Extent Love s2

Chapter 3

RIAs POv

"Mimi wake up"  rinig kong tawag ng maliit na boses.

Baby zin .. baby zai where are you?? Mommy miss you... mag pakita na kayo kay mommy  please...

Hindi ko na kaya mag isa... 

"Mimi wake up we love you   dada is with us" 

Baby??? Asan kayo pupuntahan kayo ni mimi asan kayo ???

Panay lang  ako lingon madilim at wala akong makita tanging boses lang nila ang naririnig ko. At alam kung   anak ko mga iyon.

Asan kayo  asan kayo mga anak ko gusto kuna kayo makita

" mimi wake up"

Baby???

"Mimi wake up"

Yes mimi is awake  please magpakita na kayo kay mimi baby zin baby zai please let mimi see you.

"Mimi wake up"

Baby????baby ?? Bakit parang layo nyo na asan na ba kayo..

'Wake up mimi'

Asan na kayo bakit hindi ko na kayo marinig 

Baby baby say something please.... asan na kayo please ....

Babies.....

Pag mulat ko ng mata ko naaninag ko ang puting kisame. Ilang ulit pa akong kumurap nang lumingon ako sa bintana ay madilim na.

Akmang tatayo  ako para umupo ng makaramdam ng sakit sa kaliwang kamay ko.

Oo nga pala   i did it... wala nakong  gusto sa buhay kundi ang mawala sa mundo.... pagod nako... unti unti nanamang  may tubig na umagos sa pisnge ko. 

Pinunasan ko agad ang aking luha at pilit na tumayo. Nilibot ko ang  loob ng kwarto nakita ko si kai na natutulog sa sofa. At si cal na natutulog habang nakaupo  nakabaling ang ulo sa sandalan ng sofa.

Alam kung mali ang nagawa ko. Pinapahirapan kuna ba sila? Mga taong nakapaligid sakin.

Mabuti pa atang mawala na lang ako ng tuluyan yung tipong wala na kayong iisipin pa.

Pilit kong tinanggal ang dextros sa kanang kamay ko. Kinuha ko ang tape at inilagay kung saan nakaturok kanina yon para  matigil ang dugo.

Tinangal ko ang hospital dress at kumuha ng damit sa bag na nakalagay sa gilid. 

Nang matapos akong mag palit tinignan ko ang dalawa na mahimbing na natutulog.

Alam kung mali to pero sorry... sorry kung mahina ako sorry kung naging pabigat ako.. sorry kai sorry cal.. 

Pinunasan ko agad ang luhang pumatak sa akin. Humanap ako ng ballpen at papel para magiwan ng note.

Uuwi  ako ng probinsya kung saan ang kamag anak ni tita. Kilala  naman ako nila  hindi  naman siguro ako pag tatabuyan gusto ko makalayo. Gusto kung takasan lahat ng ala-ala sa lugar na to.

Nang  matapos ako mag iwan ng note tumingin pa ulit ako sa mga   matalik kung kaibigan. Sila lang ang   nakasama ko sa lungkot at saya ng buhay ko.

"Pangako babalik ako pag handa na ako babalik ako.. pag kaya kunang tumawa at maging masaya nasa tabi nyo na ako sana mapatawad nyo ko dahil naging mahina ako. Salamat sa lahat. " mahinang bulong ko. Tinakpan ko ang bibig ko   para pigilan ang pagiyak. 

Agad kung inayos ang sarili para makalabas ng hospital dadaan ako  sa apartment namin nila kai noong buntis ako.

Actually binili na iyon ni cal  hindi lang nya sinabi sa amin. Akala namin hati kami sa pang bayad. Pumunta muna ako sa  condo ni cal para kunin ang wallet ko  dahil andun ang susi noong apartment.

May tinabi akong ipon ko doon na nakalimutan ko nang kunin dahil naging busy ako sa mga anak ko. Kahit naman na matagal na kaming wala doon malinis pa iyon at palagi dinadaanan ni kai para linisin.

May kaunting gamit din kami doon na hindi na namin kinuha. Para daw pag mag oovernight gusto daw nila doon.Dahil malapit sa bahay ni kai.

Nang tuluyan na akong makalabas ng hospital agad na akong pumunta ng   condo ni cal. Malapit lang naman kasi ito dito.  Yun angnkinaganda ng  condo ni cal. Malapit sa school at sa hospital.

Sa kalagitnaan ako ng paglalakad ng   may  tumabing itim na mamahaling sasakyan sa tabi ng kalsadang dinadaanan ko.

