HIRAM NA ASAWA (SPG)

THIRD PERSON'S POINT OF VIEW (ADELAIDE'S POV) Patay-sindi ang ilaw sa loob ng bar, amoy na amoy din ang mga pinaghalong alak, sigarilyo, at droga. Hindi na bago kay Adelaide ang ganitong buhay; bagkus, ito na ang kinamulatan niya - ang pagbebenta ng laman. Sa murang edad niya, natuto si Adelaide na magbigay ng aliw sa mga kalalakihan o kahit na sa mga kababaihang naghahanap ng pagpaparausan. Ito ang kanyang naging buhay sa loob ng anim na taon upang makasurvive sa mapait na buhay. Hindi mapakali ang mga lalaking hayok na hayok sa laman habang nagsasayaw ang hubo't hubad na dalagang saksakan ng ganda at seksi sa itaas ng entablado. Ang kanyang mga malulusog na dibdib ay parang bola na sa bawat indayog ng kanyang katawan ay sumasabay ang mga ito. Ang tuktok nito na parang korona ng namumutok sa pula at ganda. Sino nga ba ang hindi nanaisin na ito ay lantakan at tikman? "Magbabayad ako kahit magkano basta gusto ko lamang makasiping ang dalagang iyan!" sigaw ng matandang lalaki na kanina pa naglalaway dahil sa pananabik na dilaan ang malulusog na dibdib sa kanyang harapan. "Handa akong ibenta ang lahat ng kabayo ko sa hacienda maging babae ko lamang siya!" "Ako! May isang milyon ako sa aking account nais ko lamang dilaan ang kanyang mga malulusog na dibdib!" "Hayaan niyo akong makasiping ang p*tang yan bago man lang ako mamatay!" "Indayog mo!" "Ibuka mo pa ng makita namin ang magandang mong kaselanan!" Iyan lamang ang mga sigawan na maririnig sa mga lalaking hindi na mapakalma ang kanilang mga sarili. Ngunit walang mababahag na kahit anong emosyon sa mukha ni Adelaide, para bang hindi na ito nagbibigay ng kahit ng kaunting kislot sa kanya. Mas lalong nabaliw ang mga kalalakihang ng sapilitang ibuka ni Adelaide ang kanyang mga hita at bumungad sa lahat ang kaniyang namumula at mamasa-masamang perlas. Isang hayok na matanda ang sapilitan na hinila ang kanyang mga paa at basta na lamang isinubsob ang mukha nito at parang isang masarap na putahe ang sinibasib. Tila baliw na baliw sa pagdila sa namamasang perlas ni Adelaide na mas lalong nagpalakas sa sigawan ng mga tao. Nakahiga ang dalaga habang nasa gitna niya ang matandang lalaki na walang humpay sa paglantak sa kanyang pribadong parte. Mas lalong nagwala ang mga kalalakihan ng marinig nila ang mahinang halinghing ng dalaga. "Ahhh!" mahinang ungol ni Adelaide dahil sa sensasyong nararamdaman sa ginawa ng matanda. May halong pandidiri man nararamdaman ang dalaga ay binalewala niya ito dahil hindi na ito ang unang beses na binaboy ang kanyang katawan. "Napakaganda mo talagang p*ta ka!" sigaw pa ng matanda matapos nitong lantakan ang masarap na putahe sa kanyang harapan. Tumayo si Adelaide na parang walang nangyari at muling sumayaw sa pole dance. Hanggang ngayon ay ramdam niya ang dila ng lalaki na naglulumikot kanina lamang sa kanyang kaselanan. Pakiramdam niya ay may pusong kumikibot roon at nais niya itong mawala sa pamamagitan ng pakikipagtalik. Hanggang sa lumipas ang dalawang oras na pagsasayaw, kailangan nang bumaba si Adelaide at tumungo sa dressing room. Tapos na ang kanyang