Counting To Forever

05

Huminto ang kotse ni Zander sa isang italian restaurant. Bumaba ako at suot-suot ko pa rin ang uniform ko at nakasukbit pa rin ang bag ko sa likuran ko.

"Give me your bag."

Napalingon ako kay Zander ng magsalita siya sa tabi ko at nakalahad ang kamay niya sa harapan ko. Kahit na nahihiya ako ay tinanggal ko ang bag ko sa pagkakasukbik sa likod ko, saka ko binigay kay Zander. Kinuha ni Zander sa akin yon at saka niya pinasok sa kotse before he locked his own car.

"Let's go inside," he said at tumango naman ako

We walked inside this Italian restaurant. Nakasunod lang ako kay Zander na may kinausap siyang isa sa mga waiter dito sa restaurant. Inikot ko ang paningin ko dito sa restaurant and I can say na maayos ang pagpapagawa dito sa Italian restaurant.

"Gail!"

Napatingin ako kay Zander ng tawagin niya ang pangalan ko. He gave me sign na lumapit ako sa kaniya, kaya 'yon ang ginawa ko. Lumapit ako sa kaniya.

"Follow me," he commands.

Sumunod naman ako sa kaniya at pumasok kami sa garden, kung saan maganda ang spot doon. There's a lot of light here in the garden na mas lalo pang nagpaganda sa mga flower na nandito.

"May daisy!" Kinalabit ko pa si Zander at tsaka ko tinuro yung daisy flower na nakita ko.

Mabilis akong naglakad papunta kung nasaan yung daisy flower. Nang malapitan ko ito tsaka ko hinawakan ang gaan talaga sa loob yung daisy flower, hindi ko alam pero para bang may meaning ito at malalaman ko yon. Once na malaman ko ang mga meaning ng mga bawat flower.

"I don't know that you love daisy flower," rinig kong sabi ni Zander sa likuran ko.

Inalis ko ang paningin ko sa daisy at tsaka ako bumaling kay Zander na nakatingin sa akin habang yung dalawa niyang kamay nasa loob ng bulsa ng suot niyang pants.

"Hindi ko nga po alam kung kailan ko nagustuhan ang daisy, basta nagustuhan ko lang siya." I lied.

Simula kasi na binigyan mo ako ng hair clip na daisy doon ko unang nagustuhan ang daisy at ngayon masasabi ko na favorite ko na siyang flower.

"Good."

Napamaang ako sa sinabi ni Zander at tsaka niya ako nilagpasan upang umupo sa table namin. Sumunod naman ako sa kaniya at tsaka ako umupo sa upuan sa harapan niya. Maganda ang spot dito at malamin dito, kaya hindi na ako magtataka kung nilalamig na ang binti ko ngayon.

"Buonasera signore e signori (Magandang gabi sa inyo Ma'am at Sir.) Here's the menu para po makapili po kayo ng makakain." At binigyan kami ni Zander ng menu, para makapili kami ng makakain naming dalawa.

"Pasta carbonara to me, please." I said, at binigay ko sa kaniya yung menu.

"Noted for that, Ma'am," she said.

"No. Change that for risotto con gamberi," Zander said at tsaka niya binigay yung menu.

"Noted po, Sir." At umalis na siya para asikasuhin yung inorder ni Zander.

"Hindi ako kumakain ng rice," mahinang sabi ko dahil alam ko kung ano ang inorder ni Zander.

"Look at yourself, Gail. You look skinny and I don't like it."

Napabaling ako kay Zander nang sabihin niya 'yon. Narinig niya pala ang sinabi ko. I smiled at him and looked at my arm and my legs na curious tuloy ako sa katawan ko because of Zander said to me. Hindi naman ako payat eh, tamang-tama lang ang katawan ko kaya papaano nasabi ni Zander. I am skinny.

Minutes later on our foods was serve. Napatingin ako sa pagkain ko na may kanin dahil nga inorder ni Zander 'yon. I grab the napkin and put it in my legs, and started to eat. We eat silently at masarap ang pagkain nila dito lalo na ang inorder ni Zander.