Sa takot ko agad ako nag tatatakbo. Naalala ko ang dating van na humabol sakin. Sila kaya ulit ito wag naman sana. Hinawakan ko ang makirot kong kamay   para hindi kaano magalaw sa pag takbo.

"W-wait wait please  wait  my lady"  rinig kong sabi ng humahabol sa akin nakaitim  at.... babae?

Napahinto  ako sa pag takbo  humihingal pa rin ito. Nang kaunti nalang ang distansya namin umaatras naman ako.  

" w-wait hindi ako masamang tao. "   tinaas nya ang dalawang kamay nya kahit na humihingal oa rin sya. Pinagmasdan ko ang muka nito maganda,maputi,matangkad,ang katawan. Maganda sya pero.. parang boyish ang datingan..

"Sorry to startle you i just want to talk hindi ako masamang tao. My master want to talk to you can you give us a little bit of your time" 

Mahinahon nyang sabi.

"Sino ka?? Sinong master?" Tanong ko agad. Ibinaba nya na ang kamay at itinuro ang itim na sasakyan sa hindi kalayuan. Malayo layo na rin pala ang natakbo namin.

"  his inside  just a talk  sana mapagbigyan mo  kami"  magalang nyang sabi. Nakatingin lang ako sa itim na sa sasakyan hindi ko alam kung bakit ako tumango. Parang kusang gumalaw ang ulo ko at pumayag sa gusto ng babaeng kaharap ko..

" thank god... so ma'am lets go?"  Tumango ulit ako at sumunod sa kanya. 

Muka naman syang mabait sana tama tong pinapasok ko. Hindi ko naman sila kilala. Ewan ko kung bakit napapayag nya ako. bumibilis ang t***k ng puso ko kinakabahan ata ako. Ano ba tong pinasok ko.

Pinag buksan nya ako ng  pinto, nakangiti syang   nakatingin sa akin. 

Pag kapasok ko bumungad sakin ang gara ng sasakayan. Halatang mamahalin wala akong alam sa saskayan pero sa tingin ko hindi biro ang kotse na to..

" my lady"  nakangiting sabi ng  hindi katandaang lalaki. Kita sa mata nya ang galak ng makita ako. Pero bakit??

"Sino ka?"  Agad kung tanong hindi umaandar ang sasakyan  kahit na nakapasok na sa passenger seat ang  babaeng nag dala sakin dito.

" im the butler of david  family  benedict"  pagpapakilala nito. Umaasta pang yumuyuko at nilalagay ang kamay sa tyan. Para tuloy akong nasa fairy tale alam nyo yung prinsesa  na niyuyukuan ng kawal.

" i-im  aria... but i dont know you.." nakita kung nalungkot ang lalaking kaharap ko.  At pilit na ngumiti sa akin.

" maari ka po ba naming isama..gusto po kayong makausap ni master"  hindi na itago sa pandinig ko ang lungkot sa tinig nito.tumingin din ako sa mirror ng sasakyan. Nakita ko ang malungkot na itsura ng babaeng kaninang humabol sakin.

Muka naman silang mabuting tao. Kungngusto nila akong kunin o kidnnapin kanina pa nila ginawa. Pero ngayun nakikiusap silang makausap ko ang master nila.

" o-okay"  nasabi ko. Ngumiti lang ang kaharap kong lalaki. 

"Thank you"  nginitian ko lang sya ng magpasalamat sya sakin.  Lumingon naman ang babae sa passenger seat at ngumiti saakin. 

Nginitian ko nalang sya ng pilit, hindi ko alam  bakit sa tingin ko ang saya nya.

Tahimik lang ang byahe  namin  nakatingin lang ako sa  bintana habang nakahawak sa dumudugo kong pulsohan.

" my lady kaylangan po muna  natin gamutin ang sugat nyo  pag dating po natin ng mansyon"  rinig kong sabi ng katabi kong lalaki na benedict daw ang pangalan nya.

Nilingon sya kita pa din ang lungkot sa kanya. Bakit ba sya nalulungkot naawa ba sya sa itsura ko.

" salamat benedict"  nginitian nya nalang ako. Tinatawag nya akong my lady. Hindi man komportable sa tawag nya  hindi na ako nag tanong. hindi ko naman kasi sila kilala at pagkatapos kong kausapin ang sinasabi nyang master. magpapahatid nako sa condo ni cal.