trabaho, ang mga kasamahan niya ang pumulot sa mga salaping hinagis kanina ng mga lalaking nanonood. "Ibang klase ka talaga, Adelaide. Hindi ko matatalo ang init na dala mo sa mga ulol na mga lalaking 'yan. Akalain mo, nagsayaw ka lamang ng dalawang oras diyan ay uuwi ka ng may singkwenta mil?" salubong sa kanya ng kasamahan na si Rita. "Hindi naman bago ang pagbebenta ng laman, Rita. Kung gusto mong kumita ng mas malaki, kailangan mong isugal ang sikmura mo sa mga hayop at demonyong mga lalake." "Hindi talaga ako naniniwala na isa kang birhen matapos ang mga ginawa sa iyo ng mga naging customer mo. Bakit hindi mo pa tanggapin ang alok ng matandang mayor na isang milyon kapalit ng totoong pakikipagtalik sa iyo?" Ngumisi pa ang babae habang nilalaro nito ang kanyang malulusog na dibdib. "Hindi pa ako naghihirap para gawin 'yan, isa pa, hindi ba dapat ang isipin mo ay ang sarili mo kung paano ka kikita ngayon? Baka kasi naubusan na sila ng pera na ibabato sa iyo," si Adelaide na ang ngumisi ngayon kaya naman hindi napigilan ni Rita ang mapa-irap. "Kundi lang talaga kita kaibigan ay matagal na kitang pinahamak. Oh siya, at ako naman ang nagtatrabaho, sana naman ay may maging customer ako na malaki ang kargada na hindi nakakatamad sumubo ng kikiam." Ani pa nito kasabay ng malakas na tawa. Umiling-iling na lamang si Adelaide bago nagtungo sa banyo upang maligo at mawala ang mga laway at halik na nakuha niya kanina sa pagsasayaw. Sa malaking salamin, nakita ni Adelaide ang kaniyang napakagandang mukha ngunit maruming katawan. Mula sa kanyang hugis-pusong mukha, mapupulang labi, at mga inosenteng mata. Ang kanyang katawan na kahit sino ay hindi matanggihan ang kanyang p********e na maputi at namumula. Iyan lamang ang habol ng bawat lalaki na nanaisin siya. Ilang taon na ba siyang ganito? Apat na taon? Lima? Hindi na maalala ni Adelaide kung ilang taon na binaboy ang kanyang katawan. Gamit ang sabon at makapal na bimpo, pwersahang kinuskos ni Adelaide ang kanyang katawan, lalo na ang gitnang parte na kanina lamang ay nilalantakan ng isang matanda. Nakakadiri man ngunit nagbibigay iyon ng kakaibang kiliti sa kanyang katawan. Mahirap man paniwalaan ngunit isa pa rin siyang birhen. Kahit anong dila, lantak, o kain ang ginawa sa katawan niya, wala siyang pinayagang pasukan. Kahit hindi tama ang kanyang trabaho, nais pa rin niyang may maibigay sa kanyang mapapangasawa. Natapos si Adelaide sa kanyang pagligo nang makasalubong niya si Marco, ang mayor ng bayan nila. Hindi na bago para sa kanya na makita ito, lalo na ang mga mata nito na puno ng pagnanasa habang nakatingin sa hubad na katawan ng dalaga. "Namiss kita, Adelaide. Ilang araw ka nang hindi nagpupunta sa bahay, matagal nang wala ang asawa ko kaya nagtataka ako kung bakit hindi ka na nagpupunta," sabi ni Marco bago hinapit ang katawan ng babae. "Anong kailangan mo sa akin? Hindi ba tinapos na natin kung ano man ang meron sa atin? Hindi na ako papayag na maging kabit mo, Marco." "Hindi naman 'yan ang ipinunta ko rito, Adelaide. Gusto kong matikman muli ang katas mo. Hinahanap ko ang amoy ng pagkab*bae mo sa loob ng