I Stay

Chapter 4

Emerald

Nasa Mall na ako at sobrang pagod. Pesteng Nathan na yan ang layo ng Mall. Patay ka sa akin pag uwi ko! Kaya pala ayaw ako ihatid tama lang siguro sya mag drive e di sana all may kotse. Kapag ako natuto nun. Who you talaga sya sa akin.

"Beshi!!" Kaway sa akin ni Kiana. Kumaway din ako sa kanya. Asan si Margareth?

"Asan si Margareth?" Ask ko kay Kiana.

"Ayun nakita alam mo na." Kiana

Hayss kahit kila patay na patay talaga kay crush ayun hinabol na naman. Pero susunod yun.

"So asan ka kahapon?" Umpisa yang tanung sa akin. Napangiwi ako kasi hays okey fine.

"Nabugbog ako." Sagot ko tanung nya.

"What?!!" Dahil mahal na mahal ako ng kaibigan ko nasigaw sya sa gulat.

"Hindi ko naman alam na ganun."

"Anong ganun? GaGa ka ba? Tanga ka talaga."

"Alam ko tanga ako pero si Nathan kasi." Oh ayan nangsisi pa ako. Pero need ko i help yung diba.

"Nathan?"

"Yap.."

"May gusto ka ba sa kanya?"

"Kiana?!!" Medyu hehehe pero hindi naman ganun kay Margareth na halos habulin na.

"Saan ka nakituloy kahapon?" Kiana talaga akala mo naman namatay ako parang soco lang eh.

"Nathan." Answer ko .

"Joke ba to?" Kiana

"Hindi ba halata?"

"My God Emerald marunong ka na lumandi." At tumawa ito sa harap.

What?! Lumandi medyu lang eehh joke lang.

"Medyu lang." Sabay tumawa din pero joke lang yun.

"Pero seriously? Nathan? Buti nakatagal kang kasama yun."

Kaya nga eh nakakalungkot kasi ang cold nya syaka need ko maging fake girlfriend pa hayss...

"Bakit need mo umalis." Pag iba kong topic namin.

Ngumiti sya sa kawalan yung mga mata yang masaya habang kausap ako bigla nang nawala naging seryuso.

"Kailagan eh.."

"Sa Dad mo?" Alam ko na sa Dad nya. Always sa Dad nya.

"Alam mo na."

"Bobo ako wala akong alam." Malamang wala akong alam bakit sya aalis tapos magtatanung sya? Hindi ko alam sa dami dami ng tao bakit ito pa ang kaibigan ko. Pero swerte ko na kasi maganda to mabait may pera pero syemre joke lang. Andyan kasi sila kapag need mo karamay. "Kiana kilan uwi mo?" Tanung ko dito mamimiss ko to sobra.

"Di pa nga nakakaalis uuwi agad? Emerald babalik ako promise." Ngumiti ito sa akin. "Wag kang umiyak GaGa! Hindi ako mamatay!" At binatukan pa nga ako.

"Kiana naman eh mapanakit." Nguso kong sambit. "Tagal naman maghabol ni Margareth. Sana may mapala sya."

"This is the last favor ni Dad sa akin. Sabi nya kapag sa state ako mag aaral. Hahayaan na daw nya ako sa lahat ng gusto ko. Ako kasi magmamana ng company namin kasi eh. Bat only child kasi ako. Pero alam mo kahit mag-isa ako. Alam ko ang dami kong pag kukulang sa family namin. Lagi kaming wala sa bahay. Pero kahit ganun hindi ako naghangad na sana iba mam and dad ko. Ayuko man lumayo sa kanila pero kailagan. Emerald babalik ako. This time ako naman. Magiging proud sila sa akin." At tuluyan nang tumulo ang mga luha ni Kiana. Lumigon ako sa kanya na may ngiti.

Wala akong karapatan ma ingit kasi napaka swerte ko sobra sobra kahit wala akong mama at papam But thankful kasi may lola at lolo naghihintay sa akin sa pag-uwi ko kaya mas aayusin ko pa ang pag-aaral ko kasi lahat ng ginawa nila sa akin ibabalik ko ng sobra.

"Proud ako sayu Kiana. Kasi akalain mo yun best friend kita. Kasama kita sa lahat ng pagsubok ko sa buhay. Sabay tayo umiiyak kapag wala na tayo magawa dahil nakakapagod ang problema. Pero hindi naman tayo ilalagay ni lord sa ganun kung di nya tayo ipapanalo diba?"

"Emerald..." Kiana

"Mag iingat ka palagi. Wag kang mag papalipas ng oras. Wag kang magpupuyat. Kung kailagan mo kami tawag ka lang. Wag kang iiyak mag-isa sasabayan kita. Mag aral ka dun ng mabuti ah. Wag masyadong masungit para may kaibigan ka din dun. Basta wag mo kaming kakalimutan ah." Pinunasan ko ang mga luha ko kailagan ko maging matatag para gayahin ako ni Kiana. Alam ko kaya nya ang lahat.

"Emerald... S-si...."

Hindi ko alam pero bigla ako natawa. Napangiti ako tama nga ako. Kiana...

"Si Lucas bantayan mo."

0_0

"Hindi ako bodyguard nya." Cold kong sabi. Sabi na eehh. Nafall na ang babae.

"Emerald naman ehh..."

"Bakit hindi ka umamin?"

Tumayo sya sa harapan ko. "Beshi gusto ko umamin pero hindi ngayon. Gusto ko yung kaya nya ako ipagmalaki."

"Sabagay pagbalik mo dito nag aaral parin ako." Nguso kong sabi sa kanya.

"Medical pa.."

