“Al!” tuwang-tuwa kong tawag sa kanya at saka dali-daling bumaba sa kama ko para lapitan siya. “Are you okay now?”
“Of course!” masigla niyang sagot at saka inilapit ang mukha sa’kin. “I don’t know what happened though!” bulong niya at saka ako kinindatan. Binalingan naman nito si ate Euri na nakatayo sa tabi ng kama niya.
“Did I make you worry again?”
“I’m used to it,” ate Euri calmly responded. Napangiti naman ako. He then looked at Detective Martinez and at the doctor whose face was now as white as vinegar. Mas nagmukha tuloy siyang kahina-hinala lalo pa at pinagpapawisan ito kahit may aircon naman sa loob ng kwarto.
“Now, what do we have here?”
“I witnessed someone… died,” halos pabulong kong sabi sa kanya. Naalala ko naman yung tagpong naabutan ko kanina na nagpatayo ng mga balah