"You should be eating rice, Gail," Zander said to me.

"Kumakain na po ako ng rice pero hindi lang po madalas," I said.

He looked at me and wipe his mouth before he crossed his arm in front of me. "Then, you should eat rice every day, Gail."

I pouted because of he said. Hindi naman kasi ako payat, tama lang ang katawan ko sa age ko. I'm only seventeen years old magbabago pa rin naman ang katawan ko, kung sa tingin niya ay payat ako.

"Stop that Gail,"

I looked at Zander. "Kuya Zander, hindi naman po kasi ako payat. Tama lang po ang katawan ko." I said.

He raised his right eyebrow, kaya napatikop ako ng bibig baka kasi hindi niya nagustuhan ang pagsagot ko sa sinabi niya. I just defend myself.

"Finish your food," he said.

Sumunod naman ako at tsaka ko pinagpatuloy ang pagkain ko na inorder ni Zander. Habang kumakain ako binayaran na ni Zander yung bill namin, dahil nauna siyang natapos kumain sa'kin at si Zander naman nagsabi na kumain kaming dalawa.

I finished my food at umalis na rin kami ni Zander sa restaurant at ngayon ay nagdadrive na siya papunta sa bahay para maihatid na ako.

"Are you still the Gail, that always comforts me?"

I slowly looked at Zander. Naalis ang tingin ko sa bintana habang hinihintay

"Ha?"

I didn't expect that he said, naputol tuloy ang iniisip ko kanina habang nakatingin ako sa labas ng bintana habang hinihintay ko na makarating na ako sa bahay.

He didn't say anything. He stopped his car at napatingin ako kung nasaan kaming dalawa ngayon, nandito kami sa park na kaunti na lang ang tao dahil gabi na at malapit na ito sa bahay.

"This day is the day that my younger lost to us." 

Ramdam ko ang lungkot ng pagkasabi ni Zander non, kahit na hindi mo ito makita sa mukha niya.

He tried to hold back his emotion. Nakatingin lang siya ng deretso habang ang dalawa niyang kamay ay nakahawak sa manibela ng kotse niya. Ngayon araw pala ang araw na nabangga si Tita Zammy at ang kapatid nito na hanggang ngayon hindi pa rin nila makita-kita.

"I don't want to go home, I know that my mom was sad now and I can't see like that my mom. Kaya niyaya kitang kumain ngayon upang pag-uwi ko sa bahay tulog na dapat si Mom and Dad." he said, akala ko pa naman date na yon pero hindi pala.

"Pwede ka naman po na matulog sa bahay at papayagan ka namam ni kuya," I suggested. Kung hindi niya kayang makita si Tita na malungkot dahil sa pagkawala ng kapatid niya, edi doon na muna siya sa bahay.

Napangiti naman si Zander pero pilit lang yon. "I don't think that was a good idea, Gail Han." he said my whole name.

"Suggest lang naman po yon, Kuya Zander." I said to him.

"I miss my younger sisters Gail," he said at naging seryoso ang boses niya na parang kanina lang.

"Kapatid mo po yon syempre, kaya mamimiss niyo po talaga siya. Pero kailangan mo Kuya Zander na maging matatag, kung hindi matatag sila tita at tito. Ikaw na lang ang maging matatag para makita nila na kaya rin nila maging matatag at maniwala na mahahanap niyo pa si Avon."

Avon ang pangalan ng younger sister ni Zander at mas matanda siya sa akin ng isang taon, hindi ko nga lang siya nakita dahil nga sa accident na nangyari sa pamilya nila.

"How? Paano ako magiging malakas, if I can see my mother suffering about the incident." Zander's voice was too much sad

I remove my seatbelt at walang sabi-sabi na niyakap ko siya. I know he need someone who can comfort him and i'm here to do that. I tap his shoulder gusto ko na malaman niya na nandito lang ako para damayan siya, at kung kailangan niya ako. I'm always here for Zander no matter what happened.

"You can do that, Kuya Zander. I know you can do that," I cheer him.