"Oo tapos ikaw ang una kong pasyente."

"Hindi naman mabiro Beshi... Tara gutom na ako." Aya nito sa akin. Wala talagang balak mag pakita ng Margareth.

"Mag go-grocery pa pala ako." Bigla ko naalala. Halos one hour na pala chikahan namin ni Kiana.

"Okey bili muna tayo ng needs mo then eat tayo tapos pasyal tayo. Pero bago yan dalat complete tayong trio." Kiana

Tumango ako sa kanya. Ngayun namimili na ako ng needs sa bahay nung pesteng Nathan na yun marami rami na din ako napipili tapos nasa labas si Kiana hinahanap si Margareth.

"Bili na kaya akong napkin?" Bulong ko sa hagin. "Di ko pala itong pera." Sabay nguso. "Pero siguro okey lang no." Sabay kuha.

Hayss hindi ko alam kung ano kinakain ng tukmol na yun. Nakaainis bakit hindi sya sumama. At wala pa pala akong cellphone number nya. Ohh diba bastos talaga talaga syang lalaki. Basta alam ko kuha lang ako ng kuha di mawawala ang ice cream favorite ko yan. Dahil masyadong marami mukang apat na box to ah.

Binayaran ko na di ko kayang buhatin kaya tinulugan na akong guard ihatid sa labas. Dahil hindi ko nakita yung dalawa. Tumawag ako sa cp ni Kiana.

"Asan ka?" Tanung ko sa kanya.

"Sorry Beshi emergency kasi." Habol hininga nitong sabi sa akin. Tumatakbo ba sya?

"aahh sige ingat." Pero no answer sya at pinantay agad ang call. May problema ba sya?

Maya ko na isipin ang nangyari kailagan ko umuwi na para ayusin to sa bahay ni Nathan. Pero sana hindi sya magalit sa mga binili ko.

Lumipas ang oras nasa tapat na nila ako. Nasa tapat na ako ng gate dinig ko na ang sigawan sa loob.

"Nathan!" Sigaw ng isang boses lalaki. Buo ang boses at halatang galit na galit.

"Hon tama na please.." Boses naman ng babae. Anong meron dahil dakilang chismosa ako nasa tapat na ako ng pinto at nakikita ko ngayun ang isang pang yayari na sa tv ko lang nakikita. Umiiyak ang babae sa harap ng isang lalaki. Si Nathan naupo sa sahig ngayun punas punas ang labi nya dahil sa dugo.

"Sasayanging mo na lang ba buhay mo?! Wala ka nang ginawang tama! Pati company natin malulugi sayu! Hindi ko alam bakit ikaw pa ang naging anak ko!"

Anak? So magulang nya ito? Anong meron? Bakit kailagan yang gawin to?

"Pupunta ka sa State sa ayaw o gusto mo!" Sigaw nito sa kanya.

"Hon..."

"Ayukong umalis dito! Bakit hindi mo na lang ako hayaan!" Sigaw ni Nathan na puno ng galit."Dad? Tama ba? Dapat bang Dad ang itawag ko sayo? Dahil kaylanman hindi ko naramdaman yun?! Oo dapat hindi na lang ako naging anak mo!" Akmang sasampalin na sya ng ama nya kaso napigilan ko ito.

"P-pasensya na po. Siguro hindi sapat na dahilan para saktan nyu po anak nyo." Pigil ko sa kamay ng ama nya. Nagulat sila kahit ako gulat na gulat sa nangyari kalain mo yun hays bobo.

"Bagong babae?" Tanung nito sa akin.

"Wala pong perpektong ama anak o pagiging magulang po. May pagkukulang silang dalawa. Pero siguro kailagan pag usapan hindi sa paraan na saktan. Tingnan nyu po anak nyu. Puro sugat na po. Nasasaktan na po sya kahit ikaw. Pero bigyan nyu po ng time para harapin nya po yung problema nya. Sorry po kung nakikisawsaw ako. Pero ayuko naman po makita sinaktan nyu po si Nathan."

"Wala kang alam. Wala kang karapatan pigilan ako anak ko sya ama nya ako kaya ikaw babae ka lang nya iiwan ka lang nya paglalaruan ka lang nya umalis ka!"

Ngumiti ako dito pero mas hinigpitan ko ang hawak ko sa braso nya. "Alam ko po laruan ako. Nasasaktan parin po ako kasi tao ako. Katabi mo asawa mo may kaya kang sabihin yan sa akin? Pansesya na po pero hindi nyu po bahay to. Kaya umalis na po kayo." Sabay turo ko sa pinto."Pangako ibabalik ni Nathan ang lahat bigyan nyu po sya ng time. Sorry po sa araw na to Mam and sir. " Binatawan ko ang kamay ng papa nya at parang iwan syang natigilan.

"Hon tama na. Tara na." Lumigon sya sa akin sabay ngiti. Ngayon paalis na sila sa bahay ko este ni Nathan.

Lumigon ako kaya Nathan. "Okey ka lang?" Tanung ko sa kanya. Pero agad ako tinulak nya kaya napaupo ako sa sahig.

"Wag mo akong hahawakan!" Sigaw nito sa akin.

Napangiti ako sa kanya kahit ramdam ko na ang luha ko paro hindi ko iyun hinayaan tumulo.

"Hindi mo kailagan gawin yun. Kaya ko sarili ko. Wala kang karapatan na gawin sa magulang ko yun o kahit sa akin." Ay tuluyang umalis sya sa harapan ko.

Dahil wala na sya tuluyan ng tumulo ang luha ko. Alam ko mali ko sorry ha... Kung nag a ala-ala ako. Nathan....