Almost Eternally

Chapter 2

Chapter 2

Blood

Pabalik na kami ni Clark sa room namin pagkatapos ng konting meeting sa team. Tiningnan ko si auntie Setiel na busy sa paggawa ng assignment niya. Napailing nalang ako ng hindi niya pala ginawa kahapon o kagabi man lang. Ganon ba siya ka-busy sa katawagan niya? Kinagat ko ang labi ko sa naisip ko tiyaka marahan na pinilig ang ulo ko.

Tinapik ni Clark ang balikat ko habang tumatawa.

"Mukhang malalim ang iniisip mo ah? Frustrated ba? Bat kinakagat mo labi mo ha, daddy?" Natatawang asar niya, inalis ko ang paglagay ng kamay niya sa balikat ko.

Dumeretso ako ng lakad papunta sa upuan ko, umupo ako sa likod ni auntie Setiel, katabi ko si Cassidy, samantala sa tapat naman ni Cassidy ay si Angelie. Sa isang gilid ko si Clark. May space bago ang upuan ng gago.

"Kuya, ano nga kasing ibang tawag sa Second Philippine Republic at kailan nga ulit na stablished?" Tanong sakin ni Angelie, tiningnan ko siya ng masama.

"Oh ayan nanaman ang Suarez na tingin eh. Malamig at masungit." Sabay takip ni Cassidy sa mata ko.

"Japanese-sponsored Philippine republic, the puppet state. Established on October 14,1943." Sagot ni Cassidy.

"Bakit hindi niyo ba kasi ginawa kagabi iyang essay?" I asked. Bahagya akong nagulat nang humarap si auntie Setiel.

"So what?" Napailing na lang ako sa sagot niya, ang sungit.

"May oras naman kasi kagabi, ba't hindi niyo ginawa? Kinain na naman kayo ng social media." I said. Natawa si Clark sa panenermon ko. Ang hilig kasi nilang mag rush.

"Ayan nasermon tuloy kayo kay Daddy Adam." Natawa si Cassidy. Hinawakan niya ang kamay ko na nakayukom tiyaka ngumit't tumango sakin.

Napasinghap nalang ako, sinandal ko nalang ang ulo ko sa upuan. Nagsi-ayusan nang dumating na ang aming teacher. Pareho kaming nagtake down notes ni Cassidy.

Nang makaalis na ang teacher namin, panay ang pagpindot ni auntie Setiel sa cellphone niya at may pagkakataon pa na ipapakita niya ito sa kambal ko.

"Hey! Ang lalim ng iniisip ah?" Wika ni Cassidy. Umiling kaagad ako.

"Any problem?" She asked. Her face is really angelic.

"Nothing." Nakangiting wika ko. Ngumiti siya at pinisil ang ilong ko.

"Akala ko po kasi may problema ka, ang lalim ng iniisip mo. Baka malunod ka." Napailing na lang ako sa sinabi niya. "By the way, free ka ba sa saturday?" Napakunot ang noo ko sa tanong niya.

"I still don't know yet, why?" Ngumiti siya sakin.

"Iniimbita ka kasi ni mommy sa birthday niya." Oo nga pala birthday ni tita sa sabado.

"Let me see. Wala pa naman ngayon eh. Starting today, naka-schedule na ang Saturday ko." I assured her. Lumawak ang ngiti niya dahil sa sinagot ko. Napangiti rin tuloy ako dahil sa nguti niya.

"Talaga?! Salamat, Adam!" Maligayang wika niya. Natawa ako sa reaksiyon niya, parang bata.

Sumunod kaagad ang next subject teacher namin. Nakinig lang kaming mabuti hanggang sa mag-lunch na.

Sabay kaming naglalakad ni Cassidy, dahil siya ang kasama ko lagi kapag kumakain. Ako na ang nag-order ng pagkain naming dalawa.

"Sabi ni Clark may nililigawan ka raw?" Napakunot ang noo ko sa tanong niya. Anong nililigawan?

"Clark?" Pagsisigurado ko.

"Hmm." Tango niya. "Your cousin." I clenched my jaw at napakagat ako sa labi ko.

