Secret Affair

Celine He suddenly grabbed me at my waist and started to kissing me torridly as he pushed me while carrying me to the wall. I can smell the alcohol all over his body. I hesitate at first but when I feel the hardness of his, I automatically responded to his kiss. Oh! I miss every single of him. I miss touching his body as he touches mine. I miss every single part of him but sadly we only have a little time together. Because this moment that we shared is only a part of our Secret Affair. Naupo si Celine sa ilalim nang punong mangga habang hinihintay na matapos ang kaniyang ama sa pagsasaka sa lupain nilang hindi naman kalakihan pero sapat na para makapagtanin sila sa panahon na pwede na. Sa lugar nila sa probinsya, lahat ng tao roon ay may kani-kaniyang lupain para sakahin. Lupain para sa sakahin lamang dahil ang mga lupang iyon ay pahiram lamang ng pamilyang nag-mamay-ari nito. Ang pamilya Torres. Ang pamilya Torres ay isa sa may pinakamalaki at may pinaka-malawak na nasasakop sa buong probinsya. Lahat ng natatanaw, inaapakan at kahit pa ang preskong hangin na dumadampi sa kaniyang balat ay pag-mamay-ari ng mga Torres. The coconut and mango farm are about 900 hectares and the Torres own it. Hindi lang iyon dahil may palaisdaan din ang mga ito na umaabot sa limang daang hektarya. Their family is not just wealthy, they are powerful too. Noon pa man, bata pa si Celine ay bali-balita nang malupit daw si Don Roberto, ngunit ayon sa kaniyang ama at ina ay mabait naman daw ito at matulungin dahil matagal na silang nagta-trabaho sa pamilya nito. Bilang anak ng isang magsasaka at trabahador, sa murang edad ay batid na niya ang kahirapan ng buhay kaya nagsisikap siya katulong ng kaniyang mga magulang sa pagsasaka sa mga araw na wala siyang pasok sa eskwelahan at kapag bakasyon na. Batid niya na kapag hindi siya nagsikap ay hindi sila makakaahon a kahirapan, kaya habang si Don Roberto ang nagbabayad ng matricula niya ay sinusulit niya ito at pinag-bubutihan niyang maigi sa paaralan. She graduated elementary with flying colors dahil alam niya na kapag hindi siya nagsunog ng kilay ay hindi niya makakamit ang kaginhawahan na gusto niya para sa kaniyang mga magulang. Kapag panahon nang tag-mangga ay araw-araw gumigising sila ng maaga ang buong pamilya kasama ang pinsan niyang si Rey para magharvest ng bunga at ibenta iyon sa palengke o sa mga turista na dumadayo sa lugar nila. Now that she turns nineteen, lalo na siya nacucurious sa mga bagay-bagay tungkol sa mga Torres. Lalo at usap-usapan sa baryo nila na talaga daw na maganda ang hacienda ng mga Torres at malawak pa. Hindi pa siya nakakapunta roon pero ang sabi ng kaniyang ina ay totoo nga daw na maganda ang malawak ang hacienda, nasabi din ng ina niya na noong siya ay limang taong gulang pa lamang ay nakapasok na siya sa hacienda ngunit sa sobrang tagal na ng panahon na lumipas ay hindi na niya maalala ang araw na iyon. “Celine, salo!” Nagulat siya sa biglang paghagis sa kaniya ni Rey ng bunga ng magga galing sa taas ng puno, pero dahil sa mabilis ang pag-kilos niya ay agad niya itong nasalo. Si Rey ay pinsan niya dahil ang ama nito at ang kaniyang ama ay magkapatid. Dalawa lang silang magpinsan kaya hindi maiaalis sa kanila na talagang magkasundo ang dalawa. Parehas sila ng unibersidad na pinapasukan pero magkaiba sila ng kursong kinukuha. Trabahador din ng pamilya Torres ang magulang ni Rey. Ngayon na may isang buwan silang bakasyon dahil katatapos lang ng kanilang mid-term exam ay tumutulong sila sa planta bilang kapalit na rin ng pagpapaaral sa kanila ni Don Roberto. Pagkatapos makakuha ng anim na kaing na mangga sa isang puno at tinabihan siya ni Rey sa ilalim ng puno ng mangga upang magpahinga at lumanghap ng sariwang hangin. “May pagdiriwang daw sa hacienda sa darating na Linggo, birthday ng apo ni Don Roberto. Sa tingin mo ay imbitado kaya pati mga trabahador nila?” seryosong tanong ni Rey habang nakatingin sa kaniya. “Sa tingin mo ba sa dami ng trabahador nila sa palanta ay iimbitahan nila? Baka hindi lahat at baka piliin lang.” sagot ni Celine habang nakatanaw sa malayo. “Sa yaman nila, hindi ba nila kayang magpakain ng maraming tao?” “Sa bagay,” napaisip siya doon. “Kapag inimbitahan tayo ay pupunta ka ba ha Rey?” “Bakit hindi? Napakaswerte na natin kung kasama tayo sa