Chapter 34
Habang nakatayo ako ay tumingin naman ang ina ni Janzel sa akin. Mapupungay ang mga mata niya habang pinagmamasdan ako.
Iniunat niya ang kaniyang dalawang kamay na ibig sabihin ay lumapit ako sa kaniya. Dahan-dahan naman akong lumapit sa kinaroroonan niya at nang tumapat ako sa harap niya ay hinawakan niya ang aking dalawang kamay at hinila para lalo akong makalapit pa.
Hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. Niyakap niya ako ng mahigpit na para bang anak niya ako na matagal nawalay sa kaniya.
‘’I’m sorry sa lahat ng mga kalupitan ko sa’yo, Cristy. Patawarin mo sana ako,’’ umiiyak niyang sabi at pagkatapos ay kumalas sa pagkayakap sa akin.
‘’Mapapatawad mo ba ako sa mga kasalanan ko sa’yo, Iha?’’ muli niyang tanong habang patuloy na umiiyak.
Lumuhod ako at pinunasan a
