Alphas Legacy

Part 3

Part Three

Someone

"Ladies! Shake! Shake! Shake! Move your damn body! Para kayong mga patay magkikilos pero siguradong bukas sa bonfire, para kayong mga uod na binudburan ng asin sa kalalandi!" Our gym teacher yelled saka nya hinipan ng pagkalakas-lakas ang kaniyang pito. We're at the side of the field, running while the boys are playing at the other side.

"Is she not ashamed of what she's talking? Geez!" The girl beside me ranted.

"She's thick-skinned because of her fats, that's why!"

They all giggled while insulting our gym teacher. She's pot-bellied, blonde and small that's why some of our classmate, okay, all the students in AU insults and hates her. Well, she has an attitude that everyone hates.

"Two more rounds and we're going to play baseball! You miss red lipstick, miss highlights and miss long legged, go get the bats, ball and gloves!" She pointed them and blew her whistle again but this time, it's louder and more irritating.

We're divided into two groups of nine players, the other girls wait at the bench for their turns. As if they want to play, they don't have a choice because this is grades too.

"Try to hit my face and you're dead!" Sigaw ng nasa dulo ng isa sa mga apat na bases kahit may suot na itong catcher's gear.

Nagtawanan naman kami dahil halatang takot na takot ito. When our gym teacher whistled my classmate threw the ball pero hindi man lamang iyon nakalahati.

"Fiddlestick! Kumakain pa ba kayo? Kaka-diet nyo 'yan ang napapala nyo!" Our gym teacher grunted and picked up the ball and glared at us. "Ikaw, baguhan, halika dito!"

Medyo kinabahan ako doon, I never played any sports before. Our gym teacher handed me the baseball bat.

"Take this sports seriously and the winning team will get the highest point, kahit isang score lang. Make the boys proud, ipakita nyong hindi lang kayo mga pabebe at puro kalandian. Show them what you all got, show them that you're not just good in bed. Show them that if ever they cheat on you, it's their lost because we are all badasses. Make me proud, bitches!"

All of us are game face on because of what she said. Humugot ako ng malalim na hininga at kinalma ang sarili bago pumwesto sa tabi ng catcher. My hand and knees are shaking and I'm nervous as f**k.

"Throw the ball!" Sigaw ng gym teacher sa babaeng may hawak ng bola.

Hinawakan ko ng mahigpit ang bat saka iniangat ang kaliwang paa ng makitang inihagis na nito ang bola at saka malakas iyong hinampas. I froze and my lips parted while staring at the ball, I can't believe that I hit it that strong, that high and far.

"Run, Ashley! Faster!" One of my teammate said.

Napakurap-kurap ako, binitawan ang bat at mabilis na tumakbo sa pangalawang base. They're so hype cheering me even the other team. The joy I felt when we scored was priceless like I already won in a championship game. They all congratulated me and praises me, I even heard the whistles and cheers of the boys there. The other team tried to score but I guess it's not really their luck.

While celebrating my triumph, like it's really a big deal. Nahagip ng mata ko ang isang lalaki sa bleachers. My breath hitched when our eyes met and Kingrand saluted at me. Kanina pa ba sya dito? Napanood nya ba iyon? Sa sobrang kaba sa kaalamang kanina nya pa ako pinapanuod ay tinanguan ko lang sya at mabilis na tumalikod.

My focus on the game vanished kaya pinalitan din ako. When I turn my back to sit on the bench, I bumped into someone making me fall on the grass.

"Oops, sorry!" Hinging paumanhin nya pero halata naman hindi iyon totoo at tumawa pa sya sa huli.

"Yabang kasi!" Habol pa ng isa.

Mahina akong napamura ng makaramdam ng hapdi sa paa, ng alisin ko ang sapatos ay may nakita akong sugat sa sakong ko. Nang tumingin sa damuhan ay may nakita akong bubog don na may dugo ko. Isinuot ko ang sapatos bago pinulot ang bubog saka tumayo at itinapon iyon sa nadaang basurahan. When I sat down at the bench, I stretched my feet and looked around.

Bumuntong hininga at inalis ulit ang sapatos saka tiningnan ang sugat ng hindi na sya makita don. Napaayos ako ng upo ng makitang wala ni galos ang paa ko, may bahid na dugo pero walang sugat. Using my fingers, I wiped the blood but there's no wound or even a scratch. I blink as confusion overtook my face.

Okay, what the hell just happened? Alam kong may sugat ako, naramdaman ko nga di ba? Nasira pa iyong sapatos ko kaya bakit wala na iyong sugat? The hell?

"Hey!"

Napaangat ang tingin ko, medyo disoriented pa sa nangyayari sa'kin at dumagdag pa ang lalaking nasa harap ko ngayon. He waved the bottled water when I didn't get it. Lumunok ako, namumula ang mukhang isinuot ulit ang sapatos saka kinuha ang hawak nya.

"Sa-Salamat!"

