"HULING SAYAW"

HINAGPIS

Maraming tanong sa utak ko na gusto kong itanong sakanya kaso hindi ko magawa dahil ano paba ang magagawa ko? nandyan nayan hindi kona yan maaalis sa kanya....

Kinaumagahan dinala si aiko sa ospital dahil meron ng dalang dugo ang kanyang pag-ubo at ang unti unti niyang panghihina.

bumibisita nalang kami nina tanaka at nazumi sa kanya...

Hindi din matanggap ni nazumi at tanaka ang nangyari kay aiko kaso wala din silang magawa kundi tanggapin ito.

Binibisita siya minsan ni Nazumi...dinadalhan siya ng prutas styaka bulaklak...minsan naman binibisita siya ni tanaka...dinadalhan din siya ng mga pagkain niya...at ganon din ako..

Palagi akong pumupunta sa ospital para bisitahin si aiko...

Kakeru: aiko kumain kana bah? (tanong ko sakanya habang siya ay nakahiga)

Aiko: oo tapos naakong kumain (pangiting sagot niya saakin)

Nakikita konaman na maliksi si aiko kahit may sakit siya...10 days nasiya na nasa ospital at limang-araw nadin ang pabalik balik ko sa ospital para lang makita siya..

Kakeru: Ahh ganon ba...ohh ano ba ang gusto mong gawin natin?....ayoko nang maglaro ng chess palagi kanamang panalo ehh....

Aiko: kakeru!...gusto ko sanang sumayaw

Kakeru: ha? sumayaw? Ayssttt yan ang ayaw na ayaw ko talaga

Aiko: sige na...dali na....

Kakeru: ayysstt sige na nga...

Tinulungan ko si aiko sa pagtayo....at

Hinawakan niya ang isang kamay ko at ang isang kamay ko nilagay niya sa bewang niya at sumayaw kaming dalawa..

Kahit na ayaw ko....sinubukan ko paring gawin ang mga gusto niya....

Aiko: Wag kang mag-alala kakeru gagawa ng paraan ang mga doktor para gumaling ako(sabay ngiti)

Niyakap ko si aiko ng mahigpit habang tumutulo ang mga luha...

(Kinagabihan)

Nagplano akong sabihin bukas kay aiko ang nararamdaman....

Pinractice kodin kung paano ko sasabihin bukas na matagal ko na siyang gusto...

Practice:

Kakeru: Aiko gusto kita..matagal na

Kakeru: ( ay hindi hindi hindi...ibahin natin....)

Kakeru: Aiko maysasabihin sana ako sayo.....aiko..gusto kita...matagal na...kaso diko sinabi kasi nahihiya ako at baka hindi mona ako papansinin...

Kakeru: Yes...yes...sa wakas... yon dapat (tuwang tuwa ako dahil alam kona kung ano ang sasabihin ko bukas kay aiko...)

Nag prepare nadin ako ng damit na susuotin ko bukas.....

Pinaghandaan ko talaga ang lahat na gagawin at sasabihin ko bukas kay aiko...at excited na excited naakong ipagtapat sa kanya ang nararamdaman ko..

Ring!ring! ring! (clock)

Gumising ako ng maaga para bisitahin si aiko sa ospital....

Kakeru: ito..ito na ang araw para sabihin sa kanya ang nararamdaman ko...(pangiti kong sabi habang nakahiga pa sa kama)

Agad akong tumayo at dumiretso sa banyo para maligo.....

Kumain ako ng agahan kasama ang aking alagang pusa...

At bigla nalang may tumawag

Kakeru: Ahh hello?

Tanaka: Kakeru ako toh

Kakeru: Oh tanaka ikaw palayan...bakit napatawag ka?

Tanaka: kakeru.....(umiiyak)

Hindi ko alam kong bakit humahagulhol na umiiyak si tanaka habang kausap ako....

Kakeru: oyy tanaka ano bang meron? Ba't ka umiiyak?....hoyy tanaka maganda ang mood ko ngayon...wag mong guluhin...(palakas na boses kong sabi)

Tanaka: kakeru!....wala na si aiko (umiiyak niyang sagot)

Biglang tumigil ang lahat.....Binaba ko ng dahan dahan ang aking cellphone Nong narinig ko ang sinabi ni tanaka...at biglang tumulo ang aking luha....hindi ko alam ang sasabihin ko...at napahagulhol nalang ako sa iyak..

