One Shot Stories
QUARANTINE
- Advanced sorry for the grammatical and typographical errors.
Simula no'ng mag-quarantine, lagi ko na nakakasama ang daddy ko sa bahay. To be honest, I don't want to be with him. I don't know, but every time I'm with him, I feel not comfortable. Pero wala naman akong magagawa dahil tatay ko siya at sa isang bahay lang kami nakatira.
I'm always with my room, bumababa lang ako kapag umuuwi si mommy galing trabaho, o kapag tinatawag niya ako para may ipautos at kapag kakain rin. I have a bathroom in my room, so I don't need to go down to take a bath.
One time, tinawag ako ni mommy, kakauwi niya lang galing sa trabaho niya. May inutos siya sa akin na bilihin ko sa palengke. Nang paalis na ako, I saw my dad's eyes on me, full of lusting. I'm just wearing a short and sleeveless shirt. Nasanay na rin ako kasi nasa bahay lang naman ako lagi, at malapit lang din ang palengke kaya hindi na ako nagpapalit ng damit.
"Sorry, hindi ko sinasadya, Rocel." Daddy said when he touched my boobs.
"O-okay lang po." I said. Hindi ko alam kung sadya ba 'yon o hindi, I was playing ML kasi while walking in the sala kaya hindi ko nakita.
While taking a shower, I wad shocked when the bathroom's door opened. I saw my dad outside, holding the door knob. Napatakip ako ng kamay sa katawan ko. Ilang segundo ang nakalipas bago niya sinara ang pinto.
"Sorry, Rocel, akala ko walang tao." Sabi niya mula sa labas ng bathroom ko. Alam kong alam niya na naroon ako dahil rinig sa labas ang patak ng tubig mula sa shower ko.
I didn't answer.
Madali siyang makapasok sa room ko dahil hindi naman ako naglo-lock ng pinto. Kampante akong walang papasok sa kwarto ko. Wala rin naman kasing napasok sa kwarto ko kung hindi ako lang, wala ng iba.
I woke up when I felt something's heavy on my top.
"D-dad?!" I saw my dad on my top.
"Shush." Tinakip niya ang hintuturo niya sa labi ko. My body was just covering a blanket. I don't have bra, I'm just wearing a sleeveless shirt and cycling short.
"What the hell are you doing here?!" I hissed, hindi ko na napigilan. I pushed him to get away on my top. Napaalis siya at napaupo, but he pushed me back to lay on my bed again and he was on my top again. I was in shouting when he covered my mouth using his hand. I can't shout anymore because of his hand covering my mouth.
My blanket was not in my body anymore. Hr started kissing my neck down to my chest. His other hand was holding my hands so tight. Gusto kong sumigaw at humingi ng tulong pero hindi ko magawa dahil sa pagpigil niya. Hindi ko na napigilan tumulo ang luha ko, 'yon nalang ang magagawa ko.
"Don't you ever dare to tell this to your mom, or else." Saad niya matapos ang ginawa sa akin. Ngumisi siya sa akin bago lumabas ng kwarto ko.
I get my phone in the bed side table and I sit down. I opened my messenger and I chat to our group chat.
"Hey, guys! I need help!" I chatted. Malabo ang nakikita ko dahil sa luhang namamalisbis mula sa mata ko. A minutes later, still no one's responding to my chat. I hold my phone tight and cry over there. Silently crying.
When my phone vibrates, I opened it.
"Sorry, Rocel, I'm busy."
"Yeah, me too!"
"Same here!"
"Sorry, we can't help you, we're busy, e."
They responded. I hurt a lot because when they need a help, I'm there even though I'm busy. But when it comes to me, they're always busy.
"Oh, it's okay. Thank you, guys!" I replied.
Binalik ko ang phone ko sa bed side table. Puro iyak nalang ang nagawa ko.
The day had passed, mas lalo akong naging ilap kay daddy. Gusto ko na talagang sabihin kay mommy ang ginawa niya, pero hindi ko magawa dahil sa banta niya.
"Take your clothes off, Rocel." Daddy said when he entered my room. "Tayo lang maman dalawa dito at walang makakaalam sa gagawin natin." He laughed a little.
Nasa work si mommy kasama ang bunso kong kapatid na babae, at kaming dalawa nalang ang naiwan dito sa bahay.