"Something wrong? Are you hurt?" He asked before he sat down beside me.

Sa pagkakadikit ng mga braso namin at amoy pawis pa ako and I know I looked awful ay mabilis akong umurong palayo sa kanya. Uminom na lang ako ng tubig.

"Are you hurt? Damn! Let me see,"

Namilog ang mata ko ng hawakan nya ang binti ko. Mabilis akong tumayo para makalayo sa kanya. Makalayo sa paghawak nya.

"I-I'm fine, wala akong sugat!"

Wala na, nawala na lang bigla.

Umigting ang panga nya at dumilim ang mukha. For awhile, I thought his eyes changed it's color to red but when I blink, it's still gray. And why would his eyes changed it's color? What's happening to you, Ashley?

"Sorry!" He breathed and stand up.

Bumuntong hininga ako at nakaramdam naman ng konsensya. Nag-iwas na lang ng tingin.

"You're good in baseball!" He said after a long silence, like he's trying to have a conversation with me.

"Tyamba lang!" I said.

Hindi na nag-abalang tingnan sya pero ramdam ko ang mga mata nyang mariing nakatutok sa'kin dahilan para mag-init ang pisngi ko. Tumikhim ako saka sya nilingon, hindi pa maayos na makatingin sa mata nya.

"Hmm, salamat dito." I waved the bottled water.

He nodded lazily.

"Sige! I need to go!"

I quickly walked away because the awkwardness between us and his presence suffocates and makes my heart beat wildly at the same time. I don't know why he has that affect on my heart.

"Miss, tabi!"

May narinig akong sumigaw, lilingunin ko sana iyon pero huli na dahil may tumamang bagay sa ulo ko. Napaupo ako sa damuhan at agad na napahawak sa ulo ko, nakita ko naman ang isang bola sa paahan ko.

"Miss, sorry." Naaninag ko ang paa ng isang lalaking lumapit sa'kin. "Are you okay?"

"Subukan mong matamaan ng bola, tingnan natin kung magiging maayos ka pa ba." singhal ko.

Mukha ba akong okay? Napaupo na nga, di ba? Two points for you for today, miss Ash Brycin!

"Sorry, ah!" Nag-squat sya sa harap ko. "Gusto mo dalhin kita sa clinic? Baka magkabukol ka."

Tumango ako kahit medyo nahihilo, hinawakan nya ang balikat ko at aktong bubuhatin pero bigla na lang syang bumulagta sa tabi ko. Namilog ang mata ko sa gulat, tiningnan kung sino ang tumulak dito at nakita si Kingrand. He's livid, he's angrily gritting his teeth and clenching his fist while looking at the man beside me.

Inisang hakbang nya lang ang paglapit sa lalaki at hinawakan ito sa kwelyo saka malakas na isinandal sa pader na kulang na lang ay magiba iyon. Napatayo ako, I'm shock and scared while looking at him, he really looks like he's going to hurt or worst, kill that guy.

Kahit akong nasaktan, hindi ko kahit kailanman inisip na gumanti dahil wala rin namang magbabago don.

At isama pa na nabuhat nya ng walang kahirap-hirap ang lalaki. Ni hindi ko man lamang nakita sa kaniyang mukha na nahihirapan siya, puro lang iyon galit.

"Stop, K-Kingrand! Stop!"

Mabilis ko syang nilapitan at hinawakan sa braso. Natatakot pa ako dahil akala ko sisinghalan nya ako o itutulak pero hindi. Nasa ere ang kanyang kamao at handa na nya iyong isuntok sa mukha ng lalaki.

"Please, stop!" I beg and grip his arm. "Please!"

He clenched his fist and I felt his body tense. Akala ko hindi nya ako papakinggan kaya nagulat ako ng tuluyan na nyang binitawan ang kwelyo ng lalaki.

"So-Sorry talaga! Hindi ko sinasadya, Kingrand." Takot na takot na yumuko ang lalaki sa'min bago lumapit sa mga kaibigan saka sila tumakbo palayo.

Ang kaninang mga nanunuod na estudyandte ay nagsimula ng magsialisan hanggang sa kami na lang ni Kingrand ang natira sa field. Nakatalikod sya sa'kin habang nakapamewang at parang pinapakalma ang sarili. I'm not expecting to see this side of him. When I first met him two years ago, kahit sigawan at itulak sya ni Newt, he was still calm.

People really changed, huh!

"Iwan. Mo... Muna ako!" He said in a low growl that shocked and pained me.

"King—"

Marahas siyang nagpakawala ng hininga. "Please!"

Bumagsak ang balikat ko at bigo syang tinitigan. Umiling na lang saka humugot ng malalim na hininga.

"Thank you!" I murmured then left him there.

I said it to lessen his irritation and anger. But part of me is still grateful that there's someone who is willing to waste their time, someone who will risk and make an effort just to defend me once I'm hurt... Someone...

