Kandahaba ang nguso ko habang pinagmamasdan ang kuwarto ng nobyo. Sobrang namimiss ko na ito 'agad.
Simula yata ng bumalik ito ng Singapore palagi na akong nanghihina, nalulungkot at walang ganang kumain.
Sobra akong nangungulila rito. Dumating sa punto na para akong maiiyak. Hindi ko nga akalain na ganito pala ang umibig.
Nakakabaliw!
Ilang araw pa lang itong nawawala ang bigat-bigat na sa pakiramdam. Tipong hinahanap-hanap ko ang mga yakap at halik nito.
Ang kalambingan nito, ang matamis nitong mga ngiti sa labi.
Niyakap ko ang malambot nitong unan.
I miss you na..
Uminit ang gilid ng mga mata ko ng maalalang hindi pa rin ito tumatawag simula kahapon. Lalo tuloy nadaragdagan ang bigat sa dibdib ko.
Nagtataka ako kung bakit hindi ako nito naalalang tawagan. Samantalang gabi-gabi