"No, I don't want to!" I hissed. I covered myself a blanket.
"Go, take it off!" He hissed back.
"Leave my room now for f**k sake!" I hissed again. He didn't speak. Madilim ang mukha niyang lumapit sa akin. He get my phone and he threw it. Tinulak niya ako sa kama ko. He hold my hand so tight.
Nakakubabaw na siya sa akin, hindi ako makawala dahil sa higpit ng hawak niya. He started kissing and licking me.
After a minute, he started to undress me, he unhooked my bra. He take my pants off and also may panty. Sinubukan ko siyang pigilan, but he slapped me. No'ng wala na akong saplot, sinimulan niya na rin akong galawin. Wala na akong ibang magawa kun'di ang umiyak.
.
.
Hindi lang isang beses nangyari 'yon, naulit pa iyon ng ilang beses. Gusto kong magsumbong, humingi ng tulong to sue him, but he always use my mom to protect himself. He knows, my mom is my weakness.
I want to go somewhere to get away from him, but I don't know where and I don't have money.
I don't trust any men now because of what my dad did to me. My own dad r***d me for so many times. I want this quarantine will end now and this lockdown, I can't be with him anymore. Binaboy niya ako!
I hate my dad! Damn, him!
---------------------------------------------------------------------------------------------------
THAT SHOULD BE ME
- Advanced sorry for the grammatical and typographical errors.
I am always scrolling in my newsfeed. Reacting on memes, shitposts and sharing a posts, 'yan lang mga ginagawa ko kapag nasa f*******: ako. Madalas akong nasa i********:, sa Twitter o 'di kaya ah nasa w*****d. Wala rin naman akong ka-chat kaya 'yon lang ang lagi kong gawa.
Kapag naka-charge ang phone ko, naglilinis nalang ako ng bahay. Kapag tapos na ako maglinis ng bahay at hindi pa rin full charge ang phone ko or tinatamad pa ako humawak, nagmo-movie marathon nalang ako mag-isa. Hindi ko rin naman kasama ang pamilya ko kasi malayo sila sa akin.
I was in scrolling in my f*******: newsfeed again, I am doing the same thing, nothing change. When I was scrolling, I suddenly stopped when I saw a post for that person. It's my ex boyfriend's post with a caption 'happy 2 years of love, pangga!' May mga pictures sa baba na kasama ang girlfriend niya, 'yong pinalit niya sa akin. I clicked the first picture at saktong tumugtog ang kantang 'that should be me', it's girl version.
Sinimulan kong basahin ang caption sa unang picture. Tinignan ko ang ibang pictures bago ko tapusin ang una kung may caption, pero wala, tanging first picture lang ang may caption. Maikli lang ang nakasulat doon.
Nagsisimula na ang kanta.
"Everybody's laughing in my world.
Rumors spreading 'bout this other girl.
Do you do what you did, what you did with me?
Does she love you the way I can?
Did you forget all the plans that you made with me?
'Cause baby I didn't."
Bumibigat ang pakiramdam ko habang tinitignan ang mga pictures na magkasama sila, they're so sweet than us before. It's almost 3 years when our relationship ends, moved on na ako. Pero bakit? Bakit ganito ang pakiramdam ko? Ang bigat, ang sakit, hindi ko maintindihan. I scroll up more.
When the chorus hit, my tears start to fall down in my cheeks.
"That should be me, holding you hand.
That should be me, making you laugh.
That should be me, this is so sad.
That should be me,
That should be me.
That should be me, feeling your kiss.
That should be me, buying you gifts.
This is so wrong,
I can't go on,
'Til you believe that,
That should be me.
That should be me."
Bawat lyrics ay tugma sa mga pictures nila na magkasama. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Nanlulumo ako. Hindi na dapat ganito ang nararamdaman ko, dapat masaya ako na ako para sa kanya dahil napapasaya na siya ng girlfriend niya ngayon, nabibigay ng girlfriend niya ang saya na hindi ko nabigay sa kanya, at dahil matagal na rin naman kaming tapos, pero bakit? Bakit ang sakit? Ang gulo. Kahit masakit, hindi komportable sa nararamdaman, pinagpatuloy ko pa rin ang pag-scroll.
