, tumaas lang din ang kilay ko. Kakaiba kasi ang tingin niya at parang natutuwa rin siya.

“I’m okay now, Mommy Ninang. Salamat po.” Papansin talaga, ganoon pa rin ang tawag niya sa mommy ko. Sinabihan ko na siya, hindi na niya puwedeng tawagin na ganoon si mommy.

“Dad, be careful,” Zai uttered. Nag-aalala rin ang bata sa ama nito.

“Baby, be careful,” panggagaya naman ni Florence. Pinisil ko ang matambok nitong pisngi.

“Stop calling him like that. Hindi na siya baby. Matanda na siya, Florence,” pagtatama ko sa anak ko.

“But he’s my baby, Mommy,” nakangusong sabi niya.

“Oh, shut up,” mariin na sabi ko. She just pouted at tumingin na naman sa lalaking iyon.

Hindi na na-bring up ulit ang topic na iyon. Bumalik na rin si mommy sa kinauupuan niya kanina at saka kami nagpatuloy sa breakfast.

Mamaya ay babalik na ulit kami sa condo. Ngayon ay papasok pa ang mga anak ko. Hindi na ako sumabay pa sa kanila kasi may sarili akong sasakyan.

“I call you later, hon?” I nodded. Humalik siya sa pisngi ko at maingat na isinara niya ang pinto ng kotse ko.

Napatingin pa ako sa gate ng house ni Ninang J. Nandoon ang lalaking na pilit kong kinalimutan ang nararamdaman ko sa kaniya. I just shook my head.

NOONG nasa sarili na akong clinic ko rito sa hospital ay hindi ko inaasahan ang pagdating niya. Noong natapos ang pag-uusap namin ng pasyente ko ay pumasok na nga siya.

“Ano naman ang ginagawa mo rito?” walang emosyon na tanong ko sa kaniya.

He wearing his white longsleeves na naka-fold ang sleeves nito sa siko niya, maroon slacks naman pababa, and a pair of brogued captoes. Nakasuksok pa ang magkabilang kamay niya sa bulsa ng pants niya.

My eyebrow rose as he approached me even closer. His face was stoic, but our eyes connected, and his gaze softened. He smiled, showing off his adorable dimples. Why does he have to be so captivating? I wish I could ignore him. Oh, well gagawin ko talaga iyon.

“Good morning, doktora.” Napasinghap ako sa itinawag niya sa akin. Goodness, I didn’t expected that.

“Just leave. I’m busy, I have another patient to attend to,” malamig na sabi ko.

“Please review your schedule to confirm your next patient,” he said. Hindi na nawala ang pagtaas ng kilay ko.

I hesitated, but I checked my laptop anyway. My patients were booking appointments, so when I saw it, my eyes widened in surprise.

“How the hell did this happen?!” I can’t help but shouted at him. “Are you crazy, Alkhairro?! Why did you make an appointment with me?!”

“Is it right to yell at your patient like that, doktora?” Naiinis ako sa pagiging kalmado niya. Pinaglalaruan niya lang ako!

“Niloloko mo lang ba ako?” naiiritang tanong ko sa kaniya. Kumuha siya ng upuan at umawang ang labi ko nang itinabi niya ito sa swivel chair ko. Lalayo na sana ako nang mabilis niyang hinawakan ang handle nito. “Ano ba?!”

Tinulak ko siya sa dibdib niya but ayaw niyang magpatinag. Mas lalo akong nainis nang ipitin niya ang paa ko gamit ang magkabilang binti niya. Ang lakas-lakas na nang kabog sa dibdib ko.

His eyes roamed over my face, na tila ba kinakabisado niya ang hitsura ko. “Look at you. You’re successful now. Your profession suits you perfectly, baby.”

Nang pisilin niya ang baba ko ay tinabig ko ang kamay niya. His right arm rested on my table.

“Sinasayang mo lang ang oras ko, Alkhairro,” mariin na saad ko.

“Nagsisimula pa lang ako na bawiin ka at hindi ako makakapayag na basta-basta ka na lamang makuha ng iba,” aniya. I smirked at him.

“I’m already married. So, back off,” I said to him. Ngumisi lang siya na parang balewala sa kaniya ang sinabi ko.

Magpupumiglas na rin sana ako nang hilahin niya ang collar ng lab gown ko. Before I could react, his lips crashed into mine. His other hand grasped my back tighter. I couldn’t move as his tongue began to swirl.

Of course, hindi ako magpapadala sa kaniya!

Kaya nang makawala ako ay malakas na dumapo ang palad ko sa pisngi niya. Dinig na rinig ang tunog nang pagkakasampal ko sa kaniya.

Nagtaas baba pa nga ang dibdib ko. Nagpupuyos na ako sa galit at inis sa lalaking ito!

Umigting ang panga niya. Dahil nga sa lakas ng sampal ko ay nag-iwas ng pulang marka ang aking palad sa pisngi niya.

Tumayo siya. Akala ko nga ay nagalit din siya. Hinintay ko lang ang pag-alis niya pero napatili ako nang pinangko niya ako.

Ibinaba niya ako sa mesa ko. “Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?!” Halos mapugto ang ugat sa aking leeg, dahil sa pagsigaw ko.

Bumaba ang isang kamay niya sa hita ko at muli lang akong napasinghap nang pinaghiwalay niya ang magkabilang binti ko. Kahit sinubukan kong huwag paghiwalayin iyon ay mas malakas siya.

Pumasok ang kamay niya sa ilalim ng dress ko. Namanhid ang katawan ko nang magsimula humaplos iyon.

“You are mine, Francine. Wala akong pakialam kung may asawa ka. Sa akin ka lang dapat,” mahinang sabi niya. Mariin akong napapikit nang halikan niya ang leeg ko.

“I told you. Kasal na ako,” sambit ko at pinagbabayo ko na siya sa dibdib niya. Pinanood niya lang ako sa ginawa hanggang sa kusa akong huminto. “Just tell me kung ano ba ang gust mo para matapos na ito?!”

“I want you, baby. That’s what I want.” After saying that, he kissed me intensely, and his hand slid up my thigh. As he reached my panties, I stiffened, and he gently pulled it aside, touching me intimately.