" a-ahm benedict? Pwede ba akong mag pa hatid sa condo ng kaibigan ko pag tapos ko kausapin ang master na sinasbai mo?" Kinapalan kuna ang muka kong sabihin iyong plano ko pag tapos ko kausapin ang master nya.  Nginitian lang ako nito at tumango. 

Tahimik na ulit ang byahe namin.  Nang marinig kong mag salita ang lalaki sa gilid ko.

"Yes were here open the gate " sabi nya. Nagkibit balikat nalang ako  meron sya ear peace sa  tenga nya  na ngaun ko lang napansin. Dahil madilim ang loob ng sasakyan.

Wooow..  ang ganda... tanging nasabi ko ng  makapasok kami sa isang malaking gate na bukas na. Siguro iyon ang tinutukoy kanina ni benedict.

Ang ganda sobrang ganda. Kaparehas sya ng mansyon ng pamilya ni ian. Pero kakaiba ito. Parehas na dadaan sa tahimik na lugar na walang kabahayan. pero pag pasok sa gate nito puno ng bulaklak parang fairy tale... ang ganda.

Siguro mas maganda ito kapag umaga. Kitang kita ang ganda ng bulaklak. Napapatingala akong dumudungaw sa bintana. Nagulat ako ng kusang bumaba ang bintana. Napalingon ako sa babae na nakangiting nakatingin sakin.

Nginitian ko lang din sya at bumaling na  sa dinaraanan namin.  May arch na puno ng ibat ibang kulay ng bulaklak. Kahit madilim ay kapansin pasin ang ganda nito. Dahil sa maliliit na ilaw gumagapang din sa mga bulaklak. Para tuloy may maliliit na bintuin.

Ang dinaraanan namin ay natatabunan ng mga bulaklak na gumapang sa arch  na  nakahilera dito.

Magaling ang nag desenyo  sa  araw maniguradong malilim pag daraan dito.  Para tuloy kaming pumapasok sa entrance ng napakalaking garden.

Nang makalagpas na kami sa  kamangha manghang flower arch. Tumambad naman sa mata  ko ang mala diamanteng mansyon. 

Ohh my g.... bahay pa ba yan? Bakit parang... hindi ako makapaniwala dahil kahit gabi ay kumikinang ito dahil tumatama ang sinag ng buwan sa  iilang parte ng  ng mansyon.

Parang palasyo... hindi ko aakalaing may ganitong bahay dìto sa pilipinas.  Ang ganda... siguro kapag umaga parang bituin ang mga  maliliit na kumikinang na iyon.

Kakaiba ang lugar na ito. Sa lawak ng lupain iisipin kung nag iisa lang itong mansyon na nakatayo rito. Dahil pataas ang lugar na ito.

Pag kababa ko ng kotse ay inalalayan ako ni benedict. Nagulat ako ng  sobrang daming maid at mga lalaking nakaitim ang naka pila sa harap ko. Bakit may... yes may red carpet ????.

" Welcome home my lady "   sabay sabay na sabi ng mga maid

" welcome back my lady"   sabay sabay na sabi ng mga nakaitim. Sinong my lady ??? Kanina pa ako tinatawag na ganun... ako ba.. nagkakamali lang ata sila.

Nilingon ko si benedict. Nakatingin na ito sa akin at nakangiti ng lingunin ko rin ang babaeng humabol sakin ay ganun din angnginawa.

"Welcome back my lady" sabay na sabi ni benedict at ng babae.

Hindi ko magawang tumutol sa mga pinaggagawa nila kasi nakakahiya. Sinenyasan ako ni benedict na mag lakad na kaya iyon ang ginawa ko.

Nakakahiya man ay tuloy lang ako sa pag lalakad habang katabi ang dalawang kasama ko sa byahe.

Napansin kong maylalaki sa pintuan ng mansyon. May katandaan na ito pero hindi pa gaano. Parang matanda lang ng kaunti kay benedict.

Nakatingin lang sya sa akin na parang maiiyak na.. malungkot ang mga mata nito na parang madaming gustong sabihin.

Hindi ko naialis ang mata ko sa pagtitig sa mata ng lalaking sasalubong samin. Parang may lungkot  akong nararamdaman habang nakatingin sa kanya.

Nang makalapit kami sa    harap nya. Mas lalo  akong nalungkot.  Dahil tumulo ang luha  sa gilid ng mata nito. Malungkot syang nakangiti sa akin.