"You said you needed a little time from my mistakes.
It's funny how you used that time to have me replaced.
Did you think that I wouldn't see you out the movies?
Watcha doing to me?
You're takin' her where we used to go.
Now if you're trying to break my heart,
It's working 'cause you know."
Bumalik lahat ng alaala ko na kasama siya na dapat ay hindi ko na inaalala pa.
"That should be me, holding you hand.
That should be me, making you laugh.
That should be me, this is so sad.
That should be me,
That should be me.
That should be me, feeling your kiss.
That should be me, buying you gifts.
This is so wrong,
I can't go on,
'Til you believe that, that should be me."
Ang sakit, sobrang sakit. Tapos na ang pagtingin ko ng pictures ng girlfriend niya, pero patuloy pa rin ang pagtulo ng luha ko. Niyakap ko ang cellphone ko habang umiiyak pa rin at nagpapatuloy pa rin ang kanta.
"I need to know, should I fight for our love or disarm?
It's getting harder to shield this pain in my heart, ooh..
That should be me, holding you hand.
That should be me, making you laugh.
That should be me, this is so sad.
That should be me,
That should be me.
That should be me, feeling your kiss.
That should be me, buying you gifts.
This is so wrong,
I can't go on,
'Til yoh believe that,
That should be me, ooh..
Holding your hand
Oh.. and making you laugh (oh, baby)
That should be me
Oh.. giving you flower
Talking for hours, yeah..
That should be me."
Natapos na ang kanta. Patuloy pa rin akong umiiyak, at naaalala ang lahat ng memories namin. Lahat ng pangako niya sa akin noon, tinutupad niya na sa iba ngayon.
At the end, I realized that I'm still in love with him, I still love him. Sa isip ko lang pala ako naka-move on, pero sa puso? Siya pa rin ang laman no'n, walang iba, siya lang talaga. Maybe that's the reason kung bakit hindi tumatagal sa akin ang mga nagiging flings ko. Pero alam ko naman na masaya na siya sa iba, kaya susuportahan ko nalang siya. Hindi ko na siya guguluhin.
Oo, masakit, pero kailangang tanggapin na tapos na kami. Hindi na maibabalik ang dati naming pagsasama, hindi na kahit kailan.
Siguro kung naibigay ko lang sa kanya ang nahanap niya sa iba, hanggang kami pa rin siguro ngayon.
Sa babaeng nagma-may ari na ng puso ng taong mahal ko, ingatan mo siya, sa'yo niya nahanap ang pagkukulang ko sa kanya. Mahal na mahal ko siya.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
CONCERT
- Advanced sorry for the grammatical and typographical errors.
When I first saw him, I saw love. I saw him in a concert. The concert of Ms. Shania Twain. The song was 'From This Moment On', Ms. Shania Twain start singing.
"I do swear that I'll always be there
I'd give anything and everything and I will always care
Through weakness and strength Happiness and sorrow
For better, for worse I will love you with every beat of my heart."
Sa una pa lang ay may naalala na ako. And that's the promises of my ex boyfriend.
"From this moment, life has begun
From this moment, you are the one
Right beside you is where I belong
From this moment on
From this moment, I have been blessed
I live only for your happiness
And for your love, I'd give my last breath
From this moment on
I give my hand to you with all my heart
I can't wait to live my life with you, I can't wait to start
You and I will never be apart
My dreams came true because of you."
My tears started to fell down into my cheeks. I remembered my ex boyfriend's promises. I remembered all of him. Those words he used to said at me.
"From this moment as long as I live
I will love you, I promise you this
There is nothing I wouldn't give
From this moment on, oh
You're the reason I believe in love
And you're the answer to my prayers from up above
All we need is just the two of us
My dreams came true because of you
From this moment as long as I live
I will love you, I promise you this
There is nothing I wouldn't give
From this moment
I will love you as long as I live
From this moment on."
Nagpadala ako sa mga salita niya. His sweetness, his promises is just a words, all of that is just a lie.
Pinupunasan ko ang luha ko gamit ang kamay ko, nang may sumulpot na kamay sa harap ko at may hawak na panyo.
"Wipe your tears." He said softly. I looked up at him.
"No thanks." I sadly smiled. I continued wiping my tears using my hand.