isang buwan, Adelaide," tila nang-aakit pang sabi nito habang unti-unti itong yumuko. Tila isang droga na sininghot ng lalaki ang p********e ni Adelaide kaya muling napapikit ang dalaga sa sensasyong nararamdaman. Kusang bumuka ang kanyang mga hita ng sapilitang pinaupo siya ng lalaki sa ibabaw ng lamesa. Tumambad kay Marco ang namumula at namamasa nitong perlas. "Ito ang dahilan kung bakit hindi ka mawala sa isipan ko, Adelaide." Isang mahabang pagdila ang ginawad nito kaya naman napapikit sa sarap si Adelaide. Nakakadiri man, pero hindi mapigilan ng katawan ko ang sarap na nanggagaling sa hayop na ito. Ang bawat hagod ng dila niya ay hinahanap ng katawan ko. Ayoko man aminin sa sarili ko, ngunit unti-unti ng hinahanap ng bawat kalamnan ko ang sarap ng makamundong buhay. "Ahhh! M-Marco!" "Masarap ba, mahal? Ngayon mo sabihin sa akin na hindi mo ako iiwan, hmm?" "Ohh god!" hiyaw ni Adelaide nang maramdaman ang pagpasok ng dalawang daliri sa loob niya. Labas-masok kasabay ng pagdila sa tuktok ng kanyang perlas. Hindi alam ni Adelaide kung saan niya ipapaling ang kanyang ulo dahil sa sarap na nararamdaman. Mas lalong bumilis ang hagod ng dila ni Marco, ganoon din ang kanyang pag-ungol. Sumasabay na rin ang kanyang balakang sa paglabas-masok ng daliri ng binata, tila may mainit na bagay na namumuo sa kanyang puson. "Sige pa! Bilisan mo pa, Marco!" "Hindi mo ako makakalimutan, Adelaide! Ako lamang ang makakapag dala sa 'yo sa langit, kaya bawiin mo ang sinabi mo at mananatili kang babae ko!" sigaw pa ng lalaki, at mas lalong binilisan ang paglabas-masok ng kanyang daliri sa kaselanan ni Adelaide. "Ooh! Argh!" hinaing ni Adelaide nang maramdaman ang paglabas ng kanyang katas. Hingal na hingal siya, taas-baba ang kanyang mga balikat. "Mananatili kang akin, Adelaide. Ako lamang ang natatanging nagmamay-ari sa 'yo, kaya hindi mo ako maaaring iwanan," sabi ni Marco. Nang humupa na ang init na nararamdaman ni Adelaide, itinulak niya ang binata at dumiretso sa kanyang bag. Kumuha ng malinis at tuyong masusuot na para bang walang nangyari. Kinuha naman ni Marco ang panyo sa kanyang bulsa upang punasan ang katas ng babae. "Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip mo at dinayo mo pa ako dito. Pero isa lamang ang masasabi ko, Marco. Hindi na ako kailanman babalik sayo. Kung ano man ang nangyari noon sa atin, ay wala na akong pakialam. Salamat sa paghatid muli sa akin sa pintuan ng langit, ngunit hanggang dito na lamang talaga ang kaya ko." "Bibigyan kita ng isang minuto upang baguhin ang sinabi mo, Adelaide. Tandaan mo, kailangan mo ako upang makasurvive ang ina mong malandi. Kung wala ako, sa tingin mo ba meron ka? Isa ka lamang bayaran na pokpok kung saan pinagsawaan ang katawan mo. Maswerte ka at gusto kitang maging babae ko," maanghang na sabi ni Marco, ngunit kaysa masaktan, nakaramdam ng insulto si Adelaide. Nakangisi pa siya habang binalingan ng tingin ang lalaki na nagpupuyos sa galit. Isang kalokohan na minsan ng umibig si Adelaide sa lalaking nasa harap niya. Isa siyang tanga kung hinayaan niyang ilang beses siya nitong pinagsamantalahan ang