BAHAY BAHAYAN

Chapter 8

Masaya kaming naglinis ng room ng aking Anak na si Zach. Bagamat pagod kami mula sa mahaba habang lakaran kanina ay hindi namin ito alintanang dalawa.

Dahil din naman sa isang nabuong pangarap...

Na ngayon ay malaya na kaming ipahayag kung gaano nga ba kahalaga sa amin ang bawat isa. Na hindi naman mahalaga ang isang mas romantic at mas intimate na paraan upang sumaya ka sa isang tao.

Mas mahalaga pa din ang respeto at panggalang...

"Mula sa gabing ito Zach ay ito na ang magiging bahay-bahayan natin. At dito ay bubuo tayo ng isang imaginary world. Isang mundong malaya tayong mangangarap ng sabay..."

At tama, isang pangarap na siguro ay hindi naman talaga mangyayari sa hinaharap. Ngunit gusto ko pa ding sakyan lahat ng gusto niya.

Dahil ang bawat kaligayahan niya ay doble naman ang ligayang dulot nito sa akin.

Dahil siya pa din naman ang pinakamamahal kong Anak na si Zach...

***

At sa paglipas nga ng mga Araw ay nagawa naman naming maging masaya ang bawat araw na inilagi namin sa bahay nila Nanay.

Na bagamat pumapasok pa din siya sa school ay ako na mismo ang naghahatid sa kanya, gamit ang motor ni Tatay. At ganon din naman sa hapon kapag uuwi na siya.

Sinasamahan ko din naman siyang manood ng Anime na paborito niya at makiiyak naman sa mga k drama na gusto ko.

At sa pagsapit ng gabi ay masaya lang kaming mag uusap sa balconahe nila Nanay at magtawanan lang sa tuwing sasawayin kami ni Nanay at sabihing matulog na kami dahil hating gabi na.

May maayos na din kaming setup sa loob ng room. Habang ako ay sa kama natutulog at siya naman ay sahig, gamit ang banig na binigay sa amin ni Nanay.

Sa buong 15 araw namin dito ay nagawa naming memorable and masaya ang bawat araw.

Ngunit hindi ang ika labing anim...

ARAW NG SABADO

"Masaya kana ngayon Zach? Ngayon ay nagawa na natin ang mismong request mo."

At ngayon nga ay magkatabi kaming nakaupo sa damuhan. Habang nakaharap sa isang napakalawak na lawa.

Dahil ngayon kami nag decide magpunta dito matapos niyang humiling na gusto niyang mag picnic kaming dalawa.

"Yes Mama, sobrang saya ko..."

"Ako din Zach... Ang ganda ng view diba? Sobrang relaxing sa pakiramdam." Sabi ko pa, habang masayang pinagmamasdan ang napakagandang tanawin at maging ang isang lawa sa aming harapan na sandaling tila nagpakalma sa aking isipan.

Nagsalin naman ako juice sa isang plastic cup at iniabot ito sa kanya.

"Totoo bang uuwi na tayo sa bahay natin bukas Mama?" Halata ang lungkot sa mata niya.

Nagbugtong hininga ako... Hindi ko inaasahan ang tanong niya.

"Oo Baby kasi ang sabi ng Papa mo ay miss na miss na daw niya tayo.. Na handa na daw siyang magbago at maging mabuting asawa para sa akin at mabuting Ama naman para sa iyo." Tugon ko.

Napansin ko naman ang paghinga niya ng malamlim habang patuloy na nakatingin sa malayo. Subalit kailngan ko siyang ihanda sa ganitong pagkakataon. Dahil pansamantala lang naman talaga ang lahat ng ito.

Still ay may pamamahay kaming kailangang balikan...

"How about si Zekie, Mama?... Siya pa din ba yung crush mo?" Muli namang tanong niya.

Umiling ako at ngumiti sa kanya.

"Hindi na syempre, kasi ganon lang naman ang isang crush. Lumilipas din naman kapag hindi mo na nakikita pa."

Hindi naman siya kumibo. Dahil totoo naman ako sa sinabi ko sa kanya.

Na nadala lang ako ng ka gwapuhan ni Zekie, subalit bukod dito ay wala naman na talaga.

Sandali naman akong napatigin sa paligid.

Napakalamig ng hangin... Malakas din ang simoy ng hangin na tila humahampas sa aming mga mukha. At nagbibigay ito ng kahinhawahan sa aking isip at katawan.