I was shocked when someone get down my hand and wiped my tears. That's the guy who's giving me a towel to wipe my tears. He was in front of me.
"W-what are you doing?" I curiously asked.
"Wiping your tears." He said while smiling. He's cute, to be honest.
Inirapan ko siya at hinayaan nalang sa ginagawa niya.
"Done!" He gladly said.
"T-thanks." I said. He just smiled at me, and bumalik na siya sa may gilid ko.
And now while listening to Ms. Shaina Twain songs, I am thinking kung paano ako makakabawi sa kanya. I was thinking kung ilibre ko nalang kaya siya? Tutal may malapit naman na Starbucks dito.
"Hey, Mr., uhm.." I called his attention pagkalabas namin ng exit door, sabay kaming lumabas ng exit door.
"James. Just call me James." He said and smiled to me softly. Tinanguan ko lang siya, at pinag-iisipan kung ililibre ko ba siya o hindi.
"You, what can I call to you?" He asked after a silence.
"Just call me Chacha, short for Charisse." I said and give him a small smile. Tumango siya. "Uhm, Mr. James, I mean James, can I treat you?" I shyly asked.
"Treat me? Para saan?" He curiously asked.
"For wiping my tears a while ago, for being good to me." I said and I shyly laughed a little.
"That's nothing." He said. I begged him and at the end, pumayag din siya.
We go to Starbucks and I treat him.
He ordered Starbucks® Blonde Cocoa Cloud Macchiato* (contains eggs) and Chocolate Croissant and I ordered Cinnamon Dolce Latte and Chocolate Chip Cookie. Nakapag-kwentuhan na rin kami habang nandoon.
Umuwi din kami pagkatapos. It's almost 1hr and 30 minutes driving. Pagkauwi ko, he texted me kung nakauwi na ba ako and I answered yes. Hindi ko na hinintay ang reply niya at natulog na, I'm pretty sure na nakauwi na rin siya.
After that day, I was shocked when there's a flower in front of my door. There's a small note, 'good morning, chacha!' Oh, it's from Mr. James. Nagtataka talaga ako no'n kung paano niya nalaman ang bahay ko, is he is a stalker? Oh, God!
Start from that day, araw araw na akong may flower from him. Aaminin ko, kinikilig din ako. Hindi rin nagtagal, nagsimula na siyang manligaw sa akin. Ayaw ko pa sanang magpaligaw kaso ang pilit niya.
After 1yr and 8 months, sinagot ko siya. He's so glad because we're official na. Masaya kami sa araw araw, pero hindi rin naiiwasan ang pag-aaway minsan, pero hindi rin naman niya hinahayaang tumagal ang away namin.
Dumating din sa punto na may naninira na sa isa't isa sa amin. May naninira sa akin sa kanya, may naninira rin sa kanya sa akin. Umabot din na makikipaghiwalay na ako sa kanya dahil sa issue about him, pero hindi siya pumayag. He begged me to stay and I stay. He explained to me about that and I found it wasn't true.
"Love, nood tayo concert ni Taylor Swift!" Pagyayaya niya, pumayag ako. After so many years ay makakasama ko na ulit siyang manood ng concert. 'Yong una ay 'yong kay Ms. Shania Twain, doon din kami unang nagkakilala.
Tahimik lang no'ng nasa concert na kami. The song was 'love story'. Enjoy na enjoy ako.
"Romeo, save me,
I've been feeling so alone
I keep waiting for you, but you never come Is this in my head? I don't know what to think." Malapit na matapos ang kanta.
And as the last part of the song played, he knelt in front of me and pulled out a ring.
"He knelt to the ground and pulled out a ring And said, "Marry me, Juliet You'll never have to be alone I love you and that's all I really know I talked to your dad, go pick out a white dress It's a love story, baby, just say, "Yes" Oh, oh, oh Oh, oh, oh, oh."
He proposed to me. Maraming tao ang nakatingin sa amin. I said "yes". He kissed me in my lips.
"After all the pain, trials we went through, you're still the one." I said and I kissed him, I hugged him so tight.
I can't believe that the guy I met in Ms. Shania Twain's concert, is now will marrying me.
—-----------------------------------------------------------------------------------------------
11:11
- Advanced sorry for the grammatical and typographical errors.
