The Billionaire's Blind Daughter

Chapter 7

Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin na nasa kwarto ko, naka simangot ako habang naka titig ako sa repleksyon ko. I am wearing a sweetheart necklined top partnered with a short skirt na may mga designs pa kaya nag mukha itong dress, suot ko rin ang kulay pulang stiletto ko na may mahabang strap na naka tali sa paa ko, hanggang sa ilalim ng tuhod.

Napa tingin ako sa pintuan nang kwarto ko nang marinig ko na may kumakatok.

"Entra, la porta non è chiusa a chiave" Come in, the door is not locked.

Walang ganang sambit ko habang naka tuon na ulit ang atensyon sa salamin. Bumukas ang pintuan at nakita ko sid addy na palaput sa akin.

"Papà? Che ci fai qui? " Dad? what are you doing here? .

Tanong ko sa tatay ko na tumayo sa gilid ko, katulad ko ay naka tingin din ito sa repleksyon ko sa salamin.

"Sembri la copia esatta di tua madre" You look like the exact copy of your mom.

Sambit ni daddy habang naka tulala sa repleksyon ko. Ngumiti ako ng mapait, because bearing my mom's features is a damn curse to me, because there are times that I don't want to see my reflection on the mirror because when I am staring at my face, all I see is my mom's face.

"Davvero? Forse è per questo che sei diventato così distante quando è morta la mamma" Really? maybe that's the reason why you became so distant when mom died.

Nakangiting sambit ko kay daddy at humarap sakanya. Nakita ko ang pilit na ngiti sa labi niya.

"Hai ragione. Ogni volta che ti guardo, tutto quello che vedo è tua madre, mi sta dando un diverso tipo di dolore, vedere il volto della mia amata moglie sul volto di mia figlia. Quindi ho avuto difficoltà ad accettare la morte di tua madre, quindi tutto ciò che ho fatto è stato evitarti. Sono profondamente dispiaciuto per quello che ho fatto, Zephy. Ti prego di perdonarmi per tutte le cose che ho fatto prima" You're right. Whenever I look at you, all I see is your mom, it is giving me a different type of pain, seeing my beloves wife's face on my daughter's face. So I had the hard time accepting your mother's death, so all I did was to avoid you. I am deeply sorry for what I did, Zephy. Please forgive me for all the things I did before.

Nakayukong sambit ni daddy, hindi siya maka tingin sa akin na tila ba hiyang hiya siya. How can I blame him? for I, also experiencing the hardship he experienced from my mother's death. Nakangiti kong hinawakan akong balikan niya.

"Papà, dammi tempo. Il perdono non è qualcosa che posso dare facilmente. Ma so che un giorno troverò su me stesso il desiderio di perdonarti." Dad, give me time. Forgiveness isn't something I can easily give. But I know someday, I will find on myself the eagerness to forgive you.

"Certo figlia, buon compleanno alla mia unica e sola principessa, papà ti ama così tanto, figlia mia." Sure daughter, Happiest birthday to my one and only princess, daddy loves you so much, my daughter.

Nakangiting sambit ni daddy sa akin at hinalikan ako sa noo, ngumiti ako sakanya at nag pasalamat na. Sabay kaming bumaba sa sala at nadatnan namin doon ang mga bisita na nag uusap usap. Nasa may pool side ang mga tables and chairs para sa dinner, nasa sala naman ang mga tables lang, para sa mga gustong uminom at makipag socialize.

Nginitian ko ang mga bisitang naka tingin sa akin.

"Happy birthday, Zephy. Ang ganda mo gagi" nakangiting sambit ni Astrid sa akin nang iwan ako ni daddy para maki salamuha sa mga business partners niya.

"Thank you, Astrid," nakangiting sambit ko sakanya at inangat ko ang kamay ko para ipakita sakanya na suot ko ang bracelet na bigay niya.

"Wow, sabi ko na eh, bagay na bagay sa'yo," nakangiting sambit niya sa akin kaya natawa ako ng mahina. Habang nag k-kwentuhan kami ay pinupuntahan ko na isa isa ang mga kakilala ko sa mga bisita ko.

