True Identity

True Identity 6

James Rich Enriquez•POV•

Hindi ko maunawaan ang sarili ko kung bakit ako nagkakaganita pag nakikita ko sa Fear na ngumingiti sa iba.

Siguro ay dahil nasanay lang ako na laging nasaakin ang attention niya simula bata pa kami.

Ngunit nasasaktan pa din ako pag lumalapit sa kanya yung mukang unggoy na hinayupak na lalaking un.

Ngunit wala naman akong magagawa kung di maglihim na lang sa kanya , baka pag sinabi ko sa kanya ang tunay kong nararamdaman ay lumayo ang loob niya sa akin.

Naaalala ko pa nung mga bata kami nung umamin ako sa kanya.

..

•Year Ago•

“Fear dito tayo mag laro mas maganda dito at maaliwalas ang lugar makaka takbo ako ng mabilis”

Dito ko sya dinala dahil malapit lang ito sa bahay namin.

Natatawa akong tumingin sa kaniya, dahil sa mukha nyang shopao na nakaka gigil pisil pisilin.

Siya naman ay naka simangot dahil sa kakapisil ko sa kanyang pisngi

“Tigilan mo nga ako namumula na ang pisngi ko eh” wika nya na nakasimangot

Binitawan ko ang pisngi nya na natatawa kase lalo ngang namula ang pisngi niya na parang kamatis.

“Fear dito tayo uupo may dala akong burger at juice kain muna tayo”

Wika ko at naupo naman sya sa tabi ko.

“Buti na lang may dala kang pagkain nagugutom na kase ako”

Wika nya na kina tawa ko at kinakunot ng noo niya.

“Anong nakakatawa”

“Wala naman, kase naman dipa tayo nag uumpisang mag laro gutom kana takaw takaw mo naman”

Wika ko na kina nguso niya

“Ou nga pala may sasabihin ako sayo pero dapat mag promise kang tayo lang makakaalam..ha”

Wika kong natatawa sa sarili kong naisip.

“Ano naman un, maysakit kabang hindi dapat malaman ng iba ? Tara punta na tayo sa hospital baka malala na yan”

Wika niya na nag-aalala ang mukha, at natatawa naman akong tumingin sa seryosong mukha nya na makikinig talaga sakin.

“Hindi ayus lang ako wala akong sakit, ang sasabihin ko ay...”

Pagpuputol ko sa sasabihin ko at yumuko ,dahil pinipigilan ko ang tawa ko at pinag patuloy kuna ang sasabihin ko

“Bakla ako Fear”

Wika ko at inangat ko sya ng tingin at nakita kong nakaawang ang mapupula nyang labi at ang mata nyang maganda ay nanlaki.

Kaya yumuko ako at pinipigilan ko ang matawa.

Sorry Fear ito lang ang magagawa kong paraan para hindi ka lumayo sakin

Wika ko sa aking sarili.

“Fear wag ka sanang magalit sakin”

Wika ko dahil hindi pa rin sya makapag salita napipi na yata.

“A.h ..ay ..o.key l..ang”

Wika nyang nauutal ,sa isip ko naman ay natatawa ako.

“I mean okey lang sakin ,pasensya na nagulat lang kase ako”

“Ayus lang sana tayo-tayo lang makaka alam nita ..ha”

Wika ko at hinawakan ang kamay niya.

“Ou naman makaka asa ka, anu pa bang tinawag kitang best friend kung ibubuking kita” dire diretcho nyang wika na kina ngiti ko.

———End of flashback———

Pero habang nagdadalaga sya ay lalo syang gumaganda at nagiging lapitin ng mga kalalakihan ,kaya hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi magalit kahit wala naman akong karapatan sa kanya.

Pero mas lalo akong nahihirapan mag lihim at magpanggap ng aking totoong pagkatao.

Nandun na ung, titingin ng mga lalake sa magazine na pag nandyan lang sya dun ko lang sya yayain para hindi ako mabuking,

At ung titingin ng mga damit na kung tutuosin ay wala akong hilig kaya sya lang ung binibilhan ko.

Ang hirap palang mag panggap sa totoo mong Identity ,para lang hindi ka nya layun at mailang.

Pinaka gusto ko sa kilos nya ay yung kumakapit siya sa akin na parang ako lang ang nakikita niya.

Kahit nagpapanggap akong nang didiri sa kanya, pero ang totoo ay gustong gusto ko naman.

..

Papunta ako sa room nila Fear ang sabi niya kase ay sabay kaming mag lunch, sakto naman labasan na nila.

Nang palapit na sya sa akin ay tumambol ng mabilis ang dibdib ko kaya kinalma ko sa sarili ko.

Ngunit nawala ang tuwa ko ng may humarang sa kanya ung Ty nanaman na un.

Hindi kuna sinulyapan si Fear ,yumuko at tumalikod na ako para umalis.