Meron akong boyfriend, si Kevin. Four years na kami and still counting. Nagkakilala kami sa comment section. May nag-aaway that time, nagbigay ako ng advice. Maya maya ay may nagpop-up na notification, 'Kevin Angelo Reigo commented on the post that you're following.' I opened and I read it. He agreed to me, pero hindi pa rin no'n napatigil ang away. Humaba pa 'yon, but after a long minute, natapos din.
Habang nagbabasa ako ng thread ay may nagpop-up ulit na notification. 'Kevin Angelo Reigo sent you a friend request.', hinayaan ko lang muna 'yon dahil nagbabasa ako. Pagkatapos ko magbasa ay kinonfirm ko na siya. He chatted me, we became friends and after a months, he courted me. After a year, sinagot ko siya, nahulog na rin kasi ako sa kanya.
Masaya kami sa relasyon na meron kami. Nagkikita rin kami kapag may time kami. Minsan lang kami lumabas dahil hindi naman lagi ay may pera ako o siya. Busy din kami sa studies namin. Kapag nagkikita kami, puro street foods lang kinakain namin. Wala kasi kaming pera para sa jollibee or mcdo. Okay na rin naman kami sa street foods, masarap naman at nakakabusog din.
He's always sweet to me. He always care for me. Tuwing pagkagising ko ng umaga ay tadtad ako ng chats galing sa kanya. Pero lahat ng 'yon, nawala dahil nagbago siya. Nagbago ang lahat.
Naging cold siya sa akin. Sa tuwing tinatanong ko siya kung may problema ba, lagi niyang sagot ay 'wala'. Hinayaan ko nalang muna siya dahil baka may problema lang siya at kailangan niya muna ng space. Sa conversation namin, halatang ako lang ang interesado. Napakatipid niya mag-reply, saglit nalang din kung makapag-usap kami.
I looked at the clock while waiting for his reply, it's 11:11.
"11:11, I love you." I chatted to him. He replied fast.
"11:11, let's breakup." I was confused by his reply, so I asked him.
"What do you mean?" I asked.
"Let's end this relationship." My tears fell down into my cheeks.
"Is this a prank?" I asked more.
"No." He replied short.
"You don't love me anymore?" I asked again.
"No, I love you." He replied.
"You love me? HAHAHA."
"Kung mahal mo ako,"
"bakit mo ako iiwan?" I continued.
"Bakit mo ako sinasaktan ng ganito?"
"You love me, but you don't have time for me."
"Mahal mo ako, pero bakit nanglilimos ako ng attention sa'yo?"
Sunod-sunod na sabi ko, then he replied.
"Mahal na mahal kita, Yamil, pero itigil na natin 'to." He said.
"Pagod na ako, Yamil. Hindi ko na kaya." He added.
"Haha. Katawa ka." I said.
"Mahal mo 'ko, pero 'di mo kayang lumaban para sa relasyon natin."
"Kung pagod ka, pwede naman akong lumaban para sa atin,"
"Hindi 'yong susuko ka bigla."
"Mahal mo 'ko, pero ikaw mismo naglagay sa sitwasyon na ikakababa at ikakasakit ko."
"Mahal mo 'ko pero paulit-ulit mo akong sinasaktan?"
"Ang sakit mo naman magmahal."
Tuloy tuloy na sabi ko ulit.
"Yamil, you deserves someone better." Sagot niya.
"Don't say I deserves someone better, be the person I deserve." Sagot ko sa kanya. Patuloy pa rin ang pag-agos ng luha ko.
"Pero sige, if you want to end this relationship, let's end." I added.
"Sorry, Yamil." Katawa, sorry? Sa tingin niya ba ay matatanggal ng sorry niya ang sakit?
"Thank you for the memories, Kevin. Good bye." I said. I laid my phone next to me, and I wept over.
Falling for him was not a mistake, but the biggest failure I've ever had. It sucks when the person who used to makes you happy every day is now the reason why you're crying.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
CRUSH
- Advanced sorry for the grammatical and typographical errors.
Nakaupo ako sa upuan ko habang tinititigan si Russel, an top 1 namin na crush ko. Wala kasi akong magawa, wala naman iniwan si ma'am na gawain bago pumuntang meeting, hays.
