TSO C7
CHARMAINE POV
Lumipas ang mga taon at nakapagtapos ako ng aking pag-aaral masayang-masaya ako dahil sa wakas ay natupad ko rin ang pangarap ni Nanay sa akin. alam ko naman na simula palang dati ay ginawa na niya ang lahat para sa akin, kaya hindi ko talaga mapigilang ma-guilty sa mga kalokohan na ginawa ko noon.
nang maalala ko si Adrian ay hindi na ako nakakaramdam pa ng sakit. sa paglipas kasi ng mga taon ay tuluyan ko na siyang nakalimutan.
“Charmaine! ano pa ba ang ginagawa mo d’yan?” Napalingon ako kay Nanay dahil hindi ko napansin na narito na pala siya sa kwarto ko.
“Nay naman, bakit bigla nalang kayong sumulpot d’yan?” biru ko naman sa kanya.
“Naku! tumigil ka nga! alam mo naman na hinihintay kana ng pinsan mo.”
“Po? nand’yan na ba siya?” hindi ko naman mapigilang ma
