An Extra and Ordinary Girl

Nakatayo ako sa isang sulok. Pilit nilalabanan ang lungkot na nararamdaman sa mga oras na ito. Burol ng isa sa kakilala ko. Hindi ko alam pero kusang tumulo ang mga luha ko mula sa mga mata ko. Iyak lang ako ng iyak sa mga sandaling iyon. 'Clara, kung saan ka man ngayon sana nasa mabuting kalagayan ka na.' Bigla nalang akong humagulgol. 'Mamimiss kita, Clara. Lagi mong tatandaan maraming nagmamahal sayo.' "Okay, cut!" Sigaw ni direk. Kaagad ko namang pinunasan ang mga luha sa mata ko at nakipagyakapan sa mga kasama kong mga extra sa drama na sinushoot namin ngayon. "Well done guys!" Pinalakpakan pa kami ng mga staff at mga kasama naming artista. "Maaring pumila dito ang mga ekstra. Wag masyadong magulo ha. Pumila lang ng maayos." Dali-dali naman kaming pumila para sa makakakuha ng sahod. "Magkano sayo?" Bulong sa akin ni Joyce. Ang kasamahan ko na ekstra din. Sinilip ko ang nasa envelop. "1k. Sayo?" Tanong ko pabalik. "Ganun din. Hays! Sana man lang dinagdagan din nila kahit limang daan man lang." Reklamo nito. "Gaga! Isang hagip lang naman tayo ng camera doon. Sa susunod pag marami na tayong mga lines panigarado makakatanggap tayo ng 10k. Usto mo yarn? Ako usto ko. Hihihi." Hagikhik ko na may kasamang biro. Actually hindi namin alam kung kailan ulit kami makakaraket ng ganito. Yung tita ko lang naman na beki yung palagi nag-aaya sakin sa mga ganitong raket eh. At least meron akong extra income although madalang lang talaga na makakuha ako ng ganito. Kadalasan sa mga indie film lang katulad nito. "Uwi ka na?" Tanong sakin ni Joyce. "Milk tea tayo doon. Yung tig 39 lang. Tara na!" Aya niya sa akin. Ngayon ko lang yan nakilala kung makapag-aya kala mo magkakilala na ng matagal na panahon. "Sorry Joyce. May gagawin pa ako eh." Pagtatanggi ko. "Ay sayang. Sige sa susunod nalang." Sabi nito bago kami magpaalam sa isa't-isa. Ako si Ligaya, isa akong ordinaryong estudyante na nag-aaral sa isang sikat na unibersidad. Isa ako sa mga mapalad na iskolar ng bayan. Tuwing sabado at linggo, nagta-trabaho ako sa isang convenience store malapit sa amin kaya kahit papaano ay pang gastos ako sa school. Ang mahal kaya ng mga bilihin doon. Hindi naman kami mahirap. Sakto lang. Nakakakain ako mahigit tatlong beses sa isang araw, nakakapag-aral din ang bunso kong kapatid sa isang private school sa elementary, ang Papa ko ay namamasada ng tricycle habang ang Mama ko ay isang elementary teacher sa isang pampublikong eskwelahan. So basically, hindi kami mahirap at mas lalong hindi kami mayaman. Sakto lang talaga. Gusto kong maging artista balang-araw kaya kahit maliit ang kita sa pageekstra ay pinapatos ko na malay mo mapansin ako at maging sikat. Pero hindi naman na ako naghahangad pa na matupad kasi sa pag eekstra nga madalang ko na makikita ang ganitong raker paano pa kaya kapag ganap na artista kana. Madami kang makakakompentensya at makakaagaw. "Ate, nakabili ako ng notebook ni Gian. Kyaaah! Ang gwapo niya dito oh." Bungad sa akin ng kapatid kong si Sally sabay pakita nung notebook niya na nabili lamang sa palengke. Die hard fan kasi siya nung artista na school mate ko rin. Palagi ko yan nakikita sa school kaya araw-araw nagiging story-teller na akong magaling kong kapatid. Gawin ba naman akong paparazzi nito kay Gian. "Kumusta ang raket mo ngayon nak?" Tanong ni Mama sa akin habang nagpupunas ng hapag. Kakain na kasi kami. "Ang galing ko dun, Ma. Talo ko pa ang bida sa iyakan." Biro ko. "Oh eh di sana ikaw na lang ang kinuhang bida." Tatawa-tawang ani nito. "Naku Ma! Olats yang si Ate. Hindi mabenta ang kagandahan niya. Hindi nga siya pinapansin ni Gian sa school paano