"Sino ang sinabi niya sayo?" I asked. She shrugged her shoulder and eat her food.

"Wala siyang sinabi, he just said na may nililigawan ka raw. Which is weird, wala naman akong tinatanong tas sinabi niya iyon." Damn Clark Kent Suarez! "I will just ask if is it true?" She asked. Agaran akong umiling, napatango siya.

"Okay then." Nakangiting wika niya.

Pinagpatuloy ko ang pagkain ko at nakinig sa mga kuwento ni Cassidy. I like her, I like her attitude. I like how angelic she is.

Nauna siya sakin sa classroom, dahil may kailangan pa akong hanapin, alam ko na kung saan ko siya mahahanap.

Patuloy lang ako sa pag-akyat hanggang sa makarating na ako sa rooftop. Nakita ko siya na nakahiga sa isang mahabang upuan, sa may lilim banda.

Nilapitan ko siya habang nakahalukipkip ang braso ko. Napadilat siya nang sigurong maramdaman niya na hindi siya nag-iisa. Ngumisi siya tiyaka umupo.

"So what's that huh?" I asked him, my cousin.

"Why? Is she jealous?" Nakakalokong tanong niya. Kinagat ko ang labi ko sa inis.

"Did you do it on purpose?" I asked. Umiling siya habang nakangisi na para bang nang-aasar.

"Ang torpe mo kasi." Wika niya.

"Get up. It's already time." Nakapamulsa akong umalis doon para bumalik sa classroom.

I saw auntie Setiel, nakikipag-malditahan na naman, kanino pa ba magmamana? Edi kay lola.

Nakahalukipkip ang dalawang kamay niya.

"Eh ano naman ngayon? Alam niyo ang immature niyo no? Natapakan lang ang sapatos niyo akala mo mamatay na kayo." Naiinis na sagot nito.

Hindi ako umalis sa pintuan at nakatingin lang sa kanya. Nakatalikod siya sakin.

"Hindi ka kasi marunong mag-sorry. Ganyan ba kataas ang pride mo na kahit ikaw na ang may kasalanan hindi ka parin magsosorry?" Sagot ni Marie, kaklase namin.

"Why would I say sorry?" Mataray na tanong ni auntie Setiel. "In the first place ikaw ang sumiksik." Tamad ko silang tiningnan at pumasok na.

"Will you two stop? It just a simple thing." Huminto muna ako sa gitna nila tiyaka dumeretso sa upuan ko.

Binuksan ko ang aking bag tiyaka kinuha ang leather jacket na dala ko. Cassidy stare at me with her curious eyes. I just shrugged my shoulder.

Pumunta na si auntie Setiel sa pwesto niya at may kung ano-anong kinakalkal sa bag niya. Tumayo na ako para lapitan siya.

I hug her waist and tie my leather jacket to her. She faced me. She's shock.

"What the hell, Adam?" Iritadong tanong niya.

Nilagay ko na ang magkabilang kamay ko sa aking bulsa at nilapit ang mukha ko sa kanya para bumulong.

"Blood stain, Auntie." She pushed me, nagmadaling kinuha ang bag niya para tumakbo palabas.

"What was that kuya?" Angelie asked. I shrugged my shoulder.

Umupo ako sa upuan ko, nakita ko ang pag-iling ni Cassidy.

"Are you okay?" I asked. She gave me a weak smile and nod. "You're not. Something bothering you." I know you well, Cassidy.

"Hey! I'm okay!" Tiyaka niya ako binigyan ng maaliwalas na ngiti but her eyes speak otherwise.

"Can you tell me what's bothering you?" Nawala ang binigay niyang ngiti kanina.

"Ah. I'm just curious if who's Clark pertaining to." Kumunot ang noo ko sa sagot niya.

"What?" Naguguluhan kong tanong.

"I mean, the girl you liked." She shrugged her shoulders.

"I don't have. All right? Stop worrying." Pinisil ko ang ilong niya pagkatapos kong sabihin iyon.

Damn you, Clark Kent Suarez!

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Aalis na sana ako nang tinanong ako ni Cassidy.