Lumapad ang ngiti sa labi ko nang makita ko ang dalawang kaibigan ko na palapit sa akin.

"Una na muna ako, dudugo na naman ilong ko niyan sainyo," sambit ni Astrid nang makita niya ang mga kaibigan kong italyana na, natatawa akong tumango sakanya at pinag masdan siyang mag lakad palayo sa akin. Astrid can speak italian fluently pero ayaw niyang nakikipag usap ng matagal dahil sumasakit daw ang ulo niya.

"Oh? Perché se n'è andata? ci odia, Zephy?" Oh? why did she leave? does she hate us, Zephy?

Nag aalalang tanong ni Eleonore.

"No, non le piace parlare italiano per lunghe ore, non preoccuparti è gentile, non vi odia" No, she's just not fond of speaking italian for a long long hours, don't worry she's kind, she doesn't hate you two.

Pagpapa gaan ko sa nararamdaman nila.

"We can adjust for her you know, if she like," nakangiting sambit ni Lucia sa akin.

"She will come here if she wants to socialize with us, you know, she's a social butterfly," nakangiting sagot ko sakanilang dalawa, tinanguan naman nila ako.

"Come sta andando il tuo lavoro?" How's your work doing?

Tanong sa akin ni Lucia.

"Abbastanza buono, ma faticoso sai, ma mi piace comunque quello che sto facendo, quindi non ho il cuore di lamentarmi, amo aiutare le persone" Pretty good, but tiring you know, but I like what I am doing anyways, so I don't have the heart to complain, I love helping people.

Nakangiting sagot ko sakanilang dalawa.

"Sei davvero ind lo sai" Sei davvero ind lo sai.

Nakangusong sambit ni Lucia sa akin. Ngumisi naman ako sa sinabi niya.

"Se non lo farò io, chi lo farà? inoltre, amo quello che faccio ragazze, soprattutto quando quelle che sto operando sono ragazzine, sono private di vedere cosa questo mondo può offrire, la bellezza, i colori e la pace" If I won't who will? besides, I love what I'm doing girls, especially when the ones I'm operating are little kids, they're deprived to see what this world can offer, the beauty, the colors and peace.

Nakangiting sambit ko sakanila, naka ngiti naman silang tumango at nag paalam na sa akin sandali dahil nagugutom na sila, kumain naman na ako kanina bago ako ayusan kaya hindi pa ako nakakaramdamn ng gutom, lumabas ako ng sala at nginitian ang mga bisitang nadadaanan ko. Dumiretso ako sa may swing na nasa gilid, nasa harapan ko ang mga bisita na abala sa pagkain.

Habang abala ako sa panonood sakanila may biglang lumitaw sa gilid ko at umupo sa gilid ko. Hindi ko ito nilingon dahil baka gusto niya ring mapag isa katulad ko.

"Why is the birthday girl alone here?" narinig ko ang baritonong boses ng lalaki, kaya lumingon ako sakanya. Una kong napansin ang kulay abo niyang mga mata.

"I just want to be alone, how about you? are you my dad's business partner?" tanong ko sakanya dahil hindi ako pamilyar sa mukha niya.

"You can say that I also have another business here," sagot niya sa akin kaya tumango ako sa sinabi niya.

"Did you eat? the foods are delicious," sambit ko sakanya.

"Not yet, maybe later," sagot niya. Tumango naman ako sa sinabi niya.

"Make sure to eat later, I'll gotta gp," nakangiting sambit ko sakanya at tumayo na, tumango ito kaya tumalikod na ako.

"See you soonest, Velvet." bulong niya na ikinatigil ko, pero hindi ko na ito pinansin pa ito. Dumiretso ako sa table ni Astrid at tinikman ang mga pagkain na nasa plato niya.

"Hindi ka ba nagugutom?" tanong niya sa akin.

"Hindi eh, pa share nalang sa foods mo," nakangiting sambit ko sakanya, tumango naman ito sa akin at sinubuan pa ako ng tempura na malugod kong tinanggap.