Maya-maya ay nakaisip ako ng kalokohan. Lumapit ako kay Russel na busy sa pagbabasa.
"Russel, may banat ako." Pagtawag ko sa atensyon niya. Nag-angat naman siya ng tingin sa akin.
"Oy guys, babanat daw si Christine." Ani Joy na tumayo pa para sabihin 'yon.
"Go, Christine! Patumbahin mo si Russel." Sigaw naman ni Janice na nagpapatali sa likuran.
"Hindi mo ba nakikita? I'm busy." Saad ni Russel sa malamig na boses saka bumalik ulit sa pagbabasa. Tsk, ang sungit niya talaga kahit kailan. But, hindi ako susuko, tuloy ang laban.
"Hi, Chromium Uranium Sulfur Hydrogen! Can you be my Lithium Iron and also my Barium Beryllium?" Banat ko. Hindi kasi ito nakikipag-usap at namamansin kapagnon-sense kaya gano'n ako makipag-usap sa kanya.
Patuloy lang siyang nagbabasa ng educational book. Kaya tumatalino lalo, e, puro educational books binabasa. Napasin kong namumula ang tainga niya. Luh, kinikilig ba siya?
"Ano daw?"
"Oh, labas niyo periodic table niyo!" Sigaw ng isa kong kaklase kaya naman napatawa ako.
"Crush, did you know that the women's hearts beat faster than men's? So it means, my heart beat faster than you, especially when I see you." Sunod na banat ko sa kanya.
"I don't care." Pagtataray nito habang nakatutok pa rin sa binabasa niya. Russel, I just want to tell you na hindi ako susuko.
"You're not the syndrome, but it seems like I have delayed development and speech problem whenever you're in front of me." Nakangiting banat ko. Nakita ko namang napakagat labi siya. Oh, shez! Ang sexy.
"Lampopo!"
"Sanaolll!"
"Makasigaw ka ah, 'kala mo talaga gets. Gets mo ba? Gets mo ba?" Tanong ng isa namng ikaklase sa isa pa naming kaklase.
"Hindi. Makisabay nalang tayo." Sagot ng tinanong na kaklase namin.
"Ay sige. Ayiiiiiiiiiiiiiiiii." Mga sira talaga, e. Todo suporta sila bumigay lang si crush HAHA.
"Can you please stop?" He asked.
"Why would I?" Naghahamong tanong ko.
"Go, Tine!"
"WooooooOohhh, manok ko 'yannnNn!" Sigawan ng mga kaklase namin na ikinatawa ko. Mga sira, e HAHA.
"Crush, I hope, I can apply the Law of Gravity to you." I said.
"Why?" He asked.
"Para sa 'kin ka ma-fall." Banat ko saka pinag-krus ang mga braso ko sa dibdib ko kahit wala ako no'n, jk HAHA.
"You can't blame the gravity for falling inlove, duh." Pambabara niya sa akin. Patuloy pa rin ito sa pagbabasa niya. Nagawa pa rin niyang makinig sa mga banat ko kahit focus na focus siya sa pagbabasa.
"BooooOommMm!"
"BaaaaaAarsssSs!"
"Oh, shiaaaAa!"
Sigaw ng mga kaklase ko.
"Einstein said in the theory of relativity, the time delation will happen when we're in speed of light in space, but he's wrong."
Nag-angat ito ng tingin sa akin. "How did you say that he's wrong?" He asked.
"Kasi bumabagal ang mundo ko kapag nakikita ka." Banat ko.
Inirapan lang ako nito. Wao Russel, huh? Palairap ka, gurl?
"Did you know? The largest structure found in the Universe is the Sloan Great Wall, a super cluster of galaxies, 1.37 billion light-years wide. But, did you know what's the largest structure found in my universe?" Saad ko.
"I don't know. But I want to know." Owemji, interesado siyang malaman.
"My love for you." Sambit ko.
"Fvck!" Mahina siyang napamura na ikinatawa ko naman. Damn, ang hot niya kapag nagmumura.
Napaatras ako ng tumayo ito at puma-isang hakbang palapit sa akin.
"Hala, lagot!"
"Lagot ka Christine kay Russel."