" s-sino ka "  tanging nasabi ko naririnig ko ang pag singhot sa gilid ko. Hindi ko alam kung bakit karamihan sa paligid ko ay umiiyak. Kusang lumabas ang likido sa gilid ng mata ko.

Nadadala lang ba ako sa paligid ko o dahil sa mga pinagdaanan ko sa buhay. Bakit sila umiiyak hindi ko sila kilala bakit sila masaya at malungkot nang makita ako. 

" quinn "  masayang sabi ng lalaki sa harap ko. Quinn? Nagulat ako ng yakapin nya ako.  Hindi ako nakapag react agad pero agad nya din akong binitawan.

"Ohh god... My daughter  i finally see you thank god... thank god... "   at niyakap nya ako muli. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko... daughter? Ako? Ako ba ang tinutukoy nya??

" m-master"  rinig kong sabi ni benedict.  Sya ba ang tinutukoy nilang master. Agad akong binitawan ng lalaking tinatawag nilang master.

"Oh no... i-im sorry  nadala lang ako tara at pumasok tayo sa loob." Inalalayan nya ako  makapasok sa loob ng mansyon ng madako ang mata nya sa kaliwang pulsohan ko  nag salubong ang kilay nito. Nabumaling  kay benedict.

" call our doctor " seryosong sabi nito. Ngunit ng lingonin ako nakangiti na muli ito.

Pag pasok sa bahay ay  masasabi mong napakayaman nya.... parang walang alikabok ang kasulok-sulokan ng  bahay  na to. 

Ang laki ng living room ang lawak na ni kusina ay malayo sa  living area ni hindi maaninag. At ang interior  ay  mala  modern greek  ang design. Maaliwalas  sa mata.

At dahil nasa isaas ito at tila nasa sulok kami ng pilipinas. Napaka presko sa pakiramdam dahil sa nag lalakihang glass window. Naaninag ang karagatan. Hindi na ako nag taka pa sa haba ng byahe namin paniguradong  nasa  dulo na ako ng luzon.

" anak"  tawag sa akin ng  lalaking tinatawag nilang master. Kumurap kurap lang akong nakatingin sa kanya. Nakakalungkot dahil siguro miss nya ang anak nya ay napagkamalan ako nito.

" anak  im sorry pero maari ba tayong mag usap kapag tapos na  gamutin ang sugat mo." Saad nya kaya tumango nalang ako. 

Nang makarating  na ang doctor na pinatawag nya agad nitong tinanggal ang benda sa kamay ko.

Nakaupo parin kami sa sala  nasa tabi ko ang lalaking tumatawag saking quinn. Nakatingin naman si benedict sa dulo ng sofa  katabi nito ang babaeng kasama namin kanina na hindi ko pa alam ang pangalan.

" ohh what  happen to you.. " nag-aalalang saad ng katabi ko. Maski ang doctor ay nabigla. Dahil hindi simpleng sugat ang nakita nila. Malalim at mahaba kung hiniwa ang palapulsohan ko. Kaya hindi na ako nagtaka ng tahiin ito. 

"Why..." nag-aalalang tanong ng katabi kong si master. Master na itawag natin  makigaya nalang tayo.

"Benedict..a-ano tong nakikita ko.. anong ibig sabihin nito." Seryosong saad nya kita ang pagtitimpi sa boses nito.

"Master.."  tugon ni benedict na hindi alam ang sasabihin.

" explain."  Madiin nyang saad. Salubong na ang mga kilay nito na napapatingin sa sugat ko at umiiling iling.

Bakit sya nagagalit. Hindi naman kasalanan ni benedict to... kung alam mo lang po nakakahiyang sabihin ang dahilan. Dahil alam kung mali ang ginawa ko. Nag iwas nalang ako ng tingin.

" master... hindi na po namin naabutan sa hospital ang young miss... na-nakasalubong na po namin sya sa labas ng hospital."  Paliwanag ng babaeng humabol sa akin.

Nailing iling namang ang master nila. Naririnig ko rin ang malalalim na  buntong hininga nito.

"Master maayos po ang kanyang lagay.  Marahil ginamot na ito doon at bumuka lang ho ng kaunti ang sugat dahil sa  pwersahang paggalawa nito. " tumango nalang si master at bumaling naman sa akin ang doctor.

"My lady ingatang nyo po ang inyong sugat  bebendahan ko  po ito ulit pero kung maari ay wag nyo po munang igalaw ng masyado dahil  fresh pa po ito. "  tumango nalang ako  bilang pag sang-ayon.