“May dalaw ka ngayon?” tanong ni ate nang makapasok ako sa kaniyang office.
Maaga pa lang ay dumiretso na ako kaagad dito para magpa-inject. Mabuti na lang at naiwasan ko ang mga pagkain na bawal sa akin kaya sumakit ang puson ko.
Tumango ako at lumapit sa kaniya para halikan ang kaniyang pisngi. “Mayroon, ate. Kailangan bang ipakita ko sa iyo ngayon?” Umupo ako sa bakanteng upuan sa harap niya at hinintay siyang sumagot.
“Oo para makasiguro ako.” Tumayo si ate at itinuro ang comfort room kaya naman sumunod na ako sa kaniya.
Ganito ang madalas kong nakikita sa mga pasyente niya kapag magpapa-inject o reresetahan niya ng pills. Dapat talaga tanggalin mo ang hiya mo kapag ganitong usapan.
“Okay na.” Tumalikod siya sa akin at nagtungo sa kaniyang desk. Tahimik naman akong sumunod kay ate habang kinakabahan.
“Medyo mabigat lang ang orange kumpara sa yellow. Sabi rin naman ng iba ay masakit ang red at yellow pero depende yata iyon sa katawan,” paliwanag niya habang ipinapakita sa akin ang sinasabi niyang orange na ituturok sa akin. Nakalagay iyon sa maliit na bote at ang takip niya ay orange. “Kumain ka ba bagtit pumunta rito?“
“Opo, ate. Dumaan ako saglit sa fast-food,” sagot ko at umupo sa bakanteng upuan na nasa harapan lamang ng kaniyang mesa.
“Mabuti. Bawal kasing magpa-inject kapag pagod at hindi kumain ang pasyente. Minsan kasi pagkaturok sa iyo nito ay mahihilo ka,” paliwanag ni ate at sinimulang ilagay ang gamot sa syringe.
Matapos niyang iturok sa aking braso ay napangiwi ako sa bigat. Para akong nagpa-vaccine. Hindi naman siguro ito aabot ng ilang araw kumpara sa vaccine.
“Balik ka kaagad one week before mawalan ng bisa ang DMPA. Three months lang ito, ha?” saad niya habang nagsimulang magsulat sa maliit na card. “Bibigyan din kita ng pills. Inumin mo ito within 72 hours after niyong gawin iyon.”
“Opo, ate,” mahinang bulong ko.
“Hindi kita dapat tatanungin tungkol dito, Xia.” Tumingin siya sa akin nang matalim kaya naman napayuko ako. “Biglaan kasing nagpa-inject ka kahit walang boyfriend na ipinapakilala.”
“We’re dating pa lang po, ate. Pero natatakot pa rin po ako lalo na po at nasa legal age na rin po kaya po ako nagpa-inject,” paliwanag ko kay ate. Hindi ko na rin naitago ang panginginig ng boses ko dahil sa takot at kaba.
“Pero mas mabuti na rin at naisipan mong magpa-inject kaysa naman sa magsisi ka,” sambit niya. Nakita ko rin kung paano siya bumuga ng hangin at napailibg na lamang bago ituloy ang pagsusulat. “Basta mag-ingat ka. Magbibigay na rin ako ng pills dahil baka makalimutan mong magpunta rito kapag nag-expired na ang DMPA mo.”
Pagkatapos no’n ay dumiretso na agad ako sa campus. Sunod-sunod ding tumunog ang cellphone ko at nasisilip kong si sir iyon.
From: Sir
Don’t forget our meeting.
Napahinga ako nang malalim at naglakad papunta sa kaniyang office. Hindi ko pa nakasalamuha ang mga kaklase ko dahil wala pa naman kaming subject ngayon. 11 am na kasi ang klase namin pero 8 am pa lang ay nandito na ako.
After din ng isang subject namin sa umaga ay may subject pa kami mamayang hapon at 4 pm pa iyon. Mahaba-haba ang vacant namin kaya hindi ako puwedeng magtago dahil sigurado akong hahabulin ako ni sir dito.
Kumatok ako ng isang beses sa kaniyang pinto bago pumasok. Hindi ko alam kung may klase ba ngayon si sir o wala pero naabutan ko siyang naninigarilyo habang nakaupo sa kaniyang swivel chair at saka nakatingin sa akin na para bang inaabangan akong magpunta rito.
“Good morning sir,” bati ko bago isara ang pinto.
“Lock the door,” utos niya kaya naman sinunod ko.
Nang tumingin ako sa kaniya ay nasa harap ko na siya at agad akong itinulak sa pinto saka ako siniil ng halik.
Dahil sa gulat ay napahawak ako sa kaniyang braso at hindi nakatugon kaagad. Amoy na amoy ko rin ang sigarilyo sa kaniyang labi at candy.
“Come on, Montenegro. Kiss me back,” he said while kissing me. Naramdaman ko naman ang kaniyang kamay na sinisimulang haplusin ang aking bewang na nagbibigay ng kiliti sa aking puso.
Unti-unti kong ipinikit ang aking mga mata at sinimulang halikan siya pabalik and I heard him groan before biting my lower lip.
“Sh-t, Xianel,” he cursed before guiding my arms to rest on his shoulder. I felt him wrap his firm arms around my waist and carry me.
Hindi ko namalayan na parehas na kaming walang saplot. Natagpuan ko na lang ang sarili kong sumisigaw at hindi alam kung saan titingin dahil patuloy niya akong pinapaligaya sa baba while sucking and massaging my mounds.
“Sir!“ I exclaimed but he just winked at me, biting my nip.ples slowly.
“I saw you outside the hospital. Did you talk to your OB?“ he asked.
Sinubukan kong magsalita pero mahinang ingay lamang ang lumabas sa aking bibig dahil sa biglaan niyang pagpasok ng daliri sa aking baba.
Tumango na lang ako bilang sagot kaya ngumisi siya sa akin. “Does it I can fill you?” bulgar na tanong niya sa akin.
Hindi ko alam kung paano niya ako nakita kanina. Hindi rin alam kung sinundan ba niya ako o aksidente niya lamang ako nakita. Ngunit isa lang ang alam ko, hinintay niya talagang dumating ang araw na malawak ang vacant ko at makipag-usap ako sa ate ko.
“D-mn! You c*m right away? I was just starting, Montenegro,” he uttered.
Tinanggal naman niya ang daliring nasa loob ko at isinubo. Tiningnan niya pa ako nang malagkit habang nililinis ang kaniyang daliri. Dahil sa gulat ko, sinubukan kong abutin ang kaniyang kamay pero pinigilan ako ng isa niyang kamay na nakapatong sa aking dib.dib.
“Hindi naman puwedeng hindi ko iyan tikman,” natatawang sambit niya bago kinurot ang aking nip.ples.
Napaigtad ako sa hapdi at sarap lalo na at paulit-ulit niyang ginawa iyon. “You like it?” natatawang sambit niya habang inaayos ang aking hita. “What do you want me to do? Rub this thing to yours or wreck you?”
Hinawakan niya ang matigas na bagay na iyon at sinimulang laruin nang mabagal. Napalunok naman ako at hindi nag-atubiling abutin iyon para sana hawakan ngunit bigla niya itong ikiniskis sa akin dahilan para manigas ako sa gulat.
“Nevermind. I’ll do what I want,” he said before entering my hole.