Walang impossible kay Zander lahat kaya niyang magawa, kaya niya rin na maging matatag for his parents. I heard his breath na dumadampi sa leeg ko and i can feel his hands in my waist.

"Thank you," he said to me, at napangiti na lang ako dahil sa sinabi niya.

He appreciate my help to him and I love it. Kahit sa ganitong bagay lang ay makayulong ako kay Zander dahil noon siya ang tumutulong sa akin back then. Tumagal pa ang position naming dalawa bago naisip namin na humiwalay na at pinagpatuloy na rin Zander ang pagdadrive niya para maiuwi na niya ako, dahil raw mapapatay siya ni Kuya Gio kasi anong oras na.

Nang makarating ako sa bahay may ngiti sa labi ko habang pumapasok ako sa loob ng bahay at wala sa ibaba si Kuya Gio, kaya nagpatuloy na ako umakyat sa kwarto, dahil tapos na rin ako kumain at busog na ako sa nanyari ngayong araw.

I hug him and he hugs me back.

Hindi ko mapigilan na hindi ko maibalik sa isipan ko ang tagpo na yon kahit na nandito na ako sa kama at nakahiga na para makatulog na. Hindi ako masaya dahil sa pinagdaraanan niya ngayong araw. Masaya ako dahil nayakap ko siya at nakatulong ako, para mawala kahit papaano ang lungkot na natatamdaman niya kanina.

Hanggang sa pinikit ko na ang mata ko na may ngiti pa rin sa labi ko at dinadala ko yon hanggang sa aking panaginip.

I looked at the mirror habang inaayos ko ang buhok ko sa pagkakapony tail. A positive morning to all, sana maganda ang bumungad sa inyo ngayong umaga. Kasi sa akin hindi lang umaga pati kahapon na rin na maganda talaga. I put my daisy sa tali ng buhok ko at tsaka ko inayos ang uniform ko.

"Very good, Gail Han," I said to myself.

Self support lang naman for myself dahil tayo lang naman ang magsu-support ng sarili natin. I grab my bag and also my books na hindi talaga kaya na ng bag ko, kaya hahawakan ko na lang. Lumakad na ako papunta sa pinto ng kwarto ko at lumabas para makababa na at naghihintay na si Kuya Gio.

Masaya akong bumaba sa hagdan at nakita ko na agad si Kuya Gio na nakaupo sa upuan niya habang kumakain na. Strikto talaga si Kuya Gio pagnasa bahay lalo na pagwala sila Mom and Dad, pero pagnasa school siya ibang Kuya Gio ang nakikita ko. And speaking of Mom and Dad? Babalik na sila mamaya at napaaga ang uwi nila, dati kasi umaabot ng buwan ang pag-uwi ni Mom and Dad pero ngayon naka two weeks lang sila sa ibang bansa.

"Good morning, Kuya Gio." I greeted him happy, at saka ako umupo sa upuan ko upang makakain na.

Naglagay ako ng pagkain fried rice sa plate ko at tsaka bacon, then sinalinan ako ng milk na galing pa ng ibang bansa na binili nila Mom and Dad. Magana akong kumakain ngayon at nakaisa pa nga ako ng kanin.

"Are you sick? Gail Han,"

Napatingin naman ako kay Kuya Gio dahil bigla niya akong tinanong. I chewed first bago ako magsalita.

"What is it Kuya?" I asked him, and I drink my milk.

"You don't eat too much rice but I can see clearly that you eat rice. Not once but twice," he said, then he drink his coffee.

I looked at my plate at paubos ko na yung fried rice na nilagay ko. I can feel that i'm full now, nakakabusog naman pala yung pagkain ng rice at ngayon ko lang naramdaman na busog na busog na ako. Nong hindi pa kasi ako masyado kumakain ng kanin at kaunti lang ang nararamdaman ko lang is tama na at busog na ako, but it was different now.

"Nakakabusog naman pala ang pagkain ng kanin, Kuya Gio." I said, and i wipe my mouth.

Napangisi si Kuya Gio sa sinabi ko. "Ngayon mo lang nalaman? Puro ka kasi gulay Gail, hindi ka naman kambing para kumain ng gulay araw-araw."

