GWEN’S POV
Kinagabihan, mas lalong gumaan ang aking pakiramdam dahil sa pagpunta namin ni Papa sa simbahan kasabay pa na alam kong hindi ako nag-iisa sa laban ko ngayon. Kung iisipin, mas maraming tao ang may mas mabibigat na problema kaysa sa akin.
“The pageant was postponed because of what happen,” sabi sa akin ni Professor habang nakahiga kami sa kama at kayakap ako. Hindi ako nakapagsalita at sa halip ay ipinikit ang mga mata.
“Sorry, it’s not your fault. Kilala ko na kung sino ang may pakana ng lahat, ako na ang bahala sa kanya,” dagdag pa niya. Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin na para bang isinusobsob ako sa kanyang matigas na dibdib.
Bago pa tuluyang dapuan ng antok ay narinig ko ang kanyang mahinang bulong.
“I’m sorry.”
Hanggang kailan ba siya manghihin
