Safire POV
Wala ng ibang tumatakbo sa aking utak kundi ang pumatay, para akong isang robot na isa lang ang sinusunod kundi ang boses na nagdidikta sa aking utak “patayin mo sila...” mga salitang paulit ulit kong naririnig mula sa aking isipan.
Kahit anong pagmamakaawa ni Lyra sa akin ay tila wala akong naririnig.
Dahil pakiramdam ko ay manhid na ang aking puso at nababalot ito ng galit at pagkasuklam, hindi ko na rin alam ang salitang awa.
“Maawa!? Bakit naawa ba kayo sa akin ng makiusap ako sa inyo na patayin nyo na lang ako!?
Kayo ang may kasalanan kung bakit ako nagdurusa ngayon! Tapos sasabihin nyo na maawa ako sa inyo!? Tumingin ka sa akin!” Ang sigaw ko kay Lyra na siyang ikinapitlag ng katawan nito
“Titigan mong mabuti ang mukhang ito!!! Ang mukhang ito! na ginawa ninyong hali
