Deal with the Wild Knight

Yezenia Hipolito's P.O.V. Did you ever fall in love to someone? Where you feel like every time he's in your area you feel captivated. All of us in this world have experienced that kind of feeling. Iyong magtama lang abg titig niyo ng taong gusto mo ay sobrabg saya mo na. You want to jump over and over again. Mahahampas mo pa nga ang katabi mo at magrereklamo ito. And now I am experiencing it. As in now. My beloved Hyeighden is looking at me. Wow, I never thought that he would look at me like that. Like duh, in my entire life in college he never notice me kahit na naging magkaklase kami. Pero nabura ang ngiti ko ng bumusangot sa akin si Yana. "Bakit?" kulutong na kilay na tanong ko. "I am your friend kaya naman ayaw kitang umasa at masaktan. Hindi siya sa'yo nakatingin, Girl," itinuro nito ang taong na sa likod ko. Nawala ang ngiti sa aking mukha. Nabura ito at napalitan ng lungkot. Of course she will always be the one. Liarra Caraza. Hindi lingid sa kaalaman ko na bali balitang nililigawan niya ito. They are childhood friends. Oh 'diba? Anong laban ko kung chilhood na niya siya. Mula bata ay magkakilala na. Pero hindi ko naman mapipigilan ang sarili ko. Wala akong karapatan na bawalan ang puso kong gustong gustong magmahal at tinitibok ang lalaking never pumansin sa akin. "Try mo kayang mag shift ng taong mamahalin mo?" tanong ni Yana. Hinila ko na siya paalis doon. Bago ako tuluyang makaalis ay bumaling ako sa lalaking tinitibok ng puso ko. Naglakad na ito papalapit kay Liara at nakita ko ang malawak niyang ngiti na hinding hindi niya igagawad sa akin. "Ano? Course lang?" biro ko sa aking kaibigan. Ngumiwi ito at hinampas ako sa balikat. "Nakuha mo pang mag joke kahit na kitabg kita ko naman ang sakit sa mga mata mo," bawal niya sa akin. Ngumuso ako at niyakap siya. "Libre mo akong chuckie mamaya ah? Malungkot ako eh," saad ko. "Psh. Kung hindi lang talaga kita kaibigan," saad niya at nagpatuloy na sa paglalakad. Simula first year college pa lang ay nabihag na ako ni Hyeighden. Hindi niya siguro natatandaan kung paano kami nagkakilala, pero ako tandang tanda ko. Na sa mall ako dahil bumili ako ng mga gamit na gagamitin para sa project. Nasa may third floor ako ngayon ng SM Pampanga dahil kumain ako sa may food court. May teokboki kasi roon at nagki-crave ako. Eh si Yana naman kasi hindi ako masamahan. Nakikipag date siya sa kakikilala niya lang sa tinder. Nagpasya na akong bumaba para pumunta sa may super market. Makapag grocery na nga para naman may makain ako. Actually I am from Cavite. But apparently dito ako nag aral as accountant. Maganda kasi sa Holy Angel University dahil focus nila talaga ang course ko. Meron akong condo unit dito. Malapit lang iyon sa Clark kaya isang sakayan lang papunta sa school ko. Kung nagtataka kayo bakit sa SM Pampanga pa ako pumunta e ang lapit ko lang naman sa SM Clark. Dahil nga nakipag meet si Yana at ginawa akong chaperon. Pero ayaw ko naman maging third wheel kaya nagsariling loob na ako at namasyal mag isa sa loob ng mall. Pagkarating sa loob ng super market ay agad kong tinarget ang istante ng mga chuckie. Napakamot ako sa ulo ko ng makitang na sa pinaka itaas iyon. Hindi ko iyon abot kahit na may katangkaran naman ako. Nabigla ako ng may pumuntang lalaki sa likuran ko. Magrereklamo na sana ako. Ang kaso ay natigil ako at bumaling sa kanya. Pinagmasdan ko siya habang kinukuha ang box ng chuckie. Sobrang lapit ng mga mukha namin at kaunti na lang ay maghahalikan na. "Are you gonna buy too?" yumuko siya at tinanong sa akin