alone

trixie' pov it's been '10yrs 'mula ng mangyari ang trahedya sa magulang ko at aswa pti ang aking baby ,.prang kahapon lang ang lahat ang sakit parin .. habang iniisip niya ang mga nangayri sa pamilya niya napakalayo ng kanyang tanaw habang nakaupo sa terrace ng kanilang hacienda,. na tanging yun nalang ala-alang naiwan sa kanyang magulang dahil naibinta niya na ang ibang aari-arian ng parents niya para pag papalibing nito at kasabay ng kanyang mahal na asawa. di niya alintana ang dumadaloy na luha mula sa kanyang mga mata ..habang nakatingala sa langit, "mommy"daddy"henry"baby angel' bakit niyo naman ako iniwan sana sinama niyo na lang ako kung maiiwan lang din naman ako mag-isa "crying" ayoko ng mabuhay sa mundong ibabaw na ito na kahit ang tagal ng panahon ramdam na ramdam ko parin ang sakit ... sa araw-araw na gumigising ako parang wala ng silbi pa dahil sa tuwing babangon ako kayo ang gusto kong makita ,..... at bawat araw lalo tumintindi ang sakit sa dito dibdib ko ayuko ng mabuhay pa wala ng silbi .dahil ang pangarap ko ay dina natupad pa... but napaka unfair gusto ko lang naman maging masaya eiii pero bakit ang hirap mangyari 10yrs na akong ganto pero ramdam ko parin.... sabay sigaw "sana namatay na rin ako " labis ang luha at pighati ang kanyang nararamdaman sa araw-araw.