Napanguso naman ako sa sinabi ni Kuya Gio. Si Kuya Gio talaga sinisira ang magandang araw ko ngayon. Natapos na kaming dalawa ni Kuya Gio na kumain at umalis na rin kami sa bahay, para makarating na kami sa school.

"Hi, babe."

Napataas ang kilay ko ng makita ko si Queenie na nasa harapan ko na ngayon at mukhang hinihintay niya si Kuya Gio. Pagka park kasi ni Kuya Gio ng kotse niya at pagkababa ko, nakita ko na lumapit si Quennie sa amin.

"Kuya, hindi ka pa rin ba nagsasawa sa babaeng ito?" I point my finger to Queenie at tinaasan ko pa siya ng kilay.

Ayoko ko talaga sa babaeng ito. Sa tuwing lumalapit siya ramdam ko na may masamang mangyayari. Palagi rin siya humahabol kay Kuya Gio at si Kuya Gio naman hinahayaan lang si Queenie. Favorite yata ni Kuya Gio ang babaeng ito.

"Gail, hindi talaga magsasawa ang kuya mo sa'kin." Ngumiti pa siya sa akin.

Napairap na lang ako sa sinabi niya. "Baka naman kasi kinukulam mo ang Kuya Gio ko. Back off Queenie! Stop following my brother like you are a dog," I said, hindi ako sa maldita pero kung plastic at nagpapanggap lang sa harapan ko. Magiging maldita talaga ako.

Kitang-kita ko kung papaano pigilan ni Queenie ang inis niga dahil sa sinabi ko. Sige lang ipakita mo sa harapan ni Kuya Gio, kung ano talaga ang totoo mong ugali.

"Go to your classroom Gail," si Kuya Gio.

"Trash her, Kuya Gio." I said, before I walk but before that tinaasan ko ng kilay si Queenie at tsaka ako naglakad papasok sa loob ng school.

Wala pang gaanong tao sa senior higschool building dahil maaga pa naman pero sa collage building alam ko marami ng student doon, dahil five minutes na lang magsisimula na ang class nila.

Pagkapasok ko sa classroom for our subject today, kaunti pa lang ang mga kaklase ko na nandoon. Umupo na ako sa upuan namin ni Celine at si Celine wala pa dahil nga maaga pa lang. Kinuha ko na muna ang laptop ko at tsaka ko tinignan ang design na ginawa ko, hindi ko pa yon napapalitan dahil nga late na akong nakauwi kagabi. Nagtataka nga ako kung bakit hindi ako tinanong ni Kuya Gio kung bakit ako late na nakauwi, buti na lang talaga at hindi niya ako tinanong.

"Gail!"

Napahinto ako sa pagpindot ng marinig ko ang palengkera na sigaw. She's here at sure ako nagsumbong si Queenie kay Razel kaya ngayon galit na galit na sumigaw.

I raise my head and looked at her. Kitang-kita ko ang galit sa mukha niya. Galit kana agad niyan? Wala pa nga akong ginagawa sa ate mo. Sinarado ko ang laptop ko at kampate akong nakaupo sa upuan ko.

"What?" I asked her.

"You! Ginagalit mo talaga ako! Ang lakas ng loob mo na sabihan si Ate ng basura eh, mas mukha ka ngang basura kesa sa ate ko," she said in a angry voice at dinuro-duro niya pa ako.

"Can you please remover your finger in front of me. Nakakairita ka! Lalo na 'yang boses mo." I said, at mas lalo pa siyang nagalit dahil sa sinabi ko.

Pasalamat siya at wala akong tape sa bag, kung hindi inilagay ko na sa bibig niya yon at nng manahimik na siya.

"Ang kapal ng mukha mo! Who do you think you are para sundin ko, ha!"

"Me? Let me think first." Humawak pa ako sa baba ko na para kunyari ay nag-iisip ako, "Ako lang naman ang nagsabi na basura ang ate mo. Happy?" I said in a sarcastic voice.