"Saan ka pupunta?" She asked habang nagca-calligraphy sa likod ng notebook niya.

"Comfort room." Ngumiti siya sakin at tumango. Tinanguan ko rin siya bago umalis.

Instead going to boys comfort room, naghintay ako sa labas ng pangbabaeng comfort room.

Nagbukas ang pintuan at si Setiel na ang nilabas nito. Napatalon siya sa gulat nang makita ako.

"Anong ginagawa mo rito?" She asked. She's embarrassed okay.

"Just passing by and checking you." Tumango siya.

"Hiramin ko muna itong jacket mo ha? I don't have spare clothes." Tumango ako sa sinabi niya.

"Is it okay with Cassidy?" Kasalukuyan kaming papunta sa room ng magtanong siya.

"Okay with what?" I asked. She suddenly stopped from walking, I am too.

"You're courting her right?" Napakunot ang noo ko kasabay ng pagkagat ko sa labi ko.

"Clark Kent Suarez right?" Siya naman ang kumunot ng noo ngayon.

"Siya ang nagsabi sa inyo ni Angelie?" I asked. Tumango siya. I let a heavy sigh. Damn, Clark!

"She's okay with it. You're my auntie after all." Nagulat siya sa sinabi ko, mukhang hindi pa niya nakuha ang sinabi ko ngunit ng makuha na niya ay agaran siyang tumango. Naglakad na ulit siya kaya sinabayan ko na.

"Why didn't you bring extra clothes? It's your month." Sermon ko sa kanya.

"I forgot okay?" Masungit na sagot niya.

"Then be careful next time. They will tease and make fun of you if they see the blood stain." Umirap siya. Ang hirap niya talagang intindihin kapag meron siya.

"I know how to handle tho." Syempre, she knew, she's known as 'maldita' in our classroom.

"But it makes you embarrassed. Sakin pa nga lang nahihiya kana, paano pa kaya kapag iba ang nakakita?" She flip her hair.

"Adam. I just forgot because of the small fight earlier. Okay? Don't be so overprotective and I know how to handle myself tho." Napa-awang ang bibig ko sa pride ng babaeng ito.

"Auntie, I'm just concern." I explained. Huminto siya tiyaka humarap sakin.

"Okay. I get it okay? Huwag ka nalang maingay sa classroom." She pleased. Napangisi ako.

"Okay, Auntie."

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa classroom. Siya ang unang naglakad sa aming dalawa at nakasunod lamang ako.

Umupo na ako, when I saw Cassidy busy with her Calligraphy.

"Is that my name?" I asked. Umangat ang ulo niya para tingnan ako tiyaka ngumiti.

"Ang tagal mo ah. Wala tuloy akong makausap kanina." Reklamo niya, I chuckled. Tinagilid ko ang katawan ko para lalong maharap ako sa kanya.

"So, you're busy doing calligraphy, And that's my name." I teased. She chuckled. Oh, how I like her chuckle.

"Yup. Wala akong maisip eh." Asar niya sakin.

"Nope, nagwagwapuhan kalang sa pangalan ko." She rolled her eyes at pinagpatuloy na lang ang pag-calligraphy niya.

Umayos ako ng upo when I accidentally bumped or pushed auntie Setiel's chair. Agaran siyang lumingon sakin habang magkasalubong ang kilay at umuusok ang tenga. Tinaas ko agad ang dalawang kamay ko bilang pagsuko.

She will explode in three.., two.., one.

"Ano ba?! Can you just be careful next time ha?" I told you.

"Okay. Sorry. I didn't mean that." I am sincere.

"Eh kung nag-ingat ka kasi?!" Okay, I understand why she's acting like this. Because she has a period.

"Setiel, Adam already said sorry. Hindi naman niya sinasadya." Cassidy interrupted. Bumaling ang magkasalubong na kilay ni auntie Setiel kay Cassidy.

"Talking to you?"

"Hey. Stop already. Auntie, I'm sorry okay? Cassidy is not involve." Pigil ko sa kanilang dalawa.

Auntie Setiel rolled her eyes and turned her back on us. Napailing si Cassidy sa nangyari.

Are girls always that way when they are on their period?