It’s been a week since my life was becoming normal again. Hindi na ako nagkakaroon ng nightmares about Andre, Arriz and Lance. Bali ang last ay noong napaniginipan ko si Lance at narinig pa ‘yon ni Joshua. Kahit sa campus ay normal na ulit ako. Hindi na rin napag-uusapan ang nangyari sa akin noong sa parking one. Mabuti naman dahil baka mapatulan ko na ang mga manchichismis tungkol sa akin. Hindi naman nila alam ang naging sitwasyon ko para pag-usapan nila at ako at pagtawanan dahil lamang mukha akong isang praning noong nakita nila ako.
Isang linggo na rin ang nakalipas simula nang nakakausap ko si Joshua. Tuloy-tuloy ang naging usapan namin. I feel so comfortable talking to him. Nakakalimutan ko na rin ang mga nangyari nitong nakaraan dahil nae-entertain ako ni Joshua. Nakakatuwa pa dah