"You! Little sh*t b*tch!" Inangat niya pa ang kamay niya para masampal ako, pero bago niya yon magawa may humawak na sa kamay niya para manatili ang kamay niya sa ere.

"Ang aga-aga naghahasik ka na naman ng kagagahan dito, Razel." Si Celine ang may hawak sa kamay ni Razel ngayon.

"You! Remove your hand!" Pilit na inaalis ni Razel ang kamay ni Celine, pero mas malakas si Celine kaya hindi niya yon maalis.

"Can I slap her, pretty beshie?" Celine asked me.

"Go. Walang pipigil sayo pretty beshie. I'll support you," Ngumiti pa ako kay Celine

Celine smiled at me back. "Thank you, pretty beshie." Then Celine slap Razel hard.

Napahawak na lang ako sa bibig ko na para bang nagulat ako sa ginawa ng kaibigan ko, habang yung mga kaklase naman namin ay natawa sa ginawa ni Celine.

"Ouch!" maarte na sabi ni Razel ng dumampi ang palad ni Celine sa pingi niya. Edi namula ngayon ang pisngi mo.

"Ops! Gusto ko lang naman na pantayin yang blush on sa mukha mo, but napasobra yata. I'm sorry Razel," pang-aasar ni Celine kay Razel.

"May araw rin kayo sa akin!" Tumingin pa siya sa pwesto ko bago siya padabog na lumabas ng classroom, at sure ako na tatakpan niya yung ginawa ni Celine na pagsampal sa kaniya.

"B*tch."

Napatingin ako kay Celine at nakaupo na ito sa upuan niya.

"Bakit parang nainis ka yata kay Razel?" I asked her.

Pansin ko sa pagsampal niya may galit yung pagsampal niya kay Razel kanina. Alam ko naman na mabigat ang kamay ni Celine pero yung kanina  talaga grabe yon. Ang lakas talaga.

"Ang landi-landi ng babaeng yon! Pati si caleb nilalandi kanina," she said.

Napakunot noo naman ako. "Who's caleb? At kanina? Kanina ka pa nandito?" Sunod-sunod na tanong ko kay Celine.

Sino naman kaya yung lalaking yon na binanggit ni Celine. Nakangiting tumingin sa akin si Celine at may kakaiba sa ngiti niya.

"Yung new waiter sa cafeteria. Caleb ang name niya," masayang sabi ni Celine, dahil nalaman niya ang name nong bagong waiter sa cafeteria.

"At papaano mo nalaman?" I asked her.

"Maaga kasi akong pumasok dahil nga balak kong makausap si Caleb at malaman ko yung name niya. Ang saya-saya ko pa nga naglalakad sa cafeteria kaso napawi yon ng makita ko na nakahawak si Razel sa balikat ni Caleb at inaakit niya ito. Ayon nagpatuloy ako sa paglakad at ng makapasok ako sa cafeteria, nagkunyari ako na sumakit ang paa ko kaya naagaw ko ang eksina na hindi naman maganda panoorin. Inalalayan niya ako umupo sa upuan tapos tinanong ko ang name niya para mapasalamatan ko siya, and he say his name na ikatuwa ko naman." Kwento ni Celine.

"Grabe ka!" Hinampas ko pa siya sa braso niya na gawa niya talaga na umacting ng ganon para lang malaman yung name nong new waiter.

"Sulit naman buti na nga lang at naabutan ko na inaaway ka ni Razel. Edi nakaganti rin ako sa panlalandi niya kay Caleb," Wow! Girlfriend ka niya?

"Parang girlfriend lang ang galawan ah." Pang-aasar ko kay Celine at ngumiti lang siya

"Tinamaan na yata ang kaibigan ko."

Natatawa na lang ako sa kinukwento ni Celine sa moment raw na pinagsamahan nilang dalawa kahit na sandali lang. May balak pa siyang kausapin si Caleb, para maging friend daw silang dalawa.

Our class was started. Hindi ko nakita na bumalik ulit sa classroom si Razel dahil siguro sa kakahiyan na inabot niya kanina. Paano kaya ang ginawa ni Razel para lang pumasa siya, kung ako ang teacher ng babaeng yon matagal na yon na bagsak dahil hindi naman sineseryoso ang pag-aaral.

