Chapter 2
1580 Words
Em's POV
"Good Morning! Ladies and Gentlemen. Welcome on board this flight to Seoul"
"Em"
"Hm?" Tanong ko habang nakatutok parin ang atensyon ko sa paglalagay ng silencer sa baril naming dalawa.
"My name is Joseph Graham and I'm Your In-flight Service Director"
"Kinakabahan ako" napatigil ako saglit at muling itinuloy ang ginagawa ko. Pagkatapos ay tinago ko na sa beywang ko ang aking baril at binigay naman sakanya ang kanyang baril.
"Your cabin crew are here to ensure you have an enjoyable flight to Seoul this morning"
"Don't worry, I'm here" nakangiting sabi ko sakanya sabay hawak sa dalawang kamay niya.
As long as possible, she doesn't want us getting in trouble. Kaya para sakanya kami na mismo ni Dad ang umiiwas sa gulo. As long as we can run away from them, we will run.
Napatingin siya sa kanyang baril at muling tumingin saakin, "Do we need this?"
"Yes," I replied then immediately put her pillow above her gun to hide it when I sense the presence of someone coming to us.
"Good morning ma'am, would you like to drink?"
"No thanks," I said then slightly smiled at her. Pagka-alis niya ay muli kong hinarap si ate at pinahawak sakanya ang baril niya.
"Trust me, okay?" Nginitian nalamang niya ako at isinilid narin sa kanyang beywang ang baril.
Nakahinga naman na ako ng maluwag at ipinikit na ang mga mata ko.
Dad and I are expecting unwanted visitors here or in Seoul. Someone is stopping me from going home.
Someone... someone is coming to me!
Agad kong minulat ang aking mata sabay hawak sa kamay ng babaeng nasa harap ko na may hawak na basag na baso.
"Em!" Sigaw ni ate sabay palo niya ng baril sa ulo nung babae, "Are you okay? Naka-idlip--"
Di na niya naituloy pa ang sasabihin niya ng sunod-sunod na kaming inatake ng mga pasahero.
"What the hell is happening?!" Takhang tanong ni ate at maski ako ay nagtataka.
Okay lang sila kanina, wala ring kahina-hinala sa mga kilos nila pero ngayon ay para silang galit na galit saamin at gusto kaming patayin.
"I think they are innocent, Em. Please just knock them down" napakunot akong napatingin sakaya. Tatanungin ko pa sana siya kung paano niya naisip na inosente parin sila sa lagay na ito pero pinili ko nalang sumunod.
"Okay," I said sabay suntok ko sa mukha nung lalaking papalapit saakin.
Everyone who comes near to us is either getting punched on their faces or receiving kicks where it hurts a lot.
This will be a lot easy for us if we use our guns. But this is better than ate's scolding at me.
"Sh*t duck!" Sigaw ko kay ate ng bigla kong nakita ang isang lalaki na may hawak na baril at itinutok ito kay ate. Buti nalang nakayuko na si ate bago pa kalabitin nung lalaki ang gatilyo
"Now?" I asked her but she still refused, "Then you stay here and I'll go to that man and punch him so hard!" Galit na galit na sabi ko sakanya at muling tumayo.
Nagpaputok ulit siya at natamaan ako sa aking kanang braso pero lumabas lang ang bala sa katawan ko.
Tinalon ko na ang mga upuan palapit sakanya dahil nakaharang ang mga ibang pasahero sa daan.
At ng makalapit ako ay agad ko siyang binigyan ng malakas na suntok sa kanyang mukha na ikina-himatay niya agad.
"Tsk!"
Kinuha ko na ang baril niya at muling hinarap ang ibang pasahero hanggang sa makatulog na silang lahat.
Tumakbo naman na palapit saakin si ate at agad na niyakap ako, "Okay ka lang?" I asked her sabay kuha sa kamao niya na pulang pula ngayon.
"Y-yeah" nanginginig pa nitong sagot.
Pina-upo ko muna siya saglit saka ko pinuntahan ang isang pasahero na malapit saakin para tignan ito.
"Sh*t"
Tama nga ang hinala ni ate. They are being hypnotized. Their eyes are red, their skin is so pale, at wala rin silang pinapakitang emosyon. Yun ang nahalata ko kanina habang sinusuntok ko sila. But how?
Sunod kong kinuha ang baso na ginamit nila kanina na may laman pang tubig at muli itong ipina-inom sa pasaherong katabi ko.
Nanlaki nalang ang mata ko ng bigla itong nagmulat ng kanyang mata at inatake ako. Sinuntok ko nalang ulit siya nang makatulog.
What the fudge?! Bakit ang bilis ng epekto?
Yung babaeng nag serve kanina, "Stay here" sabi ko muna kay ate bago ako pumunta sa pwesto ng mga crew.
And as I expected they are hypnotized too and now they are deeply asleep. Sunod akong nagtungo sa may flight deck to check if the captain and the co-captain are okay.
Pero pagpunta ko ay naabutan kong nakabukas ang pinto at may isang crew na walang malay sa tabi ng pinto. Agad akong pumasok at laking pasasalamat ko dahil okay silang dalawa.