pa kaya ang mga madlang pipol." Pangongontra ng magaling kong kapatid. "Hah! Pag ako naging leading lady ni Gian, 'who you' ka sa akin. Lunes ngayon kaya paniguradong marami ang mag co-commute ngayon. Buti na lang talaga andiyan si Papa at maganda ang mood niya ngayon kaya hindi ko na kailangan mag-commute pa at mahirapan. "Bye Papabels. Ingat ka sa byahe mo." Paalam ko sa kanya bago bumaba. "Ingat nak. Madapa ka sana." Rinig kong sigaw ni papa sa akin. Napatawa ako. Ganyan ang papa ko. Palabiro. Minsan istrikto pero madalas walang-kwentang kausap. Pero kahit ganyan yan, siya ang palagi kong katulong sa pambubully kay Sally kaya goodvibes kami niyan. Nakangiti kong pinagmasdan ang kabuuan ng school namin mula sa harap ng gate. 'MIRABELLA UNIVERSITY' Sinong mag-aakala na ang isang katulad ko ay nakapasok sa isa sa pinaka-prestihiyosong unibersidad sa Pilipinas. Pawang mga may kaya at may pribileheyong estudyante lang ang makakapasok dito maliban nalang kung ikaw ay nakapasa sa scholarship. Oo, dahil magaling ang aking brain, nakapasa ako at nakapasok dito. "Hoy! Parang tanga 'to. Papasok ka ba o tutunganga lang diyan?" Biglang sulpot nitong si Jessica, ang kaibigan ko na scholar din dito. "Ay sorry! Nag-momoment lang ako ng slight. Panira ah!" Inis na say ko at nauna ng pumasok sa gate. Lumapad ang ngiti ko nang hindi si Ms. Letty ang guard. Grabe kasi ang kaba ko pag siya ang nag iinspect ng bag ko. Kulang na lang babaliktarin niya ito eh. Wala naman akong tinatago sa bag pero kasi kapag siya ang mag iinspect ng bag ko pati napkin na nakalagay sa pinakailaliman ng bag ko ay nahuhulog dahil sa kanya. Minsan nahuhulog pa mismo sa paanan ng lalaki na nasa likod ko kaya nakakahiya. "Oh Mang Arnel! Ganda ng gising mo siguro noh? Nag goglow yung ngipin mo sa kakangiti eh." Pambobola ko. Close kami niyan kasi siya lang ang gwardiya dito na marunong makisabay sa amin. "Bago kasi ang toothbrush ko." Biro niya. "Sabi ko kasi sayo Mang Arnel, jowain mo na itong si Ligaya." Biglang singit nitong gaga. "Ulol. Hindi tayo talo Mang Arnel ha. Babae din gusto ko eh." Biro ko. Tumawa lang siya sabay iling. Habang naglalakad kami sa hallway papunta sa classroom, namataan namin sa di kalayuan ang basang sahig habang ang isang kawawang estudyante ang bumagsak at umiiyak. Napabuntong-hininga kami ni Jessica. Si Stephie at ang mga alipores na naman niya. Binubully itong kawawang si Gail. Hindi kasi siya lumalaban kaya nasasanay itong mga bruha na bully-hin siya. Nakayukong dumaan kami sa kanila. Gusto ko man siyang tulungan ay hindi ko magawa. Once that I stepped on their boundary, it will be over for me. Ayokong madamay ang buhay ko lalo na ang scholarship na pinaka-iniingatan ko dito. "Grabe talaga itong si Stephie. Hindi ba siya nahihiya? Artista siya tapos ito ang ugali niya." Bulong sa'kin ni Jessica nang makalampas na kami sa kanila. Hindi na ako sumagot at umiling-iling na lamang. Natapos ang 1st class nang matiwasay. Dumiretso kami sa next class namin. Dinaanan pa nga namin ulit sa hallway si Gail na nagbabasa ng libro sa tapat ng classroom at bago na ngayon ang uniporme nito. Infairness sa kanya, laging handa. Inaasahan na niya siguro itong mangyayari sa kanya. Kawawa naman siya. Mayaman sila Gail. Ang tatay at nanay niya ay may negosyo sa Europe. Kilala si Gail sa school na ito dahil naiiba siya sa mga mayayaman at mga sikat dito. May katabaan ito, makapal at kulot ang kanyang buhok, halos matakpan na ng kanyang makakapal na salamin ang kanyang singkit na mga mata at makakapal na mga kilay, matangos ang kanyang ilong at mapupula din ang kanyang mga labi. Sa katunayan, maganda naman talaga