Universidad De Primos

CHAPTER 12

Third Person

Dalawang araw na ang nakalipas simula noong unang pinalabas ang mga estudyante ng Universidad upang makipaglaban sa mga demonyo para maprotektahan din ang malaking syudad ng Thundra.

At sa dalawang araw na iyon ay nasa tatlumpu na ang binawian ng buhay. Una dahil sa lason, pangalawa dahil sa nawalan ito ng mahika, pangatlo hindi kinaya nang kanilang katawan ang pakikipagsapalaran at panghuli ay dahil sa katangahan.

Kung tutuusin ay dapat nasa loob ulit sila nang paaralan ngayon at nagaaral muli kung paano makipaglaban ngunit nagbago ang isip nang mga nakakataas sa Universidad. Last minute decision kumbaga at yun ay ang dalawang linggo silang makikipaglaban sa mga demonyo sa kagubatan at kapag natapos na ang dalawang linggo na iyon ay saka lamang sila makakabalik upang makapagpaginga lamang ng dalawa hanggang tatlong araw pagkatapos ay magkakaroon ng pilian kung sino sino nalang ang lalabas at makikipaglaban sa susunod na dalawang linggo.

From then they've realized that this is only a practical test for them and the school authorities does not really care whether they'll survive or not.

Matapos ang unang gabi nila ay agad nakapagdesisyon ang mga estudyante na magsimulang mag ensayo kapag sumikat na ang araw at titigil kapag alas tres na ng hapon upang makapag handa sa magaganap na mga labanan sa loob ng dalawang linggo

They have decided that they need to learn how to fight just like what the woman with a silver hair can do na kahit dalawang araw na itong hindi nagpapakita sakanila ay alam nilang binabantayan padin sila nito.

Just like last night, ten of them almost died because of a sudden attack of a horde of demon snakes but before the snakes could even devour one of them ay bigla nalang itong nasunog ng sabay sabay.

Pero ang pinagtataka nila lalong lalo na ng mga Primos ay ang biglang pagtahimik ng dalaga two days ago at ang biglang pag alis nito ng walang pasabi. At hindi lang yun dahil may kakaibang aura ang bumabalot sa dalaga nang makabalik itong ligtas kasama ang sampung estudyante.

Even the ten students, whom Astrid just saved, stayed silent on that matter at kahit tanungin sila kung anong nangyari ay wala silang sinabi na kahit isa. Nakatulala lang sila o di kaya nakayuko na para bang may malalim na iniisip. However, the great and unbelievable thing happened is that they are the ones who even insisted to train harder to survive. The question now is...

What did they actually saw? And What actually happened to Astrid during that time?

"Hindi padin ba siya nagpapakita?" - Samantha asked Daniel while the guy is  trying to practice his own spells. Samantha can't help but to be worried, kaibigan din naman niya kasi si Astrid kahit may pagka snob ito. And the sight of her friend having a dangerous aura, bloody get-up and looks that could kill is quite traumatic for her.

She must admit that that is the first time she felt a tremendous fear crawled inside her body na hanggang ngayon ay hindi pa nawawala.

"No sign of her not to mention ay malapit nadin mag lunch. Minsan iniisip ko kung ano ba ang kinakain ng babaeng yun?" - Daniel replied which made Samantha wonder as well. Umaga, Tanghali at bago sumapit ang gabi kasi ay may nag te-teleport sakanila ng makakain. Pero sa bawat oras na kakain sila ay walang Astrid ang dumarating.

"Oh by the way do you know what happened to Feliz? I saw her two days ago but yesterday? No I didn't. Not to mention that the brat is not even talking to us" - Daniel said which made Samantha frown. Hindi niya alam kung magtataka siya o ano dahil una sa lahat ang alam niya ay kahit noong unang gabi nila sa kagubatan ay wala si Feliz dahil nagkasakit daw ito sabi ni Headmaster Stanley.

At hindi na daw pwedeng ipag paliban ang paglabas nila sa kagubatan so he, being the considerate one, let Feliz took the time off.