katangahan niya. Ngunit iba na ngayon dahil mas natuto na siya at hindi na siya gaya ng nakaraan. "Kung isa lamang akong bayaran na babae, hindi ba mas nakakadiri ka dahil kailangan mo ako upang mailabas ang libog mo sa katawan? Sadyang hindi lang magaling ang asawa mo kaya balik ka nang balik sa akin, hmmm?" ngumisi pa si Adelaide ng mas nakakainsulto upang masagad ang galit ng lalaki. "Kung wala ako, wala ka! Kundi dahil sa akin, sa tingin mo ba mabubuhay ka?" "Oo, hindi ka oxygen o pagkain para hindi ako mabubuhay na wala ka. Isa kang kasalanan na hindi ko na uulitin pa, Marco! Kaya kung hindi sana kalabisan sa 'yo, pwede bang umalis ka na sa harapan ko? Ito na rin sana ang huling beses na magkikita pa tayo!" malakas na hiyaw ni Adelaide. Sa galit ni Marco, sinipa niya ang isang bangko kaya nasira ito. Papasok na rin si Rita galing sa trabaho na gulat at namumutla. Nag-aalala pa itong tumingin kay Adelaide dahil sa pagiging agresibo ng lalaki. "Ito ang tatandaan mo, Adelaide. Babalik ka sa akin balang-araw, ako pa rin ang hahanapin mo at wala ng iba!" huling sinabi ni Marco bago ito tuluyang umalis ng dressing room. Dito pa lamang bumigay ang mga tuhod ni Adelaide dahil sa kaba at takot na nararamdaman. Mabilis naman lumapit sa kanya ang kaibigan at inalalayan siyang nakaupo sa upuan. Hindi na ito bago sa kanilang dalawa dahil may mas malala pang nangyari dito na humantong din sa sakitan. "Mabuti na lamang at hiwalayan mo na ang baliw na lalaking 'yon. Paano na lang kung sa susunod ay ikaw na naman ang saktan niya?" "Hindi na ako makakapayag sa set-up na gusto niya, Rita. Sobrang sakit sa akin na naging parausan lamang ako dahil sa ganitong trabaho. Kailan kaya ako tatanggapin ng lalaki base sa kung ano ako huh? Nakakapagod na kasi talaga, Rita. Pagod na pagod na akong maging ganito." "Wala tayong magagawa dahil ito ang pinili nating trabaho para makasurvive, pero alam mo? May pamilya ka, Adelaide. Pu-pwede kang bumalik sa kanila kahit anong oras mo gugustuhin. Bakit hindi ka pa bumalik sa kanila? Bakit nagtitiis ka pa rin sa mundong maduming ito?" natauhan si Adelaide dahil sa sinabi ng kaibigan. May pamilya pa pala siyang maituturing, ngunit matatanggap pa rin kaya siya ng mga ito matapos malaman ang naging buhay niya? Pinandidirihan kaya siya ng mga ito? Itatakwil muli dahil nakakahiya siyang maging anak? "H-Hindi ko alam... natatakot na akong bumalik sa pamamahay na 'yon, Rita. Ang kakambal ko lamang ang mahal nila at hindi ako, so paano pa ako makakabalik doon?" "Anak ka pa rin nila, Adelaide. Austruas pa rin ang dugong nananalaytay sa 'yo, kaya may karapatan ka sa buhay na tinatamasa ng kakambal mo," saad ni Rita. "P-Pero paano? Paano ako babalik?" Mataman siyang tinitigan ng babae at hinawakan ang kanyang mga kamay. "Bumalik ka na sa buhay mo noon, hindi na kita gugustuhin pang ibenta ang katawan mo kung may maayos na buhay ka namang babalikan. Baka sa panahon ngayon ay kailangan ka na nila? Kundi mo susubukan, hindi mo malalaman." "Paano kung hindi nila ako tanggapin?" "Magsasama tayo sa impyernong ginawa nila," matigas na sagot ni Rita sa kaibigan.