iyon. "Oo," mahina kong sagot habang tila nahihipnotismo pa rin sa kanya. "Here," he said. Nilapag niya sa cart ko iyon. "Thank you," parang tangang sambit ko. Napatawa siya ng mahina dahil doon. Mali. Hindi pala dahil sa akin. Kung hindi dahil sa taong nasa likuran ko na parang bata kung makatakbo. "Finally have the guts to buy me a box of this chocolate drink huh," she said and laughed with the man who took my heart. Hindi na ako muling binalingan ng lalaki. Busy na siya sa babae at tila naityapwera na ako. Hindi ko alam kung magkasintahan ba sila o hindi. It may sound cliche on how we meet and how I fall. Entering the university, My mood lifted up. f*****g finally. The man in the super market is also studying here. At pagkakataon nga naman ay naging kaklase ko siya. Sobrang saya ko tuloy. Pero ang saya na iyon ay agad naglaho dahil nga nililigawan niya iyong babaeng kasama niya sa mall. Pero hindi pa naman sila 'diba? So pwede pang maging kami? Siguro nga maraming maiinis sa akin dahil kahit alam ko naman na may nililigawan na iyong tao ay parang gusto ko pang ipagsiksikan ang sarili ko. Pero ano nga bang magagawa ko? Kung mas pinaiiral ko ang puso ko kaysa sa aking isipan. Akala ko sa loob ng ilang taon ay mapapansin niya muli ako. Doon ako nagkamali. Dumating na lahat lahat ang graduation namin ay hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin. Hindi man lang siya nag abalang balingan ako. Iyon na ang last naming pagkikita. Naging busy ako sa board exam. Ang balita ko naman sa kanya ay lumipad siya patungon spain para kumuha ng business degree. Oo sa isa lang kami magkaklase. Sa accounting subject lang. Accountant ako at siya naman ay business man. Kilala kasi sila sa larangan ng business. Sikat na business tycoon ang ama niya. Isa sila sa mga pinagkakatiwalaang taga gawa ng mga kotse. And yes sumuko na ako sa pantasya ko sa kanya. Noong kasing graduation ay saksi kaming lahat kung paano siya sinagot ng matagal na niyang nililigawan. Todo ngiti at palakpak ang lahat. Kaming dalawa nga lang yata ni Yana ang nagluluksa. Kitang kita rin kasi ang saya sa mukha ni Hyeighden. Para bang nanalo siya bg lotto. Ang masaklap pa ay siniil niya bg halik si Liara sa mismong harapan ko pa. Ako namang si tanga ay nagpapakamartyr. Sige at panoorin mo pa sila, Hyezenia. Hindi naman masakit 'diba? But I never blamed him for not turning my feelings for him. Hindi lang talaga niya siguro ako napapansin. Hindi lang talaga siguro kami para sa isa't isa. Years after years a big news blows to me. s**t nag break na sila! Is it bad that I am happy? I guess yes. The truth is they broke up because Liarra fell in love with Hiance, which is Hyeighden's brother. If I am Hyeighden maybe I will feel betrayed. How come the girl you love for so many many years fell out of love to you then fell in love with your brother. But anyways, this is my time to shine. Nabalitaan ko na umuwi na rito sa Pampanga ang lalaki. Akala ko dati ay naka move on na talaga ako. Pero roon ako nagkakamali. I am not really yet move on to him. Siya at siya pa rin talaga ang sinisigaw ng puso ko. "Are you out of your mind?" Yana asked. Hindi siya pabor sa gusto kong gawin. For the past years she helped me to kend my hroken heart. Sinubukan ko ring makipag date sa iba dahil baka mahanap ko talaga kung sino ang para sa akin. "Bumalik lang siya pati iyang pagkabaliw mo sa kanya ay bumalik," napabuntong hininga siya at napa irap sa akin. Stress na stress. Ngumiti ako. "Yana naman. This is the best timing for me to move. Promise kapag hindi pa niya ako