Makapal din naman ang maiitim na ulap sa langit. Na nagbabadya naman ng malakas na pag ulan. Subalit hindi namin ito pinansin. Hanggang sa pumatak ito ng madalang na madalang....

"Uulan na yata Mama, gusto mo nabang bamalik na tayo kila Lola?"

Ngumiti ako sa kanya at tumayo tsaka naman inilahad ang kamay ko sa kanya.

Aabutin na sana niya ito ng bigla kong bawiin tsaka naman bahagyang ngumiti sa kanya.

May naiibang sigla ang hatid sa akin ng ulan... Na tila ba iniaalis nito ako pansamantala sa isang reyalidad.

"What if habulin mo ako Zach? Mabilis kabang tumakbo ha?" Natatawang tanong ko sa kanya.

"Oo Mama... At ano naman ang gagawin ko kapag inabutan kita? Ikaw naman ang taya?"

"No! Pwede mo akong i kiss... Ano game?"

"Game..."

Masaya akong tumakbo kasabay ng mabilis ng pagbuhos ng ulan. Habang mabilis naman siyang tumakbo habang hinahabol ako...

"Andiyan na ko Mama..."

"Habulin mo kaya ako noh."

Muli ay masaya kaming naghabulan..

Na tila mga batang sabik na sabik sa ulan. Na tila mga batang walang pakialam sa mundo, basta masaya lang.

Kay sarap maging bata, kay sarap sumabay sa kabataan niya. Dahil dito ay sandali akong sumaya ng sobra.

At kalimutan din naman ang katotohanang siya si Zach na....

"Huli ka Mama..."

"Ay ang daya ahhh." natatawang sabi ko pa.

"Hindi kaya..."

Ngayon ay basang basa na kaming dalawa.

Kasabay ng panginginig ng aming mga katawan habang mahigpit siyang nakayakap sa likuran upang hindi na ako muling makatakbo pa.

"May pangako ka kaya sa akin Mama... Dapat tuparin mo siya..."

"Paano pala kung joke lang yon, Zach."

"Magagalit ako sa iyo Mama..."

Dahan dahan naman akong humarap sa kanya. Habang patuloy lang ang pag agos ng tubig ulan sa aming mga mukha.

Nakakahilam ito...

Dahilan upang sandaling ipikit ko ang mga mata ko... At agad din namang maramdaman ang isang dampi ng halik sa aking labi.

Napakabilis lang, halos wala pa yatang isang segundo.

Subalit sapat na ito.

Sapat na na ito upang muli kong mariin na ipikit ito ang mga mata ko.

Bago muling yumakap ng mahigpit sa kanya. At namnamin ang saya ng ulan, na malayang humahaplos sa aking katawan. Habang nilalasap ang tunay na tamis nito...

At mamalayan na lang aming mga sarili na nasa isang maliit na kubo na malapit lang sa lawa.

"Dumito muna tayo Zach hangang sa tuluyan ng tumila ang ulan."

Tumango naman siya at muli ay malayang yumakap sa aking basang basang pa ding katawan.

Napakalakas pa din ng ulan...

Kasabay ng pangangatog naming dalawa dahil sa lamig na dulot nito sa aming mga balat na tila tumatagos sa aming mga buto.

At hayaan lang ang kanyang mukha sa aking dibdib na parang dati lang. na parang noong napakabata pa niya. Na ito naman talaga ang gustong gusto niyang pwesto kapag natatakot siya at nilalamig kaya sa gabi.

Saglit ko pang hinimas ang kanyang basa pa ding buhok.

Habang pansamatala muna naming kalimutan ang aming deal na dalawa...

Dahil gusto ko munang magpaka Ina sa kanya.

"Mama pwede kabang maupo sa akin para mas mayakap pa kita... Sobrang lamig kasi..." nanginginig na sabi niya. Ganong din naman ang katawan niya at maging ang boses niya.

Dahan dahan naman akong umayos mula sa silya ng kinauupuan namin. At gaya ng gusto niya ay naupo ako sa lap niya at malayang niyakap siya habang ngayon ay magkaharap na kaming dalawa...

At gamitin ang init ng aming mga katawan upang labanan ang sobrang lamig sa labas.

"Mas ok kana ba sa ganito Baby? Nilalamig kaba ba huh?" Tanong ko pa sa pagitan ng pangangatog ng katawan ko.

"Titila din ang ulan Anak, makakauwi din tayo..."