Saad ng mga kaklase ko. Napakat labi ako at naibaba ang kamay. Shemay, ano gagawin niya sa akin? Huhu, sana hindi ko nalang ginawa ang kalokohang 'to.
Akala ko sasaktan niya ako. Pero nagsalita siya.
"You asked me if I can be your Barium Beryllium and also your Lithium Iron? Sure, I can be yout babe and your life." Aniya na ikinapamulagat ko at ikinainit ng pisngi ko.
"Christine, you are not the book of my physics, but I love you from the bottom of my hypothalamus." Damn it! Bumabanat siya sa akin. Bumigay na ba siya?
"Wahhhhhhhhh"
"Bumigay na si Russel kay Christine!"
Panay ang sigaw at tilian ng mga kaklase ko habang pinupukpok ang tables.
Napakagat labi naman ako ng mas pumaisang hakbang pa ito palapit sa akin.
"Did you know? After Big Bang, everything in the universe is in liquid form, but there's one thing is in solid form. Did you know what is it?" Saad niya habang nakapamulsa. Damn, mas sume-sexy pa siya.
"A-ano?" I stuttered asked.
"My love for you." He said very well at ngumiti ng kay tamis. Shia! Mas lalo akong nafa-fall.
Mas lalo pang lumakas ang sigawan at tilian ng mga kaklase namin. Pati ang paghampas nila sa tables. Parang mga amazona, e.
"All the coal, oil, gas, wood and fuel on Earth would keep the sun burning for few days, but you make my heart burning in just a second." Banat niya sabay kindat. Fudge, kapag hindi ako nakapag-pigil, Russel, hahalikin talaga kita.
Parang baliw na ang mga kaklase ko. Natatawa ako sa mga akto nila, pati mga lalaki ang wild.
"The mass of protons and the mass of neutrons are almost the same. Just like our feelings, it's almost the same." Saad niya pa na mas ikinainit pa ng pisngi ko.
"ChrisSel! ChrisSel!" Sigaw ng mga kaklase naming babae. Kambal karibal ang peg, mga 'te?
"RusTine! RusTine!" Sigaw naman ng mga kaklase naming lalaki.
Naghalo ang mga naubo nilang tambalan namin ni Russel sa loob ng room. Halos mabingi ako sa mga sigawan nila.
Humakbang pa ito palapit sa akin. Ilang dangkal nalang ang layo namin sa isa't-isa.
Napakagat ako sa labi ko.
"An apple didn't hit by Isaac Newton in the head. But it did make him wonder if the force that makes apples fall influences the moon's motion around Earth and I think you hit my heart to make it fall for you." He said.
Lumapit pa siya sa akin. He cornered me on the blackboard, halos walang space ang katawan namin. Napalunok ako dahil sa ginawa niya. Shems, ba't siya ganito sa akin?
His pinkish lips, ghad!
"Did you know that the octopus have three hearts and I have one heart, but I gave it to you." He said in husky voice. Oh, damn!
Sigaw at tilian ang nananaig sa buong room namin. Nakatingin lang ako sa mga mata niya.
Maya-maya ay bumukas ang pinto sa likod. Napatingin kaming lahat sa kung sino ang pumasok. Pero si Russel ay nakatingin pa rin sa akin.
"What's going on here?!" Tanong ni ma'am sa malakas na tono ng boses. Tapos na siguro ang meeting nila.
Hinapit ako ng yakap ni Russel sa waist ko, saka humarap kay ma'am.
"Hi, mom!" Bati niya kay ma'am. Akala ko mom na teacher, mom na nanay pala ang tinutukoy niya....
"Hello, son!" Damn! Nanay ni Russel si ma'am? Omy! ....hindi ko pa malalaman kung hindi siya tinawag na 'son' ni ma'am.
Tahimik ang lahat. Hindi sila nagulat. Oh, shez! Ako lang ba ang may hindi alam na mag-nanay sila?
"Marry her, son." Saad ni ma'am kay Russel.
"Sure, mommy. I'll marry her." Sagot niya kay ma'am. Nginitian naman siya niyo.
Hinila niya ako palabas ng room.
"S-saan tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya, habang hila pa rin ako.
"Sa simbahan, papakasal." He answered.
Owemji! Bye, mom! I'm getting married.