Kakeru: Aiko bakit? Bakit? Bakit?(pasigaw kong sabi at hinagis ko ang aking cellphone sa pader)

Napaupo nalang ako sa kakaiyak dahil sa nalaman ko....hindi ko inakala na ito ang mangyayari at sa oras pa talaga ng pagtatapat ko sakanya...

Dahil sa hindi ko matanggap na wala na si aiko...pumunta ako sa ospital....

Nakita ko ang mama at papa ni aiko na umiiyak pati narin si tanaka at nazumi.

Habang papalapit ako sa kanyang higaan

Nakita kong natatakpan ng puting kumot ang katawan ni aiko.

Hindi parin ako tumitigil sa pag-iyak dahil sa mga nangyari.

Nanghihina ako...pati narin ang tuhod ko habang naglalakad papunta sa higaan ni aiko.

Kakeru: A-aiko!

Kakeru: A-aiko!

Hindi ko alam ang gagawin ko nong oras nayon.tila bay parang pinukpok ng martilyo ang lahat ng katawan ko.

Dahan dahan kong kinuha ang puting kumot na nakatabon kay aiko at nakita ko nga si aiko na nakapikit na.

Humagulhol ulit ako sa pag-iyak at sinubukan kong gisingin si aiko pero hindi parin siya gumigising.

Kakeru: Aiko gumising ka!

Kakeru: Oyy aiko naman..gumising kana plssss(sabi ko habang umiiyak)

Kakeru: Aiko gumising kana! (pasigaw kong sabi kay aiko) pero hindi parin siya gumigising

Nilapitan ako ni tanaka at niyakap..

Kakeru: Aiko! Gumising kana kasi....

Tanaka: Kakeru! Tama na wala na si aiko (paiyak na sabi ni tanaka habang niyayakap ako)

Kahapon kasama kopa si aiko na sumasayaw..at nakita kopa siyang maliksi...

Hindi konaman napansin sa kanya ang panghihina niya...ngumiti panga siya...

Pero

Yun napala ang huling ngiti niya.

Nong nahimasmasan naako..sinabi lahat ni tanaka saakin.

Tanaka: Kakeru! Noong nakaraang araw sinabi saakin ni aiko na ayaw ka raw niya na nakikitang umiiyak...kaya kahit nanghihina na ang katawan niya

sinusubukan parin niya na wag ipakita sayo dahil baka umiyak ka... (umiiyak)

Pero kahapon.....kahapon ang huling araw niya (paiyak na sabi niya)

Napatulo ulit ang luha ko sa mga sinabi ni tanaka saakin....

Wala akong magawa kundi tanggapin ang lahat.

Na wala na si aiko....

Hindi ako makakain ng ilang araw dahil sa nangyari kay aiko...pero

Kahit mahirap, kahit masakit,tinanggap koparin ang pagkawala niya...

(Makalipas ang ilang buwan)

Sinagot na ni nazumi si tanaka at sila ay namuhay ng maligaya....

At ako naman ayy eto nagbabantay parin ng pusa...pero Kahit hindi koman naipagtapat kay aiko ang nararamdaman ko sa mga oras nayon...nananatili parin sa puso at isip ko ang mga alaala namin ni aiko..

Si aiko ang nagpabago ng buhay ko...

At dahil sa kanya naging masaya ang buhay ko.

Kahit wala na si aiko hindi koparin siya nakakalimutan..

Binibisita ko siya palagi sa kanyang puntod..at minsan naman sabay kaming bumibisita ni nazumi at tanaka...

Tanaka: Parang kailan lang noh? Ambilis talaga ng panahon..(sabi ni tanaka habang nakaupo sa gilid ng puntod ni aiko)

Nazumi: Oo nga...aiko wag kang mag-alala hinding hindi kanamin kakalimutan...(pangiting sabi ni nazumi)

Napatingala nalang ako sa langit at sinabing

Kakeru: namimiss kona ang pagngiti mo...aiko! nandito lang ako palagi nag hihintay sayo. (pangiting sabi ko habang nakatingala sa ulap).

THE END