napansin, talgang titigil na ako at papayag ng makipag blind date," saad ko. "Fine," gigil niyang sambit. "Tutulungan na kita at baka mapaano ka pa roon." Well basically I have a friend from the bar. Nandoon daw si Hyeighden. Doon siguro nilalabas ang sakit ng loob. All I want to do is to comfort him. For him to realize that there still a girl who can love him so dearly. Suot ko ang fitted na red dress. Backless iyon sa likod at medyo kita ang cleavage ko sa harap. I partnered it with my black pumps. Kasama kong nagtungo sa bar si Yana. Naghiwalay lang kami ng makita ko na ang target ko. I don't actually know kung paano ako mag uumpisa. Pero bahala na. Na sa may counter siya at humihingi pa ng isang shot sa bar tender. Umupo ako sa katabi niyang stool. Hindi man lang siya bumaling sa akin. Wow. "Martini please," saad ko. Nginitian ako ng bar tender at kinuha na ang aking inumin. Nakadalawang shot muna ako bago nagkalakad ng loob. Bumaling ako sa kanya na ngayon ay nakayuko at sobrang titig sa kanyang inumin. "You look sad," mahina kong sambit. Malumanay ang aking boses. Hindi siya kumibo. Mukhang mahihirapan talaga ako. "You know what when I am sad pumupunta rin ako sa bar. Pero hindi para uminom," kwento ko. Sa wakas ay bumaling na siya sa akin. "And?" Finally! "Papanoorin ko lang ang iba na magsaya. Para kasing nakaka lift up ng mood," tuloy ko. Tinaasan niya lang ako ng kilay at hindi na pinansin muli. Ilang beses ko pang sinubukan ulit pero wala talaga. Naka ilang shot na rin ako para mas lumakas pa ang loob pero wala pa rin. Napakagat ako sa labi ko at tumayo. Nararamdaman ko kasi ang namumuong luha sa mga maya ko. Ayaw kong makita niya akong umiiyak. I tipsily walked to the bathroom. Iniwan ko na siya roon. Babalik naman ako papatigilin ko lang ang mga luha ko. Habang naglalakad ay umiiyak ako. I look like a lost girl. Tang ina. Mas broken hearted pa yata ako sa kanya. Bakit naman kasi ganoon? Na sa harapan at tabi na niya ako pero hindi pa rin niya ako mapansin. Am I not worth it? Pumasok ako sa isang cubicle at umupo roon. Mahina akong umiyak. Kagat kagat ko ang kamay ko para walang lumabas na sound. Buti na lang ay water proof ang ginamit na make up sa akin ni Yana. Pagkatapos kong mag moment ay tumingin na ako sa salamin dito sa banyo. Inayos ko ang sarili ko at lumabas ulit. Naglakad na ako pabalik doon pero wala na siya. Napabuntong hininga ako. "This is not my time to shine yet," I whispered to myself. Hahanapin ko na lang ang kaibigan ko. Para maka uwi na rin kami. Nakapunta na ako sa itaas at hindi ko pa rin makita si Yana. Saan ba nagsusuot ang babaeng iyon? Tinext ko naman ang kaso ay hindi nag rereply. Madilim na sa banda rito. May bakante pang upuan. Umupo ako roon at napatingala. Muntikan na akong mapasigaw ng may dumungaw sa akin. "What the hell?" bulalas ko at napahawak sa aking dibdib. Akala ko talaga ay mamatay ako sa gulat. Dahil may kadiliman ay hindi ko siya masyadong makita. Tumayo ako at hinarap siya. Nang matamaan siya ng disco light ay nakita ko ang kanyang mga mata. Si Hyeighden! Magsasalita na sana ako ng bigla niyang siilin ng halik ang aking labi. Is this a dream? Am I imaging things dahil sa kalasingan? With that though I pushed him. "Hey," I said. Nakita ko ang pag ngisi niya at hinalikan muli ako. Okay, hindi na ito panaginip. Totoo na ito! Sumagot na ako sa kanyang halik at hinawakan siya sa batok para mas maglapit pa kami. Nabigla ako ng hinawakan niya ako sa bewang at itinaas. He carried me like a sock. Ipinasok niya ako sa kotse niya at nagmaneho na siya.