"What happened out there?" Tanong saakin nung co-captain.
"Don't worry, everything is fine now"
"That's great! I'm sorry for the trouble" tumango nalamang ako at iniwan na sila.
Pabalik na ako ng upuan namin ng biglang bumukas ang pinto ng cr at inuluwa nito ang isang crew habang nakahawak sa kanyang tiyan
"Success" pabulong na sabi nito.
She's not one of them.
"Hey" tawag ko sakanya. Nagtataka naman siyang napalingon saakin.
"Yes ma'am. Do you need something?" Agad na sabi nito.
"Yes"
Gulat at takot siyang napatingin saakin ng madatnan ang mga pasaherong walang malay na nakahiga sa sahig. Pero matapos kong ipaliwanag sakanya ang mga nangyari ay medyo kumalma naman siya at tinulungan akong ibalik sa kanilang mga upuan ang pasahero at linisin ang paligid.
Pagkatapos ay nakatulog kami dahil sa pagod hanggang sa magising nalang ako dahil sa announcement.
"Ladies & Gentlemen, now we're approaching Seoul where the local time is 09:00"
Napalingon ako kay ate at balak sana siyang gisingin pero gising na pala.
"Hindi ako nakatulog masyado"
"At this stage, you should be in your seat with your seatbelt firmly, fastened. Personal television screens, footrests, and seat tables must be stowed away and all hand luggage stored either in the overhead lockers or under the seat in front"
"Are you feeling well?"
"Yes, I'll be fine"
"Please ensure all electronic devices including laptop computers and computer games are turned off"
After a few minutes ay tuluyan ng nakalapag ang eroplano. Naghihintay narin sa labas ang mga pulis at ambulansya.
"Let's go?" Tanong nung flight attendant kanina. Tumango naman na kami at lumabas na mula sa another exit.
Pinaki-usapan ko sila kanina na wag na nilang sabihin sa mga pulis ang tungkol saamin.
Pagbaba namin ay laking gulat nalang namin ng bigla siyang lumuhod sa harapan naming dalawa ni ate, "Ma'am, I want to say sorry again for the big trouble we cause for the both of you. I know this is unforgivable--"
"It's okay, but I hope this won't happen again. And don't forget what we talked about, just do as we told you and everything will be fine, okay? Goodbye!" Malumanay at nakangiting sabi sakanya ni ate bago kami naglakad paalis.
Then we boarded the next plane going to the Philippines. And gratefully, we landed at NAIA safely.
Paglabas namin ay laking gulat naming dalawa ni ate ng limang van at mga lalaking naka-itim ang naka-abang sa harap naming dalawa.
Dad talaga. Tsk! Isinuot ko muna ang aking salamin, sumbrero, at face mask bago kami lumapit sakanila.
"Good evening Miss Empress and Miss Illiana" sabay sabay nilang sabi ng makalapit ka.
Ramdam ko ang tinginan at bulungan ng mga kasama naming pasahero. Geez! I hate this.
"Where's Allen?" Tanong ko dahil 'di ko man lang maramdaman ang presensya niya.
"He's on his way now, miss Empress" sagot niya sabay bukas nang pinto ng backseat.
Tsk. He's late again!
"Call him" I ordered with my cold tone. Agad naman silang kumilos para tawagan siya
"Miss Empress, kausapin daw po kayo" sabay bigay niya saakin nang telepono
*Em! Welcome home!* Sabi nito mula sa kabilang linya pero naririnig ko na mula sa aking kabilang tenga ang nakaka-irita niyang boses.
Napalingon ako saaking likod at nakita ko nga siya. Napangisi ako habang tinitignan siyang papalapit saamin habang nakasakay sa kanyang blue Lamborghini.
"Empress! Long time--" at bigla nalang siyang napahinto ng makita si ate sa likudan ko. Agad siyang bumaba sa sasakyan niya at yumuko sa harap naming dalawa.
"Welcome home Miss Empress and Miss Illiana. I'm sorry for my inappropriate behavior a while ago" pilit kong pinipigilan ang tawa ko habang tinitignan ang itsura niya na hiyang hiya.
Sinasadya ko talagang hindi sabihin sakanya na kasama ko si ate para mapagalitan ulit siya ng papa niya dahil siguradong isusumbong nanaman siya ni ate.
"I want you to take ate home, she needs some rest" ramdam ko naman ang mga tingin saakin ni ate kaya humarap ako sakanya, "I need to meet someone ate. I'll be back early"
Buti naman at 'di na siya umangal pa at sumakay na sa sasakyan ni Allen.
"Just- just stay away from trouble, okay?"
"Yes Ate"
-*-*-*-
Oren's POV
"Mission accomplished, got her blood" nakangising sabi niya sabay bigay saakin ng maliit na capsule.
"How are your people? I heard that Em knocked them all"
"Yeah, but they are all okay now. I thought that punches of Em can bring them back from their consciousness, but unfortunately not. Maganda narin yun para 'di agad makahalata si Madame X"
"If she does then we're both dead" agad naman siyang umiling saka ako tinawanan.
"Nah! You're dead alone Mr. Reinmann"
- Writer