She cannot help but to think that Daniel is only hallucinating. It is really impossible that Feliz is with them at the moment because that kid does not even know how to teleport at tanging si Mercedes at si Astrid lang ang may buong kakayahan na gumawa ng teleportation gate nang walang palya.

"Daniel's right Samantha, bakit hindi man lang lumapit saatin ang kaibigan mo na yun? Not to mention that she just looked at me last night like she does not actually know me?" - biglang saad ni Phoenix na ngayon ay naka upo na pala may bato malapit sa kinaroroonan ni Daniel at Samantha. At dahil sa sinabi nito ay lalong nagtaka si Samantha. The informations she heard about Feliz is overwhelming and scary.

"Tch nevermind let's just focus on getting strong so that we'll be able to survive the two weeks trial of those assholes" - muling saad ni Phoenix kasabay ng paglabas mula sa kanang palad niya ang isang matingkad na kulay asul na apoy. It took him two days to finally use such magic, however he knows that it is not the best magic he has at the moment. He knows that he still needs to improve every detail of it.

Samantala ay walang nagawa si Samantha kundi ang mapa-buntong hininga dahil sa biglang pagkirot ng ulo niya. Ayaw niya sanang mag isip ng kung ano ano ngunit dahil sa sinabi ni Daniel at Phoenix, at base na din sa obserbasyon at experience niya ay mukhang may kakaibang nangyayari kay Feliz. Ngunit ayaw niya munang magconclude, she needs evidences to prove that her hypothesis is correct. However Feliz is her dear friend and also how will she get evidences when Feliz is no where to be seen.

*

Samantala, ang babaeng may kulay pilak na buhok na walang iba kundi si Astrid ay nakamasid lamang sa bawat galaw ng mga estudyante. Hindi naman siya ganoong kalayo mula doon, she is at her usual spot. At the top of the tallest tree near the wall, gusto niya sanang turuan ang mga estudyante tungkol sa ilang bagay tungkol sa gubat at kung ano pa ba ang kayang gawin ng kapangyarihan nila pero alam din niyang magsasayang din lang siya ng laway.

The students differ from each other at sigurado siya na mayroong iilan na hindi din naman makikinig sakanya and she'll end up getting annoyed. At alam niyang mas mabuti yung sila mismo ang tumuklas sa mga bagay bagay sa kagubatan.

Still, she can't help but to feel frustrated because she actually failed protecting a few students from last night's attack. She could've teleported to where those students are pero mas marami ang mamatay. Wala na kasing lower class demons ang umaaligid sa kanila. Puro mga Class B at Class A demons ang sumusulpot. Lalo pa siyang naiinis dahil masyadong ginagalingan ng kalaban ang pagpapahirap at pagpatay sa mga estudyante.

She can't help but to grit her teeth when she remembered what happened two nights ago.

"I already killed the remaining primos and yet here comes another batch... More delicious and fresh primos to feast on"

It is what that demon said inside it's mind which Astrid was able to decipher and eventually made her mad. She was expecting that those people will be able to survive and join their team to increase their survival rate dahil sanay na sana ang mga yon.

But s**t happens and all of the supposed to be survivors are killed by a mere Class B demon. She can't believe that a Class B demon could kill those skilled fighters. She is starting to think that there is something bad is about to happen and so that's why she asked the ten students that she saved to never speak about what happened when  she saved them, also that they should encourage everyone to train during the day and watch each other's back during the night.

She also told the ten students that when the sun finally sets they should make sure that they are all together in one place. Dahil mahirap na pag naghiwa-hiwalay pa ang mga ito. And she must admit that she didn't expect that the ten students have done a great job so far.

And so she had just become the student's shadow. Her duty is to eliminate strong demons or at least never let those demons enter a certain perimeter. Because right now a strong defense is their biggest offense.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Astrid kasabay ng paghawak niya sa brasong nadaplisan ng isang palaso kagabi. Sinanga niya kasi ang katawan niya para hindi matamaan ang isang estudyanteng tulala. She wanted to use her healing magic pero tinatamad din siya dahil masyado na siyang pagod.