siya kaso nakatago ito kaya akala ng mga marami ay hindi ito kaaya-aya sa kanilang paningin lalo na si Stephie at ang kanyang mga alipores. Kawawa din siya dahil bukod sa siya ang palaging pinupuntirya nila ay wala pa akong nakikitang naging kaibigan nito. Palagi itong nag-iisa at laging hawak ang makakapal na libro. Natapos ang 2nd period, dumiretso kami ni Jessica sa cafeteria upang kumain. "Anong gusto mo? Libre ko ngayon." Bulong ko kay Jessica. "Aba! Tiba-tiba tayo ngayon ah." Sabi nito. "Nag extra kasi ako kahapon doon sa isang indie film." Sagot ko. "Uy! Sinong artista naman yan? Kasing sikat ba yan nila Angel Locsin?" Tanong nito. "Hindi naman ganun ka sikat. Yan yung kaibigan nung bida sa isang pelikula nakalimutan ko na kung anong title nun." Sagot ko. "Ewan ko sayo. Basta ang gusto ko yung isang slice nung red velvet cake at coke zero." Sabi nito. "Ikaw na din bumili sa'kin. Maghahanap lang ako ng upuan natin." Sabi ko sabay abot nung pera ko sa kanya. Inikot ko ang paningin ko sa kabuuan ng cafeteria. Halos mapuno na ito sa dami ng tao dito. Malawak din ito kaya kahit papaano ay may space pa naman dito. Dumiretso ako sa isang bakanteng table malapit sa mga kakilala kong mga scholar din na mga freshmen. "Hello ate Ligaya." Bati sa akin ni Diana. Junior na ako kaya inaate-ate na nila ako. Ngumiti lang ako at tumango sa kanila bago pinagpatuloy ang kung anuman ang ginagawa nila. Habang inaantay ko si Jessica, naisipan ko munang mag sss. 1 friend request 10 notifications (na puro 'si emerot invited you to like churvanes') Inopen ko rin ang messenger ko at bumungad sa akin ang chat ni Papa. Nagsend ito ng mga litrato na puro selfie. Nak, hanapan mo ako ng pang profile picture jan. Yung madagdagan ang in love ng nanay mo sa akin. Labyu! Napatawa ako ng mahina. Pare-pareho lang naman pose nito eh. Rereplyan ko sana siya nang marinig ko sigaw ng kabilang table. "Si Gian nandito na kasama si Jade. Kyaaah!" Napuno ng tili ang buong cafeteria habang ang puso ko naman ay tumatambol nang mabanggit ang pangalan niya. Oo, hinahangaan ko si Gian. Sino ba naman ang hindi? Tindig pa lang niya ay malakas na ang kanyang appeal. Medyo may pagka-moreno ito, matangkad at magandang ang hubog ng katawan nito. Makakapal ang kilay, matatalim pero kapag malapitan na ay nagiging maamo ang kanyang mga mata, mapupula ang labi at matangos ang ilong. He is an epitome of perfections and a prince charming. No wonder he is popular. Halos lahat kami ata na mga babae dito ay nakatingin lamang sa kanya. Napadako ang tingin ko sa isang babae na kasama niya at nakapulupot sa kanyang bisig. Si Jade. Isa ding sikat na artista at ka-loveteam niya ngayon. Lagi yan sila magkasama. Hindi ko alam kung pati pa din ba dito sa school ay nagfa-fan service sila or maybe sila na or baka malapit na magkaibigan ang dalawa. *Blaaag!* nagising kami sa aming ulirat nang marinig namin ang basag na baso at nakakalat na mga tray. Bigla kasing natapunan ng juice ni Gail si Gian. "I'm sorry. " rinig kong paumanhin nito kay Gian habang pinupulot ang mga nakakalat na basag sa sahig. "Tatanga-tanga talaga. " bulong ng mga tao sa paligid. Marahas na kinuha ni Gian ang braso ni Gail dahilan para masugatan ito mula sa mga basag. "Ahhh!" Halos mangiyak-ngiyak ito sa sakit. Napasinghap ang lahat sa sunod na ginawa ni Gian. Kinuha niya ang panyo niya mula sa kanyang bulsa at itinali sa kanyang daliri kung saan ito nasugatan. "Does it hurt?" May paglalambing na tanong nito bago marahang hinawakan ang kanyang baba. Napangisi ako. Eto na ata ang pagsisimula ng istorya nila kung saan ako ay mananatiling ekstra lamang sa kanilang eksena.