mapipiling imbitahan hindi ba Celine?” “Hindi ko alam dahil hindi naman sumagi sa isipan ko na isang araw ay makaka-tungtong ako sa loob ng mansion ng mga Torres.” Balewalang sabi ni Celine sa pinsan. People in their town respect and admire Torres. Kahit man siya ay hanga roon dahil sa kabaitang ipinapakita sa kanilang mga trabahador. Ang hindi lang siguro mabait ay ang nag-iisang apo nito. Kunot noong napailing si Celine ng maisip ang lalaki. Si Adrian Torres, ang nag-iisang apo ni Don Roberto na ubod ang sama ng ugali. Ilang beses pa lamang niya nakikita ang binata pero inayawan na niya agad ito dahil sa kayabangan taglay ng binata kahit pa hindi naman niya alam kung ano ba ang totoong ugali meron ang binatang ito. Sa iisang paaralan lang din sila nag-aaral ng apo nang Don kaya alam niya kung paano nito gamitin ang yaman para lang makapag-yabang. Sa tuwing naiisip niya ay galit at inis ang gumuguhit sa mukha ng dalaga. “Bakit naman hindi? Ayaw mo man lamang ba magpasalamat kay Don sa binigay niyang oportunidad sa atin para makapag-aral tayo sa magandang paaralan?” tanong ng pinsang si Rey. “Hindi naman sa ganon, kaya lang kapag naiisip ko na si Adrian ang magbibirthday ay hindi maalis sa isip ko na mainis.” “Huwag mo masyado isipin si Adrian, alam mo Celine ganoon na talaga siya simula bata pa lang kaya masanay ka na, at isa pa mabait naman siya ayaw mo lang talaga siya kilalanin ng husto.” “Hays hindi ko alam Rey pero ayoko sa kaniya,” buntong hininga niya. “Kapag naimbitahan tayo ay sige pupunta ako pero huwag ko naman sana makasalubong si Adrian dahil sigurado na kukulo ang dugo ko.” "Paanong hindi kayo magkakasalubong kung sa loob mismo ng mansion ang kasiyahan." Malakas na tawa ang pinakawalan ni Rey dahil sa sinabing iyon ni Celine na sinabayan na rin ng tawa ng dalaga. “Celine! Rey! Halina at uuwi na tayo,” sigaw ng ina. Sabay na tumayo ang dalawa at patakbong lumapit sa ina ni Celine. “Kay Rey ka na sumabay anak,” bilin ng ina. Dahan-dahan siyang lumakad palapit kay Rey at sa lumang motorsiklo ng kaniyang tiyuhin na minamaneho ng pinsan. Kampante siya kay Rey dahil araw-araw siyang umaangkas dito kapag pumapasok sila. “Kumapit ka ng Mabuti Celine dahil malalagot ako kay tito kapag nahulog ka.” “Saan mo ba gusto na kumapit ako? Sa leeg ba?” pabirong tanong niya. “Ikaw ang bahala, kung saan ka komportable, Celine.” “Okay na ako dito sa likod humawak, huwag ka lang masyado magmamadali, at tska hindi mo naman siguro ako ihuhulog hindi ba?” “Syempre, hindi.” Natatawa nitong sabi. Habang bumibiyahe pauwi ay hindi maiwasan na humampas sa kaniyang mukhang ang sariwang hangin galing sa bukirin na masarap sa pakiramdam. Sa malayo, sa unahan ay nanliit ang mga mata niya dahil inaaninag niya ang paparating na kulay puting kabayo pati na rin ang sakay niyon. "Talaga ba? palubong na ang araw pero may nangangabayo? tss" Bulong na sabi niya. “Si Adrian,” ani Rey. “Bibisita siguro.” Sagot naman ni Rey sa kaniya. Binale-wala na lang niya ang sagot ng pinsan at hindi na kumibo pa. Habang papalapit ay napagtanto ni Celine na si Adrian nga ang sakay ng kabayo, agad na inihinto ni Rey ang motorsiklo ganon din ang sasakyang gamit ng magulang ni Celine upang mag-bigay galang sa apo ni Don Roberto. “Magandang hapon Adrian.” Magalang na bati ng kaniyang ama at ina. “Magandang hapon din po,” sagot ni Adrian sa magalang din na paraan. Kahit hindi gusto ni Celine ang aura ni Adrian ay hindi niya maiwasan na mapatitig sa binata. His gray shirt hugged the muscles on his forearms and his abs dala na rin ng pawis dahil sa panga-ngabayo nito, napailing siyang marahan ng makita ito at ng ibalik niya ang tingin sa binata ay muntikan na siyang mapaurong dahil sa talim ng tingin na ibinigay nito sa kaniya. Adrian’s eyes are dark, very intense and it scares her. Hindi pala ngiti ang binata kaya natatakot si Celine na tignan siya. Hindi pa ito gumagawa ng masama sa kaniya pero nahusgahan na niya agad, mukha itong malupit kung magalit. Ang kulay kahel na sinag ng araw ang tumatama sa kanila ng oras na iyon pero ang tingin niya sa binata ay mukha itong warrior without an armor. Humugot si Celine ng hangin upang pakawalan ang kaba at takot na nararamdaman sa binata, siguro ay sa matinding pagkabahala ay hindi na niya napansin na napayakap siya sa baywang ng pinsang si Rey.