Dalawang araw nadin kasi niyang nilibot ang buong kagubatan dahil umaasa siyang mayroong nakaligtas sa mga taong iniwan niya pero wala ni isa siyang nakita. She even used her search magic for the nth time now pero wala talaga. Tanging mga sandata lang nito ang nakita niya kaya agad niya itong kinuha at binaon sa lupa malapit sa bahay na tinutuluyan mula noon.

She also paid respect to the graves of those who died since she arrived in the forest. Kinagawian niya nadin kasi ang maglibing ng mga sandata ng mga taong pumanaw dahil sa mga demonyo sa kagubatan. And she knows if all of the students where to see that graveyard siguradong matatakot ang mga ito.

And just now she also buring the corpses and weapons of those who died last night.

Ipinikit ni Astrid ang kanyang mga mata dahil gustong gusto niya nang magpahinga dahil sa paglubog ng araw ay muli nanaman siyang lalaban. Dahil kapag hindi pa siya nakapag pahinga ay siguradong ma-aapektuhan nito ang kilos niya lalong lalo pa na't may sugat siya sa braso.

At bago pa man nakatulog ng tuluyan si Astrid ay naramdaman nalang niya na unti-unting nawawala ang sakit dulot ng sugat niya sa braso

"Stubborn and lazy as ever mi amorè"

*

Astrid

"Aizen, are you sure that she's fine?"

"Yeah"

"Weh? Yes you healed her wound pero bakit andyan padin ang mga itim na marka sa katawan niya?"

"Tch I don't know"

Dahil sa ingay ay unti-unti kong minulat ang mga mata ako at bumungad saakin si Samantha na naka krus ang braso sa dibdib, si Daniel na naglalaro gamit ang tubig, si Phoenix na nakaupo sa isang bato habang si Aizen naman ay—

"What the hell?!" - I exclaimed when I realized that I made Aizen's legs as a pillow. Damn! Sa pagkakatanda ko ay sumandal ako sa puno at doon natulog? Then ho- oh I get it. Pinagaling niya nga pala yung sugat ko na tinamad kong gamutin dahil sa sobrang pagod,

"Finally you're awake! Kanina pa kasi nagseselos tong si Phoenix sainyong dalawa ni Aizen eh!" - Daniel exclaimed and without having second thoughts ay hinagisan ko siya ng isang maliit na bolang apoy at konting konti nalang talaga ay matatamaan na siya sa mukha.

Tch ang bagal ng reflexes ng isang to. He should work on that hindi yung puro mahika lang. Magic is useless when the weilder has a weak physique or fragile, easy to get tired and more likely has not able to enhance all the aspects of the mind, the body, the core which is the heart and the soul.

"Wew! Muntikan na ako doon!" - Daniel exclaimed which made me roll my eyes

"Serves you right asshole" - Samantha mumbled

"Are you okay now?" - I heard the man beside me whispered which made me scoff. Bakit ba ganito siya? Hindi ko naman siya kilala and I can't even read his mind for pete's sake! Worst thing is, he keeps on calling me 'mi amorè' which is bothering me.

Imbis na sagutin ko siya ay agad akong tumayo at pinagpagan ko ang sarili ko. Tumingin ako sa langit at napansin ko na malapit ng lumubog ang araw. Damn mukhang napasarap ang tulog ko! Now I need to cram

Pinikit ko ang mga mata ko at pinakiramdaman ko ang unti-unting pag angat ng katawan ko sa lupa

"Hey Astrid! What are you— - I heard Samantha exclaimed at narinig ko din ang pag pigil dito ni Phoenix. Good mabuti at alam ng lalaking yun ang dapat gawin.

Malapit nang magabi kaya kailangan kong mag cast ng barrier sa ilang parte ng gubat upang malimitahan ang pagpasok ng malalakas na demonyo.

Nang masiguro kong ayos na ang mga barrier ay unti-unti ding lumapag ang katawan ko sa lupa.

"Slyfer come out" - I said in my mind at lumabas na siya sa kamay ko. Huminga ako nang malalim at tska ko binigyan ng isang blankong tingin ang mga tao na nasa harap ko ngayon

"Tell everyone to be ready. The sun is about to set"

EDITED

©IMPERATRICE C