Natapos na ang klase namin lahat at papunta na kami ni Celine sa cafeteria. Excited si Celine na pumunta sa cafeteria at ng makita niya si Caleb. Tinamaan na nga talaga ang kaibigan ko.

"Bakit wala siya?" rinig kong tanong ni Celine, habang palinga-linga ang ulo niya at hinahanap niya talaga.

Napatingin rin ako sa paligid upang hanapin ang kinababaliwan ni Celine at hindi ko siya makita. Tapos na kaming dalawa ni Celine na umorder ng pagkain at nakaupo na kami sa table, kung saan walang kumakain.

"Baka ghinost kana, Celine, dahil alam niya na ghoster ka." Pinapakaba ko lang si Celine pero totoong ghoster siya lalo na social account niya.

"Sus. Wala siyang karapan na i-ghost ako dahil ako lang dapat ang maggoghost sa kaniya," Celine said.

"Nasa loob ng kusina yan, hintayin mo lang at siya ang magdadala ng pagkain natin," I said to her, para hindi siya palinga-linga.

I was right dahil nakikita ko na agad ang maala model na waiter dito sa cafeteria na papunta na sa table namin ni Celine, habang hawak-hawak ang tray na may pagkain na inorder namin kanina ni Celine.

"Ayan na yung Caleb mo." 

Kinalabit ko pa si Celine para tumingin sa likod niya.

Tumingin naman si Celine at kitang-kita ko ang pagliwanag ng mukha niya ng masilayan ni Celine si Caleb na malapit na sa table namin. Natatawa na lang akonkay Celine na pinagmamasdan niya si Caleb habang nakangiti at si Caleb naman nilalagay namin yung pagkain.

"Have a good meal to both of you," Caleb said, at aakmang aalis na siya ng hawakan siya ni Celine dahilan para mapatigil siya.

"Yes?"

"Do you have any work today?" Celine asked.

"'Yon po ba? Magse-serve po ako ng mga pagkain ngayong araw." Blanko lang ang mukha niya habang nagsasalita siya.

"Can you please have a sit. Ako na bahala sa trabaho. I can pay you."

"You can pay me double?" May paghahamon sa salita ni Caleb.

Celine looked at me na para bang nanghihingi ng tulong pero nagkibit-balikat lang ako sa kaniya.

"Oo naman. I can pay you double," nakangiting sabi ni Celine, at hindi ako makapaniwala sa sinagot niya

"Let-

"Caleb!"

Napatingin ako sa sigaw ng pangalan ng bagong waiter dito at kitang-kita ko na may babaeng nagmamadaling pumunta sa direction ni Caleb.

"Honey. Anong ginagawa mo dito?" Caleb asked the girl, who shouted his name.

Honey. Tumingin ako sa babae at balisa ito kung kumilos, hinawakan pa ni Caleb ang kamay nong babaeng nangangalang Honey.

"Si bunso! Kailangan ka niya." Kitang-kita ko sa mukha ng babae ang taranta habang nakatingin siya kay Caleb, at may luha na rin ang kaniyang mata.

"Calm down. Magpapaalam na muna ako, at tsaka tayo pupunta kay bunso." Caleb said at tsaka siya naglakad papalayo sa pwesto namin.

I think my problema ang dalawang yon. Napatingin ako kay Celine na kanina lang ay nakangiti ito pero hindi na. Nakatingin ito sa dalawa na ngayon ay magkahawak ang kamay na nagmamadaling lumabas sa cafeteria.

"Okay ka lang, pretty beshie?" I asked Celine.

"May asawa na siya." 'Yan lang ang nasabi ni Celine, at nagsimula na siyang kumain.

I just looked at Celine na tahimik na kumakain, kung dati ay magana si Celine ay madaldal sa tuwing kumakain kami. Pero ngayon hindi siya nagsasalita at napuno ng katahimikan ang table naming dalawa.

"My pretty beshie Celine is in love in the man, who named is Caleb. The new waiter like a model."