Dumaan ako sa locker room para makaligo at makapagpalit saka dumeretso na sa sunod kong klase. Kumunot ang noo ko ng makita ang isang bouquet ng roses sa upuan ko. I looked around and saw some girls glaring at me.

"Uy si Ash, my secret admirer." One of my male classmate teased me.

I just smiled at him then sat down.

"Ash, ang galing mo kanina!" Bryan who's at the back praised me.

I simple nodded at him and smiled, tumahimik lang sila ng dumating ang prof namin. I can't concentrate in our lessons dahil naiwan ang isipan ko sa field. Yes I'm staring at our prof, I looked like I'm listening but my mind was filled with the guy I left in the field. Maraming nagsimulang bumagabag sa'kin. Kahit hindi naman dapat isipin, problemahin. Ginagawa ko pa rin. I'm just good at making myself suffer.

Lutang ako sa buong maghapon, ni hindi na masyadong pinagtuunan ng pansin ang hawak na bulaklak. I'm actually planning to just throw it but I'm not that heartless.

And I'm not expecting that I will see Kingrand outside the gate like every dismissals in this whole week but part of me is still hoping. So the shock and relief transformed in my face when I saw him is surely evident. Nasa ibang bahagi nga lang nakapark ang kanyang kotse... Kung saan ako dadaan.

Bumaba sa hawak kong bulaklak ang kanyang mata at kita ko ang pag-igting ng kanyang panga saka sya tumingin sa malayo. Ipinagkrus ang mga braso at marahas na huminga bago ulit tumingin sa'kin, hindi ko iyon inaasahan kaya muntikan pa akong matapilok.

I don't know that someone stares can make you weak and lose your confident. I even tried to looked straight to his eyes but he really intimidates me. His presence and attention horrified the hell out of me.

Diretso akong naglakad kahit pinanghihinaan at kabadong-kabado. Nakadagdag pa sa kaba ko ng dumaan ako sa gilid nya at maamoy sya. Ramdam na ramdam ko ang mariin nyang titig kahit ng lagpasan ko na sya.

Natampal ko ang noo. Suplada lang, Ash? You should at least greeted him. Like, hello, Kingrand... Uwi na ako, Kingrand... Ikaw pala, Kingrand. What are you doing here, Kingrand? O kahit tango lang, like you usually do!

Hindi pa gaanong nakakalayo ng mapagpasyahan kong lumingon para lang magulat at matulala ng makita si Kingrand na naglalakad din mga ilang hakbang ang layo sa'kin. Nakapamulsa sya sa suot na jeans at nakatutok sa'kin ang mga mata. For awhile, I thought of some stalker or the likes but I quickly erased that.

Ipinagpatuloy ko ang paglalakad kahit naguguluhan sa pagsunod nya hanggang sa ang paglakad ko ay bumagal ng bumagal ng bumagal. Like I'm actually waiting for him but no, ganon lang talaga ako maglakad. Mapapagod din kasi ako kapag binilisan kong maglakad.

Lumingon ulit ako at tumaas na ang isang kilay dahil may kalayuan pa rin sya sa'kin. Did I assumed too much? Tuluyan n akong tumigil sa gilid ng kalsada at talagang hinintay sya. I blink and my lips parted nang lagpasan nya lang ako but before I could even react, he walked backward and stopped in front of me.

I glared at him and punched his arm with the bouquet I'm holding. Nag-init ang pisngi ko at medyo nahiya ng mapagtanto ang ginawa dahil kung iisipin, hindi naman kami mag-kaibigan para gawin ko iyon. I was actually shocked that I did that.

"What?" He growled but frowned at the bouquet. "Go on, destroy that thing or might as well throw it!"

Umikot na lang ang mata ko ng kunin nya ang bouquet at napailing ng lagpasan nya. Ewan ko sa'yo, Kingrand. Ewan ko talaga sa'yo!

"You have a letter again!" He snarled acidly.

Sinabayan ko sya paglalakad hanggang sa mapansin kong tumigil sya kaya binalingan ko sya.

"Hmm, what's wrong?"

His jaw tightened and he looks murderous at that moment while crumpling the letter.

"What's in the letter, Kingrand?"

But he remained silent. Lumapit ako sa kanya para kunin ang sulat sa kamay nya pero humigpit lang ang pagkakahawak nya don.

"Kingrand!" I warned him, not minding how close we are.

Napatili na lang ako sa gulat ng bigla nyang hapitin ang baywang ko at hilain ang katawan ko patalikod sa kanya saka sya bumulong sa tenga ko. Pinanindigan ako ng balahibo at dumagundong ang dibdib. Wala ng pakealam sa bumagsak na bulaklak sa semento.

"Someone wants you dead, Cassandra!" He grunted angrily.

Kinilabutan ako, hindi alam kung sa sinabi nya ba o sa kamay nyang nakayapos sa katawan ko at sa labi nyang halos dumikit na sa pisngi ko.