Masakit na napapangiti sya nang iba, pero wala akong magawa.

Nang palabas nako ng gate ng school ay may humarang sa akin na magarang ferrari pitches na kulay puting sasakyan at nakita ko ang isang may edad na lalaki na nasa 50s na.

“Can i talk to you hijo”

Wika nya sa malalim na boses ngunit may kasiyahan sa kanyang mga mata na nakatingin sa akin

Pero hindi ko alam kung anung gusto o balak nya sa akin

“Ohh, don't worry i'm not a bad person as you think i just want to tell you something”

Pagpapatuloy niyang salaysay dahil sa hindi ko sya kinibo.

Nagpunta kami sa isang restaurant na alam kong mamahalin , dahil sa matayog na pagkakagawa nito at malawak ito sa loob, maraming kumakain dito na mga may kayanh pamilya o may ka meeting at medyo may kalayuan din sa school namin ang restaurant nato.

“it won't take long to tell you that I and your Father, I’m Richardo Zamora”

I immediately turned my attention to the person who say that, at kunot noo ko syang tinignan.

Zamora ang pinaka mayamang pamilya sa France at kilala din ito bilang magaling na businessman sa buong France.

Hindi na nakakagulat dahil sa tindig pa lang ay alam mo nang mayaman ito.

“Yes, I’m you’re Dad, your mother hid you from me for a long time she run away from me and never showed up to me again, I searched the whole philippines even any country, but your mother was very good at hiding from me.”

Wika nyang nalulungkot ,naka ramdam naman ako nang awa sa kanyan pero nandoon parin ang galit at puot sa kanya.

“Are you kidding me..tsk?”

“I'm telling the truth I'm not lying even if you ask your mother”

“I know my mother ,I know she has a reason why she did that to you. But you”

Pagpuputol ko sa sasabihin ko

“do you have a reason why she left?”

Wika kong may diin at galit sa kanya, kahit hindi ko alam ang rason kung bakit umalis si mama sa puder nito ay alam kong nasaktan ang Mama ko.

“I’m so sorry ,but can you help me to talk to your Mom.” malungkot na wika niya

“Ayaw kong maka rinig ng sorry mula sayo.

I don’t now you’re fast ,but sorry to say ...that my Mom is the f*****g one that you hurt so much ,i know that at hindi ko masasabi kung kakausapin ka nya”

Madiin na bulalas ko sa kanya tindi ng galit ko. Dahil pag nakikita kong namumugto ang mga mata ni Mama ay lagi kong iniisip na kasalanan to ng kanyang ama.

Kaya pa mula noon kahit sabik ako na makita ang aking ama ay hindi ko hinanap ito sa aking ina dahil ayaw ko na maalala nya nanaman ito ay umiyak nanaman siya.

“I know I hurt her ,but i can explain everything , hindi ko man maalis ang sakit sa damdamin nya at list nabawasan ko man lang.”

Hindi ko man lang alam ang pinag awayan nila , i know na magkakaayos din sila hindi man ngayun pero balang araw.

Nang ihatid nya ako sa bahay ay wala naman si Mama doon, balak nya sanang hintayin ngunit nag ring na ang Cellphone nya.

Siguro importanteng lakad yun kaya pinabayaan ko lang.

Nang palabas na sya at pag bukas nya ng pinto ay napa hinto sya, kaya sumilip ako pero ng nakita ko sya ay nagulat ako kaya dali dali akong tumungo sa kanila.

“Good Evening po Sir. Nandyan po ba si...”

“Anong ginagawa mo dito?”

Pag putol ko sa sasabihin niya, naiinis pa rin ako sa kanya.

May sinabi lang ako sa aking Ama at umalis na din siya agad.

Nang gabi na un ay lumambot ang puso ko at nawala ang galit dahil naminiss nya ako ,at akala nya ay gusto ko ang hambog na yun nakaka taas ng dugo ang Ty na un.

Kung di lang ako nagpapanggap siguradong bugbog ka sa akin. Kausap ko sa aking isip.

Dito na din natilog si Fear at syempre sa baba ako at sya sa kama ko ,at baka mamaya hindi ko na mapigilan ang aking sarili.

Hinintay ko syang makatulog, at ako eto gising na gising, na nakatitig lang sa maganda nyang mukha.

“Sana hindi ka magbago at maghanap ng iba, hintayin mo ako gagawin ko ang lahat mapa saakin ka lang” Wika ko sa natutulog na si Fear

Ganon naman talaga ang pag mamahal lahat gagawin mo, give and take sabi nga nila.

Sa pag ibig ibibigay mo lahat makuha mo lang ang gusto mo.

Katulad ko gagawin ko ang lahat mapasaakin lang siya.

Kahit mahirap para sa akin ang ganitong kalagayan ng paglilihim. Gagawin ko wag ka lang lumayo sa akin.