“May hangganan din ang katangahan ko sa iyo, Apollo,” mahinang sambit ni Ahtisa sa mabining ihip ng hangin, habang tagusan ang tingin niya sa kawalan. Ang dating maningning na kislap sa mga mata niya ay napalitan na ng lambong at eksasperasyon. Pagod na pagod ang puso niya.
Hindi na niya alam kung gaano katagal siyang nanatiling nakatayo lang sa tapat ng matayog na gusali ng Gaston hotel. Pero naramdaman na lamang niyang lumamig na ang dapya ng hangin sa kanyang balat. Nang ilingap niya ang tingin sa paligid ay nagulat pa siya na papadilim na palang talaga. Dumaan at tumambad sa harapan niya ang takipsilim nang halos hindi niya namamalayan. She was that broken, too broken to notice anything in the moment.
Ni hindi rumerehistro sa utak niya ang ingay ng paligid: ang ugong ng makina ng mga
